Canım ben 34 yaşında ilkez evlendim geriye dönüp bakınca cok karamsardım cok yıprattım kendimi diyorum bir tarafım keşke daha cok gezseydim diyor diğer tarafım tatilde denizde yüzerken dahi ben ne olacağım derdim kendi kendimi yerdim o kadar bu konu aklimi meshul ederdi neler hissediyorsun neler yasıyorsun hepsini cok iyi anlıyorum işte kısmet denilen şey istemekle aramakla olmuyor vaktine esir o vakit gelmeden olmuyor
36 yaşındayım, evlendim de ne oldu 6 ay evli kaldım boşanıyorum şimdi. Keşke evlenmeseymişim diyorum :) Daha çıkar karşına biri, 34 yaş geç değil.Merhabalar. Ben 34 yaşında ailemle yaşayan biriyim. Belli bir yaştan sonra aile ile yaşamak zor oluyor. Ailem öyle zor insanlar değiller ama ben kendi evim olsun kendi ailem olsun isterdim. Anne olayım isterdim. Aslında hala istiyorum ama bir yandan d içimde umut da kalmadı. Küçük bir yerde yaşıyorum. Burada tanışabileceğim kimse de yok. Evden işe, işten eve. Mutsuzum. Sevgiye çok ihtiyacım var. Dertleşmek istedim. Teşekkürler.
niye boşanıyorsun peki36 yaşındayım, evlendim de ne oldu 6 ay evli kaldım boşanıyorum şimdi. Keşke evlenmeseymişim diyorum :) Daha çıkar karşına biri, 34 yaş geç değil.
Eşimin alkol sorunu vardı, idare edebilirim sandım ama olmadı, kavga ediyorduk çok.niye boşanıyorsun peki
senin abin varmıydı canım. sanki seni başka konulardan hatırlıyorumEşimin alkol sorunu vardı, idare edebilirim sandım ama olmadı, kavga ediyorduk çok.
Hayır yoksenin abin varmıydı canım. sanki seni başka konulardan hatırlıyorum
Bekarlık sultanlık sözüne inanmıyorum. İyi bir evliliğe ve ruh eşine ihtiyacı vardır herkesin.
Ben 40 yasimda evlendim ve bir cocugum var. Daha cok zamaniniz varSizi çok iyi anlıyorum. Ben de 36 yaşındayım. Ben de isterdim tabi anne olmayı. Ama artık hemen hemen hiç umudum kalmadı. Ne bileyim nasip bu işler. Hayırlısı.
Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de 36 yaşındayım. Ben de isterdim tabi anne olmayı. Ama artık hemen hemen hiç umudum kalmadı. Ne bileyim nasip bu işler. Hayırlısı.
evet senin de dediğin gibi "iyi bir eş" onun için ille de olsun diye değil hayılısı ise olsun diye dua etmek lazım.Bekarlık sultanlık sözüne inanmıyorum. İyi bir evliliğe ve ruh eşine ihtiyacı vardır herkesin.
20 yasinsa evlenmis biri olarak ; bu kulturdu evliligin butun sorumlulugu kadindaylen evlenemek en guzeli. Ailenizi sevin. Bi evcil hayvan edinin ona bakin. Mesala ben suan iste calisiyorum evde temizlik yemek ve ders calisiyorum. Ve henuz 23 yasinsayimMerhabalar. Ben 34 yaşında ailemle yaşayan biriyim. Belli bir yaştan sonra aile ile yaşamak zor oluyor. Ailem öyle zor insanlar değiller ama ben kendi evim olsun kendi ailem olsun isterdim. Anne olayım isterdim. Aslında hala istiyorum ama bir yandan d içimde umut da kalmadı. Küçük bir yerde yaşıyorum. Burada tanışabileceğim kimse de yok. Evden işe, işten eve. Mutsuzum. Sevgiye çok ihtiyacım var. Dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Bence ayrı bir eve çık.Yavaş yavaş hayatında bir şeyleri değiştir. Allah karşına iyi insanlar çıkarsın.Merhabalar. Ben 34 yaşında ailemle yaşayan biriyim. Belli bir yaştan sonra aile ile yaşamak zor oluyor. Ailem öyle zor insanlar değiller ama ben kendi evim olsun kendi ailem olsun isterdim. Anne olayım isterdim. Aslında hala istiyorum ama bir yandan d içimde umut da kalmadı. Küçük bir yerde yaşıyorum. Burada tanışabileceğim kimse de yok. Evden işe, işten eve. Mutsuzum. Sevgiye çok ihtiyacım var. Dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Bence eş seçimi için en güzel yaştasınız. Size kendi hikayemi özet geçeyim.
Evlilik bana hep çok sıkıcı gelirdi. Mesai sonrası ben konserlere yetişmek için acele acele makyaj tazelerken, evli arkadaşlarım akşam yemeğine eltimler geliyormuş diyerek harıl harıl b.sayar başında pratik tarif ararlardı. Şükrederdim bekarım diye. K.valide sorunları olanlar, eşi çalışmayıp evde yatanlar, yeni doğmuş bebeği bırakıp işe dönmek zorunda kalanlar vs şimdi bunları görüp de kim evlenmek ister ki? Evlilik sözü geçince hep görünmez bir el gelip boğazımı sıkardı. Böyle düşündüğüm için galiba her zaman evlilik için karşıma bir sürü kaliteli insan çıkardı. Ancak bu başka bişey. Yok yani, imkansız. Neyse, hayatım tam gaz devam edip dolu dolu yaşarken, eskiden bizim şirketin bölge müdürlüğünde olan ancak sonra holdingin başka bir şirketinde çalışmaya başlayan ‘o kişi’ aradı. Dedi ki, ara sıra İstanbul’a geliyorum. Geldiğimde bir kahve içer miyiz? Olur dedim.
Çünkü entellektüel biri, sohbeti çok güzel ama asla başka bir his yok içimde.
Çok uzattım kısa keseyim. Geldiğinde görüştük ve inanın çok ilginç bir şekilde başımdan aşağı bir enerji aktı sanki. Ben bu hissi asla kolay yaşayan biri değilim. Ani bir şekilde sevgili olduk. Yine de kendime dedim ki, nasılsa ayrı şehirlerdeyiz. Kesin bundan da soğurum zaten. Bir iki görüşür sonra da ayrılırım. Bu arada o da aynı şeyi düşünüyormuş. Ancak, Kazın ayağı öyle değilmiş. Bu kişi benim karşıma 35 yaşımda çıktı. Benden 4 yaş küçük bu arada. Tabi görüntü olarak öyle değil. Öyle bir aşık oldum ki, aşkından süründüm resmen. Çok berbat günlerimiz de oldu.
Sadede geleyim. 39 yaşımda evlendim. Tedavisiz, 41 yaşımda oğlumu, 42 yaşında da kızımı kucağıma aldım. O korktuğum eş ailesi kabuslarının hiçbiri hayatımda yok.
Diyeceğim o ki, hayat gerçekten sürprizlerle dolu. Hiç mi hiç ummadığınız her şey, eğer sizin kısmetinizse ayağınıza dolaşıyor. Benim sosyal hayatım çok yoğun olmasına rağmen, yine iş hayatım sayesinde evlenmiş oldum. Küçük yer, büyük şehir farketmez.
İnşallah yeni seneyle beraber benim yaşadığım büyük aşkı yaşarsınız ve evlilik müjdenizi buradan verirsiniz.
Sevgiler..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?