Evliliğim bitti,boşanmalı mıyım?beklemeli miyim?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
en doğrı kararı sen vereceksin ama sağliksiz bir ortamda bebeeğine ne kadar iyi bir ortam sunabilirsinki..beklemen zaman kaybı düzelseydi düzelirdi karar ver ve uygula..hiç bişey kolay değil başlangıç için ama senin yaşadıkların yenilir yutulur asla değil..sonuçda çalişiyorsun iyi bir başlanğiç aile desteğinle zaten yapabilecek kuvvete sahipsin biraz cesaretli ol..
 
canım çocuğunun sakatlığı bedensel mi zihinsel mi.yani babasız olmayı anlayabilecek durumda mı.bence aslında eşinin evden ayrılmak istemeyişinin tek nedeni vicdan azabı.senin adına çok üzüldüm.buadan dua ediyorum ki,bundan sonraki hayatın hem sen hem evladın için çok güzel olsun.tek yapman gereken o evden hemen ayrlman.bence artı eşini dinleme
 
açıkcası ben bütün anlattıklarından sonra haşa nasıl oluyor da boşanayım mı boşanmayayım mı hesabını yapabiliyor olmanı gerçekten hiç anlayamadım ben iki evlilik yapmış biriyim kızım 2 aylıktı babasından ayrıldığımda ve kızım bilinçlenmeye başladığı zaman babasını reddetti ve o günden bu yana da ne babasıyla ne de babasıyla bağlantılı hiç bir akrabasıyla görüşmedi benim hiç bir etkim olmadı bunda ki benim evliliğimde şiddet yoktu belki de senin yaşadıklarının yarısını bile yaşamadım yaşasaydım seni anlayabilir miydim bilmiyorum ama ben bu muamelelerin yarısına bile maruz kalsam o evde değil bir dakika bir saniye bile durmam söz konusu olmazdı kaldı ki sen hala boşanıp boşanmamaktan bahsediyorsun ben buna sen eşine hala aşırı derece aşık ve bağlısın yorumunu yapabilirim o kadar ki adeta gözlerin kör olmuşcasına pessss diyorum bu kararsızlığın karşısında bence kızın tamamen bahane sen eşinden kopamıyosun ben bunu anladım yazdıklarından ama çocuğa yazık böyle bir ortamda sağlıklı bir çocuk yetişemez ki profilinde eğitimci olduğun yazıyor sen de çok iyi biliyor olmalısın ki çocuklar en ufak bir huzursuluktan bile etkilenirler kaldı ki sürekli şiddet olan, sürekli huzursuzluk olan bir evde bir çocuk nasıl bir psikolojiyle büyür bana göre sen kendin için eşinden ayrılmıyorsun çocuğun için değil
 
gercekten yazdiklarinizi hayretler icinde okudum ve yazmadan gecemedim bu olayda okuduklarima gore siz kendi kendinizi ezdirmissiniz evet ezdirmissiniz diyorum cunku okadar yapilacak sey varken siz yasadiginiz butun bu olaylara tepkisiz kalmissiniz.okudugum kadariyla ogretmensiniz yani ekonomik özgürlugunuz var peki neden ayrilmamak icin direttiniz arti ailenize butun bu yasadikalrinizi neden anlatmiyorsunuz neden bu kadar korkuyorsunuzki anlamadim bu pasifliginizi cok fazla yadirgadim dogrusu.hamileyken dayak yemek ne demek kaldiki hamile bile degilken dayak yemek bile affedilmez.siz hamileyken esiniz size dayak attiginda bebegime bisey olurmu diye dusunmeyen bir baba bundan sonra acaba yine cocugunu dusunebilirmi soruyorum size kaldiki diger bebeginizide onun yuzunden kaybetmissiniz nasil butun bunlari affedebilirsiniz hic anlamiyorum. yasadiklarinizi anliyorum ama bu yasadiklariniz karsisinda nasil bu kadar pasif kaldiginizi anlamam mumkun degil kusura bakmayin bütün hata sizde malesef
 
:1shok:resmen böyle oldum al bebşinide kaç kurtul oradan biran önce :çok üzgünüm:

ALLAH bol bol sabır versin canım.:çok üzgünüm:
 
ben altı yıl evli kaldım ama görmediğim bütün eziyetleri gördüm iki çocugum oldu bir yıl ara ile gerçi o zaman kendimde çocuktum en sonunda çocuklarımı aldım ve çıktım yalnız başıma o adamla yaşasaydım çocuklarım delirirdi buna eminim şu anda çok mutluyuz evlenmedim bazen düşünüyorum ama korkuyorum bence mutsuz evliliklerin çoçuklarıdaa mutsuz oluyor ama tbi senin durumun farklı korkma hiçbirşeyden bence iyice düşün ayrılacaksan bekleme uzatma korkma ama sana bir şey söyleyeceğim yalnızlıkkk çokkk zor belli bir süre sonra artık kendini çok yalnız hissediyorsun çocuklar buyuyor ama yanlış anlaşılmasın hiç bir zaman boşandığım için pişmanlık duymadım uzun uzun düşün yapabileceksen ayrıl bence
 
ha birde babasız çocuk büyütmek çok zor benimkileri görmeye bile gelmiyor babaları oğlum bazen isyan ediyor anne sen kadınsın beni anlamıyorsun diye benim evliligim çok kötüydü ama kesinlikle bereber olsaydık çocuklarım daha mutsuz olurdu ama gelişme döneminde çok zor oluyor bunları bilmeni istedim daha yolun başındasın çocuğunun sakatlığına çok üzüldüm o durumda yalnız zorlanabilirsin eğer eşin sana çocuğun konusunda destek oluyorsa dayan istersen benim çocuklarım babaları ile mutlu olsalardı ve şiddet olmasaydı onlar için katlanırdım hamileyken bende dayak yedim hem de defalarca uzatma ayrıl diyorum ama yalnız kalıcaksın bir çocukla insan her şeye bir müddet dayanıyor sonra işlerin yoluna girince hayatında kocaman bir boşluk oluyor çocuklaımı çok ama çok seviyorum ama o boşluğu onlarda dolduramıyor sen bir karar vermiş oluyorsun ve öyle devam ediyorsun bir yanın hep eksik kalıyor ha huzurluyuz çok şükür ama :çok üzgünüm:
 

canım resmen yıkıldım.ağlıyorum okudukça.allah yardımcın olsun.bende yeni evliyim.ve ayryız ailesi yüzünden.sözlerine vaatlerine ragmen sahip çıkmadı.psikolojim bozuldu.saglıgım elden gitti.gülen yüzüm soldu,hayatım mahvoldu.iyi ki bebek yok diyorum.ben boşanma davası açtım çok sevsem de,sonumu senin gibi gördüğüm için.
eşin bence senin boşanma durumunu ciddiye almıyor.tek başına getirmedin o çocuğu.kocansa sahip çıkacak.hayat kolay mı sanıosun bebekle?çek karşına konuş,gerekirse ailesiyle de konuş.bir büyük flan sok araya.ve bir psikolgdan yardım al,hatta şinle birlikte gidin.
ve sanırım eşinin kafası karışık,bi yandan boşanma fikri cazip geliyor,bi yandan sana kıyamıyor. ne olursa olsun,sakın soguk davranma kocana.ben ailesinin eşimi dolduruşlarına tepkisiz kalamadım.politik olamadım.ve koptuk.sen yapma.
aksine daha ilgili,daha hayran bırakıcı ol eşine.ama al karşına çok ciddi bi şekilde de konuş.baktın olmuyor,hiçbir hakkından feragat etme ve boşan.daha çok gençsin.işin de var.her gecenin bir sabahı vardır .....
 

arkadaşım çocuğumun yüzüne bakıp vicdan azabı çekmediğim tek bir saniye yok zaten ama geriye dönüp baktığımda onu korumak için elimden gelip de yapmadığım tek bir şey vardı o da kürtajdı, yasal yollardan eşimin izni olmadan yaptıramazdım,yasadışı da olsa bebeğimi öldürtüp kurtarabilirdim onu ancak,başka yolu yoktu çünkü bu yaşananların çoğu hamileliğime denk getirildi evet karnım burnumdayken ezildim hem de çok
, çünkü eşim sahip çıkmadı ,9 ay boyunca ağladım,yapmayın diye yalvardım,biryere kaçamadım,2 ayımı annemlerde geçirdim oraya da erdi kolları,sonra doğum yaptım,sakat olduğunu gördüm hala bunun şokunu atlatamadım ve bebeğim henüz 4 aylık, yani doğum yapalı 4 ay oldu kimi neyi ne zaman affettim? daha yeni ayağa kalkıyorum,anne olan anlar ,eşine aşık da olsan,büyülenmiş de olsan bu affedilir mi?
 

evet arkadaşım ucuz atlatmışsın,ben olabileceğin en kötüsünü yaşıyorum ve beni anladığını tahmin edebiliyorum,önce benim yaşama sevincimi ve sağlığımı sonra bebeğimin sağlıklı doğma hakkını ve geleceğini aldılar elimizden,şimdi boşanma sürecinde ise çocuğumu almaya çalışacaklar adım gibi eminim.Peki ben bu insanlara ne kötülük yaptım? ya da nasıl bir günah işledim de bunlar reva görüldü,işte bunu bilmiyorum. Politik davranamadım demişsin ya bazen mümkün olamıyor,durup dururken yüzüne hakaret edilirken nasıl tepkisiz kalırsın,hiç tanımadığın insanlar sana bağırırken nasıl susarsın,bunlara göz yuman insana yalan da olsa nasıl sevgiyle sarılırsın? son derece ikiyüzlü ve riyakar olmak lazım ki olsaydım zaten beni çok severlerdi eminim sorun kalmazdı
ve eminim siz de dürüst bir insan olduğunuz için kaldıramadınız yaşananları,iyi de yapmışsınız keşke ben de çok önceden gösterebilseydim o cesareti...
 

kafamı toplamaya çalışıp sağlıklı kararlar almaya çalıştığım bu zor dönemde önümü görmemi en azından karanlığı aşmamı sağlayacak her türlü umut ve telkine ihtiyacım var çünkü bundan sonra da herşey daha kötü gidecek duygusundan kurtulamıyorum,yorumunuz gücümü toplamam için gereken umudu az da olsa besliyor,umarım hiçolmazsa bundan sonrası kızım için daha iyi olur,desteğiniz ve dualarınız için teşekkürler
 

canım şu anda bildiğimiz bedensel sakatlığı,henüz 4 aylık olduğu için mental değerlendirme yapamıyoruz ama yaşadıklarımdan sonra ondan da korkuyorum,2 yaşından sonra bir dizi ameliyat olacak ama tamamen iyileşmesi imkansız,babasız büyüdüğünü anlayacaktır,eşim asla benimle ve bebeğiyle ilgili azap çekmez,çekse doğumdan sonraki eziyetlere izin vermezdi diye düşünüyorum,lohusa yatağımda da huzur görmedim,doğumdan 15 gün sonra yine başlamışlardı,üstelik doğum bahanesiyle eve rahatça girip çıkabiliyorlardı,eşim oturup benimle birlikte ağladı ama onlara yapmayın diyemedi,diyemez anladım artık,dualarınızı eksik etmeyin
 
details .!.:
böyle bir yorumu net olarak ilk defa yapıyorum bu sitede ;
BOŞANIN ;
en kısa zamanda isterseniz özelden,isterseniz buradan bana yazın,
boşanmanız için elimden geleni gönüllü olarak yapmaya hazırım.
Genişletmek için tıkla...

yardımınız için çok teşekkür ederim,minnettarım.
 
bitirmeye kararlı olduğum bir evlilik içinde kalamam ben uzun süre...
her geçen gün aleyhime işler, hızımı keser...
tahammülsüzlükler artınca da ben daha çok mutsuz olurum... ben mutsuzsam mutsuz ederim... çocuğumda bundan nasibini alır... ben beklemeyin derim... huzurlu bir ortam çocuk için daha sağlıklı... kendi hayatını düzene koyamamış ebeveynler çocuğa ne verebilir ki...
 
benim aklım almıyor böyle şeyleri eşin ailesinden ilgi ve sevgi görmemiş madem bunun acısını çekmiş niye aynı şeyi sana ve çocuğuna yaşatıyor anlamıyorum.bunları yaşayan insanların kendi evliliklerinde daha iyi olmaları aynı hataları yapmamaları gerekir.kusura bakma ama eşininki eziklik falan değil kendine güvensizlikten hep bunlar kendi kararlarını veremeyecek kadar aciz bir insan bundan nasıl baba olur sence?babalık çocukla aynı evde yaşamakla yada sadece eve para getirmekle olmuyor malesef.ben anne değilim ama çocuklara çok düşkünüm seni anlıyorum.madem ailen destek oluyor mesleğinde var boşan git ailenin yanına sonra kendi düzenini kurar hayatına kızınla devam edersin.Ailene bu durumu emen anlatmalısın.Umarım bundan sonra hayatın boyunca en iyi insanlarla karşılaşır ve en mutlu günlerini yaşarsın.Allah yardımcın olsun
 
piraye .!.:
ben de öyle düşünüyorum arkadaşım,o yüzdan dava açmadan önce bununla ilgili düzenlemeleri yapmak istiyorum
Genişletmek için tıkla...

canım burda bir hukukçu arkadaşta yorum yazmıştı, yardımcı olabileceğini söylemişti. bilmiyorum irtibata geçtinizmi?. o daha iyi bilir ama benim bildiğim kadarıyla bebeğiniz henüz anneya muhtaç çok küçük olduğu için ve sizinde bir geliriniz olduğu için, ona bakma gücünüz olduğu için mahkeme bebeği anneye yani size verecektir.
 

evet arkadaşım çok ekstra bir durum olmadıkça-annede delilik iffetsizlik vs- velayet anneye veriliyormuş,ama benim istediğim boşandıktan sonra kızımı eşimin ailesinden uzak tutabilmek,babasıyla ne olursa olsun görüşmesini istiyorum ama diğer akrabalarının kızıma sırf beni üzmek için maddi manevi zarar vereceklerinden ya da alıkoymak isteyeceklerinden eminim,bahsettiğiniz hukukçu arkadaşla irtibata geçtim, sağolsun çok yardımcı oldu, ben yaşadığım sürece kızımın üstünde olacak elim,zaten artık onun için yaşıyorum
 
Pirayecim boyle bir aile emin ol bosanirsan, yavrun engelli oldugu icin istemeyeceklerdir.bence blof ve bosanmaman icin ortaya konulmus bir laf cocugu almak, kacirmak, gostermemek. emin ol seni istemeyen cocugunu da istemiyor.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

Aile tanışması
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
3K
eceyla
1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
3K
nilsu83
P
Bu evlilik bitti mi?gurursuzluk mu yapıyorum onunla aynı yerde durarak
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
4K
Sudanli
S
H
  • Anket Anket
Siz Olsanız Gider miydiniz?
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
2K
Hatiiii
H
S
ARTIK KATLANAMIYORUM...
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
Ahuzarr
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…