- 24 Temmuz 2010
- 870
- 86
- 73
Kızlar konu ilk erkek arkadaşım.
Üniversite 2. sınıftayken tanışmıştık 4 senelik bir birlikteliğimiz oldu. Sonra nasip olmadı kötü bir şekilde ayrıldık. Haketmediğim iftiralar etti arkamdan. Hep sustum. Ben hala aramasını beklerken evlendiği haberini aldım. Hiç kimseye ne üzüldüğümü gösterdim ne umursadığımı. 4 sene geçti üzerinden bana bir mail geldi.
Çok kızdım önce hakkını helal et haksızlık ettim filan yazmış. Evli olduğu halde bana bunu nasıl yapar diye çok sinirlendim. Önce cevap vermedim. Sonra ısrarla mail atınca hakkımı helal etmediğimi, aynısının kendi evladına olmasını umduğumu filan yazdım o sinirle gönderdim. Ancak sonra çok pişman oldum.
Aradan bir kaç ay geçtikten sonra bir mail daha geldi. Çok daha uzun bir maildi. Babası vefat etmiş vesaire. Sonra bana yazdığını eşi biliyormuş. Ondan özellikle izin istediğini benden helallik almadan hayatına devam etmek istemediğini vicdan azabı çektiğini filan yazmış. Ben de en sonunda cevap yazdım. Fevri davrandığımı vesaire söyledim.
Yıllar önce konuşmamız gereken şeyleri konuştuk. Yanlışları düzelttik, helalleştik. Biraz eşini anlattı, ben erkek arkadaşımı anlattım. Hayatlarımızdan konuştuk. Neredeyse iki gün süren bir mail trafiği yaşandı. Allah biliyor gerçekten içimde kötü bir niyet yoktu sadece o benim için bir sevgiliden öte çok yakın bir dosttu ve ben onunla muhabbet etmeyi gerçekten özlemişim. Ben böyle düşünürken o yazdı bunu. Sonra keşke eşim ve sevgilinle birlikte oturup dostça bir çay içmek mümkün olsaydı muhabbetin çok iyi geldi filan dedi. Birbirimize iyi dilekler dileyerek bitirdik konuşmayı.
Şimdi bunda birşey yok ama ben vicdan azabı çekiyorum çünkü sevgilimin bundan haberi yok. Kötü hiçbirşey yapmadım sadece geç kalmış bir hesap kapandı. Ama ben onun yerinde olsam böyle birşeyi kaldıramazdım. Ona söylemem gerekir mi? Söylersem çok sinirlenir gibi geliyor. Kızlar bir akıl verin...
Üniversite 2. sınıftayken tanışmıştık 4 senelik bir birlikteliğimiz oldu. Sonra nasip olmadı kötü bir şekilde ayrıldık. Haketmediğim iftiralar etti arkamdan. Hep sustum. Ben hala aramasını beklerken evlendiği haberini aldım. Hiç kimseye ne üzüldüğümü gösterdim ne umursadığımı. 4 sene geçti üzerinden bana bir mail geldi.
Çok kızdım önce hakkını helal et haksızlık ettim filan yazmış. Evli olduğu halde bana bunu nasıl yapar diye çok sinirlendim. Önce cevap vermedim. Sonra ısrarla mail atınca hakkımı helal etmediğimi, aynısının kendi evladına olmasını umduğumu filan yazdım o sinirle gönderdim. Ancak sonra çok pişman oldum.
Aradan bir kaç ay geçtikten sonra bir mail daha geldi. Çok daha uzun bir maildi. Babası vefat etmiş vesaire. Sonra bana yazdığını eşi biliyormuş. Ondan özellikle izin istediğini benden helallik almadan hayatına devam etmek istemediğini vicdan azabı çektiğini filan yazmış. Ben de en sonunda cevap yazdım. Fevri davrandığımı vesaire söyledim.
Yıllar önce konuşmamız gereken şeyleri konuştuk. Yanlışları düzelttik, helalleştik. Biraz eşini anlattı, ben erkek arkadaşımı anlattım. Hayatlarımızdan konuştuk. Neredeyse iki gün süren bir mail trafiği yaşandı. Allah biliyor gerçekten içimde kötü bir niyet yoktu sadece o benim için bir sevgiliden öte çok yakın bir dosttu ve ben onunla muhabbet etmeyi gerçekten özlemişim. Ben böyle düşünürken o yazdı bunu. Sonra keşke eşim ve sevgilinle birlikte oturup dostça bir çay içmek mümkün olsaydı muhabbetin çok iyi geldi filan dedi. Birbirimize iyi dilekler dileyerek bitirdik konuşmayı.
Şimdi bunda birşey yok ama ben vicdan azabı çekiyorum çünkü sevgilimin bundan haberi yok. Kötü hiçbirşey yapmadım sadece geç kalmış bir hesap kapandı. Ama ben onun yerinde olsam böyle birşeyi kaldıramazdım. Ona söylemem gerekir mi? Söylersem çok sinirlenir gibi geliyor. Kızlar bir akıl verin...
