Oyle iyi anliyorum ki sizi,aynen sizin gibi yasadim ben de 14 ay boyunca. Esim is sebebiyle hep disaridaydi,tek kaldim oglumla. Hala su anda bile yalnizim,oglum uyudu esim calisiyor. Benim yaptigim hatayi siz yapmayin mutlaka is bulup calisin. Evden uzak kalinca insan duzeliyor
Maalesef kimse yok.
Konuştunuzmu bu durumu siz zaten gündüz akşama kadar bebeklesiniz eşiniz gelince siz çıksanız yada bebeği pusete atığ beraber çıkın şuan kolay Amanları arabaya atıp yağmurluğu takıp gidin
Eve geldiğinde eğer dışarı çıkma planı varsa birşey demeyim diye çok ilgili ve iletişimli oluyor. Sonra dışarı çıkıyor iki üç saat. Dışarı çıkmayacaksa da evde kendine uğraş buluyor. Okuyacak birşeyleri oluyor hep. Yada birlikte oturup film filan izliyoruz.
Tartıştıkça soğuyor insn gerçekten ama dönüp düşününce sevdiğin adamı görürsün bence
Lohusalıktasın. Öyle normal ki.
Aslında yazdıklarınız çok mantıklı. Öncelikle eşim dışında yardım alabileceğim kimse yok. Benim annem yok. Eşimin annesi de huzursuzluk çıkarmasın uzak dursun yeter. Eşimle iletişi canlı tutma konusunda da hevesim yok. Değmezmiş gibi geliyor artık. Eskiden olsa ölüp biterdim ama sanırım artık onun çabalaması gerekiyor. Bugün işten geldi. Buzluğa balık koymam gerekiyordu beklemezdi ya o iş. O sırada bebeğimiz ağlamaya başladı. Eşime dedim ilgilen diye. Herzamanki gibi susturamadı. Yanıma geldiler. Bana diyor ki neden aç mısın diye sormadın bana. Herzaman sorardın ne oldu neden ilgilenmiyorsun diye söylüyor. İşimi hızlı hızlı yapıyorum ki bebeğimi alıp susturuyum ama eşim o arada ilgi bekliyor. İstiyor ki ben kırk parçaya bölünüyüm ama hiçbirşey sekteye uğramasın.
Neden sizinle yatmıyor odanızı yatağınızı ayirmayin çocuk oldu die
İşim var aslında ama bebeğime bakmak için ücretsiz izne ayrılacağım. Bırakabileceğim kimse yok. Bakıcı için de çok küçük. İki yaşına gelip de kreşe gönderene kadar ben bakacağım muhtemelen.
karşınıza alıp sakin sakin anlatın, bebeği oyalayamıyorsa yapılması gereken işi o yapsın hatta koşul haline getirin ikisinden birini seçsin, bebek uyurken sizin de onun dizinde yatmak istediğinizi söyleyin, hayatın yalnız sizin için kısıtlandığını hissetmenin sizi çok üzdüğünü bu bebeğin ikinizin olduğunu hatırlatın. Aslında eşinizi sevmeyi bırakmış değilsiniz sadece çok şaşkınsınız ve çok yoruluyorsunuz. Ben ilk aylar çok kavga ettim eşimle çünkü babalık erkeğe sonradan eklenen bir duygu ve yaklaşık 6 ayda ekleniyor 
bie melisa çayı yapın hatta melisa relax tea diye bir çay var direk onu alın için iyi gelecektir, ama eşinizle mutlaka konuşun emin olun düşündüğünüz gibi değil sadece ikiniz de ne yapacağınızı bilmiyorsunuz ve siz söylemezseniz eşiniz bunu bilemez. Annelik zor, ilk defa anne olmak daha da zor emin olun geçecek,alışacaksınız, hepimiz geçtik o zor yoldan,allah size de kolaylık versin.Birlikte de çıkıyoruz. Ama eve geliyoruz eşim tekrar çıkıyor. Saatlerce yürüyor bazen yalnız bazen arkadaşlarıyla. Konuştum rahatsız olduğumu söyledim. Birlikte de çok vakit geçiriyoruz oldu savunması.
Ne kadarda naif ve güzelce anlatmışsınız yazınız çok hoşuma gittiHer kadının ilk anneliğinde yaşadığı duyguları yaşıyorsunuz. İkiniz de ilk defa ebeveyn oluyorsunuz, size yol gösteren hormonlarınız var onunsa hiçbir şeyi. Muhtemelen çocuk uyurken siz de dinlenin diye evden çıkıyor kaçmak değil yaptığı ama ne yapması gerektiğini bilmediğinden hata yapıyor. İlk aylar banyo yapabilmek için bile evde başka birinin olmasına ihtiyaç duyuyorsunuz ama eşiniz bunu algılayamıyor çünkü erkeklerin doğasında odunluk var
Camı açamıyormuş bugünkü bahanesi de bu. Yarın yatarmış. Havalar soğuyunca da temelli gelirmiş yanımıza. Uykum bölünmesin demiyor da.
Anlıyorum sizi beneğiniz küçük gerçekten insan yanlız kalmak istemiyor gün boyu zaten yanlızız arttık belki bazı akşamşar çıkacak bazı akşamlar si bazı akşamlar ortak gibi mesela ortada buluşmak olamzmı hiç bir kafın bunu kabul etmez her akşam o gezerken evde kalmayı sakın bebeğin babasına düşen sorumluluğunu alıp tek başınza idare etmeyin yoksa hiç sorumluluk almaz gibi duruyor
