Geçen hafta sonu eski eşim eve geldi.Sevgi doluydu.onu çok özlemişim...Bende kaldı...onu seviyorum.evlenmeyi düşündüm.ama şu an olduğum yer çok güzel bir ilçe.onun olduğu yer imkanların olmadığı bir yer.normal şartlarda kafamda herşey otursa sevdiğim adam için heryere giderim ama kafamda oturmayan okadar çok şey var ki...
-Çocuğa gelmeden bişiler al.bak gözlüyor dedim.tamam dedi.ala ala bir kareçikolata almış ve çocuğunu 2 aydır görmüyor.
-çocukla birlikte yatması için yatağı hazırladım.çocuk onunla birlikte uyumak istiyordu.Ben salonda yatacağım.Çocuk yatağında yatsın.sen de yerinde yat dedi.
-babam üç aydır istanbulda.sürekli babamı soruyor.orada ne yapıyor.müteahitemi verdi evi.bunu iki günde belki 4 kez sordu.Ben mutfaktaydım.onlar salondaydı.çocuğa soruyor'deden ne yapıyor istanbulda'diye.bana diyorki 'müteahit babanı kandıracak...takmış babamın malına.kız kardeşimzihinsel engelli.bir ben varım.annem babam yaşlı.bu sohbetler canımı yaktı.
evliliğimde bana kredi çektirip benim üzerime ev alacaktı.ben eve paramı vermiyorum deyince hep huzursuzluk oldu.bu adamı seviyorum.ama ne biliyim...yalnızlık zor...gerçek anlamda zor ve yalnız yapamıyorum.ama öte yandan yok müteahhit muhabbeti, çocuğa bişi almaması, onunla uyumak istememesi canımı sıkıyor.yani ne biliyim bir baba bir yerde bişi görüp evladına almaz mı, yedi yıl boyunca hiç hediye almadı çocuğa.her istediğini aldı, oyuncakçıya gittiler ve birlikte aldılar.ama o evladına birçöp almadı.parayı bana verdi.ihtiyaç neyse al dedi, herşeyi aldım amabana yetmedi.