- 5 Aralık 2009
- 586
- 30
- 118
o kadar doğru söylüyosun ki eminim bende öle olucam
3 yıl oldu
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Evli adama aşik olan var mi
- Konu Sahibi Ceg2012
- Başlangıç Tarihi
3 yıl oldu
- 4 Eylül 2013
- 6.078
- 2.922
- 248
o kadar doğru söylüyosun ki eminim bende öle olucam
3 yıl oldu
Peki bu arada sende hala evli misin?
- 30 Aralık 2009
- 4.538
- 18.961
- 733
- 5 Aralık 2009
- 586
- 30
- 118
fiziksel anlamda bişe diyemem ama ona aşık değil ruhen kalben aldatıcağına inanmıyorum farkedersemde ben affetmem kimsede affetmemeli bence
- 5 Aralık 2009
- 586
- 30
- 118
malesef evet hala
Sen de mi evlisin ben sadece o evli saniyordum oyle daha zor degil miiii nasil yakalanmiosun cok tehlikli dikkat et
- 5 Aralık 2009
- 586
- 30
- 118
- 30 Aralık 2009
- 4.538
- 18.961
- 733
evet malsef berbat bi durum yni
Canm bn yeniyim diye sanirim ozel mesj mhakkim yok okur olmazda sana yazicam
- 5 Aralık 2009
- 586
- 30
- 118
tahmin etttim olmadığını sorun değil canım
Hakaret etmezsek daha iyi olacak hicbir detay bilmeden insanlari boyle yargilayamazsiniz
" Yuva yıkanin yuvası olmaz... "
Bu söze katiyen inanmıyorum. Ben 2. bir kadın yüzünden biten bir evliliğin " kız" çocuğuyum. Şu an 18 yaşındayım.
Annem ile babam ben 6 yaşındayken ayrıldı. Sebebi babamın başka bir kadınla birlikte olmasıydı. Şu anda " baba " diye bahsetsem de hayatım boyunca ona asla bunu söylemedim,söyleyemedim.. Çünkü babalık nasıl bir duygudur,bir babanın kızı olmak biricik kızı olabilmek nasıl bir duygudur ben hiç bilmedim..
Küçüktüm 4 - 5 yaşlarinda.. Babam hiç eve gelmezdi. Hatırlamiyorum bir sofrada onunla yemek yediğimiz bir günü, hatırlamıyorum başımı oksadigi bir saati..
Hep uzaktaydi anasınıfına basladigimda yoktu yanimda,ilk karnemi aldığımda yoktu. Onun yanindaydi çünkü.. Sevgilisinin yaninda.. Ben evde kızıl hastalığı geçirmiş ateşler içinde kivraniyorken o yani babam o kadinin yanindaydi.Hayatinin her döneminde olduğu gibi. Annem ilk öğrendiginde mücadele etti. Her kadın gibi. Yuvası için,çocuğu için.. Lise yillarinda tutkulu bir aşkla kurduklari evlilik için. .Ama nafile.. En sonunda dayanamadı.Alip beni dedemlerin yaninda geldi annem ayridilar sonra benim " sözde "babam ile canından bana can veren biricik anam..O tarihten sonra, bana hiçbir zaman babalık yapmayan o insan ile yollarimizda tamamen ayrıldı. Yillar geçti o " yuvamizi yikan ,benden çocukluğumu çalan,bir kiz çocuğundan hayati boyunca guvenebilecegi tek erkek olan babasini calan" o kadınla evlendi. Bir tane oğulları oldu. Bana yapmadığı babaligi simdi ona yapmakta. Bir yerde benim baska bir çocuğum daha var diye düşünmeksizin her gece yastiga basini rahatlıkla koymakta. Bense o insana asla baba demedim,babalik bir sifattir çünkü. Çocuklarıni seven,onları önemseyen ,her gece onlari yüzünde kocaman bir gülümseme ile yataklarina ugurlayan insandir baba..
Sevgilisine hediye alabilmek için ,karısının kolunda bilegizi almaya calisan , 6 yasindaki bir çocuğa bu olayi yasatan,o çocuğun annemin bileziklerini alamazsin diyip o bilezikleri saklamasina seyirci kalan bir insan baba olamaz. Onun bendeku tek adi " nefret " !!!
Hani yuva yikanin yuvasi olmazdi ? Ben hakkimi bana bunlari yasatan bunlara sebep olan insanlara helal etmiyorum. İki dünyadada ellerim yakalarinda olsun....
Bu söze katiyen inanmıyorum. Ben 2. bir kadın yüzünden biten bir evliliğin " kız" çocuğuyum. Şu an 18 yaşındayım.
Annem ile babam ben 6 yaşındayken ayrıldı. Sebebi babamın başka bir kadınla birlikte olmasıydı. Şu anda " baba " diye bahsetsem de hayatım boyunca ona asla bunu söylemedim,söyleyemedim.. Çünkü babalık nasıl bir duygudur,bir babanın kızı olmak biricik kızı olabilmek nasıl bir duygudur ben hiç bilmedim..
Küçüktüm 4 - 5 yaşlarinda.. Babam hiç eve gelmezdi. Hatırlamiyorum bir sofrada onunla yemek yediğimiz bir günü, hatırlamıyorum başımı oksadigi bir saati..
Hep uzaktaydi anasınıfına basladigimda yoktu yanimda,ilk karnemi aldığımda yoktu. Onun yanindaydi çünkü.. Sevgilisinin yaninda.. Ben evde kızıl hastalığı geçirmiş ateşler içinde kivraniyorken o yani babam o kadinin yanindaydi.Hayatinin her döneminde olduğu gibi. Annem ilk öğrendiginde mücadele etti. Her kadın gibi. Yuvası için,çocuğu için.. Lise yillarinda tutkulu bir aşkla kurduklari evlilik için. .Ama nafile.. En sonunda dayanamadı.Alip beni dedemlerin yaninda geldi annem ayridilar sonra benim " sözde "babam ile canından bana can veren biricik anam..O tarihten sonra, bana hiçbir zaman babalık yapmayan o insan ile yollarimizda tamamen ayrıldı. Yillar geçti o " yuvamizi yikan ,benden çocukluğumu çalan,bir kiz çocuğundan hayati boyunca guvenebilecegi tek erkek olan babasini calan" o kadınla evlendi. Bir tane oğulları oldu. Bana yapmadığı babaligi simdi ona yapmakta. Bir yerde benim baska bir çocuğum daha var diye düşünmeksizin her gece yastiga basini rahatlıkla koymakta. Bense o insana asla baba demedim,babalik bir sifattir çünkü. Çocuklarıni seven,onları önemseyen ,her gece onlari yüzünde kocaman bir gülümseme ile yataklarina ugurlayan insandir baba..
Sevgilisine hediye alabilmek için ,karısının kolunda bilegizi almaya calisan , 6 yasindaki bir çocuğa bu olayi yasatan,o çocuğun annemin bileziklerini alamazsin diyip o bilezikleri saklamasina seyirci kalan bir insan baba olamaz. Onun bendeku tek adi " nefret " !!!
Hani yuva yikanin yuvasi olmazdi ? Ben hakkimi bana bunlari yasatan bunlara sebep olan insanlara helal etmiyorum. İki dünyadada ellerim yakalarinda olsun....
Benzer Konular
