Merhaba arkadaşlar.. Hayatımın şimdiye kadarki en kötü dönemini yaşıyorum. Kendimi o kadar çaresiz hissediyorum ki ne yapacağımı gerçekten bilemiyorum. Kısaca anlatmak istiyorum. 4,5 yıllık evliyim ve 2,5 yaşında bir çocuğum var. Çok severek evlendim. Hem çok sevdim hem çok sevildim. Eşimin işi gereği hiç bilmediğim bir yere gelin geldim. Benim için zor bir süreç oldu çunkü ailemin tek çocuğuyum ve bekarlık hayatımda çok sosyal bir insandım. Onun için gerçekten çok fedakarlık yaptım çünkü çok seviyordum. O da bana karşı inanilmaz ilgili ve sevgi doluydu. Aslinda maddi olarak ve onun ailesi yüzünden çok çok sıkıntı çektik ama yine de o kadar mutluyduk ki.. ta ki çocuğumuz olana kadar. Burada yalniz oldugumuz icin bizim icin yıpratıcı bir dönem oldu tabiki ama ben onu hic ihmal etmedim. Yani davranislarim sevgim hic degismedi. Zamanla keyifsizlesmeye basladi. Bana karsi da soğuk bir insan oldu. 1 senedir o kadar zor zamanlar geçiriyorum ki anlatamam. Hem psikiyatra hem psikoloğa gittik. Hocaya bile gittik. Yani ne oldu da birden bi insan bu kadar degisti. Kendisi de farkinda ve aramizdaki soguklugun sebebini bilemiyorum diyor. Bir bakiyorum sadece bana degil herkese herseye karşı mutsuz. Sonra bir bakıyorum aslinda butun sorun benimle. Cok konustum cok. Konusmaktan yoruldum. Onun her zaman yaninda olacagimi bu bunalim donemini birlikte asacagimizi soyledim. Sadece beni sevip sevmediğini bilmek istedim. Aylardır net bir cevap alamıyorum. Seviyorum diyor ama mirin kirin ediyor. Şöyle adam gibi söylemiyor. Seks dışında bana dokunmak bile istemiyor. O öpüp dokunmadan duramayan adam 1 senedir bana içten sarılıp öpmedi bile. Beni hic umursamıyor, sirtini dönüp yatıyor. Ev arkadaşı ve seks partneri gibiyiz sadece. Duygusal olarak bomboş bir insan var karşımda. Kalbim çok kırılıyor. Depresyonda o yuzden boyle deyip sabretmeye çalışıyorum cunku onu gerçekten seviyorum ve bir cocugumuz var. Ancak sanırım yolun sonuna geldik. Elimden geleni yaptığımı düşünüyorum. Buraya çok kısa bir şekilde yazdım.. Siz ne düşünüyorsunuz hanımlar bana bir yol gösterin nolur..
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Evliliğimi bitirmeli miyim?
- Konu Sahibi Gliese
- Başlangıç Tarihi
Ben de öyle düşünüyorum, 10 gün sonra ailemin yanına gideceğim. Gerçi yazın da 3 ay kadar ailemin yanında kalmıştım ara ara gelip gitmişti ancak bir işe yaramadı.
Belkide ailesinin ve bir yuva kurmanin sorumlulugu onu yipratmis olabilir beraber tatile gitmeyi meditasyon yapmayı denediniz mi anladigim kadaryla seviyirsunuz ve ilgi istiyorsunuzbu en dogal hakkiniz tabiki esiniz bir buhrandan geciyor umarim beraber atlatirsiniz psikoliglar be diyor onu dememissiniz ama
- 8 Eylül 2019
- 305
- 337
- 53
- 25
- 14 Ekim 2016
- 1.747
- 1.697
- 133
hayatında ya da kafasında başka biri olabilir mi?
Ailesi onu çok yıprattı maalesef. Şimdi ilgilenmeye başladılar kötü olduğunu görünce ancak eşimin hiç umrunda değil. En yakin arkadaşı geldi onunla bile mutlu olmadı. Ilac tedavisi görüyor. Psikologlar aile temelli olduğunu söyledi ancak bir sonuca ulaşamadık. Tatil planı yapmaya çalıştım ancak istemedi. Hayata karşı olan mutsuzlugunu anliyorum destek de veriyorum ancak sevdigini bile soyleyememesi bana bu kadar itici davranması benim de sabrımı tüketiyor.
Bir kadin olarak sana hak veriyorum cok haklisin ama biz bu yola iyi gunde kotu gunde diye ciktik gülüm biraz sabretmeni öneririm ilerde evladina baban bana ilgisizdi ondan dolayi bosandim demen sence ne kadar dogru olur
Kesinlikle yok. Cok sorguladım bunu ama oyle bir sey asla olmadığını ve yapmayacağını defalarca söyledi. Zaten sosyal hayati da yok eve geliyor telefonunu bir kenara koyup ya oyun oynuyor ya da uyuyor.
Sevgimiz karsilikliydi. Hatta o hep daha ilgili sevgili olan tarafti. Ama su an icin benim sevgim fazla sanirim haklisiniz
- 14 Ekim 2016
- 7.232
- 49.007
- 548
Ben de öyle düşünüyorum 10 gun sonra ailemin yanına gideceğim.
- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.972
- 798
Eşiniz sizi, çocuğunuzu, yuvanızı önemsiyorsa çaba sarfetmeli.
Nereye kadar sabredeceksiniz?
- 25 Ekim 2015
- 19.368
- 99.157
- 598
- 41
Herkes anne baba olmaya uygun değilmiş ben bunu anladım. Gerci isteyerek cocuk yaptik planli bir sekilde ancak biraz acele ettik sanirim. Cocugumuzu ikimiz de cok seviyoruz o ayri. Iyi ki olmuş ama gercekten cok onemli bir karar ve cok iyi dusunmek gerekiyor. Biz cok sey yapamadik. Tatile bile 1 kez gittik biraz hayati yasayip ondan sonra cocuk dusunmek gerekiyor
O konuda çok eminim kesinlikle baska biri yok. Onu kaldiracak gücü de yok.
Beklemekten başka yol yok sanırım. Bekleyip göreceğiz..
Bu kadar çabalamamin tek sebebi zaten çocuğumuz. Onun ne kadar yara alacagini tahmin edebiliyorum. Çünkü o kadar düşkün ki babasına ise gidince bile aglama krizine giriyor. Ben de elimden geleni yapmaya calisiyorum ancak cok yiprandim ve cok kirildim. Sadece ilgisiz diye degil ki sevmiyor beni. Belki de tum sorunlari sadece benimle ilgili.
