- 21 Ağustos 2015
- 32.120
- 97.500
- 598
- 38
- Konu Sahibi endoplazmikretikulumcu
-
- #41
Ay olamaz ya:İ(Yani hala var buralarda eskisi kadar olmasa da ailede erkek varsa dışarıya verilmez mantığı..
Yani öz dayı amca değil ki onlara göre ensest değil ve çok sıradan..
Teyzemin oğlu ile evliyim ben ablalarım da amcamın çocukları ile evli..
Babayı hic ıslak odunla dövmemisler.Coğrafya ve aile.
Aynı coğrafyadayız amcam kızını yabancılara verdi ama benim babam hiçbirimizi vermedi..
Hiçbirimiz severek evlenmedik..
Akraba ile evleneceğime önüme gelen yabancıyla kaçarım giderim diyen kızkardeşim hariç..
Oda yıllardır anne memleket hasreti çekiyor babam affetmiyor.
İki tarafta hatalı imisBabam çok sertti korktuk duyarsa beni döver diye
Ben denemekten yanaydım o bana zarar gelmesinden korkardı..
Sonrasında ben de görücüler gelince nasıl olsa olmaz deyip kabul edip 2 yıl içinde evlendim..
Çok normal.Merhaba lütfen yanlış anlamayın ama bu konuda içimi dökmek istiyorum (özellikle ablamın gelip bana söylediklerinden sonra)
Ben evliyim çocukluyum ilk erkek arkadaşımla birbirimizi çok sevdik ama ailem vermez diye ayrıldık (akraba dışında verilmezdi) akrabamla evlendim eşimi çocuklarımı dünyaya değişmem ama zaman zaman benim hakkımda konuştuğunu duyuyorum bi tuhaf oluyorum,normal mi sizce ?
Misal en son,ablamla ablası çok yakın arkadaş,ablası ablama “Ali kardeşinden sonra kalbine kilit vurdu evlenmeyecekmiş asla” falan demiş..
Kavuşamamanın buruk bi acısı var ama dediğim gibi yanlış yapacak biri değilim sadece normal mi bu sözleri duyunca hüzünlenmek..
Not:Ablan neden gelip söyledi ki diyenler olacaktır,gırgır şamata olsun diye laf arasında bahsetti :) yani o demese de diyecek birileri oluyor,annemler hala komşu onlarla,ortak arkadaşımız çok..
(Evlilik yaşını doğuya göre söylüyorum geçti sayılır..35 yaşında şuan)
Kesinlikle bu yoruma katılıyorum. Bir şeyleri yasayamamis olma düşüncesi ile kafaniz karışıyor belki ama artik bir aileniz esiniz cocuklariniz var. Mutlu olmaya bakin esimde duzgun birisi demissiniz zaten bize de size mutluluklar dilemek düşer. Olmayacak bir is icin ne kendinizi ne evlatlarinizi yakmayin17 yaş çok ufak bir yaş, hatta çocuk diyoruz bu yaşa.
Yaşınızdan ötürü belki de o ilk ilişkiniz size güzel gelmiş olabilir ama evlenseydiniz belki de büyük bir hayalkırıklığı da olabilirdi. Belki de hiç anlaşamayacaktınız bile. O yüzden bu sözü de hiç duymamış gibi yapıp kafanızda kapatın mevzuyu. Düşünmenin anlamı yok. Eşinize evlatlarınıza odaklanın.
Ben 17 idim ama tabii yıllar olmuş hala aklım onda demesi tuhaf ama zaten ben ailesini geçiştirmek için öyle dediğini düşünüyorum yoksa dediğiniz gibi normal değil17 yaşından 35 yaşına kadar onca yıl birini unutamamış, önündeki maçlara bakamamış , gönül verip de hayatına bir kadın alamamış insanı ben anlayamam kusura bakmayın. Var bir patoloji diye düşünürüm. Normal bir psikoloji değil sanki. Hayatın akışına ayak uyduramamak sıkıntı
Ya aslında çok haklısınız ama benim eşim yerine amcamın oğlu olsaydı sanırım intihar ederdim evlenmemek için çünkü gerçekten beraber büyüdük yendiğimiz içtiğimiz birdi,ancak ben eşimi 1 kere gördüm o da tanışmaya geldiğinde,evet teyzemin oğlu ama biraz uzak şehirlerdeyiz ismen öyle biri olduğunu bilirdim ama fotoğraflarda bile görmüşlüğüm yoktu belki o yüzden hızlı adapte oldum ben.Hem sevmediğiniz biri hem de kuzeniniz. Ben olsam yapamazdım. Kendi kuzenlerimi düşünüyorum da... Olacak iş değil yani. Hala çocuklarımla neredeyse aynı evde büyüdük. Teyze/dayı çocuklarıyla o kadar değil ama yine olmaz ya. Bir üst ebeveynimiz kardeş. Kendinizden pay biçin, iki kardeşsiniz ve çocuklarınız evleniyor. Berbat bir şey ya. Ben kendi kardeşimin çocuğuyla kendi evladımı düşünemiyorum. Ha annesi ha halası yani, genlerimiz yarı yarıya ortak.
Bunun dışında bir de sevmeyerek evlenmişsiniz. Bu da çok zor tabi.
Ama tabi artık olan olmuş, önünüze bakacaksınız. O eski sevgiliyi de rahat bıraksın çevreniz, laf getirip götürmeyi bıraksınlar. Ondan size geliyorsa laf, sizden de ona gidiyordur emin olun. O yüzden serbest bırakın artık. Ablanıza söyleyin, biliyorsa da size demesin. Evli barklı kadınsınız yakışık da almaz zaten.
Ya inanın sizi üzmek için demiyorum. Ama görmemiş olmak da çok fark etmiyor benim açımdan.Ya aslında çok haklısınız ama benim eşim yerine amcamın oğlu olsaydı sanırım intihar ederdim evlenmemek için çünkü gerçekten beraber büyüdük yendiğimiz içtiğimiz birdi,ancak ben eşimi 1 kere gördüm o da tanışmaya geldiğinde,evet teyzemin oğlu ama biraz uzak şehirlerdeyiz ismen öyle biri olduğunu bilirdim ama fotoğraflarda bile görmüşlüğüm yoktu belki o yüzden hızlı adapte oldum ben.
Kesinlikle onla evlenmezdim bundan eminim fazla baskıcı bi tipti o zamanlar ergen bir kız olarak hoşuma gidiyordu ama aklıma geldiğinde bile ne saçmaydı falan diyorum hayatta evleneceğim bir tip değil,o yarım kalmışlık buruyor sadece..O dönemki ilişkiniz belki devam etseydi bitecekti. Ama siz bir yarıda kalmışlıkla böyle hissetmiş olmanız normal.
Bu hayattaki şartlarınıza göre tercih etmek durumunda kalmışsınız. O sebeple arkanıza dönmemek gerekiyor. Arkanıza dönmemekten kastım duygularınıza ve düşüncelerinizi bu anlamda düzenlemeniz gerekiyor.
Asla yapmam..Ya inanın sizi üzmek için demiyorum. Ama görmemiş olmak da çok fark etmiyorum benim açımdan.
Bir teyzemin oğluyla uzun yıllardır hiç görüşmeyiz mesela. Ama onunla da olmaz. Çünkü görüşmüyor olmak akrabalığı bitirmiyor. Genetik olarak akrabayız.
Lütfen siz kendi çocuklarınıza bunu yapmayın.
Dediklerimden bunu mu anladınız ?Madem sevdiğinize vermediler ne demeye sevmediğiniz bir adamla evlendiniz? Kocanız ve çocuğunuz için çok üzüldüm. Siz kendi tercihlerinizin bedelini ödüyorsunuz. Onların suçu ne? Biri kendini sevmeyen bir kadınla aynı yastığa baş koyuyor, diğerinin annesi başka birini seviyor, unutamıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?