Merhaba,
Eşim ailesine oldum olası çok düşkündü.
Bunu bir şekilde anlamaya çalıştım, kabullenmeye çalıştım...
Gece kayınvalidemin yatak odamıza girip kocamın üzerini örtmelerini bile hoş karşıladım.
Evliliğimizin ilk 6 ayında her haftasonunu kayınvalidemde geçirdik.
Sonrasında ısrarlarımla bu süre 2-3 haftaya çıktı.
Benim ailem uzakta... Ama benim onları özlemeye, yanlarına gitmeye hakkım yoktu.
Çünkü benim ailemin yanına gitmek çok masraflıydı hep...
Güç bela bir araba aldık... İkimizde az kazanıyorduk o zamanlar...Kayınvalidemden aldığımız bir miktar borç parayı çalıştık çabaladık ödedik.
Sonra eşim yükselmeye başladı iş yerinde.
Müdür oldu...
Ben o daha az yol çeksin, daha az yorulsun daha başarılı olsun diye evimi onun iş yerine yakın yere taşıdım, günde 70 km gittim geldim bir kadın olarak...
Eşimle aramız iyiydi, o da her sabah kahvaltımı hazırlar evimizi toplardı benden sonra...
Çok severdi beni, ben de onu... Bakmaya doyamazdım öpmeye doyamazdım kocamı... Keza o da öyle...
Sonra bir haftasonu annesindeyken 1 gün sonra annemlerin geleceğini duydular...
Çok bozuldu ailesi... Surat astı... Ne zaman ailem gelecek olsa böyle olurdu zaten...
Eve gelir gelmez huzursuzluk çıktı... Başka ufak şeyleri bahane edip...
Pazar annemler geldi, pazartesi kocam beni yatak odamıza çağırdı ve evdeki paramızın eksildiğini söyledi...
Paramız nerde kim aldı dedi? Ben de çok alındım... 1000 lira kayıp hesap ve diye üzerime gelince de sen neyi kastediyorsun deyip odadan çıktım...
2 gece aynı yatakta yattık... Tek kelime etmedi bana...
2 gece sonra ben ve ailem parana tenezzül etmeyiz, babamdan isteyeceğim 1000 lirayı, istiyorsan beni boşa, biz onuru şerefi için yaşayan insanlarız bununla yaşayamam dedim...
Bana ne dese beğenirsiniz... Para zaten onun cebindeymiş, beni ve ailemi yokluyormuş...
Kocam o günden sonra evi terketti...
Üstelik evdeki tüm parayı alarak... Eşyalarını toplayarak annesine yerleşti...
Beni beş parasız bırkatı ayın başında...
Müdürken pozisyonunu daha da arttırmışlar, fabrika müdürü olmuş beyefendi...
Babasını aradı babam... Anlaşsın boşansın bunlar demiş kaç yaşındaki adam...
Defalarca aradım kocamı açmadı...
Çaresiz aile dostumuz avukatımıza gittim... Ne yapayım diye...
Avukat arar aramaz, kocam dedi ki ben boşanmak istiyorum...
Yaşadığım şoku anlatamam... Bir kez yüzüme bir şey demeden gitti...
1 ay içinde avukatlar aracılığıyla mal paylaşıp boşandık.
Çok şükür işim var, kendimi idare ederim, arabayı da aldım...
Ama içimdeki boşluk? Bana yapılanlar?
Annemin psikolojisi bozuldu... Benim yüzümden oldu gelmez olaydım diye...
Kocamın ailesinden 1 kişi aklı başında değilmiş araya girmediler...
Ben kocama layık değilmişim...
Oysaki Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, 2 yabancı dil bilen, yabancı bir firmada iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım...
Kocamın bütün huysuzluklarına inatçılıklarına rağmen ikimiz evdeyken sorunumuz yoktu...
Çok şaşkınım...
O koca müdür adam evdeki nevresim takımlarını, evlilik teklif ettiği yüzüğü, hatta düğünde taktığı takıları dahi istedi...
Hepsini verdim...
Sadece arabayı ve kendimi bir süre idare edecek parayı aldım...
Hayattan korkmuyorum, sonuçta ilk kez yanlız yaşamayacağım.
Senelerce yurtdışında bile tek başıma yaşadım.
Ama anlayamıyorum... Neden böyle oldu?
Davada bile eşim kendisi boşanmak istiyorum demedi, avukatı söyledi...
Zaten davaya sülale olarak gelmişlerdi, kocamın bir şey söyleme hakkı kalmamıştı...
Çıkıştı bir helallik istemedi...
Bu kadar mı basit?
Hakkımı helal etmiyorum ne ona ne ailesine...
Aklıma başka da çözüm gelmiyor. Sen güçlü bir kadınsın korkma demek de fayda etmez bilirim 
