Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Bende degilimSanırım ben artık değilim. Öyle çok mutlu filan da hissetmiyorum kendimi. Eskiden olsa savaşırdım onun uğruna ama artık değmez gibi geliyor.
14 yıllık sevgililik 6 yılı evli. Çok zor zamanlardan da geçtik. Çok fedakarlık da yaptım. Çok direndik de. Ama artık hevesim yok sanki. Eskiden onsuz hayat düşünemezdim. Artık en ufak tartışmada alttan alamıyorum mesela. O tartışma büyüyor da büyüyor. İçimi boşaltana kadar susmuyorum. Soğuyorum artık ondan. Bebeğimi alıp kendimize ait bi hayat kurmak istiyorum mesela.
İnsanın hevesi kaçınca geri gelir mi? Bundan sonra böyle mi olacak. Keyif aldığım şeyler artık keyif vermez oldu. Biraz önce yatmaya gitti iyi geceler deyip. Eskiden olsa sarılıp sohbet etmeden uyumazdık. Sana da dedim sadece. Öpmedim bile. İçimden gelmiyor. İç dökmek istedim size. Biraz yalnız hissediyorum da kendimi.
Hem de çok.Çift terapisine mi gitseniz acaba? Mutlaka iyi gelir. Bazen insan öyle bir doluyor ki tek bir şey bile kaldırması gelmiyor.oyle bir bikmislik öyle bir bezmislik.oyle bir koyvermislik. Dolmussunuz gibi siz
Dönem dönem çok insan yaşıyor. Emek vermissiniz bunca yıl. Birlikte yapmaktan Keyif aldığını şeyleri hatırlayın. Mutlaka vardır. İnsan zamanla içten içe yalnizlasiyor. Kendinizi görmezden gelmeyin biraz düşünün ve mutlaka bir yardım alinHem de çok.
Yeni dogum mu yaptınız peki ?öyleyse lohusa sendromu olabilirsiniz...bendede oldu dogum yaptım bebege bakmak evi çevirmek tüm hayatm kısıtlandı uykusuzlukta eklenince duygusal ve asabi oldum acaba öyle bi dönem mi yasıyosunuzSanırım ben artık değilim. Öyle çok mutlu filan da hissetmiyorum kendimi. Eskiden olsa savaşırdım onun uğruna ama artık değmez gibi geliyor.
14 yıllık sevgililik 6 yılı evli. Çok zor zamanlardan da geçtik. Çok fedakarlık da yaptım. Çok direndik de. Ama artık hevesim yok sanki. Eskiden onsuz hayat düşünemezdim. Artık en ufak tartışmada alttan alamıyorum mesela. O tartışma büyüyor da büyüyor. İçimi boşaltana kadar susmuyorum. Soğuyorum artık ondan. Bebeğimi alıp kendimize ait bi hayat kurmak istiyorum mesela.
İnsanın hevesi kaçınca geri gelir mi? Bundan sonra böyle mi olacak. Keyif aldığım şeyler artık keyif vermez oldu. Biraz önce yatmaya gitti iyi geceler deyip. Eskiden olsa sarılıp sohbet etmeden uyumazdık. Sana da dedim sadece. Öpmedim bile. İçimden gelmiyor. İç dökmek istedim size. Biraz yalnız hissediyorum da kendimi.
Kesinlikle öyle. Sabah geliyor mesela yanımıza. Bebeğimizi alıyor yatağından. On dk sevip bana bırakıp gidiyor. Sevmek eşittir ilgilenmek onun için. Susturmayı da beceremiyor bu arada. İşten kaytarmak için filan değil gerçekten beceremiyor.Cocuk olduktan sonra sorumluluklar artiyor. Bebek de hayati kısıtlıyor. Daha dogrusu hayat tarzi bile degisebiliyor cocuktan sonra. Erkeklerin hayatlarinda pek bir degisim olmazken, kadinlar bu donemlerde bazi seyleri sorgulayabiliyor. Eskiden sadece ev ve is sorumlulugu var iken uzerine annelik de eklendi. Ilk baslarda buna alismasi zor gelebiliyor. Erkekler de pek degisim yok, onlar hayatlarina aynen devam edip bir de ilginin azaldigindan sikayet ederler. Arada bir gelip bebegi severler. Tum yaptiklari genelde sadece bu. Yük hep annede.
Bebek çok küçük, lohusa psikolojisi yaşıyorsun. Hayat sadece çocuktan ibaret sanıyorsun. Zamanla geçecek bu his. O yüzden eşine sakın belli etme bu durumu. Çünkü çok yaralayıcı bir durum.İki aylık.
İki aylık bebeğim. Kırkı çıkana kadar böyle hissetmiyordum ama. Sanırım eşim daha ilgiliydi o zaman. Şimdi bizimle bile yatmıyor.Yeni dogum mu yaptınız peki ?öyleyse lohusa sendromu olabilirsiniz...bendede oldu dogum yaptım bebege bakmak evi çevirmek tüm hayatm kısıtlandı uykusuzlukta eklenince duygusal ve asabi oldum acaba öyle bi dönem mi yasıyosunuz
Hamilelikten sonra lohusalık döneminde böyle duygular olabiliyormuş.Sanırım ben artık değilim. Öyle çok mutlu filan da hissetmiyorum kendimi. Eskiden olsa savaşırdım onun uğruna ama artık değmez gibi geliyor.
14 yıllık sevgililik 6 yılı evli. Çok zor zamanlardan da geçtik. Çok fedakarlık da yaptım. Çok direndik de. Ama artık hevesim yok sanki. Eskiden onsuz hayat düşünemezdim. Artık en ufak tartışmada alttan alamıyorum mesela. O tartışma büyüyor da büyüyor. İçimi boşaltana kadar susmuyorum. Soğuyorum artık ondan. Bebeğimi alıp kendimize ait bi hayat kurmak istiyorum mesela.
İnsanın hevesi kaçınca geri gelir mi? Bundan sonra böyle mi olacak. Keyif aldığım şeyler artık keyif vermez oldu. Biraz önce yatmaya gitti iyi geceler deyip. Eskiden olsa sarılıp sohbet etmeden uyumazdık. Sana da dedim sadece. Öpmedim bile. İçimden gelmiyor. İç dökmek istedim size. Biraz yalnız hissediyorum da kendimi.
Bunlar olabiliyor.Bebek cok kucuk daha.Lohusalik psikolojisi cok baska.Esim de bir ay kadar ayri yatmisti.Ise gidiyor toplantilara katilmak zorunda kaliyor.uluslarrasi toplantilardi..O yuzden bir donem ayri yatti.Ben de onu hic sorun etmedim.Zamanla duzelir..İki aylık bebeğim. Kırkı çıkana kadar böyle hissetmiyordum ama. Sanırım eşim daha ilgiliydi o zaman. Şimdi bizimle bile yatmıyor.
Beceremiyor diye herseyi ustlenme. Ona da sorumluluk ver. Alisir yapabilir merak etme. Bebegin altini degistirebilir, banyosunu beraber yapin bebegin. Arada o uyutsun. Unutma sevgi emek demek. Yavas yavas sorumluluk ver.Kesinlikle öyle. Sabah geliyor mesela yanımıza. Bebeğimizi alıyor yatağından. On dk sevip bana bırakıp gidiyor. Sevmek eşittir ilgilenmek onun için. Susturmayı da beceremiyor bu arada. İşten kaytarmak için filan değil gerçekten beceremiyor.
Hayat zor geliyor. Beklediğim anlayışı bulamıyorum. Hoş sehbeti özlüyorum. Ailesi bizi çok yıprattı. Evli kalmış olmamız bile mucize. Ama şimdi olsa birdaha olsa savaşamam gibi. Hevesim yok. Sanırım tahammülüm azaldı. Herşeye tek başıma yetişmeye çalışıyor gibi hissediyorum. Bebeğimi canımdan çok seviyorum ama özgürlüğüm kısıtlandı. Ama benimki kısıtlandı eşimde değişen birşey yok.