merhaba arkadaşlar,
artık pek fırsat bulamıyorum nete girmeye. kızım bütün vaktimi alıyor. darısı bekleyen bütün arkadaşlarımın başına.nasıl bir hevesle beklendiğini çok iyi biliyorum. bizim beklentimiz mayıs sonu haziran başı sıramızın gelmesiydi ama süpriz şekilde kurumdan aradılar.gidip dosyasını inceledik, hemen karar veremedik. eşimle düşündük taşındık sonra da içimizden gelen sesi dinledik be bebeğimizi görmeye gittik. eğer bebeğin dosyasını inceleyip görmeyi kabul ederseniz ama bebekle uyum sağlayamazsanız bir hakkınız gidiyor. sonra 2 bebek daha görme hakkınız var. onu da kabul etmezseniz dosyanızı iptal ediyorlar. neyse biz kurumu arayıp bebeği görmek istediğimiz söyledik. oradan aldığımız yazılı izin ile bebeğimizi görmeye gittik.sabah yola çıktık. giderken o kadar heyecanlaydık ki elim ayağım titriyordu. acaba nasıl bir bebek, uyum sağlayabilecek miyiz, bizi görünce ne yapacak, biz onu görünce ne yapacağız, oyuncak götürsek mi, ne götürsek acaba vs. bir sürü soru aklımızdaydı. sonra bebeğimizi gördük. yavrum hemen kucağıma geldi. ilk görüşmede sadece eşimle biraz sorun oldu ısınma açısından çünkü orada görevliler hep kadın. görevlilere bebekle ilgili sorular sorduk. günlük rutini nasıl, kaçta yatar kaçta kalkar, ne yer ne sever ne sevmez, sağlığı nasıl, gelişimi normal mi vs. her şey olumlu gidince de kurumu arayıp tamam dedik. biz kızımızı evimize götürmek istiyoruz. bize bir kaç gün daha gidip gelmemizi kızımızla vakit geçirmemizi söylediler. size alışsın dediler. biz de üstüste birkaç gün gidip gördük oynadık. tabi önceden hiç bir hazırlığımız olmadığı için odasını, kıyafetlerini, yatağını, yorganını,nevresimini, bezini, mamasını, diş kaşıyıcısını, çekmece dolap kilitlerini, havlusunu, bornozunu, şampuanını, yağını,ayakkabısını, oto koltuğunu, pusetini, oyuncaklarını, çoraplarını, montunu daha aklıma gelmeyen şeyleri 3 gün içinde tamamlamaya çalışıp kızımıza kavuştuk. eve geldiği gece sabaha kadar doğru düzgün uyumadım. gece beraber yattık. nefes alıyor mu diye, ona bişey olur korkusuyla uyumak istemedim. bahtı açık olur inşallah yavrumuzun. gece uyandıkça sarıldık birbirimize. uyanınca hemen kollarını uzatıyor gözü bile açılmadan beni al dercesine. ilk gün yemek konusunda onun damak zevkini tam çözemediğimiz için çok az problem yaşadık. ama yavaş yavaş bütün sorunlar çözülüyor. yavrum 5 gün içinde bize, evimize uyum sağladı. doktora da gittik. gayet sağlıklı maşaallah. bir düzen kurmaya başladık. artık her şey onun çevresinde dönüyor. evet hayat daha hızlı akıyor artık ve az uyuyor, az yiyor insan. önce onun karnı doysun istiyor insan. önce o uykusunu alsın. neyse sonra yine devam ederim.