• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ev arkadaşım

En kısa sürede evden çıkmasını istediğinizi söyleyeceksiniz. Yapacak başka bir şey yok. Gördüğünüz gibi nankör. Bugün aman ses etmeyeyim deseniz yarın bir isteğine hayır dediğiniz anda yaptığınız tüm iyilikler sıfırlanacak zaten. Koyun kapının önüne gitsin. Bu asalak size küsse sizin lehinize olur.
 
Bir cinnet herşeyi çözer.
Kovsana evden. Zaten sen kötüsün. Zaten en ufak şeyde kötü olacaksın, bari tam anlamıyla kötü ol ama istediğini de yap.
Ayrıca kadın kırk yaşında. Yıllarca ailesinin yanında para vermeden yaşamış, (belki) evlenmiş eşinin yanında para vermeden yaşamış...
Yani kadın bunca sene para vermeden yaşadığı için ve başka insanlar hep ona baktığı için bu ona normal geliyor anlaşılan. Hayatta rahatsızlık duymaz
 
Kendinize böyle eziyet etmeye psikolojinizi bozmaya değer mi? Gönderin gitsin kendinizi üzmeyin...
 
İnsan ne ederse kendine ediyor. Siz psikologluk olacak kadar kırılıyorsunuz da öteki incinmesin sebep? Çıkartın evden nankorlugunu de alsın gitsin.
 
Keşke herkesin sizin gibi bi akrabası olsa.. yanımda öyle elini cebine atmadan 1 ay kalmasına tahammül edemezdim çünkü ben.

Neyiniz oluyor bu sizin? Neden ihtiyaçlarını karşılıyorsunuz?
 
Psikoloğa neden siz gidiyorsunuz ki? Düzelmesi gereken akrabanız.
Boşuna kendinizi üzmeyin şimdiye kadar birikimini yapmıştır. Büyük ihtimalle siz kovarsınız diye gideceği yerin planını bile yapmıştır.
Sadece sabrınızı deneyip daha fazla parasız bikaç ay fazla yaşama derdinde.

Borca girdim diyip masrafların bölüşülmesini isteyin. Çeyiz, araba, herhangi bir taksit yada aklınıza ne gelirse.

Ama ben olsaydım seninle anlaşamıyoruz artık kötü olmak istemiyorum diyip kendine kalacak başka bir yer bulmasını söylerdim.
 
merhaba arkadaşlar,
içimi dökmek için buraya geldim.
kimseyi kırmak incitmek istemiyorum hayatımda, ama ben kendim kırılıyorum devamlı bu yüzden.
bana bi akıl verin ne yapa bilirim kırmadan.
1,5 yıldır ailemden biri benim yanımda kalıyor.
1 sene hiç çalışmadı ben her gün yemesini içmesini, giyimini, kiloduna varasıya, özel ihtiyaçlarına kadar sigarasını da aldım.
ve bunun lafını kendisine hiç etmedim.
çalışmıyor, rahat diye bozuluyordum nerden baksanız bu bir yüktür çünkü.
sonra işe girdi, ve kendisinin de alabileceği ama almayıp benim eşyamı (ne olduğunu yazmıyorum) kullandığı bir gün de 'kendine alsana niye kullanıyorsun benimkini' dedim diye, bana demediği kalmadı, cimri olduğumu söyledi.
bu o kadar zoruma gitti ki, bütün ihtiyaçlarını karşılamış birisiyim ben 1 yıl boyunca, kendisine 'bunu doğru insana mı söylüyorsun, ben 1 sene sana neler yaptım' dedim.
karşılığı, 'yapılan iyiliklerin söylenmesinin bir anlamı yok' demesi oldu!
benden özür dilemelisin diye uyardım, üstünden 5 ay geçti, hala özür dilemedi.
ve hala evimde.
hala yemeğimi yiyiyor, yatağımı suyumu ev içinde herşeyimi kullandığı gibi, artık maaşı da varken eve bir ekmek dahi alıp da gelmiyor, ve ben için için kaynıyorum.
ama kırmak istemiyorum, çünkü bir şey desem geçmişte ki gibi baş edemeyeceğim ve kavga edip evden kovacağım, yine onu düşündüğümden susuyorum, sustukça içimi kemiriyor, bana cimri derken, insan hiç bi kaldığı yediği içtiği suyunu elektriğini kullandığı evde destek olmaz? bir ekmek alıp da gelmez?
bana cimri diyerek kendisi nankör olmadı mı?
peki iş hayatına girdi, kendisi neden sahiplemiyor bu evi ve cimrilik ediyor?
sen bana baktın, ben hesap ödeyeyim bile demiyor dışarıya çıktığımızda..
bakalım kötü olduğumu mu diyeceksiniz gerçekten?
psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artık bu yüzden çok gergin sinirlerim.
40 yaşında bir kadın farkında olmaz mı yapmadıklarının?
ve kendisine yapılanların?
sömürüldüğümü ve menfaati için yanımda olduğunu hissettiriyor.
konuşalım dedim, cevap bile vermedi bana.
ona da yanaşmıyor.
ben ne yapmalıyım.
akrabam kendisi.
Ben olcam coktan k...ina tekmeyi basmistim baya baya kendini kullandiriyosun farkinda degilsin, gönder evden 1+1 bi yerde yasa kendine ait olursun hem ev arkadasi tutmazsin koooovvvv onu evdeeeen cok yüzsüz biriii hem senin psikoloj sorunun yoook
 
kovmak için ne bekliyorsun , evi satın aldırıp kendi üstüne yaptırması eksik şu an bi.
 
Bu ev arkadaşı değil. Bildiğin parazit. Masrafları bölüşmeyi teklif et. Aksi durumda kendine kalacak başka bir yer bulsun. İsterse kırılsın kalbi param prça olsun. Hakedene hakettiği!!.:63:
 
merhaba arkadaşlar,
içimi dökmek için buraya geldim.
kimseyi kırmak incitmek istemiyorum hayatımda, ama ben kendim kırılıyorum devamlı bu yüzden.
bana bi akıl verin ne yapa bilirim kırmadan.
1,5 yıldır ailemden biri benim yanımda kalıyor.
1 sene hiç çalışmadı ben her gün yemesini içmesini, giyimini, kiloduna varasıya, özel ihtiyaçlarına kadar sigarasını da aldım.
ve bunun lafını kendisine hiç etmedim.
çalışmıyor, rahat diye bozuluyordum nerden baksanız bu bir yüktür çünkü.
sonra işe girdi, ve kendisinin de alabileceği ama almayıp benim eşyamı (ne olduğunu yazmıyorum) kullandığı bir gün de 'kendine alsana niye kullanıyorsun benimkini' dedim diye, bana demediği kalmadı, cimri olduğumu söyledi.
bu o kadar zoruma gitti ki, bütün ihtiyaçlarını karşılamış birisiyim ben 1 yıl boyunca, kendisine 'bunu doğru insana mı söylüyorsun, ben 1 sene sana neler yaptım' dedim.
karşılığı, 'yapılan iyiliklerin söylenmesinin bir anlamı yok' demesi oldu!
benden özür dilemelisin diye uyardım, üstünden 5 ay geçti, hala özür dilemedi.
ve hala evimde.
hala yemeğimi yiyiyor, yatağımı suyumu ev içinde herşeyimi kullandığı gibi, artık maaşı da varken eve bir ekmek dahi alıp da gelmiyor, ve ben için için kaynıyorum.
ama kırmak istemiyorum, çünkü bir şey desem geçmişte ki gibi baş edemeyeceğim ve kavga edip evden kovacağım, yine onu düşündüğümden susuyorum, sustukça içimi kemiriyor, bana cimri derken, insan hiç bi kaldığı yediği içtiği suyunu elektriğini kullandığı evde destek olmaz? bir ekmek alıp da gelmez?
bana cimri diyerek kendisi nankör olmadı mı?
peki iş hayatına girdi, kendisi neden sahiplemiyor bu evi ve cimrilik ediyor?
sen bana baktın, ben hesap ödeyeyim bile demiyor dışarıya çıktığımızda..
bakalım kötü olduğumu mu diyeceksiniz gerçekten?
psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artık bu yüzden çok gergin sinirlerim.
40 yaşında bir kadın farkında olmaz mı yapmadıklarının?
ve kendisine yapılanların?
sömürüldüğümü ve menfaati için yanımda olduğunu hissettiriyor.
konuşalım dedim, cevap bile vermedi bana.
ona da yanaşmıyor.
ben ne yapmalıyım.
akrabam kendisi.

Akraba derken nasıl akraba? 1. Dereceden abla, kardeş gibi akrabaysa bu tip şeyleri sorun etmezdim ben. Ama kuzen falansa bir sarsılmayı hak ediyor.
 
Kendisi de yemek, temizlik gibi sorumlulukları üstleniyorsa kendisini borçlu hissetmiyor olabilir. Ne derece yakınınız, kardeş vs değilse çekmeye gerek yok. “Artık sen de çalışıyorsun, giderleri ortak karşılayabiliriz.” deyip kenara çekilin, ya kabul eder ya da evden ayrılır herhalde.
 
merhaba arkadaşlar,
içimi dökmek için buraya geldim.
kimseyi kırmak incitmek istemiyorum hayatımda, ama ben kendim kırılıyorum devamlı bu yüzden.
bana bi akıl verin ne yapa bilirim kırmadan.
1,5 yıldır ailemden biri benim yanımda kalıyor.
1 sene hiç çalışmadı ben her gün yemesini içmesini, giyimini, kiloduna varasıya, özel ihtiyaçlarına kadar sigarasını da aldım.
ve bunun lafını kendisine hiç etmedim.
çalışmıyor, rahat diye bozuluyordum nerden baksanız bu bir yüktür çünkü.
sonra işe girdi, ve kendisinin de alabileceği ama almayıp benim eşyamı (ne olduğunu yazmıyorum) kullandığı bir gün de 'kendine alsana niye kullanıyorsun benimkini' dedim diye, bana demediği kalmadı, cimri olduğumu söyledi.
bu o kadar zoruma gitti ki, bütün ihtiyaçlarını karşılamış birisiyim ben 1 yıl boyunca, kendisine 'bunu doğru insana mı söylüyorsun, ben 1 sene sana neler yaptım' dedim.
karşılığı, 'yapılan iyiliklerin söylenmesinin bir anlamı yok' demesi oldu!
benden özür dilemelisin diye uyardım, üstünden 5 ay geçti, hala özür dilemedi.
ve hala evimde.
hala yemeğimi yiyiyor, yatağımı suyumu ev içinde herşeyimi kullandığı gibi, artık maaşı da varken eve bir ekmek dahi alıp da gelmiyor, ve ben için için kaynıyorum.
ama kırmak istemiyorum, çünkü bir şey desem geçmişte ki gibi baş edemeyeceğim ve kavga edip evden kovacağım, yine onu düşündüğümden susuyorum, sustukça içimi kemiriyor, bana cimri derken, insan hiç bi kaldığı yediği içtiği suyunu elektriğini kullandığı evde destek olmaz? bir ekmek alıp da gelmez?
bana cimri diyerek kendisi nankör olmadı mı?
peki iş hayatına girdi, kendisi neden sahiplemiyor bu evi ve cimrilik ediyor?
sen bana baktın, ben hesap ödeyeyim bile demiyor dışarıya çıktığımızda..
bakalım kötü olduğumu mu diyeceksiniz gerçekten?
psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artık bu yüzden çok gergin sinirlerim.
40 yaşında bir kadın farkında olmaz mı yapmadıklarının?
ve kendisine yapılanların?
sömürüldüğümü ve menfaati için yanımda olduğunu hissettiriyor.
konuşalım dedim, cevap bile vermedi bana.
ona da yanaşmıyor.
ben ne yapmalıyım.
akrabam kendisi.
Ne diye iyilik yapiyorsnz ki bu nankor kisilere basin tekmeyi
 
Siz bu kadar mi degersizsiniz? Vermeden almak sadece Allah'a mahsustur. Psikolojinizi bozmus resmen.Annen mi,baban mi ,kardesin mi??Onlarin bile gecemeyecekleri bir sınır var.Sizde peygamber sabri varmis.Okurken sinir oldum size yapilanlara gercekten.Kibarca kovun gitsin.Ne demek sizi dinlemiyor?Yemek yedigi kaba pislemek denir buna..Iyi niyetli bir insansiniz yazdiklariniza gore.Kendinizi daha fazla kullandirmayin.Iyi niyetinizi suistimal etmis.Haddini bildirip,yollayin..Sagliginizi kaybederseniz etmediginiz iki cift lafa pisman olursunuz..
 
Back
X