Ne saçma ya, tabii ki görüşürüm (gizli saklı olmadıkça) , neden görüşmeyeyim ki?
Bes yıl önce tanıştığım cok sevdiğim bir turist beş yıl sonra yeni evlendigi karisi ile bir aylığına şehrime geldiler. Karısı online çalıştığı için akşama kadar evdeydi,mecburen. Biz Allah'ın günü bu arkadaşımla buluştuk, bisiklete bindik, tavla oynadik,gemiye bindik,güldük eglendik. Akşam işi bitince eşi katıldı aramıza, bazen beni kaldıkları yere çağırdılar ağırladılar. Gayet keyifle arkadaş olduk, hiç de artniyet düşündüklerini sanmam.
Benzer bir erkek arkadaşım eşiyle İstanbul'a taşındılar koca mevsim. Kız yokken evlerine girdim çıktım defalarca, hatta kıza hediye almaya bile kocasıyla beraber gittik .
Dünyada böyleyken , herkes neşe icinde dostluk yaşarken bizim ülkede evlenen gayet normal, aramızda onca yıldır flortun F'si olmayan yakın arkadaşlarım 'yaaa nişanlım rahatsız oluyor' diye görüşmeyi kesiyorlar, düğününe bile cagirmiyorlar
uyuz oluyorum valla. Erkek milletiyle arkadaş olmaktan soğudum. Bu arada bahsettiğim arkadaşlarım geri kafalı, kıskanç , bana yan gözle bakan vs insanlar değil. Sadece kız arkadaşları tanımadan etmeden rahatsız oluyor çünkü cinsiyetim kadın
oysa tanısalar hem severler hem de onların kokmuş nisanlilarina bakmayacagimi bilirler.
Yani yerinde olsam görüşür,vedalasirken eşine çok selamlarımı iletirdim
