yavrum, sen yalnız yaşayabilecek yaşta ve olgunlukta değilsin....yağmurdan kaçarken doluya tutulmandan korkarım....moralini yüksek tutup düzgün bir bölüm kazanmaya bak....devlet kredisi de alırsın üniversiteye başlayınca...annen ve abin senin kötülüğünü istemez...birtakım sıkıntılar yaşamışsınız... olur bazen aile içinde...hem okumak hem çalışmak hemde ev geçindirmek hiç kolay değil...dişini sık okulunu bitirip....bir işe gir... ayaklarının üstünde durmaya başla ayrı eve çıkmayı o zaman düşünürsün...
aynen en arkadaşa katılıyorum sakın o hatayı yapma kolaymı sanıyorsun yaşamayı tek başına sen....
ben ist da yaşıyorum ve eşimden başka kimseyide tanımam bu şekilde bile yaşamak çok zor geliyor bana buralarda kimsesiz..bir de sen tek olacaksın sana daha da zor olur.. üstelik burda yaşam çok zor ...sakın sakın yapma bir hata...
Benim şehir değiştirme imkanım yok hiç bilmediğim bir yere gidemem istanbuldada puanlar çok uüksek bir iki arkdaşım dışında arkadaşım yok. Başka bir şehire gidip en azından öğrenim kresi alırım diyorum birde ama cesaret edemiyorum
sokakta kalmaktansa gideceksin. başka şehirde hayat ist dan daha ucuz. yapacağın. derslerine odaklanıp,başka şehirden bir bölüm kazanıp part time iş bulup orda hem okumak hem çalışmak.
Normalde okumamı istiyor ama benim için hiçbir şey yapmıyor. Gece gündür ders çalışmıyorum ama sınav puanlarım kötü değil. Hiç evden kovulmamıştım bende olanlara şaşırdım. Olayıda şöyle anlatıyım. Normalde dediğin gibi bir yere çıkmam gezmelere falan gitmem. Annem tutturmuş git paso çıkar diye. Bunun içinde birsürü şey gerekli gidip işsizlik beklesi alıcam para yatırıcam vs. Bende dedimki zaten çıkmıyorum biryere şimdi kalsın üniye başlayınca iki üç ay sonra çıkarırım. Bağırıp çapırmaya başladı bana. Bende dört milyonun cimriliğini yapıyorsun ama paso almakla uğraşırken 15 lira gidicek dedim. Animde ordan bu evi idare eden o sen çalış ozaman dedi. Evlenmeye gelince her fırsatta söylüyor üstü kapalı ya da açık açık. En bozulduğum evlen demeleri. Ablam 30 yaşında kimse ona bugüne kadar ima bile etmemişken. Üstelik yeni başladı üniye.
Otobüse binmemen cesaretsizğimden değil gezmeyi sevmemenden para vermemelerinden. Anlatmadığım daha birçok baskıyıda yapıyorlar bana. Sadece kovulmaktan değil herşeyden kurtulmuş olucam.
Zaten soru lu bir evlilikleri olduğu için küçüklükten beri görmüyorum. Babamdan bahsedilmez kolsy kolay. Bende bişey sormaya cesaret etmiyorum. Hatta siz sorana kadar merak bile etmemiştim çünkü kiralarla geçiniyoruz diye biliyorum
Neye uğradığımı bilmiyorum annem ve abim beni evden kovdu. Hemde durduk yere. Kimseye bi zararım yok. Çalışmıyorum ve gidicek yerim yok. 19 yaşımdayım daha iş bile bulamamm. Ne yapıcağımı bilmiyorum lütfen bi akıl verin bana. Ne yazıcağımı bile bilmiyorum
Samimi gelmediyse konuma cevap yazmayabilirsiniz. Psikolojik sorunlar yaşadığımı nerden çıkardınız anlayamadım ama bu yazdığınıza bakarak ben sizin serunlar yaşadığınızı düşünmeye başladım
Bir hastalıkları yok çok şükür üvey falanda ddğiller. Ufak bir tartışma oldu sadece tartışma bile denemez. Çok kızdım yaptıklarına şu an evdeyim hala çalışmaya başladım. Benimde evim değil mi otururum kime ne bir de kirayla mi uğraşıcam. Hala konuşmuyorum annemle abimle falan beğenmeyen kendi gider
Bir hastalıkları yok çok şükür üvey falanda ddğiller. Ufak bir tartışma oldu sadece tartışma bile denemez. Çok kızdım yaptıklarına şu an evdeyim hala çalışmaya başladım. Benimde evim değil mi otururum kime ne bir de kirayla mi uğraşıcam. Hala konuşmuyorum annemle abimle falan beğenmeyen kendi gider
Benim şehir değiştirme imkanım yok hiç bilmediğim bir yere gidemem istanbuldada puanlar çok uüksek bir iki arkdaşım dışında arkadaşım yok. Başka bir şehire gidip en azından öğrenim kresi alırım diyorum birde ama cesaret edemiyorum
Seni evden kovan insanların şehir dışına çıkmana izin vermeyeceklerini düşünmüyorum. Evden kovarken sorun yok, şehir dışına çıkarsan mı sorun ? İlginçmiş. Bende üniversiteyi şehir dışında kazandım. İnan ki o zamana kadar tek başıma otobüsle gezmemiştim. Üstelik 18' ime basmamıştım kazandığımda. Reşit değildim hatırlıyorum babamdan vekalet almıştım. Ama tek başıma üstesinden geldim. İş başa düşünce inan ki yaparsan. Sen kazanmaya bak. Gözünü yapamam diye korkutma. Senin gibi çok kişi olacak üniversitede ilkkez şehir dışına çıkıp tek kalacak olan. Eğer kazanamazsan ve bir daha sınava girmene izin vermezlerse açıköğretime yazılırsın. Elinde en azından diploman olsun. Bir işe girer çalışırsın o arada evden uzaklaşmış olursun en azından. Biraz ayakların üzerinde durabilecek duruma geldiğin zaman da ayrı eve çıkarsın.
Neye uğradığımı bilmiyorum annem ve abim beni evden kovdu. Hemde durduk yere. Kimseye bi zararım yok. Çalışmıyorum ve gidicek yerim yok. 19 yaşımdayım daha iş bile bulamamm. Ne yapıcağımı bilmiyorum lütfen bi akıl verin bana. Ne yazıcağımı bile bilmiyorum
durduk yere bir annenin evladını evden kovması çok garip bu nasıl birşey evden kovmak ne demek üstelik birşeyde yapmamışsın gerçek annenmi bu senin çok şaşırdım