hoşbulduk canım :) ya aslında o kadar içine kapanık sessiz sakin bir insanım pöff deseler çekilir ağlarım ama 5 sene sonunda sinirlerim o kadar yıpranmışki o anı hatırlayamıyorum bile ne yaptığımı.. eşim anlatıyor sonradan ilk defa seni böyle gördüm bu kadar seni üzdüklerini nasıl anlamadım diye kendini suçlar hala halbuki suç bende baştan beri sessiz kalmasaydım bunların hiçbiri olmazdı belki çünkü ne kadar sessiz kalırsan o kadar tepene çıkıyolar canım her hakkı buluyolar kendinde en güzeli baştan mesafeyi korumaktı ama yaşanması gerekmiş yaşadık.. o sinir kriziyle elime ne geçtiyse fırlatmışım kayınvalidemin göğsüne kitap gelmiş felan hiç hatırlamıyorum nasıl kaybetmişim kendimi ki hangi ara toparlanıp gittiler hayal meyal hatırlayabiliyorum kendime geldiğimde eşim kolonyayla yükümü yıkıyodu
bazen aklıma geldikçe bile çıldırcak gibi oluyorum
ayyy vallamı kızz kriz geçirmişsin ozaman ama iyi de olmuş aslında arada kriz geçirmek iyidir:) baksana çekip gitmişler..bikere bende geçirdim ama sesimin son avazına kadar kısılanaka kadar kaynanama bağırdım çok sinirimi bozmuştu sonrada kendimi yerden yere attım yine kolonyalar falan bayağa kötüdyü yaa sora ailelerin ortasındada aynı hareketi yaptım babamlar kaytanamlar vardı kriz geçirmişim ama bilmiorum ki
canım ayrı düzeni herkez ister seninde istemen en doğal hakkın tabi eşyayı felan düşünmeden atıcaksın kendini önce ayrı ev için plan yap kiralık uygun bir ev bulun çıkın bi an önce eşinide ikna et biz bütün eşyaları kaynanama yolldık yerde oturduk ama o kadar rahatladımki sonradan yavaş yavaş alırsınız ilk hedefin o kadından kurtulman canım keşke bizi buna mecbur bırakmasalardıda gül gibi oturup gitseler ama olmuyo işte
bazen böyle düşününce kendimi canavar gibi hissediyorum kendimi suçluyorum ama aklıma geldikçe onların yaptıkları benim yaptığım hiç bişey yok ki ağzımdan tek kötü laf çıkmamış o anda bile gayet başımı rahat koyuyorum yastığa onlar düşünsün