- 10 Ekim 2014
- 32.613
- 146.671
- 798
- Konu Sahibi agresifkiz
-
- #21
Ben açıkçası bu bakış açısını anlayamıyorum. Evliliği düşünün mesela, kendi kendinize... düşünün düşünün, ee sonuç? Evlilik böyle düşünülen bişey mi ben mi bazı noktaları kaçırıyorum?
Karşınızdaki insana baktığınızda “bu adamla ömür geçer, eskilerin deyimiyle bu adamın ekmeği yenir, bu adamdan iyi baba olur” diye düşündüğünüz zaman düşünürsünüz evliliği. Şimdiden nesini düşünüyorsunuz? Görüştüğünüz kişiyle de sohbet etmenin zaman geçirmenin eğlenmenin tadını çıkarın. Duruma göre hayat sizi zaten o evlilik yoluna sokuyor.
Beni anlamadınız herhalde. Demek istediğim de bu zaten evlilik için acele edemiyorum evlilik istemiyorum ama çocuk istiyorsam evlilikte düşünmem gerek bu beni geriyor ki çocuk istiyorum.Ben açıkçası bu bakış açısını anlayamıyorum. Evliliği düşünün mesela, kendi kendinize... düşünün düşünün, ee sonuç? Evlilik böyle düşünülen bişey mi ben mi bazı noktaları kaçırıyorum?
Karşınızdaki insana baktığınızda “bu adamla ömür geçer, eskilerin deyimiyle bu adamın ekmeği yenir, bu adamdan iyi baba olur” diye düşündüğünüz zaman düşünürsünüz evliliği. Şimdiden nesini düşünüyorsunuz? Görüştüğünüz kişiyle de sohbet etmenin zaman geçirmenin eğlenmenin tadını çıkarın. Duruma göre hayat sizi zaten o evlilik yoluna sokuyor.
Hemen hemen dedim zaten. Siz istemeyen kesimdensiniz sanırım. Olabilir tabi.Ne alakası var 25 yaşımdayım çocukken bile evcilik oynarken bebek istemezdim,ne önceden istedim ne de şimdi istiyorum, öğretmenim çocukları seviyorum ama asla kendi cocugum olsun istemem,bebekleri de sevmiyorum sevimli gelmiyorlar . Etrafımda da böyle arkadaşlarım var. Pembe panjurlu ev hayallerini Türk dizilerinin kadınlara fazla kodladigini düşünüyorum.
Beni anlamadınız herhalde. Demek istediğim de bu zaten evlilik için acele edemiyorum evlilik istemiyorum ama çocuk istiyorsam evlilikte düşünmem gerek bu beni geriyor ki çocuk istiyorum.
Bunun garantisi yok.Yada bir sureci yok.10 yillik ciftler bile ayrilirken biz birbirimizi hic tanimamisiz diyerek kestirip atiyor.Sen fazlaca dusundugun icin mental olarak yoruluyorsun.Gercekten begendigin biri ciktiginda ,zaman gectikce sende hazir oldugunu hissedersin muhtemelen.Ama cocuk dusuncesine sartlandigin icin hayat kaliten dusuyor kanimca.Bir sey zaruri oldugu zaman yorar,akisina birak derim.Yani cocuk isteyenler surekli denedikleri halde sahip olamazken,aklinda olmayanlar hazirliksiz olanlar bir anda cocuk sahibi olurverir.Bu nedenle surekli dusunme ve kontrol etmeye calisma sadece yasa derim ben.Öncelikle merhaba hanımlar. Son zamanlarda kafamı çok kurcalayan bir konu var. Yaşım 26. Bir senedir işimde gücümdeyim ekonomik özgürlüğüm var kendime göre de iyi kazanıyorum hayatımdan da memnunum. Buraya kadar bir sıkıntı yok. Ama tuhaf bir şekilde çocuk konusunda strese giriyorum. Çocuk sahibi olmak için geç mi kalıyorum diye düşünmeye başladım. Çünkü düşününce şu an hayatımda biri yok. Birini tanımam hayatıma almam evlenmeye karar vermem evlenmem derken belki de 30 bile olabilirim. Sıkıntı şurda ki herkes çok zor çocuk sahibi oluyor sanki artık. Niyeyse geç kalırım düşüncesi içimi kemiriyor bazen. Buraya kadar aslında normal bir durum her kadın hemen hemen anne olmak ister belli bir yaşa gelince hormonal bir durum sanırım. Ama sıkıntı şu ki evlenmekten de çok korkuyorum. Hayatıma birini alırken şu an çok ince eleyip sık dokumaya çalışıyorum. Alsam bile evlenmezmişim gibi geliyor. Biriyle aynı evde yaşama düşüncesi, ya da evlendikten sonra kötü biri çıkar mı değişir mi çok korkutuyor bunlar beni. Devir kaynaklı mı bilmiyorum ama birine güvenmek evlenmek o evliliğin sorumluluğu ya da ailesi nasıl insanlar çıkacak düşüncesi çok korkutucu çok uçuk geliyor bana. Ama çocuk sahibi olmak için de gecikmek istemiyorum. En azından 2-3 sene sonra tatmak istiyorum bu duyguyu. Evlilik düşüncesine kendimi nasıl alıştırabilirim? Nasıl buna ısınabilirim? Ya da olumlu yanları neler? Siz nasıl korkmadan evlendiniz? Bu korkuyu nasıl aşabilirim?
Bu arada şu an konuştuğum biri var ama daha tanıma aşamasındayız çok yeni hemen evlilik düşünmek istemiyorum haliyle ama ister istemez evlensek nasıl olur diye aklımdan geçiyor bazen ama korkuyorum hemen
Aşk olursa korkacak bişey kalmıyor .Öncelikle merhaba hanımlar. Son zamanlarda kafamı çok kurcalayan bir konu var. Yaşım 26. Bir senedir işimde gücümdeyim ekonomik özgürlüğüm var kendime göre de iyi kazanıyorum hayatımdan da memnunum. Buraya kadar bir sıkıntı yok. Ama tuhaf bir şekilde çocuk konusunda strese giriyorum. Çocuk sahibi olmak için geç mi kalıyorum diye düşünmeye başladım. Çünkü düşününce şu an hayatımda biri yok. Birini tanımam hayatıma almam evlenmeye karar vermem evlenmem derken belki de 30 bile olabilirim. Sıkıntı şurda ki herkes çok zor çocuk sahibi oluyor sanki artık. Niyeyse geç kalırım düşüncesi içimi kemiriyor bazen. Buraya kadar aslında normal bir durum her kadın hemen hemen anne olmak ister belli bir yaşa gelince hormonal bir durum sanırım. Ama sıkıntı şu ki evlenmekten de çok korkuyorum. Hayatıma birini alırken şu an çok ince eleyip sık dokumaya çalışıyorum. Alsam bile evlenmezmişim gibi geliyor. Biriyle aynı evde yaşama düşüncesi, ya da evlendikten sonra kötü biri çıkar mı değişir mi çok korkutuyor bunlar beni. Devir kaynaklı mı bilmiyorum ama birine güvenmek evlenmek o evliliğin sorumluluğu ya da ailesi nasıl insanlar çıkacak düşüncesi çok korkutucu çok uçuk geliyor bana. Ama çocuk sahibi olmak için de gecikmek istemiyorum. En azından 2-3 sene sonra tatmak istiyorum bu duyguyu. Evlilik düşüncesine kendimi nasıl alıştırabilirim? Nasıl buna ısınabilirim? Ya da olumlu yanları neler? Siz nasıl korkmadan evlendiniz? Bu korkuyu nasıl aşabilirim?
Bu arada şu an konuştuğum biri var ama daha tanıma aşamasındayız çok yeni hemen evlilik düşünmek istemiyorum haliyle ama ister istemez evlensek nasıl olur diye aklımdan geçiyor bazen ama korkuyorum hemen
Evlilik düşünülmez, düşündürülür. Karşına çıkan kişileri önce tanı sonra evlenmeyi düşün ama asla evlenmek için tanıma amacın evlilik olmasın zaten karşındaki kişi evlilik adamıysa sen farkında olmadan ikna olursun evliliğe. Etraftaki evlilikleride takma herkes farklı sonuçtaÖncelikle merhaba hanımlar. Son zamanlarda kafamı çok kurcalayan bir konu var. Yaşım 26. Bir senedir işimde gücümdeyim ekonomik özgürlüğüm var kendime göre de iyi kazanıyorum hayatımdan da memnunum. Buraya kadar bir sıkıntı yok. Ama tuhaf bir şekilde çocuk konusunda strese giriyorum. Çocuk sahibi olmak için geç mi kalıyorum diye düşünmeye başladım. Çünkü düşününce şu an hayatımda biri yok. Birini tanımam hayatıma almam evlenmeye karar vermem evlenmem derken belki de 30 bile olabilirim. Sıkıntı şurda ki herkes çok zor çocuk sahibi oluyor sanki artık. Niyeyse geç kalırım düşüncesi içimi kemiriyor bazen. Buraya kadar aslında normal bir durum her kadın hemen hemen anne olmak ister belli bir yaşa gelince hormonal bir durum sanırım. Ama sıkıntı şu ki evlenmekten de çok korkuyorum. Hayatıma birini alırken şu an çok ince eleyip sık dokumaya çalışıyorum. Alsam bile evlenmezmişim gibi geliyor. Biriyle aynı evde yaşama düşüncesi, ya da evlendikten sonra kötü biri çıkar mı değişir mi çok korkutuyor bunlar beni. Devir kaynaklı mı bilmiyorum ama birine güvenmek evlenmek o evliliğin sorumluluğu ya da ailesi nasıl insanlar çıkacak düşüncesi çok korkutucu çok uçuk geliyor bana. Ama çocuk sahibi olmak için de gecikmek istemiyorum. En azından 2-3 sene sonra tatmak istiyorum bu duyguyu. Evlilik düşüncesine kendimi nasıl alıştırabilirim? Nasıl buna ısınabilirim? Ya da olumlu yanları neler? Siz nasıl korkmadan evlendiniz? Bu korkuyu nasıl aşabilirim?
Bu arada şu an konuştuğum biri var ama daha tanıma aşamasındayız çok yeni hemen evlilik düşünmek istemiyorum haliyle ama ister istemez evlensek nasıl olur diye aklımdan geçiyor bazen ama korkuyorum hemen
Zamanı gelınce olur .Olmazsada sebebı vardır .Bu dusuncelerle tabınaya calıstıgınız partnerınızı bıle tanıyamazsınuz.Önce tanımalısınızÖncelikle merhaba hanımlar. Son zamanlarda kafamı çok kurcalayan bir konu var. Yaşım 26. Bir senedir işimde gücümdeyim ekonomik özgürlüğüm var kendime göre de iyi kazanıyorum hayatımdan da memnunum. Buraya kadar bir sıkıntı yok. Ama tuhaf bir şekilde çocuk konusunda strese giriyorum. Çocuk sahibi olmak için geç mi kalıyorum diye düşünmeye başladım. Çünkü düşününce şu an hayatımda biri yok. Birini tanımam hayatıma almam evlenmeye karar vermem evlenmem derken belki de 30 bile olabilirim. Sıkıntı şurda ki herkes çok zor çocuk sahibi oluyor sanki artık. Niyeyse geç kalırım düşüncesi içimi kemiriyor bazen. Buraya kadar aslında normal bir durum her kadın hemen hemen anne olmak ister belli bir yaşa gelince hormonal bir durum sanırım. Ama sıkıntı şu ki evlenmekten de çok korkuyorum. Hayatıma birini alırken şu an çok ince eleyip sık dokumaya çalışıyorum. Alsam bile evlenmezmişim gibi geliyor. Biriyle aynı evde yaşama düşüncesi, ya da evlendikten sonra kötü biri çıkar mı değişir mi çok korkutuyor bunlar beni. Devir kaynaklı mı bilmiyorum ama birine güvenmek evlenmek o evliliğin sorumluluğu ya da ailesi nasıl insanlar çıkacak düşüncesi çok korkutucu çok uçuk geliyor bana. Ama çocuk sahibi olmak için de gecikmek istemiyorum. En azından 2-3 sene sonra tatmak istiyorum bu duyguyu. Evlilik düşüncesine kendimi nasıl alıştırabilirim? Nasıl buna ısınabilirim? Ya da olumlu yanları neler? Siz nasıl korkmadan evlendiniz? Bu korkuyu nasıl aşabilirim?
Bu arada şu an konuştuğum biri var ama daha tanıma aşamasındayız çok yeni hemen evlilik düşünmek istemiyorum haliyle ama ister istemez evlensek nasıl olur diye aklımdan geçiyor bazen ama korkuyorum hemen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?