- 23 Ağustos 2017
- 2.260
- 4.907
- 133
- 35
- Konu Sahibi okaliptus1234
-
- #61
Bu karaktersiz adamdan kurtulduğunuza şükredeceksiniz ilerde. Allah yolunuzu, bahtınızı açık etsin..
İbretlik bir yaşam.Toplamda 3,5 yıllık beraberlik, 1,5 yıllık evlilik üzerine, yüzlerce kez git gel yaşamamızın sonunda fiziken ayrıldık. Evden taşınacak bir iki gün içinde.
Ben devam etsin diye başlarda çok uğraştım, kaç kez evi terkettim her seferinde gelip mutlu olacağız, ben değişeceğim vs diyerek beni ikna etti. Ama değişen hiçbirşey olmadı. Aslında bu sürede kendini ayrılığa hazırladığını psikolojik olarak ayrılıpa hazırlandığını farkettim.
Sorunumuz neydi…Biz beraber olmadan 2 yıl önce boşanmıştı, iki çocuğu var. Herşey normal görünüyordu boşanmasında. Ama biz beraber olmaya iyice de evlendikten sonra herşey tepetaklak oldu. Eski eşine vicdan yapmaya başladı saçma şekilde. Çocuklarla bir sorun yoktu. Ama eşine haksızlık yaptığını söylüyordusürekli, sürekli görüşmeler, mesajlaşmalar bu da beni çıldırtıyordu tabiki. 1,5 yıl bu lafları dinleyip şiddetli kavgalar ederek yaşadık. Bana sürekli surat asan adam oraya hediyeler alıyormuş meğer, yemeklere gidiyorlarmış sürekli ve bi kere de benden gizli iş seyahati diye onunla tatile gitmiş. Çocuk için diye düşünecekler olacaktır ama ben çocukla ilgili görüşmelerine hiçbirşey demedim zaten, sorun duygusal ve fiziksel ilişkileriydi.
En sonunda bayramda çocukları da alıp eski eşini de alıp tatile çıktı sonra da benim ailemin yanına gelecekti. Tatil boyunca beni aramadı, bayramda ailemi aramadı. Ben yokmuşum gibi davrandı orada. Tabi bu bardağı taşıran son damlaydı onlarca kavga ve hakaret sonrasında ayrılalım artık ben yapamıyorum dedim o da tamam dedi eski eşine döneceğini söyledi. Yani beni arama ben orada olacağım demek istedi. Tamam dedim artık yürümeyeceğini ben de biliyordum ama yine de kendimi bir mendil gibi atılmış hissediyorum. Sesimi çıkarmasam böyle sürebilirdi belki ama dayanamadım artık.
Muhtemelen olanları ve tahammül ettiklerimi anlatsam beni topa koyarlar burada ama sanırım yaş, toplum baskısı vs sebeplerle boşanamadım. O ise her seferinde her barışmamızda bir kaç zaman normal iyi davrandı ondan sonrasında ise yine eski haline döndü.
Bu evlilik ve ilişki beni harap etti, hem psikiyatrist hem de psikolog desteği alıyorum uzun süredir. 15 kg aldım, iş yerim kapandı işsizim. Ona en baştan böyle bir niyetin varsa hiç başlamayalım demiştim. Kaç kez ayrıldım sevgiliyken de hayır dedi herşey güzel olacak dedi …..
Olmadığı varken her kavgada her tartışmada bana ayrılalım dedi, kapı orada dedi, küfür kıyamet de cabası. Çocuk isteğimi en baştan söylemiştim tamam demişti ama evlendikten sonra çocuk istemiyorum dedi o da beni mahvetti. Sonuçta şu an elimde bir çocukla boşanmak daha zor olacaktı ama anne olma şansımı da kaybettim gibi birşey. Allah bilir tabi çocuğu Beren Allah neticede buna da inanıyorum.
Şimdi 42 yaşındayım, üniversite mezunuyum yüksek lisansım var ama 1 yıldır iş bulamıyorum işsizim, ailem destekçim ama uzakta yaşıyorlar, hayat elimden kaçıp gitmiş gibi hissediyorum. Nereden başlayacağımı ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
İstisnalar kaideyi bozmaz ama evlenip boşanmış adamlardan uzak durulmalı diye düşünüyorum artık. Yönetici pozisyonunda çalışıyordum, girişken, akıllı, genel kültürü yüksek, dünyayı gezen bir kızdım bu ilişkiye başlarken. Evimi arabamı almıştım, çift haneli maaşım vardı. Yani mutluluk dışında hiçbir beklentim yoktu ondan.
Şimdi bitik durumdayım işsizlik bir tarafa özgüvenim yerle bir oldu. Pasif, bitik, işe yaramaz hissediyorum kendimi. Bir sürü ilaç kullanıyorum…
Yani zaman herşeyin ilacı muhakkak ama çok kötüyüm şu an.
Kendinizi affedin ve barışın kendinizle en zoru bu. Herkes hata yapar .Hayat denem yamulma yöntemi ile yaşanıyor. O kadar çok eşinden ayrılmış arkadaşım var ki. Hepsi de sizin kendinizi tanımladığınız gibi girişken, eğitimli, kariyerli güçlü kadınlardı bekarken ve tam da ayrılık aşamasında yine sizin tanımınız gibi hayat beklentisi kalmamış, özgüvensiz, ürkek, bir evliliği bile yürütemedim beceriksizim, şöyleyim böyleyim diye tüm negatif söylemleri kendilerine yakıştırır oldular. Bunu da atlatın küllerinizden doğacaksınız Anka kuşu gibiToplamda 3,5 yıllık beraberlik, 1,5 yıllık evlilik üzerine, yüzlerce kez git gel yaşamamızın sonunda fiziken ayrıldık. Evden taşınacak bir iki gün içinde.
Ben devam etsin diye başlarda çok uğraştım, kaç kez evi terkettim her seferinde gelip mutlu olacağız, ben değişeceğim vs diyerek beni ikna etti. Ama değişen hiçbirşey olmadı. Aslında bu sürede kendini ayrılığa hazırladığını psikolojik olarak ayrılıpa hazırlandığını farkettim.
Sorunumuz neydi…Biz beraber olmadan 2 yıl önce boşanmıştı, iki çocuğu var. Herşey normal görünüyordu boşanmasında. Ama biz beraber olmaya iyice de evlendikten sonra herşey tepetaklak oldu. Eski eşine vicdan yapmaya başladı saçma şekilde. Çocuklarla bir sorun yoktu. Ama eşine haksızlık yaptığını söylüyordusürekli, sürekli görüşmeler, mesajlaşmalar bu da beni çıldırtıyordu tabiki. 1,5 yıl bu lafları dinleyip şiddetli kavgalar ederek yaşadık. Bana sürekli surat asan adam oraya hediyeler alıyormuş meğer, yemeklere gidiyorlarmış sürekli ve bi kere de benden gizli iş seyahati diye onunla tatile gitmiş. Çocuk için diye düşünecekler olacaktır ama ben çocukla ilgili görüşmelerine hiçbirşey demedim zaten, sorun duygusal ve fiziksel ilişkileriydi.
En sonunda bayramda çocukları da alıp eski eşini de alıp tatile çıktı sonra da benim ailemin yanına gelecekti. Tatil boyunca beni aramadı, bayramda ailemi aramadı. Ben yokmuşum gibi davrandı orada. Tabi bu bardağı taşıran son damlaydı onlarca kavga ve hakaret sonrasında ayrılalım artık ben yapamıyorum dedim o da tamam dedi eski eşine döneceğini söyledi. Yani beni arama ben orada olacağım demek istedi. Tamam dedim artık yürümeyeceğini ben de biliyordum ama yine de kendimi bir mendil gibi atılmış hissediyorum. Sesimi çıkarmasam böyle sürebilirdi belki ama dayanamadım artık.
Muhtemelen olanları ve tahammül ettiklerimi anlatsam beni topa koyarlar burada ama sanırım yaş, toplum baskısı vs sebeplerle boşanamadım. O ise her seferinde her barışmamızda bir kaç zaman normal iyi davrandı ondan sonrasında ise yine eski haline döndü.
Bu evlilik ve ilişki beni harap etti, hem psikiyatrist hem de psikolog desteği alıyorum uzun süredir. 15 kg aldım, iş yerim kapandı işsizim. Ona en baştan böyle bir niyetin varsa hiç başlamayalım demiştim. Kaç kez ayrıldım sevgiliyken de hayır dedi herşey güzel olacak dedi …..
Olmadığı varken her kavgada her tartışmada bana ayrılalım dedi, kapı orada dedi, küfür kıyamet de cabası. Çocuk isteğimi en baştan söylemiştim tamam demişti ama evlendikten sonra çocuk istemiyorum dedi o da beni mahvetti. Sonuçta şu an elimde bir çocukla boşanmak daha zor olacaktı ama anne olma şansımı da kaybettim gibi birşey. Allah bilir tabi çocuğu Beren Allah neticede buna da inanıyorum.
Şimdi 42 yaşındayım, üniversite mezunuyum yüksek lisansım var ama 1 yıldır iş bulamıyorum işsizim, ailem destekçim ama uzakta yaşıyorlar, hayat elimden kaçıp gitmiş gibi hissediyorum. Nereden başlayacağımı ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
İstisnalar kaideyi bozmaz ama evlenip boşanmış adamlardan uzak durulmalı diye düşünüyorum artık. Yönetici pozisyonunda çalışıyordum, girişken, akıllı, genel kültürü yüksek, dünyayı gezen bir kızdım bu ilişkiye başlarken. Evimi arabamı almıştım, çift haneli maaşım vardı. Yani mutluluk dışında hiçbir beklentim yoktu ondan.
Şimdi bitik durumdayım işsizlik bir tarafa özgüvenim yerle bir oldu. Pasif, bitik, işe yaramaz hissediyorum kendimi. Bir sürü ilaç kullanıyorum…
Yani zaman herşeyin ilacı muhakkak ama çok kötüyüm şu an.
Kendinizi affedin ve barışın kendinizle en zoru bu. Herkes hata yapar .Hayat denem yamulma yöntemi ile yaşanıyor. O kadar çok eşinden ayrılmış arkadaşım var ki. Hepsi de sizin kendinizi tanımladığınız gibi girişken, eğitimli, kariyerli güçlü kadınlardı bekarken ve tam da ayrılık aşamasında yine sizin tanımınız gibi hayat beklentisi kalmamış, özgüvensiz, ürkek, bir evliliği bile yürütemedim beceriksizim, şöyleyim böyleyim diye tüm negatif söylemleri kendilerine yakıştırır oldular. Bunu da atlatın küllerinizden doğacaksınız Anka kuşu gibi
Çok teşekkür ederim, yazdıklarınız bana iyi geldi. En çok giden yıllara üzülüyorum gerçekten. 3,5 yılımı boşar harcamışım gibi hissediyorum.Böyle bir adama aslinda asikta degildin bence. Yasinin getirdigi toplumsal baski ve yuva kurma istegi ile sanki o son dalmis gibi tutundun adama. Adamin 1-2 iyi tarafini psikolojikmen abarttin.
Ve su an mutsuzsun, kendini iyi his etmiyorsun. Anliyorum, cidden travma oldu. Ancak söyle düsün, o adam senden yillarini aldi, ama daha fazlasini almaya müsade etme. Bu yasa kadar gelmissin, çabaladin, iyi is yerlerinde çalisip belli yerlere geldin. Hayat ondan ibaret degil.
Ve halen gençsin. Yeni iste bulacaksin, sana yakisan yeni partnerde. Hayat bu, insaniz, beser sasariz. Ama en azindan sen onun gibi yapmazsin. Bile isteye insani üzmezsin, alçaklik yapmazsin. Elbette bir süre hüzünlü olacaksin, ama sonrada kendini toparlayacaksin. Dedigim gibi, o adama daha fazlasini almaya müsade etme. Kendini tekrar buldugunda, huzuruda bulursun umut ediyorum.
Kendini katıt sözü hoşuma gitti, öyle olmalıyım gerçekten. Çocuk konusunda son zamanlarda olmamasının daha hayırlı olduğuna kanaat getirmiştim artık ben ondan bir çocuğum olsun değil de genel olarak çocuk konusunda üzüntülü ve endişeliyim.Hiiic kötü olmayın canim cocuk şansınız elbette devam ediyor ...iş de bulursunuz yeni bir insan da...hem de kendinizi heder etmeyeceğiniz sizi dibe çekmeyecek birini elbet bulursunuz...silkelenip kendinize gelin...bizde bir laf vardır beni sarsar;KENDINI KATIT...katı olun bu olaylara derim naçizane..bitmiş zaten bir ilişki...ne hali varsa görün tüm yasadiklariniza da tazminat alın sonra pişman olmayın...nafakanizdan da feragat etmeyin...kusurlu hareketleri var karşı tarafın iyi bir avukat ile bitirin ve yolunuza bakın...kim kimi kullanirmis yillarca nafaka ötesinde her ay bu defa sizi hatırlasın...kurtulmussunuz diye bakın...babalık görevini yapmayacak size dönüp bakmayacak bir adamdan bir de çocuk yapacaktınız en kötüsü bu olurdu....yaşınızda ne var daha ...kilo da alınır verilir hiç kendinize haksızlık yapmayın...gecmis olsun size...felaketin büyüğü gecmis okyanusu geçip derede boğulmayın...SEVGİLER SİZE
Ben hariç hepsi kıymete bindi. Kadında zerre bir değişiklik olmadı bahsettiğiniz şekilde. Ama evlenebilir diye düşündüğünü ben de düşünmüştüm.Bana nedense adam kıymete binmiş gibi gelmedi yav. Eski karısı kıymete binmiş gibi geldi. Kadın boşandıktan sonra güzelleşti, kendini geliştirdi
karşıdan parladı ise, kaparlar falan diye kıymetli olmuş sanki. Kendi evlendi, eski eş iyice boşa düştü, kapanın elinde kalır korkusu ile adam yapışmış tekrar bence.
Şu sartlarda bu adamdan mahsus bosanmazdim sanırım benToplamda 3,5 yıllık beraberlik, 1,5 yıllık evlilik üzerine, yüzlerce kez git gel yaşamamızın sonunda fiziken ayrıldık. Evden taşınacak bir iki gün içinde.
Ben devam etsin diye başlarda çok uğraştım, kaç kez evi terkettim her seferinde gelip mutlu olacağız, ben değişeceğim vs diyerek beni ikna etti. Ama değişen hiçbirşey olmadı. Aslında bu sürede kendini ayrılığa hazırladığını psikolojik olarak ayrılıpa hazırlandığını farkettim.
Sorunumuz neydi…Biz beraber olmadan 2 yıl önce boşanmıştı, iki çocuğu var. Herşey normal görünüyordu boşanmasında. Ama biz beraber olmaya iyice de evlendikten sonra herşey tepetaklak oldu. Eski eşine vicdan yapmaya başladı saçma şekilde. Çocuklarla bir sorun yoktu. Ama eşine haksızlık yaptığını söylüyordusürekli, sürekli görüşmeler, mesajlaşmalar bu da beni çıldırtıyordu tabiki. 1,5 yıl bu lafları dinleyip şiddetli kavgalar ederek yaşadık. Bana sürekli surat asan adam oraya hediyeler alıyormuş meğer, yemeklere gidiyorlarmış sürekli ve bi kere de benden gizli iş seyahati diye onunla tatile gitmiş. Çocuk için diye düşünecekler olacaktır ama ben çocukla ilgili görüşmelerine hiçbirşey demedim zaten, sorun duygusal ve fiziksel ilişkileriydi.
En sonunda bayramda çocukları da alıp eski eşini de alıp tatile çıktı sonra da benim ailemin yanına gelecekti. Tatil boyunca beni aramadı, bayramda ailemi aramadı. Ben yokmuşum gibi davrandı orada. Tabi bu bardağı taşıran son damlaydı onlarca kavga ve hakaret sonrasında ayrılalım artık ben yapamıyorum dedim o da tamam dedi eski eşine döneceğini söyledi. Yani beni arama ben orada olacağım demek istedi. Tamam dedim artık yürümeyeceğini ben de biliyordum ama yine de kendimi bir mendil gibi atılmış hissediyorum. Sesimi çıkarmasam böyle sürebilirdi belki ama dayanamadım artık.
Muhtemelen olanları ve tahammül ettiklerimi anlatsam beni topa koyarlar burada ama sanırım yaş, toplum baskısı vs sebeplerle boşanamadım. O ise her seferinde her barışmamızda bir kaç zaman normal iyi davrandı ondan sonrasında ise yine eski haline döndü.
Bu evlilik ve ilişki beni harap etti, hem psikiyatrist hem de psikolog desteği alıyorum uzun süredir. 15 kg aldım, iş yerim kapandı işsizim. Ona en baştan böyle bir niyetin varsa hiç başlamayalım demiştim. Kaç kez ayrıldım sevgiliyken de hayır dedi herşey güzel olacak dedi …..
Olmadığı varken her kavgada her tartışmada bana ayrılalım dedi, kapı orada dedi, küfür kıyamet de cabası. Çocuk isteğimi en baştan söylemiştim tamam demişti ama evlendikten sonra çocuk istemiyorum dedi o da beni mahvetti. Sonuçta şu an elimde bir çocukla boşanmak daha zor olacaktı ama anne olma şansımı da kaybettim gibi birşey. Allah bilir tabi çocuğu Beren Allah neticede buna da inanıyorum.
Şimdi 42 yaşındayım, üniversite mezunuyum yüksek lisansım var ama 1 yıldır iş bulamıyorum işsizim, ailem destekçim ama uzakta yaşıyorlar, hayat elimden kaçıp gitmiş gibi hissediyorum. Nereden başlayacağımı ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
İstisnalar kaideyi bozmaz ama evlenip boşanmış adamlardan uzak durulmalı diye düşünüyorum artık. Yönetici pozisyonunda çalışıyordum, girişken, akıllı, genel kültürü yüksek, dünyayı gezen bir kızdım bu ilişkiye başlarken. Evimi arabamı almıştım, çift haneli maaşım vardı. Yani mutluluk dışında hiçbir beklentim yoktu ondan.
Şimdi bitik durumdayım işsizlik bir tarafa özgüvenim yerle bir oldu. Pasif, bitik, işe yaramaz hissediyorum kendimi. Bir sürü ilaç kullanıyorum…
Yani zaman herşeyin ilacı muhakkak ama çok kötüyüm şu an.
Çok teşekkür ederim, yazdıklarınız bana iyi geldi. En çok giden yıllara üzülüyorum gerçekten. 3,5 yılımı boşar harcamışım gibi hissediyorum.
Yeni birisi de olsa eski eşi de olsa bunun ki yalnızlık fobisi, o yalvarmalarda bunun sebebiyleydi emin ol … ben sizin toparlanacağınıza inanıyorum çok vizyonlu bir kişilik okudum .. ama suan bu acıyı yasamalısınızToplamda 3,5 yıllık beraberlik, 1,5 yıllık evlilik üzerine, yüzlerce kez git gel yaşamamızın sonunda fiziken ayrıldık. Evden taşınacak bir iki gün içinde.
Ben devam etsin diye başlarda çok uğraştım, kaç kez evi terkettim her seferinde gelip mutlu olacağız, ben değişeceğim vs diyerek beni ikna etti. Ama değişen hiçbirşey olmadı. Aslında bu sürede kendini ayrılığa hazırladığını psikolojik olarak ayrılıpa hazırlandığını farkettim.
Sorunumuz neydi…Biz beraber olmadan 2 yıl önce boşanmıştı, iki çocuğu var. Herşey normal görünüyordu boşanmasında. Ama biz beraber olmaya iyice de evlendikten sonra herşey tepetaklak oldu. Eski eşine vicdan yapmaya başladı saçma şekilde. Çocuklarla bir sorun yoktu. Ama eşine haksızlık yaptığını söylüyordusürekli, sürekli görüşmeler, mesajlaşmalar bu da beni çıldırtıyordu tabiki. 1,5 yıl bu lafları dinleyip şiddetli kavgalar ederek yaşadık. Bana sürekli surat asan adam oraya hediyeler alıyormuş meğer, yemeklere gidiyorlarmış sürekli ve bi kere de benden gizli iş seyahati diye onunla tatile gitmiş. Çocuk için diye düşünecekler olacaktır ama ben çocukla ilgili görüşmelerine hiçbirşey demedim zaten, sorun duygusal ve fiziksel ilişkileriydi.
En sonunda bayramda çocukları da alıp eski eşini de alıp tatile çıktı sonra da benim ailemin yanına gelecekti. Tatil boyunca beni aramadı, bayramda ailemi aramadı. Ben yokmuşum gibi davrandı orada. Tabi bu bardağı taşıran son damlaydı onlarca kavga ve hakaret sonrasında ayrılalım artık ben yapamıyorum dedim o da tamam dedi eski eşine döneceğini söyledi. Yani beni arama ben orada olacağım demek istedi. Tamam dedim artık yürümeyeceğini ben de biliyordum ama yine de kendimi bir mendil gibi atılmış hissediyorum. Sesimi çıkarmasam böyle sürebilirdi belki ama dayanamadım artık.
Muhtemelen olanları ve tahammül ettiklerimi anlatsam beni topa koyarlar burada ama sanırım yaş, toplum baskısı vs sebeplerle boşanamadım. O ise her seferinde her barışmamızda bir kaç zaman normal iyi davrandı ondan sonrasında ise yine eski haline döndü.
Bu evlilik ve ilişki beni harap etti, hem psikiyatrist hem de psikolog desteği alıyorum uzun süredir. 15 kg aldım, iş yerim kapandı işsizim. Ona en baştan böyle bir niyetin varsa hiç başlamayalım demiştim. Kaç kez ayrıldım sevgiliyken de hayır dedi herşey güzel olacak dedi …..
Olmadığı varken her kavgada her tartışmada bana ayrılalım dedi, kapı orada dedi, küfür kıyamet de cabası. Çocuk isteğimi en baştan söylemiştim tamam demişti ama evlendikten sonra çocuk istemiyorum dedi o da beni mahvetti. Sonuçta şu an elimde bir çocukla boşanmak daha zor olacaktı ama anne olma şansımı da kaybettim gibi birşey. Allah bilir tabi çocuğu Beren Allah neticede buna da inanıyorum.
Şimdi 42 yaşındayım, üniversite mezunuyum yüksek lisansım var ama 1 yıldır iş bulamıyorum işsizim, ailem destekçim ama uzakta yaşıyorlar, hayat elimden kaçıp gitmiş gibi hissediyorum. Nereden başlayacağımı ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
İstisnalar kaideyi bozmaz ama evlenip boşanmış adamlardan uzak durulmalı diye düşünüyorum artık. Yönetici pozisyonunda çalışıyordum, girişken, akıllı, genel kültürü yüksek, dünyayı gezen bir kızdım bu ilişkiye başlarken. Evimi arabamı almıştım, çift haneli maaşım vardı. Yani mutluluk dışında hiçbir beklentim yoktu ondan.
Şimdi bitik durumdayım işsizlik bir tarafa özgüvenim yerle bir oldu. Pasif, bitik, işe yaramaz hissediyorum kendimi. Bir sürü ilaç kullanıyorum…
Yani zaman herşeyin ilacı muhakkak ama çok kötüyüm şu an.
Benim 11.Ne kurtarsan kâr arkadasimÇok teşekkür ederim, yazdıklarınız bana iyi geldi. En çok giden yıllara üzülüyorum gerçekten. 3,5 yılımı boşar harcamışım gibi hissediyorum.
Biz beraber olmaya başladıktan sonra iyice evlendikten sonra herşey tepetaklak oldu diye yazmıştım zaten. Bu bir süreç şeklimde ilerledi. Birden bire bunu söylemedi zamanla oldu bunlar ama çok aşıktım olacakları öngöremedim. Biz beraber olmaya başladığınızda ayrılmıştı. Ben evlendikten sonra ilişkimiz kötüleşmesine rağmen 3-5 ayda ayrıldı denmesin diye çabaladım. Çocuklu bir adamla evlenme konusunda ailem iyi düşün vs dedi illaki ama bunu dikkate almadım evet. Boşanma konusunda biraz geleneksel yaklaştım. Ve seviyordum da…
Kesinlikle konuyu okuduğumda bende böyle düşündüm.. Hiçbir şey durduk yere olmaz..
Ama şundan eminim ki Adam da çok fena..
Teşekkür ederim bunu doktorumla görüşeceğim.Size bir şey önereceğim, yumurtalarınızı dondurmak İçin bir doktorla görüşür müsünüz? Ben 40 yaşındayken dondurmuştum, 42de de yapılabilir durumunuza göre. Böylece anne olma şansınızı hala korumuş olursunuz.
Evet, çocuğunuzun olmamasi yeni bir hayat kurma icin bir avantaj. Bu duygulariniz gececek..zaman..Toplamda 3,5 yıllık beraberlik, 1,5 yıllık evlilik üzerine, yüzlerce kez git gel yaşamamızın sonunda fiziken ayrıldık. Evden taşınacak bir iki gün içinde.
Ben devam etsin diye başlarda çok uğraştım, kaç kez evi terkettim her seferinde gelip mutlu olacağız, ben değişeceğim vs diyerek beni ikna etti. Ama değişen hiçbirşey olmadı. Aslında bu sürede kendini ayrılığa hazırladığını psikolojik olarak ayrılıpa hazırlandığını farkettim.
Sorunumuz neydi…Biz beraber olmadan 2 yıl önce boşanmıştı, iki çocuğu var. Herşey normal görünüyordu boşanmasında. Ama biz beraber olmaya iyice de evlendikten sonra herşey tepetaklak oldu. Eski eşine vicdan yapmaya başladı saçma şekilde. Çocuklarla bir sorun yoktu. Ama eşine haksızlık yaptığını söylüyordusürekli, sürekli görüşmeler, mesajlaşmalar bu da beni çıldırtıyordu tabiki. 1,5 yıl bu lafları dinleyip şiddetli kavgalar ederek yaşadık. Bana sürekli surat asan adam oraya hediyeler alıyormuş meğer, yemeklere gidiyorlarmış sürekli ve bi kere de benden gizli iş seyahati diye onunla tatile gitmiş. Çocuk için diye düşünecekler olacaktır ama ben çocukla ilgili görüşmelerine hiçbirşey demedim zaten, sorun duygusal ve fiziksel ilişkileriydi.
En sonunda bayramda çocukları da alıp eski eşini de alıp tatile çıktı sonra da benim ailemin yanına gelecekti. Tatil boyunca beni aramadı, bayramda ailemi aramadı. Ben yokmuşum gibi davrandı orada. Tabi bu bardağı taşıran son damlaydı onlarca kavga ve hakaret sonrasında ayrılalım artık ben yapamıyorum dedim o da tamam dedi eski eşine döneceğini söyledi. Yani beni arama ben orada olacağım demek istedi. Tamam dedim artık yürümeyeceğini ben de biliyordum ama yine de kendimi bir mendil gibi atılmış hissediyorum. Sesimi çıkarmasam böyle sürebilirdi belki ama dayanamadım artık.
Muhtemelen olanları ve tahammül ettiklerimi anlatsam beni topa koyarlar burada ama sanırım yaş, toplum baskısı vs sebeplerle boşanamadım. O ise her seferinde her barışmamızda bir kaç zaman normal iyi davrandı ondan sonrasında ise yine eski haline döndü.
Bu evlilik ve ilişki beni harap etti, hem psikiyatrist hem de psikolog desteği alıyorum uzun süredir. 15 kg aldım, iş yerim kapandı işsizim. Ona en baştan böyle bir niyetin varsa hiç başlamayalım demiştim. Kaç kez ayrıldım sevgiliyken de hayır dedi herşey güzel olacak dedi …..
Olmadığı varken her kavgada her tartışmada bana ayrılalım dedi, kapı orada dedi, küfür kıyamet de cabası. Çocuk isteğimi en baştan söylemiştim tamam demişti ama evlendikten sonra çocuk istemiyorum dedi o da beni mahvetti. Sonuçta şu an elimde bir çocukla boşanmak daha zor olacaktı ama anne olma şansımı da kaybettim gibi birşey. Allah bilir tabi çocuğu Beren Allah neticede buna da inanıyorum.
Şimdi 42 yaşındayım, üniversite mezunuyum yüksek lisansım var ama 1 yıldır iş bulamıyorum işsizim, ailem destekçim ama uzakta yaşıyorlar, hayat elimden kaçıp gitmiş gibi hissediyorum. Nereden başlayacağımı ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
İstisnalar kaideyi bozmaz ama evlenip boşanmış adamlardan uzak durulmalı diye düşünüyorum artık. Yönetici pozisyonunda çalışıyordum, girişken, akıllı, genel kültürü yüksek, dünyayı gezen bir kızdım bu ilişkiye başlarken. Evimi arabamı almıştım, çift haneli maaşım vardı. Yani mutluluk dışında hiçbir beklentim yoktu ondan.
Şimdi bitik durumdayım işsizlik bir tarafa özgüvenim yerle bir oldu. Pasif, bitik, işe yaramaz hissediyorum kendimi. Bir sürü ilaç kullanıyorum…
Yani zaman herşeyin ilacı muhakkak ama çok kötüyüm şu an.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?