Biz ailecek 11 yil once yasadigimiz ufak kasabadan buyuksehire goc ettik.kizkardesim 1bucuk sene sonra evlenip bizim kucuk memlekette bi ilceye gelin geldi.7 sene bu ilcede oturdu. Ve her gorusmemizde aglandi ben buraya alisamadim diye.o esnada ben o buyuksehirde evlendim ayrildim.isyerleri arkadas cevreleri derken benim buyuksehirde bi hayatim oldu.insan lukse cabuk alisiyor.ben orda bosanmis ve mutsuz (mutsuz saniyordum kendimi) yasarken ama ozgurken maasim arabam ve ozgurlugum varken kizkardesim araci oldu ve o kucucuk ilceden olan esimle tanistirdi beni.bende ilk evliligim o sehirden di de ne oldu onemli olan sehirler degil mutluuk dedim hem kardesimde orda yalniz olmam dedim.isten ayrildim.esim bi kapida iki araba olmaz dedi arabami sattim onun bi lafina.evlendim geldim bu ilceye...
Sonra ne mi oldu..esim benim ondan daha cok seyi bilmemi hazmedemedi.evliligimin ilk bir senesini bana zindan etti.oryam kurmama musade etmedi.arkadas edinmeme musade etmedi.arabasini bana vermedi.bu hala devam ediyor arabasini vermez bana.ve en onemlisi ne oldu biyormusunuz..kizkardesimin kocasi yasadigim o buyuksehirde is buldu ve gittiler.ailemin yanina..
Eee ben ne oldum simdi...siz soyleyin ben dusunuyorum dusunuyorum bulamiyorum..
Aslinda bu kadar salak olmamdan dolayi bulamiyorumdur dimi cevabi...[/QUOT/)
sadece çabuk kanıyoruz , duygusal davranıyoruz ama bi yerde duygular mantığa dönüşünce kendimiz için hiç bişey yapmadığımızı görüyoruz...