- 1 Haziran 2017
- 192
- 119
- 18
selamlar ,
maalesef yine ben ve her seferinde daha da üzgün kırgın olarak
zehir olmuş bir bayramdan sonra hiç bişeyin değişmediğini düzelmeyeceğini görmek o kadar üzücü ki , yine eşim annesinin yanına gitmek istiyor orda durmak eve gelmek istemiyor
annesi eşimi arayıp canım sıkılıyor gel diyor sanki eşim bekarmış evi karısı yokmuş gibi , eşimde 5 dk uğrayıp gelirim diyerek çıkıp gece yarısı anca geliyor üstelik karşıma geçip onunda gönlünü hoş etmem lazım gitmezsem üzülür kırılır küser sürekli beni bekliyor gitmem gerek onu üzemem diyor .
peki ben diyorum ben ne olacağım her gece ağlıyorum üzülüyorum ben ne olacağım
hakkımı size helal etmiyorum dedim ona. yeni gelinim güya ama her akşam evde tek başımayım her akşam ağlıyorum hastalanıyorum . ve bana böyle kabul edeceksin diyor alışacaksın ,normal olan sürekli onlarla olmamız senin söylediğin normal değil gelmezsen böyle tek kalırsın diyor sorun çıkarmasan (yani her gün ailesinde durursak) çok mutlu oluruz diyor
beni kaybetmekten korkmuyor musun çekip gitsem çabalamaz mısın kendini düzeltmez misin dediğimde 'seni kaybetmek istemem evet ama seni kaybetmemek için de istediklerini yapamam çabalamam ' dedi
çok üzgünüm kırgınım eşimin beni sevmediğine değer vermediğine artık eminim.. bayramda bizi gören akrabalar bile yeni evli gibi değilsiniz hiç yüzüne bakmıyor yanına gelmiyor dedi dışardan bile böyle görünüyorsa
en son ailemin gelip konuşacağından bahsetmiştim artık ipler koptu eşimin bu söylediklerinden sonra . ailem gelecek konuşacak ve yine düzelmezse bu evlilik devam edemicek
söylenecek hiç bişey bırakmadı bana ne hayallerle evlenmiştim çok sevmiştim eşimi ama dediği olmayınca öyle kaba öyle kırıcı öyle soğuk ki tanıyamıyorum nasıl anlayamamışım diyorum kabul edemiyorum bu başıma gelenleri inanamıyorum ne olur bir şey söyleyin daha 2 ayı bile doldurmadık çok ağır geliyor

maalesef yine ben ve her seferinde daha da üzgün kırgın olarak

zehir olmuş bir bayramdan sonra hiç bişeyin değişmediğini düzelmeyeceğini görmek o kadar üzücü ki , yine eşim annesinin yanına gitmek istiyor orda durmak eve gelmek istemiyor
annesi eşimi arayıp canım sıkılıyor gel diyor sanki eşim bekarmış evi karısı yokmuş gibi , eşimde 5 dk uğrayıp gelirim diyerek çıkıp gece yarısı anca geliyor üstelik karşıma geçip onunda gönlünü hoş etmem lazım gitmezsem üzülür kırılır küser sürekli beni bekliyor gitmem gerek onu üzemem diyor .
peki ben diyorum ben ne olacağım her gece ağlıyorum üzülüyorum ben ne olacağım

beni kaybetmekten korkmuyor musun çekip gitsem çabalamaz mısın kendini düzeltmez misin dediğimde 'seni kaybetmek istemem evet ama seni kaybetmemek için de istediklerini yapamam çabalamam ' dedi
çok üzgünüm kırgınım eşimin beni sevmediğine değer vermediğine artık eminim.. bayramda bizi gören akrabalar bile yeni evli gibi değilsiniz hiç yüzüne bakmıyor yanına gelmiyor dedi dışardan bile böyle görünüyorsa
en son ailemin gelip konuşacağından bahsetmiştim artık ipler koptu eşimin bu söylediklerinden sonra . ailem gelecek konuşacak ve yine düzelmezse bu evlilik devam edemicek
söylenecek hiç bişey bırakmadı bana ne hayallerle evlenmiştim çok sevmiştim eşimi ama dediği olmayınca öyle kaba öyle kırıcı öyle soğuk ki tanıyamıyorum nasıl anlayamamışım diyorum kabul edemiyorum bu başıma gelenleri inanamıyorum ne olur bir şey söyleyin daha 2 ayı bile doldurmadık çok ağır geliyor


Son düzenleme: