Evliliğim bitti,boşanmalı mıyım?beklemeli miyim?

sen eşini ve onun ailesini bizlerden daha iyi tanırsın kendin ve özellikle çocuğun için e doğru kararı sen verebilirsin eğer düzelecek gibi değilse boşuna kendini ve çocuğunu yıpratma herşeyde vardır bir hayır

essmeralda .!.:

sizin yerinizde olsam bebeğimin ikiz eşini düşüdüğümde darp raporunu alıp polise giderdim.
ben bir anne değilim ama bir annenin; evladının o halde olmasına sebep olan insanla hala nasıl aynı çatı altında durduğuna aklım almıyor.
hiç mi büyüğünüz yok sizin. anneniz, babanız, teyzeniz, amcanız..
bunlar başınıza gelirken nerdeydi herkes?

diyorsunuz ya beni bulurlar diye.
tedbir kararı çıkarın, mahkemeye verin yanınıza yaklaştırmayın.
hala çocuğum için dursa mıyım diyorsunuz ya;
karnınızdayken düşürtemedi şimdi baksın çaresine diye mi????

yok ben yazdıkça hırslanıyorum.
çok özür dilerim ama siz de suçlusun bunlardan dolayı.
siz ki bir öğretmensiniz, eğitimli bir kadınsınız; nasıl izin verirsiniz bunlara, nasıl kendinizi bu kadar ezdirirsiniz??

neyse; diyecek çooookk şey var ama haddim değil işte..

Genişletmek için tıkla...

kesinlikle haklısın arkadaşım benim kanım dondu okurken....

huylu huyundan vazgeçmez derler.sizleri önemsemeyen biriin yanında neden durasınız.mesleğinde var.çocuğuna ve kendine rahat bakarsın zaten.ayrıl kurtul.

evliliğin bitmiş..çok üzüldüm geçmiş olsun..ama sen hala hayattayken neden mutlu olamıyasın ki.evelallah annesın bakarsın bebeğine..zaten çekilen çile onlar için değilmi..tabı burdan konusmak kolay geliyo ama empatı kurmaya çalışıyorum ..o bebeğin babasıyla olmaması olmasından daha hayırlı gıbı geldi bana..allah yanında olsun senı ve bebeğinı korusun canım..sevgıler

piraye .!.:

canım çok uzun zamandır bekliyorum aslında herşey daha kötüye gidiyor,ailesi yüzünden evliiğimizi harcadı,beni düşman gibi görüyor, ailesi ile iyi geçinmemi daha doğrusu hakaretlerine,saldırılarına göz yummamı şart koşuyor,hamilelğimde yaşadığım şiddet yüzünden bebeğim sakat doğdu bu herşeyi daha da kötüleştirdi,"boşanalım yeniden evlenirsin sağlıklı çocukların olur" dediğimde o da olacak diyor,evlendiğimiz günden beri ailesi yakamızda ve eşim bana hiç sahip çıkmadı,konuşmak,mesafe koymak,tavır almak,boyun eğmek, hepsini denedim ama artık bebeğimi düşünmek zorundayım,ruh ve akıl sağlığımdan endişe ediyorum

Genişletmek için tıkla...

inanmıyorum öyle bii ile hala aynı çatı altında olmana bebekte büyüdükçe ayrılık daha zor bence biran önce hallet bu meseleyi allah yardımcın olsun :Saruboceq:

çocuğunuz sizce sağlıklı bir ortamda büyür mü beraberliğiniz sürerse.sürdürebilme umudunuz varsa gerekirse evlilik terapistlerinden aile büyüklerinden ya da birbirinizden destek alıp kurtarmaya çalışın ama ikinizin kararı da ayrılık yönündeyse bir an önce ne olacaksa olamalı.boşanmış bir kadın olarak şunu belirtmeliyim ki;ikisi de kolay değil.kurtulma umudu olmayan bir evliliği ittire ittire yürütmekte boşanmış bir kadın olarak minicik bir bebekle hayata devam etmekte kolay değil.yani evliliğiniz hakında eniyisini eşiniz ve siz bilirsiniz.ama devam ya da ayrılık kararında çocuklara sağlıklı bir ortam sağlanmazsa en büyük yarayı onlar alıyor bize hiçbir şey olmuyor.iyi günler

bence eşin seni seviyor ama ailesinin etkisinde kalıp seni ezip ezdiriyor.eğer dayak varsa ailen sahip çıkıyorsa git bir süre bir kaç ay uzak kal ondan eğer gerçekten seviyorsa ailesine rest çekecektir görecektir.bunları 8 yıl yaşayan arkadaşım vardı en son çocukları bırakıp çekip gitti.1 ay ailesinde kaldı şimdi kocası mum gibi ailesine rest çekti.sende git arkadaşım eğer dönmezse zaten sana kıymet verm,yor demektir.çocuğun bu şiddet ortamında büyümektense sükunet içinde büyümesi daha hayırlı bence.

piraye .!.:

canım çok uzun zamandır bekliyorum aslında herşey daha kötüye gidiyor,ailesi yüzünden evliiğimizi harcadı,beni düşman gibi görüyor, ailesi ile iyi geçinmemi daha doğrusu hakaretlerine,saldırılarına göz yummamı şart koşuyor,hamilelğimde yaşadığım şiddet yüzünden bebeğim sakat doğdu bu herşeyi daha da kötüleştirdi,"boşanalım yeniden evlenirsin sağlıklı çocukların olur" dediğimde o da olacak diyor,evlendiğimiz günden beri ailesi yakamızda ve eşim bana hiç sahip çıkmadı,konuşmak,mesafe koymak,tavır almak,boyun eğmek, hepsini denedim ama artık bebeğimi düşünmek zorundayım,ruh ve akıl sağlığımdan endişe ediyorum

Genişletmek için tıkla...

burda yazdığına göre uzun zamandır bekliyorsun ve bu sürede bir şey değişmemişse daha da değişmez, hele de sana şartlar sunuyosa asla değişmez ben şu anda eşimle ayrıyım daha doğrusu ayrı yaşıyoruz henüz boşanma lafı etmedik ben de senin gibi uzun süre bekledim bir şeyler düzelir mi diye yaklaşık 7 ay kadar ve ben bekledikçe eşim de ona muhtaç olduğumu, ondan ayrılamadığımı düşünüp her şeyi daha kötüye götürmeye başladı bana şartlar sunmak değil ama faturaları ödemeyerek, eve yatmadan yatmaya gelerek işleri daha da kötüye götürdü sen bekledikçe cesaretleniyolar, şartlarını kayıtsız şartsız kabul edeceğini sanıyolar bekle bekle sonunda sabrım taştı ve bu iş bitmiştir dedim şu anda eşim ayrı bir evde yaşıyo henüz evden eşyalarını almadı ve boşanma lafı da etmiyor

tabi ki en doğru kararı verecek olan sensin ama çocuklar mutsuz bir ortamı hissediyorlar ve daha çok mutsuz oluyorlar çocuk için bitmiş bir şeyleri yürütmeye çabalamak yersiz bence ki sen kendin de diyorsun ruh sağlığımdan endişe ediyorum diye bu olumsuzluklar aynen çocuğa yansıyor ne kadar fark ettirmediğinizi sansanız da

bırak gitsin...

görücü uslü mü evlendiniz? ailesi neden size karşı bu kadar nefrte dolu ve eşinizin ailesine olan bu ezikliğini daha önceden farketmş miydiniz?

pek çok yorum yapılmış ,soru sorulmuş ben uğramayalı,bir kısmı beni anladığını söylemiş bir kısmı suçlamış,öncelikle herkese teşekkür ederim,burada annenize bile anlatamadığımız şeyleri paylaşıp çözüme varamasak da rahatlayabiliyor,sanal da olsa tanımadan birbirimize destek verebiliyoruz,sorularınıza gelince, yaşadığım herşeyi burada anlatacak vaktim ve dirayetim olsaydı daha kolay olurdu ama kısaca şöyle söyliyeyim; insan başına gelmeden bazı şeyleri anlayamıyor. bundan 5 yıl öncesine kadar dünyada şiddet görecek , boyun eğecek son insan olduğumu düşünürdüm ama zaten "allah iyilerle karşılaştırsın" lafının anlamını da evlendikten sonra anladım, içine düşünce anlıyorsunuz neyin ne olduğunu,bebeğimin yaşadıkları ve durumu için beni sorumlu bulan bir arkadaş vardı okuduklarım arasında,inanın o ithamların zaman zaman çok daha ağırlarını yönelttim kendime, kızıma baktıkça suçladığım tek insan ben oluyorum, koruyamayacağımı bildiğim için aldırmak istedim zaten ama ne olursa olsun o karnımdayken kaçmalıydım olup bitenden ama mümkün olamadı,eşimle aynı evde yaşıyorum sonuçta ve ailesi bir telefon kadar uzağımızda,kaçamadım

ailem ,babam bir kez müdahele etti ama herşey daha kötü oldu,eşim iyice sinirlendi onun karışmasına ve ister istemez onlar da ellerini ayaklarını çektiler bizden,şiddetten haberleri yok ama yine de en büyük desteğim onlar,maddi,manevi hep yanımızdalar.


evliyken hele hamileyken yediğiniz dayak veya tokat veya tekme için karakola gitmek aklınıza bile gelmiyor emin olun,allah kimseye yaşatmasın ama o psikolojiyle hiçkimseye hiçbişey anlatamıyorsunuz,utanıyorsunuz,korkuyorsunuz ama anlatamıyorsunuz hatta olup bittikten sonra "ya komşular duyduysa"diye korkup, günlerce eve kapanıyorsunuz utancınızdan

eşimle görücü usulü evlenmedik,yıllarca çıktık ailesi de gelip beni şanlı şöhretli istedi ailemden, kayınvalidem eşim çok küçükken eşinden ayrılıp şimdiki eşiyle evlenmiş,onun da önceki evliliğinden bir kızı varmış teyzeleri anneanneleri hep beraber yaşıyolar altlı üstlü başlarda herşey iyi gibiydi,ufak tefek sataşmaları oluyodu ama zararsızdılar
ben ancak ailenin içine girince farkettim ki eşim hep ezilmiş,annesi üvey kızına ve eşine hep ezdirmiş onu,maddi manevi dışlanmış,çıkarken ara ara yakınırdı hatta belli belirsiz ve ben saçmalama o senin annen hem baban da (üvey) ii biri niye yapsınlar ki derdim ama işin boyutları çoook başkaymış,üstelik yakınlarında oturan öz teyze dayı ve diğer akrabaları da bi takım maddi çıkarlar ve annesinin göz yummasından dolayı alışmışlar bu duruma onlar için de evin kızı yani üvey kardeşi eşimden daha önemli halde şu anda, ben aileye girince eşimin teslimiyetini benden de beklediler,ben daha noluyoruz diyemeden evliliğimizin 2. ayında üvey kardeşi eşime olduğu gibi bana da emretmeye başladı mesela,teyzesi bana da bağırmaya başladı, ben sert çıkınca annesi komşularını doldurup evime yollamaya başladı,üvey kayınpederim kaba davranmaya küfretmeye başladı-şiddet görmeme neden olan olay bu,bana küfreden kayınpederimle artık görüşmek istememem- dayısı ve anneannesi annesini üzdüğümüz için-tek suçum erken hamilelik tehlikesi yüzünden uzun yola çıkıp onların istediği yere gidemememdi,zaten ertesi gün doğurdum-üzerimize yürüdü ,doğumdan sonra da eşimi doldurmaya başladı ve bugüne geldik,bu olayların çoğu da hamileliğime denk getirildi

daha anlatacak çok şey var ama kafanızı şişirmek istemem,kısaca eşime de kızamıyorum artık,o zaten böyle büyümüş ve bu insanlarla hastalıklı bir bağı var,onlardan asla kopamaz,beni koruyamadığı gibi bu olup bitene tepki vermem bile onun tuhafına gidiyor çünkü onun için bunlar normal ve ben de boyun eğmeliyim,bugüne kadar eğdim de eşim için ama artık dayanacak gücüm kalmadı çünkü ne yaparsam yapayım eşimin huyunu bildikleri için hep daha fazlasını isteyecekler,daha fazla saldıracaklar bunu anladım,şu anda tek istediğim kızımı da alıp uzaklaşabilmek

bişey daha ekliyeyim kayınvalidem benden çok farklı sebeplerle-aşk için- eşimin babasını terketmiş ve yeniden evlenmiş,eşimi babası almadığı için yanında alıkoymuş,maddi bağımsızlığı olan güçlü bir kadın,ama şimdiki eşi ve evliliği için oğlundan vazgeçmiş,onun ezilmesine göz yummuş ve sonuç babasız olduğu için ezik büyümüş yetişkin olsa da kendi eşi ve çocuğuna sahip çıkamayan bir öksüz olan eşim....35 yaşından sonra değişir mi bilmem ama hala bekliyor dayanıyor olmamın tek nedeni babasız büyümenin sonuçlarını bizzat görmüş biri olarak kızımı da aynı akibete atmak istememem,elbette artık kemiğe dayandı herşey, boşanma kurtuluş benim için ama ya sonrası? boşanırsam ben kurtulucam kızım babasız büyüycek,boşanmazsam ben deliricem kızım da deli bir anneyle büyüycek,ne yapayım?

cnm peki o baba aynı siddeti kız büyünce ona da uyguularsa bende babasız büyümüs biriyim böyle babam olucaksa hiç olmaması daha iyi he esiniz tedaviyi olmayı kabul eder düzelir o baska siz bilirsiniz

allah sana ve evladına sağlıklı ve mutlu çoook güzel günler nasip etsin canım.allah yardımcın olsun.çok dua et sana yardımcı olacak en önemli kapı O'dur...

piraye .!.:

bişey daha ekliyeyim kayınvalidem benden çok farklı sebeplerle-aşk için- eşimin babasını terketmiş ve yeniden evlenmiş,eşimi babası almadığı için yanında alıkoymuş,maddi bağımsızlığı olan güçlü bir kadın,ama şimdiki eşi ve evliliği için oğlundan vazgeçmiş,onun ezilmesine göz yummuş ve sonuç babasız olduğu için ezik büyümüş yetişkin olsa da kendi eşi ve çocuğuna sahip çıkamayan bir öksüz olan eşim....35 yaşından sonra değişir mi bilmem ama hala bekliyor dayanıyor olmamın tek nedeni babasız büyümenin sonuçlarını bizzat görmüş biri olarak kızımı da aynı akibete atmak istememem,elbette artık kemiğe dayandı herşey, boşanma kurtuluş benim için ama ya sonrası? boşanırsam ben kurtulucam kızım babasız büyüycek,boşanmazsam ben deliricem kızım da deli bir anneyle büyüycek,ne yapayım?

Genişletmek için tıkla...

boyle sahip cıkmayan sürekli ezilmenize siddet gosteren bir insan baba olsa ne olur olmasa ne olur. ne güzel elinde mesleginde var boyle cekmektense bosan gitsin. düşünmene bile gerek yok.yazık degilmi o cocuguna . hamileyken bile o kadar siddet gosteren bir insan için savasmaya degmez. o insanlarla bir arada olduktan sonra.

çocuğun velayetini almak içinmi oyalıyor acaba. hukuk kısmını falan iyi araştır

canim bazen babasizlik o sekilde babayla buyutmekten iyidir. daha ne bekliyorsun bilmiyorum. zaten cocugun sakat dogmus, doverek bebegini oldurmesini mi, ya da seni oldurmesini mi? ailedeki psikoloji bebeginin sakat dogmasina sebep olmus, sana bunu yaptiysa buyume cagindaki bir cocuga neler yapabilir farkinda degil misin/ sen elinde ekmegi yetiskin bir kadin olarak direnememissin, bebegini mi koruyacaksin onlardan? esinin basina gelen, senin basina gelmis yarin cocugunun basina da gelecek.

bosanmak istiyorum diyorsun ama laflarindan ben hic de oyle anlamadim.emin ol bebeginin sakatliginin esinin ailesinden oldugunu ispatladigin anda, siddet gordugunu vs hakim seni bosar. esini de evinin bilmem kac metre yakinina yaklastirmaz. bunlari sen de biliyorsun aslindan bal gibi ama iste cesaret lazim biraz. seni de mi sindirdiler, coz uzgunum ya, egitimcisin ustelik, gercekten bebegin icin cok uzgunum.

Ama emin ol o cocuk bir gun kimseyi degil seni suclayacak. korumadigin icin. acizlik olarak niteleyecek, sen diyorsun anlayamazsiniz, evet anlayamayiz, o da anlamayacaktir.

sen kendi yolunu cizemiyorsun, uzgunum ama bebegini de surukluyorsun o yanlis yoldan.