Kızlar merhaba,
Nerden başlasam, nerden girsem konuya inanın bilemiyorum.
Hayatıma 6 ay önce biri girdi. İlk başta arkadaştık, zamanla bana karşı hisleri olduğunu söyledi ve biz bir ilişkiye başladık. Evdeyken sabahlara kadar benimle telefonla konuşurdu. Çok rahat bir şekilde mesajlaşıyorduk, iletişim kuruyorduk. Evinde eşiyle birlikte olan bir insanın bu kadar rahat olması nasıl mümkün olabiliyor inanın hala aklım almıyor. 2 günlük tatillere bile gidiyorduk düşünün. Bu insanın en büyük falsosuna bile denk gelmemiştim.
Yaklaşık 1 ay önce benimle önemli bir konu konuşması gerektiğini söyledi. Evli olduğunu ve 1 çocuğu olduğunu itiraf etti. Çocuk için aynı evde durduklarını ama artık arada saygının ve sevginin olmadığını söyledi. Kağıt üstünde evliyize getirdi, klasik yalanlar. Çocuğunu düşündüğünü ama boşanmayı düşünüyorum artık vs. Yanımda olur musun bu süreçte dedi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü desem yeridir. Gerisi bir ton kavga, gürültü ve hayatımdan çıkardım. O günden sonra beni anladığını ve benimle bir daha iletişim kurmayacağına söz verdi. Sözünü tuttu, 1 aydan beri hiç konuşmadık.
25 yaşına geldim. Hayatımda ilk defa aşık olduğumu hissetmiştim. İlk kez bir adama güvenip yatağıma aldım. Her şeyin ilkini bu insanla yaşadım.
kendimi psikolojik olarak bitik hissediyorum. İçimde büyüyen nefreti, acıyı tarif bile edemem.
Kafayı yemek üzereyim, ne düşüneceğimi bile şaşırmış durumdayım.
Etrafımdaki kimseye bahsedemedim, artık birilerine anlatmazsam içimde patlayacaktı.
