- 20 Kasım 2017
- 1.812
- 1.100
- 133
- Konu Sahibi Winnethepooh
-
- #61
Evet aslında ben önümü görebilmek isterim. Birde ablam baya sorunlu bir evlilik yasadı ve annemi accayip üzerek hem evliliği boyunca hemde boşanma sürecinde kadına inanılmaz travmalar yaşattı. Ablam baya sıkıntılı birri belki eski konularımda görmüssünüzdür. Durum öyle olunca ben kendimi garantiye almak istiyorum. Ama bu garantiden kastım çok paralar değil. Yarın bir gün ailemin karşısına onu getirdiğimde olabilen en az elestiriye maruz kalmasını istiyorum..bu isin dogrusu yanlisi yok ki,
siz nasil hissediyorsunuz o onemli.
Sahsen kalbim adama istedigi kadar zaman vermekten yana,
ama ben sabirli bir insan degilim, cok fazla belirsizlikle de yasayamam,
yasayamam yani beceremem, kotu de olsa bir planim olmali.
Sizde de bunu goruyorum azicik.
O yuzden sanki birbirinize uygun degilmissiniz gibi geliyor.
Erkek arkadasiniz elbette kendince hakli ve kendini hazir hissedene kadar da bekleyebilir.
Ancak bence siz onu bekleyemezsiniz.
Vefasiz bir sevgili oldugunuzdan degil, bu sekilde yasami beceremeyeceginizden.
Bende yıl sonuna kadar bekleme taraftarıyım sonrasında artık adam akıllı konuşmamız gerekicek hala daha düzelme gibi bir niyeti olmazsa elimden daha fazlası gelmez maalesef. Çunku bende tükeniyorum. Zaten dediğiniz gibi 3 aydır pandemi yüzünden hiç gorüsmedik gecen gün gördüğümde duvar gibiydi konuşmayi unutmuş resmen çok üzülüyorum öyle görüncedeZaman vermeniz gerektiğini düşünüyorum. Seviyorsanız zaman verin, sınav çalışmak ile bir işe girip çalışmak aynı Değil. Örneğin siz ders çalışıyorsunuz kendiniz ama o insanlarla muhattap olmak ve belli ölçüde sosyalleşmek zorunda ve buna hazır olmayabilir. Başınız sağolsun vefatlar gerçekleşeli 4 ay olmuş araya pandemi falan girdi. Bence bir 6 ay gibi bekleyin üzerine gitmeyin. Hala böyleyse o zaman konuşun derim.
Bende hiiç hiiç kıyamıyorum. Bi yolu olmalı ama o yolu ben bulamiyorummeraba tekrar damladım ama
ya erkek arkadaşın grafikermiş. o kadar zor ki iş bulmaları cidden. piyasası en berbat işlerden.
ben normalde "boşan bence" tayfasındanım ama bu adama kıyamadım ya :/
Evet aslında ben önümü görebilmek isterim. Birde ablam baya sorunlu bir evlilik yasadı ve annemi accayip üzerek hem evliliği boyunca hemde boşanma sürecinde kadına inanılmaz travmalar yaşattı. Ablam baya sıkıntılı birri belki eski konularımda görmüssünüzdür. Durum öyle olunca ben kendimi garantiye almak istiyorum. Ama bu garantiden kastım çok paralar değil. Yarın bir gün ailemin karşısına onu getirdiğimde olabilen en az elestiriye maruz kalmasını istiyorum..
Bir yandan da arkadaş cevreme bakiyorum. Daha çok genciz! Hepsi haklı olarak eğleniyor, geziyor bir şeyler yapıyor. Ben evde bütün gün sınavlarla boguşuyorum, erkek arkadasımla bir şeyler planlamak istesem yapamıyoruz param yok diyor.. Bende olsa dahi kabul etmiyor. Acayip bunaltıyor beni bu durumlar. Çünkü kafa dağıtmaya acayip ihtiyacım var. Arkadaşlarımla bişeyler yapayım desem arkadaş grubumuz hep ciftlerden oluşuyor illa sevgilileri de olsun istiyorlar haklı olarak. O zamanda durup düşünüyorum biz niye böyleyiz diye. Off böyle dipsiz bi kuyu gibi çok çok karanlık
Bende hiiç hiiç kıyamıyorum. Bi yolu olmalı ama o yolu ben bulamiyorum
Başınız sağolsun. Olüm herkese var doğru diyorsunuz. Ama işte bi yandan sinavlar ni yandan olanlar.. Kanser süreci inanılmaz zordu zaten yani Allah kimsenin basına vermesin. Sonrasında vefat. Kafami toparlayamıyorum ki. Bir yerde bi iyileşme görmek istiyorum sadece çünkü gerçekten darmadagın oldummezuniyetinize odaklanin, belki sonrasinda farkli bir sehirde yasam kurmayi dusunebilirsiniz.
Kafanizi dagitmak acisindan,
maddi imkan varsa yurtdisi dil egitimi gibi bir sey de dusunebilirsiniz bir kac ayligina.
Hayatiniza renk gelir.
Babanizi kaybetmek elbette ki cok uzucu,
ancak babaniz kendi hayatini yasamis, kesinlikle istemezdi ki 22 yasindaki kizi bu gencecik yasinda karalara baglanip evlere kapansin.
Esimin babasi vefat etti,
esim her zaman sey der, babam hayatini yasadi ve cok da guzel yasadi, o yuzden evet onu ozluyorum ama onun adina da mutluyum diye.
Siz de hayatinizi yasayin, olum herkese var.
Psikoloğa maalesef gitmiyorHareketleriniz gayet yerinde 31 yaşında bir adamdan beklenebilecek tepkiler. 15 yaşındaydım babamı kaybettiğimde son sınavlarım vardı okula sınava girmek zorunda kaldım hiç unutmuyorum benim için zordu ama gittim hayatımın elimden tuttum 15 yaşındaki bir çocuk bunu yapıyorsa 31 yaşındaki adamda kendine gelmeli.
Herşey gönlünüzce olsun inşallahİnanın ilişkimizde başka tek bir sorun yok.. Pamuk gibi bir adam. Kalbim kırılacak, bir şeye yüzüm düşecek diye ödü kopuyor.. Belki yaşı gereği arkadaş ortamima muazzam ayak uyduramıyor mesela ama ona rağmen bizimkilerle oturucaz dediğimde bile yok ben gelmem demiyor elinden geldiğince ortama uymaya çalışıyor benim için.. O yüzden zaten bu üzüntüm. Bu kadar iyi giderken bırakmak zorunda olduğumu bilmek.. Düzelmezse elbet bitireceğim sonsuza kadar onun çalısmasını bekleyemem.. Sadece şu bir kaç ay baska bir kaybı kaldırabilecek durumda değilim.. O zamana kadar da onun düzelmesini temenni ediyorum ama bu süreçte de çok üstüne gitmek, üzmek istemiyorum o kadar
Biraz zaman geçsin tekrar konusmayı düşünüyorum zaten.. Toparlanması gerekiyor böyle nereye kadar devam edebilir kiÖlüm hayatin gerçeği ne yazık ki, allah gecinden versin ama yarın öbür gün annesini kaybetse aynı şeyler mi olacak? Ablası varmış sonra ne bileyim insanin ta içi acır bunu kimse tartışamaz ama hayatini idame ettirmek zorunda bir aile kurmak istiyorsa. Bi çocuğunuz oldu yine allah korusun size birşey olsa o zaman ne olacak? Insan bunların hepsini düşünür ne yazık ki... böyle söyleseniz ona da en azından vereceği cevapları tartarsınız .
Başınız sağolsun.. Kendi isini yapmıyordu öncesinde de kendi mesleğini sevmiyor ilgi alanım olmadığından da bir bilgim yok nasıl bir şey olduğuna dair.. Daha çok bir yerlerde supervisorluk ya da grup liderliği istiyormuş.. Bakalım umuyorum ki şu bunalım sürecini atlatır çünkü iyi olmasını istiyorumHerkes birini kaybedince farklı tepkiler verebiliyor. Keder işte. Ben bunalımda olduğunu düşündüm.
Beni büyüten kişiyi anannemi kaybettim yeni ve bende grafik tasarımcıyım. Birileriyle ugrasmak , revizyonuydu isteğiydi hiç bitmeyen bir meslek. O kadar zor geliyor ki suanda bunlarla uğraşmak. Ayrıca inanın şu süreçte iyi bir maaşa is bulmak çok zor. Bulsan bile o kadar çok insanla uğraşmak zorunda kalıyorsun ki bir yerde geri dönmeye korkmuş olabilir.
Sağolun Allah razı olsun.. Kavga çıkartıp onu bunaltma taraftarı degilim tabii ki bu süreçte. Ama hayat ertelenemeyecek kadar kısa ve biz sadece erteliyoruz şu an..ikinizin de başı sağolsun. siz de kendi geçtiğiniz süreçlerden geçiyor olmasanız sizi biraz daha anlayışlı olmaya davet eden bir yorum yazardım ama sizin de işiniz zor, o yüzden bir şey diyemedim.
Cok muhtemel. Aslinda bana karşı çok açık olmasına rağmen bu konularda konusmayı reddediyor gibi bir tavrı var o yüzden ne düsünup hissettiğini tam bilemiyorum. Konu iş olunca olabildiğince cabuk kapatmak istiyor. Bana birazda bu durumdan utanıyormuş gibi geliyor ama bilmiyorum ki.. Nasıl yardımcı olunur onu da bilmiyorumDepresyonda olamaz mı? Ya da o zamanlar işini sevmiyordu da,babasının vefatından sonra hayat ne ki,ben buradayım bunalımlarına girmiş olabilir
Acısıyla yüzleşmekten korkuyor olabilir. Savunmaya geçiyordur bu yüzden. Aslında kişinin önce rahatsız olduğunu kabul etmesi gerek. İnsanın dişi ağrıyor,grip oluyor bu da bir rahatsızlık. Sonra psikiyatristten randevu alması gerek.Cok muhtemel. Aslinda bana karşı çok açık olmasına rağmen bu konularda konusmayı reddediyor gibi bir tavrı var o yüzden ne düsünup hissettiğini tam bilemiyorum. Konu iş olunca olabildiğince cabuk kapatmak istiyor. Bana birazda bu durumdan utanıyormuş gibi geliyor ama bilmiyorum ki.. Nasıl yardımcı olunur onu da bilmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?