Seni iyi anlıyorum bende ilk yıllar çocuk istemedim evleneli 6 yıl oldu şimdi deniyoruz ama olmuyor. zaten içten gelerek de yapmıyoruz sanki.eşimde bana karşı bir uzaklaşma başladı. ailesi zaten hiçbir zaman destek olmadı hep yalnız kaldık. doktor tüp bebek çözüm diyor ama bu zor artık.bugün eşimle kavga ettik sorun maddiyat.ne zaman cebi dolu olsa mutlu ama boş olunca birden değişiyor bana hakaret etmeye başlıyor. bugünde beni yanında istemediğini söyledi görmezden gelmeye başladı. oysa ben her ne olursa olsun hep yanındaydım. iş yeri açmak istiyordu ailesi hiç izin vermemişti bende içinde kalmasın yap dedim. işler iyi gitmedi tabiki epey zorlandık. ben düzeleceğini düşünüyorum ama o inanmıyor. bugün beni azarlayıp iş yerinden kovdu eve kadar yürüyerek geldik arkasından koşarak yetiştim beni beklemedi. yolda yorulup kaldım ve beni öylece bırakıp gitti.
oysa daha dün beni sevdiğini söylemişti. eve geldiğimde kendine kahve yapıyordu. şuan o uyuyor ben saatlerdir ağlıyorum. boşanmayı düşünmeye başladım. bi ara uyurken çıkıp ekmek almaya gittim geldiğimde kalkmıştı demekki merak etmiş ama gelince yine kötü davrandı. acıkmıştı yemek yapmaya çalıştı ben yapayım dedim istemiyorum dedi,bundan sonra benden birşey istemiyormuş. son zamanlardada bana kötü davranışları vardı ben ona sevgi gösterdikçe daha çok uzaklaştı,iş yerine gitmem onu rahatsız ediyor.beni o kadar çok görmezden geldiki kaybolduğumu hissetmeye başladım. sanki kimse benim varlığımı hissetmiyor. kendimi dışlanmış hissediyorum. beni en çok üzen yolda tek başıma bırakması oldu bir sürü araba geçiyo ve ben yalnız yürüyorum. bi ara bir yere oturdum ve ağlamaya başladım. şimde ne yapmalıyım 10 yıl flört ettik ve 6 yıllık evliyiz. onun aile sorunları bizi mahvetti.