Nişanlımla maddi konularda sıkıntı yaşadık. Aileler destek olmadı maddi konuda. Ailemin istememesinin nedeni tek çocuğuyum başka şehirde yaşamamı istemiyorlar o yüzden izin vermediler.halen bana sen aileni bırakıp gittin bizden uzak yaşamak istedin senin evlatlarinda olacak o zaman anlarsın onlarda senden kaçar diyorlar. Psikoljik çok etkileniyorum.Dügüne yakin gerginlik, stres normal ancak ailenizi karsiniza almaniz pek normal degil. Neden nisanlinizi istemediler? Ciddi manada karsima aldim cok yipratici sürecti demissiniz. Sanirim tek sorun mesafe degil. Ben olsam ailemi dinlerdim. Sonucta onlar sizin mutlulugunuzu istiyorlar. Karsi cikiyorlarsa bildikleri vardir.
diger meseleleri bilemem ama -bizi bırakıp gidiyorsun- tarzı söylemler bence pek hos degil. cocuklar her daim ailenin yanında olamaz, kendi tercihleri ve hayat kurma hakları vardır..bu tarz söylemler çocuğu psikolojik olarak yorar..Nişanlımla maddi konularda sıkıntı yaşadık. Aileler destek olmadı maddi konuda. Ailemin istememesinin nedeni tek çocuğuyum başka şehirde yaşamamı istemiyorlar o yüzden izin vermediler.halen bana sen aileni bırakıp gittin bizden uzak yaşamak istedin senin evlatlarinda olacak o zaman anlarsın onlarda senden kaçar diyorlar. Psikoljik çok etkileniyorum.
Hiç ıyi değilim kendimi vefasiz hissediyorumdiger meseleleri bilemem ama -bizi bırakıp gidiyorsun- tarzı söylemler bence pek hos degil. cocuklar her daim ailenin yanında olamaz, kendi tercihleri ve hayat kurma hakları vardır..bu tarz söylemler çocuğu psikolojik olarak yorar..
Ailem üzüldükçe ailem sitem ettikçe çok kötü hissediyorumTek sorun maddi ise evlilik içinde düzelebilir. Siz fikir olarak uyuşuyor musunuz? Birbirinizi seviyor musunuz? Buna bakın derim. Tarih yaklaştıkça ailenizden uzaklaşacağınız için kafanızın karışması normal. Sonuçta araba, otobüs, uçak vs. var. Ziyâret edebilirsiniz birbirinizi. Aynı şehirde olsanız da sürekli görüşülmüyor sonuçta.
Eger evleneceginiz kisinin dogru kisi olduguna eminseniz bu durum normal ama o kisiye ait de maddi manevi guven sorununuz varsa iyi dusunun derim.Sa hanımlar. Nişanlıyım. Agustostosun 16 17 sinde düğünüm var. Zaman yaklaştıkça evlenmekten korkar oldum.eski hevesim heyecanım kalmadi. Doğru mu yapıyorum doğru insan mi diyorum sürekli. Ben ailemi ciddi manada karşıma alarak çok zor ikna ederek nişanlandık. Çok yıpratıcı süreçti. Halen ailem kabullenmiş değil. Tek çocuğum ailemden farklı şehirde yaşayacagim nisanlimda farklı şehirli. Farklı şehir ve kültür farkından karşı çıkmışlardı.simdi zaman yaklaştıkça aileme karşı suçlu hissediyorum. Onları yalnız tek başlarına bırakmışım vefasiz biri gibi hissediyorum. Nişanlımla maddi konulardan dolayı çok tartıştık yıprattık birbirimizi. Ikimizin ailesi hiç destek olmadı çünkü. Çok zor durumdayım psikoljim alt üst olmus durumda. Normal mi düğüne yakın böyle düşünmem.
Ailem üzüldükçe ailem sitem ettikçe çok kötü hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?