- Konu Sahibi melikex
-
- #281
bir erkek eşine çalış veya çalışma diyemez..bence hakkı yok buna.
sonuçta eğitimliyiz üniversite okuduk zor bölümleri bitirdik.
kendi hayatımız hakkında söz sahibi olmalıyız.
evlendim işi bırakmak zorunda kaldım ama eşimin çalışma demesi yüzünden değil asla..
eşimin işi gereği geziyoruz.tayinli bir işim yoktu özelde çalışıyordum bırakmak zorundaydım
ilk yıl nasıl iyi geldi ohhh rahatlamışım.
ömrümde ilk defa kendime zaman ayırıyordum
hele çalışırken nefes bile alamadığımı hissederdim
o kadar yorulmuşum ki evde durmak hiç zor gelmemişti bana
internette sörf,spor,saçıma yüzüme bakımlar maskelr..süslenip süslüneip oturuyordum
2. yıl hamile kaldım hadi oda doğuma hazırlık verelriyle geçti bi şekilde.
hamilelik doğum sonrası ile ilgili kitaplar okuudm videolar izledim.nette okudum bilgi sahibi oldum
el emeği bişey yaptım falan o yılda bitti
bebek 6 aylık oldu ben bişeyler yapmalıydım,nereye saracağımı şaşırdım artık
bir sürü takı malzemesi alıp 2 hafta kafamı kaldırmadan takılar yaptım
onlarca küpeler,yüzükler,kolyeler,her renk her model....
baktım nereye kadar takı yapıcam bıraktım biraz dikiş bilgim vardı
kalıp çıkar kes dik elbise pantalon,etek ceket gömlek vs vs...
bu arada 2 günde bir romanda bitiriyorum
sonra kpss çalışmaya başladım ama çocukla çok kopuk kopuk ve zor oldu
gurbet elde,kimsem yok bırakacğaımbiri yok...olmadı..
e bari 2. yi yapayım dedim hamile kaldım hemen.ama bu yıl hayatımın ennnnn boş yılını yaşıyorum.bunalıma girdim
konuşacak komşum yok hadi çıkalım diyecek arkadaş yok,var ama haftada bir görüşülüyor anca
kendimden nefret eder hale geldim yemin ederim.
bu ruh halinde olunca çocuğada bir faydam dokunmuyor.
tam herşeyi kaptığı zaman gönül istiyor bütün gün etkinlik yap onunla.
ama hem yalnızlık,hem boşluk iyice kötüyüm
tekrar dikiş dikmek istiyorum ama nereme dikcem koca göbeğimemi.hamileliğim engel oluyor..bir an önce doum gelse günler hızla geçse biraz maraton bir hayat yaşasam yorulsam istiyorum...
kış gelince annemle beraber olacağım inşallah ve kpss ye hazırlanacağım..acilen iş hayatına atılmam
lazım.kendimden geçtim iyice.
eşimmi??? o asla beni yönlendirmez.
canın nasıl istiyorsa nasıl mutlu olacaksan öyle yap diyor
seni çalışmak mutlu edecekse çalış,yok ben iş hayatına gelemem yorulurum dersen çalışma keyfin bilir diyor.demesi gerektiği gibi yani
ben anlayamıyorum bizi dört dörtlük bakan eşlerimiz işimiz olduğu halde tercihimize bırakan eşlerimiz yorulmayalım diye ev hanımı olduğumuz halde kadın tutmamızı isteyen eşlerimiz gayet eğitimliyiz çalışmamayı şeçtik önemli olan eğitimli olmak değilmi illa çalışıp paramı kazanalım neden çalışmaynlar küçümseniyor biz sanki kimse çalışmasın diyoruz biz çalışanlara sonsuz saygı duyarken onlar bizi küçümsüyor hakları yok kişisel tercihimiz her zman iş bulunur bundan eminim çalışmak istersen iş bulursun kimse kimseyi küçümsemesin bugün istiyim bir sürü iş var ama çoğu arkadaş kendi çalşıyor diye her kadın çalışsın istiyor çok şaçma geliyor sizene kime yük oluyorsalar olsunlar soru bumu soru eşinizin çalışmanızı istemesi gerçekten çok şaçma bir konuyu tartışıp duruyoruz konu çok başka herkes istediği gibi yaşar..
Erkeklerin 'illa ki çalışna bir eş olsun' isteğini nasıl karşılarsınız?Sizce hanımından para beklemesi,yani bunu çok ciddi bir istek olarak öne sürmesi hoş mudur?mirmirmirmir
Sonuçta evet bayann çalışması hoş bir şey ama hem ev hem iş idare etmek kolay değil,hadi diyelim ki onu da halletmek sorun değil, ama herşeyden önce o kadını evinin hanımı olarak görmesi,en azından 'ister çalış ister çalışma,sen nasıl rahat edersen' diye düşünmesi daha güzel değil midir..?
yerimseniben
Şu var ki,normalde erkektir evin maddi geçimini sağlamak zorunda olan.(he ,ciddi manada maddi sıkıntı yaşanıyordur,kadın da katkı sağlamak zorunda kalır o başka..):sm_confused:
Ben evlenirken, eşime "ben çalışıyorum, işim gücüm iyi, evde oturmam" dedim. O da, "ben zaten çalışan eş isterim" dedi. Önce bu bana normal gelmişti.. Ama daha nişanlıyken, "senin paran benim param yok, ikimizinki ortak" dedi, huylanmaya başladım, benden para istemesi itici, maaşın bir miktarını veriyorum ama bu bile beni rahatsız etmeye başladı, çünkü vermeyince istiyor, bunu sevmiyorum...
Birde tutturmuş illa ki çalışacaksın, "ya hamile kalırsam, işe gidemeyecek durumda olursam" dedim, "gidenler nasıl gidiyor, sen de gideceksin" demez mi ? çok itici geliyor, inanamazsınız...
bekarken ahkam kesiyoruz "ben illa çalışırım" diyoruz ama, mecbur tutulunca (herşeyde olduğu gibi) bu da hiç güzel gelmiyor insana...
evet, sanki satın alınmış gibi hissediyor insan kendini, paran pulun herşeyin ipotek altında gibiçok çirkin bir davranış yaaa..
arkadaşımın eşide öyle..kuruşunun hesabını soruyormuş..mesela işten gelirken markete uğruyorum laızm olan şeyler alıyorum sonra netten hesabıma bakıyor bu 50 lira nereye gitti diyormuş.
artık o kadar sıkıldım bıktım ki hiç bişeyden zevk almıyorum diyor.2 senedir tanışıyoruz üstünden yeni bişey görmedim.alışveriş artık zevk vermiyor dedi.bekarken ne güzeldi alır alır giyerdim şimdi almak içimden bile gelmiyor diyor
Ben evlenirken, eşime "ben çalışıyorum, işim gücüm iyi, evde oturmam" dedim. O da, "ben zaten çalışan eş isterim" dedi. Önce bu bana normal gelmişti.. Ama daha nişanlıyken, "senin paran benim param yok, ikimizinki ortak" dedi, huylanmaya başladım, benden para istemesi itici, maaşın bir miktarını veriyorum ama bu bile beni rahatsız etmeye başladı, çünkü vermeyince istiyor, bunu sevmiyorum...
Birde tutturmuş illa ki çalışacaksın, "ya hamile kalırsam, işe gidemeyecek durumda olursam" dedim, "gidenler nasıl gidiyor, sen de gideceksin" demez mi ? çok itici geliyor, inanamazsınız...
bekarken ahkam kesiyoruz "ben illa çalışırım" diyoruz ama, mecbur tutulunca (herşeyde olduğu gibi) bu da hiç güzel gelmiyor insana...
Arkadaşlar, kaç yıllık evlisiniz bilmiyorum ama evlilikte senin paran benim param olmaz, iki kişi çalışıyorsa ortak yapılır harcamalar, yok sen şu kadar harcadın, ben bu kadar harcadım, benim paramı kocam harcadı... kusura bakmayın ama bunlar çok yakışıksız geliyor bana. Hayat müşterek anlayışıyla yetiştirildik biz, gün gelir kocam çalışmaz ben ona bakarım, gün gelir ben çalışmam kocam bana bakar. Bunların hesabının evlilikte yapılıyor olmasını doğru bulmuyorum. Bizde hiç sen 3 alıyosun ben 5 alıyorum davası olmadı, aylık şu kadar toplam gelirimiz var dedik ve onun üzerinden yaptık bütçemizi, Allaha şükür 6 senede evimizi de arabalarımızı da aldık. Sonuçta ben herşeyden önce kendime eşime ve gelecekte doğacak çocuklarıma daha iyi bir hayat, sağlam bir gelecek sağlamak için çalışıyorum, hiç bir zaman kocam benim paramı yiyor diye düşünmedim, o da benim için düşünmemiştir. Benim nasıl ki onun parasını kendi param gibi harcamaya hakkım varsa onun da benim paramı harcamaya hakkı var, aynı ev içinde senin benim ayrımı olur mu?
Ben evlenirken, eşime "ben çalışıyorum, işim gücüm iyi, evde oturmam" dedim. O da, "ben zaten çalışan eş isterim" dedi. Önce bu bana normal gelmişti.. Ama daha nişanlıyken, "senin paran benim param yok, ikimizinki ortak" dedi, huylanmaya başladım, benden para istemesi itici, maaşın bir miktarını veriyorum ama bu bile beni rahatsız etmeye başladı, çünkü vermeyince istiyor, bunu sevmiyorum...
Birde tutturmuş illa ki çalışacaksın, "ya hamile kalırsam, işe gidemeyecek durumda olursam" dedim, "gidenler nasıl gidiyor, sen de gideceksin" demez mi ? çok itici geliyor, inanamazsınız...
bekarken ahkam kesiyoruz "ben illa çalışırım" diyoruz ama, mecbur tutulunca (herşeyde olduğu gibi) bu da hiç güzel gelmiyor insana...
Arkadaş ne diyor, siz ne anlıyorsunuz....
Ortada kocasına verdiği paranın hesabını yapan bir eş yok, karısının parasında tamamen söz hakkı olmak isteyen, sürekli eşinin harcamalarına karışan, her koşulda hamile olsa bile çalışmayı dayatan bir eş var, bilmem farkedebildiniz mi?
Anlamadığım izlenimine nereden kapıldınız ki şimdi? Aksine siz benim yazdıklarımdan anlamadınız galiba evlilikte kişilerin birbirinin parasına göz dikmesini garipsediğimi, kadın için de erkek için de paranın bu kadar hesabının yapılmasını tuhaf buluyorum o kadar, sonuçta bir eve ayda atıyorum 1000 tl giriyodur, bunu kimin kazandığı ne farkeder ki? ortak harcanır, nerelere harcanacağına da ortak karar verilir diye düşüyorum (tek başına erkek ya da kadının evin tüm giderlerine karar vermesini yanlış buluyorum) bir erkeğin karısının elinden tüm maaşını alıp sonra da harçlık vermesi hatta hesap sorması çok çirkin geldi bana, aynısını kadının yapması ya da kazancının tamamını sadece kendi ihtiyaçlarına harcaması, senin paran-benim param ayrımı yapması da hoş değil bence (burda bikaç arkadaşın da yorumu vardı, benim paramı harcasa hoşlanmam gibi) tabi bu benim fikrim, katılırsınız katılmazsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?