Arkadaşım teşekkür ederim yazdığım uzun yazıyı okumak için zaman ayırmana ve yorum yapmana...
Çok üzülüyorum...
Benim de hatalarım oldu elbet...
Ama evlilik bu hiç mi sahip çıkılmaz insana???
Şaşırıyorum, 2 sene aynı yastığa baş koyduğum kocam dediğim canımın içine soktuğum adamın yaptıklarına...
Evet kızıp beni boşa dememeliydim belki, ama annem de gelmeyecek mi hiç?
Senede 2 ya da 3 kere görebiliyorum onları...
Hiç mi hatrım yokmuş diyorum...
2 sene aynı sofraya oturduk. Hadi ailesini anlarım herkes evladının yanında durur, eşimde sonuçta kaç evin tek oğlu...
Ama ben neyiydim onun?
Hiç mi bu evde mahremimiz özelimiz olmadı, özel güzel anımız olmadı...
Yüzüme bir kez bile boşanalım demeden bunların olmasına çok içerledim.
Ama beni istemeyeni isteyemem... Kadınlık onurumu yeterince yerlere attım, boşanmak istemiyorum diyemezdim...
Ben de o beni boşarken kaderime razı oldum...
Hayat ne getirir bundan sonra bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki onu benden daha fazla hiç bir kadın sevemez...
benzer şeyleri ben de yaşadım, biz 2 aylık evliyken bana sahip çıkmadı ve boşanmak için elinden geleni yaptı. aynı senin şaşkınlıklarını yaşadım. böyleleri ailelerinden kopamıyor. onlar ne derse o. hayatına bak ve seni sevecek sana sahip çıkacak adam gibi birini bekle. o da annesinin ninnilerini dinlesin dursun, belki bir gün aklı başına gelir. ama o gün onun için geç olur umarım.