Sevgilimin ilk kadını değilim, öyle bir isteğimde yoktu zaten, hele ki bakir erkek kısmını hiç düşünmedim bile. Sorun değil benim için.
Hep derdim benimle birlikte olmaya başladığı andan itibaren önemlidir benim için. Hala aynı düşünceye sahibim. Doğrusu da o zaten.
Az çok uzaktan tanıyordum ben sevgilimi ilişkimiz başlamadan önce. Hakkında bazı şeylerde duymuştum.
Daha sonra kendiside anlattı bana zaten herşeyimi bil dedi.
Şimdiye kadar bayağı fazla sayıda kadın olmuş hayatında, günübirlik olanlarda.
Hatta işin kötüsü beraber olduğu kadını aldatan da bir adammış, ondan öncede duymuştum bunu.
Ama şöyle birşey var kızlar, ben her nekadar geçmişi önemli değil desemde o düşünceye sahip olsamda, kendi anlattıktan sonra rahatsızlık duydum mu? Duydum açıkçası.
Deli misin diyorum kendi kendime. Sana ne senden öncesinden.
Çünkü bana hiçbir yanlışı olmadı, üstüme çok düşer, çok ilgilidir. Bir dediğimi iki etmez. Sevgisi, saygısı, verdiği değer çok fazla.
Dediğim gibi o rahatsızlık düşüncesi de arada aklıma geliyor saçma olsada.
Ben sormadım bilmek istemedim. Kendi anlatmış bulundu.
O anlatışını da her ne kadar yanlış olsada, samimiyetine de bağladım.
Ailesiyle ilgili bazı şeyler de paylaşmıştı benimle. İlk sana anlatıyorum demişti o konuda da. Bizim ilişkimiz yakınlıkla, karşılıklı samimi sohbetle başlamıştı.
Her ne olursa olsun bilmek istemezdim dediğim gibi.
Çünkü o rahatsızlığı atamadım duyduğumdan beri. Yanlış, saçma olduğu bilsemde. Bende anlayamıyorum kendimi bu konuda.
Dar görüşlü, anlayışsız biri değilim çünkü.