Evlat Edinme Evlat Edinenler Lütfen Duygularınızı Bizimle Paylaşın

yedirenk79 .!.:

merhaba arkadaşlar aranıza yeni katılıyorum. Ben 36 yaşındayım, 5 yıllık evliiym fakat 2,5 yıldr çocuğum olmuyor.bu konuda geç kalmadan hastaneye gittik.Eşimde varikosel ben de yumurta rezerv azlığı çıktı. 2 defa tüp bebek yaptırdık. 1.tedavimde 2 yumurta toplandı biri gelişti fakat 3.güne gitti tutmadı.2.tedavimde de embriyomda döllebirken kromozom bozukluğu çıktı. yumurta kalitesizliğinden kaynaklanıyormuş. Doktorum bir kaç defa denersin yine kromozom bozukluğu olursa,artık vazgeçer evlatlık alırsın dedi. Zaten Aklımda hep bu düşünce vardı. Evlatlık alan başvuran arkadaşlar bilgi verirmisiniz.Gerçekten bir çocuk büyütmeyi ve anne olmay çok istiyorum. o duyguyu hissetmeden ölmek istemiyorum :)

Genişletmek için tıkla...

haticem2014 .!.:

Arkadaşlar ben 16 Mayıs itibariyle 40 yaşını doldurdum, ben başvuru tarihi itibariyle geçerli sanıyodum. Eşim az önce uzmanı aramış bizim uzman yokmuş, başka birisi size bebeği verdiğimiz tarih geçerli demiş
Bu durumda eğer daha fazla gecikirse bebeği almamız, bizim iş zora girecek. Eğer 1-2 aylık bebek gelecek olursa bize vermeyecekler böylece sıramız kayacak iyice Üzüldüm hayırlısı olur inşallah sıramızı da bir türlü öğrenemedik gitti yaa bizim uzman çok ketum söylemiyor
İnşallah bugün eşim ulaşabilir de öğrenir sıramızı...

Genişletmek için tıkla...

zaman .!.:

Bacılar bir rüya gördüm
Kızım varmış
Ama aç
Yana yana biberon emziği arıyorum
Sonra buluyorum
Diyorum ki çok aç zaten de yemiyor
Yazıf hemen gitmem lazım
Kasada şeker aldığımı da hatırlıyorum
Sonra yolda bir kadın bana seccade verdi
Birde bir poster boyunda resim verdi
Hz.Ayşenin resmi böyle kucağına doğru bırak sakinleşir kilo alır dedi
Sonra kızıma kavuşmuştum yavrum nasıl yedi anlatamam okadar sevindim ki yedi diye
Uyanmamak için kendimi çok zorladım uyandım ama şuan çok kötüyüm
Üzgünüm nasıl gerçek gibiydi anlatamam

Genişletmek için tıkla...

BAHARIM1 .!.:

Forumu yeni takip etmeye başlayan, veya geçmiş sayfaları okumaya vakti olmayan arkadaşlarım için yavruma kavuşma hikayemi bir kez daha paylaşmak istedim.. Kiii hala kararsız olanlar varsa veya acabaları olanlar varsa bir umut olsun diye... (Bu arada ben bu sayfaları bilmiyorum ama toplam 1 haftada sanırım gece sabahlara kadar en baştan en sona okumuş ve çok etkilenmiştim, tavsiye ederim)
Yavruma Ağustos 2014 de buluşmuştuk.. Eylülde paylaşmıştım bu yazımı.. Ben de okuyunca tekrar o heyecanları yaşadım, herkese sevgiler...


Sevgili arkadaşlarım merhaba;

Yavruma kavuştuğum günden beri hep aklımdasınız ama inanın o kadar yoğun geçiyor ki.. Umarım en kısa zamanda siz de yaşarsınız …. Evet kavuştum çok şükür, kavuştuk güzel kızımıza… Bizler Bursalılar olarak sizlerden biraz daha şanslıyız bekleme sürecinde.. Belki çok başvurunun olmaması, belki (belki değil bunu gördük kesinlikle) sosyal hizmet uzmanlarımızın oldukça özverili çalışmasından dolayı diğer illerden biraz daha çabuk işliyor sürecimiz. Başvuru işlemlerimizi sizler gibi yaptıktan sonra heyecanlı bir bekleyiş başladı bizde de… Ama açıkçası bu kadar çabuk olacağını ben bile tahmin etmiyordum. Başvurumuzu yaparız, sonra yavaş yavaş kızımızın odasına neler alacağız araştırırız diyordum.. Kitaplar okur, tecrübeli arkadaşlarımla konuşurum diyordum.. Mevlüt süsleri hazırlarım diyordum. Daha neler neler diyordum ki; güzel kızımın haberi çıkageldi.. Anlayacağınız hazırlıksız yakalandık J Minik kızım benim, annesinin bitanesi… Eşya nedir ki, ruhen, kalben çoktan hazırdık yavrumuza biz.. Ahhh ne tatlıymış ahhh…

Uzmanımız telefon açıp ertesi sabah gelmemizi istediğinde evde yalnızdım… Nasıl ağlamaya başladım telefonda… Yavrumuzun ufak bir sağlık problemi varmış, kabul edip etmeyeceğimizi sordu.. Eşinize de sorup bana dönün dedi.. Ben, “evett istiyoruzzz istiyoruzzz, o bizimmm” diye ağlıyordum… Çünkü eşimle zaten en başından konuşmuştuk.. Haber verilen ilk bebek bizim olacaktı… O bizim kısmetimizdi, nasıl hayır diyebilirdik, onun hasretiyle yanıp tutuşurken… Uzmanımız telefonu kapattıktan sonra hemen eşimi aradım, bu arada hem evin içinde heyecanla dolanıyor, koşturuyor, hem ağlıyorum, eşimi aramaya çalışıyorum, elim ayağıma dolaşıyor… “Kızımızz, kızımız bizi bekliyor” dedim.. Sağlık sorunundan bahsettim.. Eşim hemen “ne zaman gidiyoruz” dedi.. Anlatamam o anki heyecan ve mutluluğumu… Bu arada ailelerimizi, yakın arkadaşlarımızı, işte merakla bekleyen kim varsa aradım.. Ama hep ağlıyorum J Asla unutamam o günü.. Yarın sabaha kadar nasıl zaman geçecekti.. Kızımızın yalnız son gecesiydi… Artık onu seven kocaman bir ailesi olacaktı… O gece hiç uyumadım.. Hep yavrumuzu düşündüm.. Hiç olumsuz bir şey düşünmedim. Yüzü gözü geçti gözümün önünden. Acaba nasıl bir bebekti? Annesi gibi gülümsüyor muydu hep? “Canım kızım sabret geliyoruz….”

Ertesi gün sabah 9 da burda olun demişti uzmanımız.. Biz neredeyse o işe gelmeden binanın kapısındaydık J Kızımız hakkında kısaca bilgi aldıktan sonra uzmanımızın verdiği evraklarla yavrumuzun bulunduğu yuvaya doğru yola çıktık. Bu arada tekrar tekrar yazmıyorum, ben salya sümük hep ağlıyorum.. Hayatımda hiç bu kadar heyecanlanmamıştım.. Üniversite sınavı da neymiş… İşyerinde ilk günün, evlenirken salona girişin vs vs… hepsi boşş… Elimizde evraklarla yuvaya doğru gidiyoruz aracımızla.. Kalbim nasıl atıyor bir bilseniz.. Kızımıza yaklaşıyoruz… Bahçeye giriyoruz elimizdeki evrakları gösterip.. Bahçede yaşça büyük kızlar var. 7-8-9-10 yaşlarında.. O kadar alışmışlar ki..” Yine bir bebek alacaklar ve biz burada kalacağız” der gibi bakıyorlar merakla.. Ya da ben öyle hissettim bilmiyorum, bir an için üzülmedim değil… Merdivenlerden çıkıyoruz, elimizde imza dosyası var kalınca, birkaç kişiye sorarak ilgili memurun odasına gidiyoruz.. Uzmanımızın yolladığını söylüyorum ağlayarak… “Kusura bakmayın” diyorum.. “Biz alışkınız, rahat olun” diyor tatlı bayan.. Duygulanmamak elde mi ki… Bizimle çok güzel ilgilendi ve yine kızımızın sağlık durumu hakkında bilgi verip “şimdi onu buraya getirmelerini isteyeceğim” dedi.. O an ölecektim zaten artık… Eşim de heyecanlı, çok belli.. Ama malum, erkek işte J Sesi titrek, gözleri dolu dolu ama bizim gibi salıveremiyorlar J Başladık beklemeye. Toplam kaç dakika bekledik bilmiyorum ama, yıl gibi geçti bana.. O arada kapı birkaç kez açıldı kapandı… Başka biri girdi çıktı… Her kapı açılışında bir heyecan.. Bakıyorum başka bir memur girip çıkıyor, Allahım kalbim nasıl atıyor.. Eşimle bakışıyoruz ikimiz de ölücez beklerken… Veeeee işte sonundaaa,,, kapı açılıyor vee hayatımdaki en anlamlı anı yaşıyorum, yaşıyoruz gözyaşları içinde… Görevli bayanın kucağında bir prenses… Beyaz gelinlikler içinde bir pamuk…. Allahım bu kadar mı güzel olunur… Pamuk kızım benim.. Minicik… Saçına bant bile takmışlar yavrumun… O kadar küçük ki. Kucağıma aldım güzel kızımı, göğsüme yaklaştırdım “annemmmmmmmmmmm” dedim, “biz geldik bak burdayız ….” “Annecinle babacın burda” . Geldiği an uyur gibi gözleri kapalıydı.. Ben konuşunca açtı o güzel gözlerini hiç unutamam o anı… Baktı baktı… Yazarken bile heyecanlanıyorum şu an.. Sarıldım, doya doya öptüm kızımı… O badem gözler, uzun kirpikler, koyu saçlar ve bembeyaz yumuşacık nanaklar… Parmaklarını bi görseniz kürdan gibi, canım kızım… Ufacık parmakları o kadar güçlü ki.. Sımsıkı tuttu parmağımı, “hiç bırakma anne beni” der gibi. Bırakırmıyım hiç prensesim…. Pamuk kızım… Hiç bırakırmıyız seni annemmmmm.. Yavrummm… İçime sokasım geldi onu, o kadar tatlıydı ki… Babası aldı sonra kızımızı kucağına, o da sarıldı öptü… Hiç ağlamadı kızım… O ağlamadı ama biz ağlaştık hepimiz J Ki, memur hanım araya girdi, “kabul ediyor musunuz” dedi… Kabul etmek ne demek, tabii kii o artık bizim bebeğimizdi… “O zaman acele edin imzaları yetiştirmek için” dedi.. Güzel kızımızı görevli ablalarına geri verdik, o an bile ayrılmak çok zor oldu. Keşke hemen alıp gidebilseydik minnoşumuzu J Sonra bir koşturmaca başladı, farklı yerlerde olan Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü’ne gidip imza attırdık. Daha sonra da Vali Yardımcısına gittik. Herkes hayırlı olsun deyip imzaları atıyor… Tabii şanslıydık toplantıda olan falan yoktu. Bazen saatlerce beklemek zorunda kalabiliyormuşsun imza için.. O gün yerinde yoksa ertesi güne bile kalabilirmiş işlerimiz.. O zaman yavrumuzdan 1 gece daha ayrı kalacaktık.. Bu arada sürekli telefonlarımız çalıyor.. Ailelerimiz arkadaşlarımız, merak edenler, soranlar JJJ Artık nedense ağlamıyordum. Daha çok biran önce yetişme derdindeydik J Nasıl koşturuyoruz ama, saat 12:00 yemek molası olmadan yetişelim diye deli gibi koşturduk. Park sorunu var, trafik var, hava acayip sıcak, nasıl kaldırımlardan atlaya atlaya koşuyoruz elimizde dosyayla.. Yani ağlamaya zaman olmadı o esnada, halimizi bi görseydiniz komiktik daha çok J Sonunda tüm işlemleri hallettik… Veee tekrar yuvaya gittik… İmza dosyamızı verdik ve tatatataaaaaaaa, artıkk dünyalar güzeli kızımız bizim olabilirdi………. Önce kurumun hemşiresi ile bizi görüştürdüler.. Kızımız hakkında sağlık durumuna ilişkin bilgilendirildik.. Tüm sağlık evrakları, aşı kartı vs bize teslim edildi.. Hangi mamayı günde ne kadar yiyor, hangi ilaçları kullanıyor gibi bilgiler verildi.. Sonra, orda anne denilen, kızımızla ilgilenen bakıcı bayan geldi.. O da uykusu hakkında vs bize bilgi verdi.. Sormak istediğiniz bir şey var mı dedi… Onunla da biraz konuşup bilgi aldık. Bu arada canım kızımı getirmişlerdi yanımıza… Kızım gelinliğini çıkarmış, daha sportif bişeyler almıştı üstüne J Malum hava çok sıcaktı… O açıkta kalan kolları bacakları yedim yedim ısırdım… Kızım ordaki süreçte hiç ağlamadı… Anne babasına kavuştuğunun farkında mıydı acaba ? Ben evrakları alırken, babası aldı kızımızı kucağına… Sevdi sevdi… O kadar tatlı ki nasıl sevmeyelim.. Bu arada bakıcı ablalar bana dedi ki “sizi görünce bu bebeğimiz için geldiğinizi anlamıştık” dediler.. Bana benzetmişler kızımı J Artık tüm işlemler tamamdı.. Yavrumuzu alıp evimize dönebilirdik… Oradaki herkesle vedalaşıp, dışarı çıktık… Bahçede yine o kızlar “abla bu bebeği mi aldınız siz, bakabilir miyiz, çok tatlı” vss sevdiler yavrumuzu… Hatta biri “benim kardeşimi acaba kim aldı” demez mi? Üzülmemek elde değil.. “Çok mutludur kardeşin emin ol dedim”. Bahçede birkaç fotoğraf çekindik… İlk buluşma anımızda heyecandan çekinememiştik.. Bir tane çekmiş eşim o da titrek çıkmış.. Bahçedeki birkaç pozumuzdan sonraaa, ayrılma vakti… Bahçedeki küçük ablalara hoşça kal dedik vee artık benim yerim arabamızın arka koltuğu, kızımın yanıydı… JJJ Biz artık 3 kişilik, çok güzel bir aileydik… Ve tabii yavrumuzu sevgiyle, heyecanla bekleyen birçok teyzesi amcası, dedeleri , akrabaları vardı.. Şimdi onlara kavuşmalıydık….

Şükürler olsun Rabbime… Evimizdeki maceralarımızı da daha sonra yazacağım J Çünkü ben sürekli girip bakardım, bebeğine kavuşanlar iki satır yazsa da okusam diye, çok iyi biliyorum…

Güzel kızım uyandı.. Şimdi mamasını yiyecek… Cicilerini giyecek vee anneyle attayaaa gidecekkk… JJJ

Hepinize sevgiler… En kısa zamanda yavrularınıza kavuşmanız dileğiyle arkadaşlarım…

Genişletmek için tıkla...

gitaro .!.:

yaşınız 40 olduğu için ve fazla beklemek istemezseniz koruyucu aile de olabilirsiniz. Bazı bebekler aileri tarafından bırakılıyor ve düzenli olarak ziyaret ediliyor. Bazıları ise bir daha aranıp sorulmuyor. İşte siz aranıp sorulmayan bir bebeği alıp, daha sonra evlat edinebilirsiniz. Bu arada uzmanınız aileyi arayıp rızasını alabilirse, bu süre daha da kısalır.

Allah hayırlısıyla bebeğinize kavuşmanızı en kısa sürede nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

menzil54 .!.:

rüyan mübarek olsun anlatmayaydın iyidi kızın yakın zamanda gelecek inşallah namaz kılıyormusun kılmıyorsan iki rekat namaz kıl dua et hz aişenin hatrına dua et hz aişeye yasin oku dua et kızım tez zamanda gelsin diye çok güzel bir rüya

Genişletmek için tıkla...

renklay .!.:

merhabalar, yarın kurumdan ev ziyaretine geleceklerini söyleyen bir telefon aldım. ne yapmam lazım, özel hazırlıklar gerekli mi? bu aşamayı geçmiş olanlar yazabilir mi lütfen ?

Genişletmek için tıkla...

renklay .!.:

merhabalar, yarın kurumdan ev ziyaretine geleceklerini söyleyen bir telefon aldım. ne yapmam lazım, özel hazırlıklar gerekli mi? bu aşamayı geçmiş olanlar yazabilir mi lütfen ?

Genişletmek için tıkla...

haticem2014 .!.:

Kendinizi çok kasmayın rahat olun önce. Bizi aradıklarında şükürki ev temizdi, akşamdan evi toparladım, 2-3 çeşit çayın yanına atıştırmalık hazırladım, bir şey yemediler zaten, öğle yemeğinden sonra geldikleri için. Ellerinde bir listeyle geldiler, buna göre yaşam öykünüzü yazın dediler, 5 tane aile fotoğrafı hazırlayın dediler. 2 uzman geldi bize, bizim uzman erkekti, yanında bir de bayan uzman geldi bizim başvurumuzu alan bayandı. Evi şöyle bir dolaştılar, çocuğun odası hangisi olacak dediler, eviniz hep böyle düzenlimi biz geliyoruz diyemi böyle dedi gülerek:) Benim genelde düzenlidir ama siz geleceksiniz diye tabiki fazla özendim dedim:) Büyük bir kitaplığımız var bu kitapların hepsini okudunuzmu dedi, bende bana ait olanların hemen hemen hepsini okudum dedim. Kapının girişinde yüklük gibi dolap yaptırmıştık, onun bile içine baktı çok şaşırdım. Allahtan ki düzenliydi dolabın içi:) Ama samimi bir havada geçti, dediğim gibi rahat olun bunların hepsi formalite. Çocuğun hangi eşya ve evin içinde büyüyeceğinden ziyade, sizin ruh sağlığınızı kontrol ediyorlar, o yüzden rahat olun.

Genişletmek için tıkla...

menzil54 .!.:

ay ne güzel bende bekliyorum yakın zamanda sıranızı öğreneceksiniz hazırlık yapın bu önemli arkadaşıma geldi uzman çok memnun kaldı yaparsanız iyi olur önemsediğinizi gösterir çok ufak şeylerden mana çıkarıyorlar ben eşim balık tutmayı sever dedim uzmanımız eşiniz ozaman çok sabırlı balık tutmak sabır işi çocuk için iyi bişey dedi şaşırdım

Genişletmek için tıkla...

haticem2014 .!.:

Kendinizi çok kasmayın rahat olun önce. Bizi aradıklarında şükürki ev temizdi, akşamdan evi toparladım, 2-3 çeşit yanına atıştırmalık hazırladım, bir şey yemediler zaten, öğle yemeğinden sonra geldikleri için. Ellerinde bir listeyle geldiler, buna göre yaşam öykünüzü yazın dediler, 5 tane aile fotoğrafı hazırlayın dediler. 2 uzman geldi bize, bizim uzman erkekti, yanında bir de bayan uzman geldi bizim başvurumuzu alan bayandı. Evi şöyle bir dolaştılar, çocuğun odası hangisi olacak dediler, eviniz hep böyle düzenlimi biz geliyoruz diyemi böyle dedi gülerek:) Benim genelde düzenlidir ama siz geleceksiniz diye tabiki fazla özendim dedim:) Büyük bir kitaplığımız var bu kitapların hepsini okudunuzmu dedi, bende bana ait olanların hemen hemen hepsini okudum dedim. Kapının girişinde yüklük gibi dolap yaptırmıştık, onun bile içine baktı çok şaşırdım. Allahtan ki düzenliydi dolabın içi:) Ama samimi bir havada geçti, dediğim gibi rahat olun bunların hepsi formalite. Çocuğun hangi eşya ve evin içinde büyüyeceğinden ziyade, sizin ruh sağlığınızı kontrol ediyorlar, o yüzden rahat olun.

Genişletmek için tıkla...

zaman .!.:

Bacılar nasılsınız
Renklay inşallah ev ziyaretinde de güzel geçer
Bizim uzman tek gelmişti
Evde bakmadık yer bırakmadı
Dolap içleri dahil heryere baktı
Evde bize şunu bunu yapın eksikler var demedi ama her yere ince ince baktı
Yaklaşık 2 saat sürdü
Ama işte bu ziyaretler uzman dan uzmana değişiyor

Genişletmek için tıkla...

renklay .!.:

sevgili Zaman, inşallah güzel geçer.
iki saat sürdüğüne inanamıyorum. genelde herkes 15 dk sürüyor diye yazdığını okumuştum.
evde bakmadık yer bırakmadı derken biraz açar mısın. beni 2 de aradılar. ben daha gevşek gevşek temizlik yapıyorum. ne yalan söyliyim çok da tertipli biri değilim normal sayılırım. bizim uzman çok ketum azıcıkda sevimsiz inşallah bakar gider :)

Genişletmek için tıkla...

zaman .!.:

Bacım gözün korkmasın bizim uzman biraz nasıl desem farklı bir uzmandı çok etti bize
Sizin de öyle olacak diye bir şey yok
Bizim uzman evin krokisi ni çizmişti diğer arkadaşlar ın uzmanı bunu yapmadı
Tüm odaların dip köşe baktı diğerleri şöyle bir kapıdan bakıp çıkmış
Dolap içlerine baktı diğerleri kapağını bile açmamış
Bizim uzman banyoda petek varmı diye bile baktı klozet kapağına bile baktı ama diyorum ya bizim uzman böyle diğer leri toplasan 15 dk ancak duruyor bak yarın diceksin çok az durdular şöyle bir bakıp çıktılar boşuna stres yapmışım diye

Genişletmek için tıkla...

renklay .!.:

inşallah öyle olur, inşallah yakın zamanda sıramızı söylerler de bu maceranın gerçek olduğunu hissederiz...

Genişletmek için tıkla...