• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliligin ilk senesi neden bu kadar zor?

Jennny .!.:
Arkadaslar uzun bi aradan sonra tekrar bilgisayarimi aldim elime sizlere yazabilmek, icimi biraz olsun dokup rahatlayabilmek icin. Evliligimin ilk seneleri problemler yasiyordum. Simdi 3. senemizdeyiz. Baska problemler yasiyorum. Bu konunun basini okumayanlara kisaca bahsedeyim. Amerikadayim. Evlendigimden beri cok yanliz, ailemden uzak, hic de neseli bi hayat yasamiyorum. Arkadasim yok denecek kadar az. Dost deseniz zaten hic yok. Esimle aramda buz daglari var. cinsellik bitti. Kirk yilda bir benim zorlamamla oluyor. Tadsiz tuzsuz. Sacma sapan yani. Bir de bu yetmezmis gibi is bulamiyorum. Master yaptim.mezun oldum. Is bulamadigim icin esim bana iyice uzaklasti. Isten gelir gelmez kulakliklarini takip bilgisayarin basina geciyor. Yatana kadar kendi kosesinde oturup bilgisayarda oyun oynuyor. Cok merak ediyorum sizin de esleriniz boyle mi? Cildiricam adeta. Sadece yemek masasinda bikac kelime konusuyoruz, bitiyor. Evlilik boyle biseymiymis? Inanin bilseydim, ne bu kadar uzaga giderdim, ne de ailemden ayrilirdim. Bilseydim boyle mutsuz olacagimi, esimle hic evlenmezdim. Onu acaip seviyordum. Ama simdi dusunuyorum da ne kadar cok seyi goze almisim. Deger miydi? Ben mutsuz olmak icin mi evlendim? Hep soruyorum kendime. Hep diyorum, annem beni hic birakmasaydi, hic izin vermeseydi babam evlenmeme. Suan surda yazdiklarimi kimseye anlatamiyorum. Aileme soylesem cok uzulurler. Zaten gurbette, bir de neler cekiyor kizim diye dertlenirler. Kiyamam onlara. Burdan bir an evvel kurtulmak istiyorum. Ama esimin Turkiyeye gelmek gibi bi niyeti yok. Bazen diyorum, hayat kisa. Alip bavulumu gitsem ne olur diye. Tekrar baslasam diye. Ama o cesaret bende yok. Yapamam gibi geliyor. Yapabilecegim tek sey su ulkedeki bosa gecen gunlerimi esimle mutlu bi beraberlikle biraz olsun telafi etmek. Ama ugrasiyorum olmuyor. Ugrasirken cok yipraniyorum. Cocugum da yok. Keske olsaydi. Onunla ilgilenir, yanlizligimi paylasirdim. Ama esim onun da planini yapmis. Ben duzgun bi is bulmadan anne olamazmisim.
Genişletmek için tıkla...

arkadaşım,

sana birkaç önerim olacak.

---öncelikle kendi hayatına odaklan. eşine ve ilişkinize odaklanmayı bırak. ben de yeni evliyim ama bu gerçeği ve buna göre olan değişimleri çok net fark ettim. ne zaman kendi hayatıma odaklansam ilişkimizde daha az sorun olduğunu ve mutlu olduğumu, ne zaman eşime odaklansam taleplerimin ve beklentilerimin artıp mutsuz olduğumu gördüm.

ben de ailemden çok uzak, kalabalık ve karışık bir şehre geldim. hiçbir arkadaşım, akrabam, yakınlık kuracak komşum yok. başlar alışma dönemleri zor oluyor. ben de zor arkadaş edinen biriyim. geldiğim şehirde de henüz bazı sebeplerden dolayı çalışmıyorum. işte bu sebeplerden uğraşacak pek birşey bulamayınca eşime kafayı fazla taktığımı ve sorunlar yaşadığımızı fark ettim. şimdi elimdenn geldiğince farklı meşguliyetler bulmaya çalışıyorum. bu da ilişkimizi iyi yönde etkiliyor.

sizde iş bulmaya çalışın. bulana kadar farklı sosyal faaliyetlere enerjinizi yöneltin. çocuk konusu da sadece eşinize ait bir karar değil. beraber karar verilmesi gereken bir konu. sırf eşiniz istemiyor diye yaşınız geçse bile çocuk sahibi olmayacak mısınız? hem de gün geçtikçe riskler artarken. bu konuda keyfi hareket etmek yerine onu ikna etmeye çalışın...

ilişkinizdeki sorunlar cinsellikte açığa çıkıyor. cinsellik bir sorun değildir, ilişkinizi düzelltiğinniz zaman o da düzelecektir.
---eşiniz neden susuyor? neden kendi içine kapanıp iletişim kurmuyor. bu soruları kendinnize sorun ve ona göre kendi etkinizi değiştirin. zamanla eşinizin tepkileri de değişiecektir....

son birşey, kendinizi yargılamayı bırakın. olayların böyle gelişeceğii mbilsek yapmazdık elbet. biz kendimize göre doğru olanı yapıyuoruz. geçmişse dönüp şöyle yapsam yerine, şu an bunu nasıl değiştirebilirim sorusu üzerine kafa yorun... unutmayın ki bir yerde kısmet neyse onu yaşıyoruz...selametle...
 
Merhaba jenny,esiniz sizin bu duygularinizi onemsemiyor mu? Onunla ciddi ciddi oturup butun bu sorunlari tek tek konustunuz mu?
Bence boyle bir durumda cocuk cozum degil, esinizle olan bu sorunlari once bir sekilde cozmeniz gerekiyor. Evlilik terapistine gitme sansiniz var mi?
 
tatlım benım ınanakı genelde bu şekılde hep cıcım ayları denır ama evlılıgın ılk senesı z-cok zor eşin içinde senın ıcınde ınankı evlılıgın olgunlaşması dıye bıeşey var zamanla herşey yerıne oturuyo bırbırını daha ıyı anlamaya başlıyosun gercekten bızımde o şekılde oldu sanmakı hep böyle gııdcek
 
bizde yeni evliyiz ve ne kadar bekletinti içinde olursak o kadar yıpranıyoruz. Eşimiz salatayı yapmasada olur aslında evin bütün işini yapıyoruz erkeğin yapacağı bir salata yada maknaya bulaşık atması büyük işler değil ama bunları eşimizle yapmak bizi mutlu edicek. Ama erkekler bunu anlıyamıyor. söylediğinde ise sende yapma istemiyorsan oluyo ki bu daha kırıcı oluyo. ben çalışıyorum iyide kazanıyorum. Eşimden önce çıkıp eşimden önce geliyorum eve ben erken geldiğim için yemek yapıyorum evi temizliyorum eşim gelene kadar yoruluyorum. bulaşıkları sen atsana makinaya dediğinde 2 tane bulaşık ne var onda der ama içeri kaçar. erkekler iş yapmaz yardımcı olmaz. malesefki. :ssz::ssz:
 
Jennny .!.:
Xexexe sordugun icin cok tesekkurler. Evliligim ben master a basladkitan sonra gel gitler yasasak da gayet iyi gitti. Malum cok yogun oldugum icin esimin davranislarini takmamaya basladim. Ayrica kendime ait bi sosyal hayat bana acaip iyi geldi. Ama master olayini bu hafta tamamladim. Simdi kara kara dusunuyorum kendimi nasil depresyon moduna sokmam, esimle nasil iyi gecinirim vs vs diye. Bu yuzden de aktif olarak is ariyorum. Malum Amerikada is bulmak ne kadar kolaysa artik. Elimden geleni yapacagim. Yaa bu arada xexexe beni tanimadigin halde evliligimin nasil gittigini sorman cok hosuma gitti. Tekrar tesekkurler :))
Umarim senin de hayatinda hersey yolundadir.
Genişletmek için tıkla...

mrb jenny senin bu başlığını okulyalı aradan 2 sene geçti ve ne durumdasın diye merak ettim.master yapman çok iyi olmuş buna sevindim ancak evliliğinde 3.senende olmana rağmen mutsuz olmana üzüldüm.iş ve eş seçimi hayatta en önemli kararlar.eşinle severek evlenmişsin ama demekki bişeyler yanlış sanırım.umarım istediğin gibi bi iş bulursun.kendine ait ayrı bi hayatın olması sana iyi gelecektir ama evliliğindeki sorunları , iletişimsizliği nekadar giderir bilemem.çocuk yapma fikrinide bence ertele.onunda mutsuz bir evliliği kurtaracağını sanmıyorum hatta daha kötü bile olabilir.ben sevilmediğimi hissettiğim bir evliliği sürdüremezdim sanırım bilmiyoırum gerçi hiç evlenmedim ama çok zor olmalı.bende yanlızım ama benimki farklı bir yanlızlık hala aradığım adamı bulamadım:)aşık olmadan da kolay ilşkiler yaşayabilen bir insan değilim.bazen çok sıkılıyorum.ama iki kişilik mutsuzluktansa böyle yanlızlığı daha çok tercih ederim sanırım.herkesin sorunları farklı farklı...
 
Jennny .!.:
Evet, esim gununden, kendi islerinden seve seve bahseder. Bana da sorar. Pozitif bir cok ozelligi var. Bu ozelliklerini gormeye ve hatirlamaya calisiyorum surekli. Ama negatif yonlerini gordukce de cok uzuluyorum. Ornegin sabahlari bir kere de kahvaltiyi o hazirlasin istiyorum. Sadece arada bir cayin suyunu koyuyor. Karima bir supriz yapayim, bugun de ben hazirlayayim, o hicbirseye ellemesin demiyor. Gecen gun hasta olmustum. Ona ragmen oturup bilgisayarinin basinda gunluk gazetelerini okudu. Sabah keyfi yapti. Cok mu dert ariyorum bilmiyorum ama insan ozveri ve ilgi bekliyor. Gecici olarak ev kadinligi yapiyor olabilirim ama bu benim 7/24 hizmetcilik yapacagim anlamina gelmiyor. Hayat paylastikca guzellesir. Ben onunla zamani, gunluk aktiviteleri paylasmak istiyorum. Hepsini degil elbette ama onun is verimini azaltmayacak derecede. Kalp kirmasini, incitmesini herkes bilir. Ondan beklentilerimi kirmadan ve zorlamadan nasil soyleyecegimi bilmiyorum.

Ek olarak ona gecenlerde birsey sormustum. Bunu nasil bilmezssin, cok sasirdim vs gibi seyler soyleyip ondan sonra cevaplamaya kalkti. Yeri geldigi an kucumsuyor bu sekilde ince ince. Insanda pozitiflik birakmiyor. Ben tavir alinca da herseye alinan biri oldugumu soyluyor. Ben konustuktan sonra porno sitelerine bakmayi birakti. Ancak cinsel hayatimiz ben istemedikce olmuyor. Artik ben de kendimi geri cektim.

En son bu sabah beni operek uyandirdi. Ama bi tuhaflik var. Ondan sonra ise giderken yine bir sogukluk, anlayamiyorum gercekten.
Genişletmek için tıkla...

aman tanrım tatlım aynı beni anlatmışsın aynı benim kocamın huyları şaşırdım okurken.bende senin gibiyi hasssım yada biz normal davranıyoruz da onlar çok gamsız duyarsız çözemedim gitti konuşalım seninle dertleşiriz:34: bir ara mesajımı okursan beğen lütfen ki anlayayım bazen unutuyorum hangi topiğe girdiğimi;)sevgiyle kal..
 
çok fazla şey beklememek lazım bence olduğu gibi kabullenmekte fayda var ama çocuk fikrini ertele bencede. erkekler eşinin kendinden üstün olmasına katlanamaz herzaman küçümsemeye çalışır ben üniversite mezunuyum eşim lise ben bunu hiç ama hiç problem etmedim herzaman eşimin çok bilgili olduğunu kendisine söylerim ama o en ufak hatada mesela ben araba kullanırken bi yeri bulamasam bile başlıyo senin okuduğun üniversitemi sana orda bişey öğretmemişler okadar sinirleniyorumki yahu okulda adresmi öğretiyolar ne alaka çok üzülüyodum ilk başta sonra umursamamaya başladım bende öyleydim çok şey bekliyodum hep ilgilensin konuşsun vakit geçirsin benle isterdim ama olmadı sanırım bu konuda şanssızım mesela erkenden uyurdu bende geç yatıyorum öyle sinir oluyodum ki tek yalnız başıma kalıyodum uyusun istemiyodum erkenden çünkü sıkılıyodum fazla bişey beklemiceksin
 
rumrum87 .!.:
çok fazla şey beklememek lazım bence olduğu gibi kabullenmekte fayda var ama çocuk fikrini ertele bencede. erkekler eşinin kendinden üstün olmasına katlanamaz herzaman küçümsemeye çalışır ben üniversite mezunuyum eşim lise ben bunu hiç ama hiç problem etmedim herzaman eşimin çok bilgili olduğunu kendisine söylerim ama o en ufak hatada mesela ben araba kullanırken bi yeri bulamasam bile başlıyo senin okuduğun üniversitemi sana orda bişey öğretmemişler okadar sinirleniyorumki yahu okulda adresmi öğretiyolar ne alaka çok üzülüyodum ilk başta sonra umursamamaya başladım bende öyleydim çok şey bekliyodum hep ilgilensin konuşsun vakit geçirsin benle isterdim ama olmadı sanırım bu konuda şanssızım mesela erkenden uyurdu bende geç yatıyorum öyle sinir oluyodum ki tek yalnız başıma kalıyodum uyusun istemiyodum erkenden çünkü sıkılıyodum fazla bişey beklemiceksin
Genişletmek için tıkla...

merak etme canım ondan bi tanede bende var üzme canını hepsi aynı bu erkeklerin torbadan çekmiş gibi..
 
jenny nerdesin ,neler yapıyorsun? seni merak ediyoruz.ben hala evlenmedim:63:
 
Herkese tekrar merhaba. Bu kadar uzun sure ara verdigim icin gercekten cok ozur diliyorum. Hele hele beni merak edip ne yaptigimi sormus olmanizdan dolayi cok mahcup oldum. Bundan sonra forumu daha fazla takip edecegim. Buraya son yazdigim zamandan bu yana neler olmadi ki?? Dertlesmeye uzun uzun yazmaya nasil ihtiyacim oldugunu anlatamam. Maddi gucum yerinde olsa evlilik terapistine gitmeyi cok isterdim. Neyse.

Ben biliyorsunuz Amerika'da yasiyordum son 5 yildir. Esim orda doktora yapmis, hayatta hem kendi icin hem de karisi icin kariyer hirslari olan, mukemmeliyetci, sinirli, ama onemli kararlar alamayacak kadar da korkak bir insandir. Ben de onun tam aksine oldukca esnek, uyumlu, sakin, hayir diyemeyen, duygusal, hayati biraz da akisini birakan bir insanim. Ne uyumlu bir cift olmusuz di mi? Ilk yazimi okumamis olanlar vardir diye bunlardan kisaca bahsetmek istedim.

Ben esime asik oldugum icin evlendim. Flort ederken ne yazikki bazi gercekleri goremeyecek kadar kor olmustum. Cunku esimi Turkiye'de en iyi universitelerde okumus, Amerika'da doktora yapmis, kendini surekli yetistiren, her konuda konusacak bilgisi olan, fiziksel olarak da cevremdeki herkesin yakisikli buldugu sosyal bir insan olarak goruyordum. 4 yillik bir flort doneminden sonra ailemi, arkadaslarimi, butun sevdiklerimi arkamda birakip gurbet ele goctum. Sirf o ugruna neler yapabilecegim erkek ile aile kurabilmek icin. Hayatta en cok istedigim seye ulasmistim sanki. Ama evlendikten sonra bu saydigim ozelliklerin beni mutlu etmedigini anladim. Daha ilk ay yanlis bir evlilik yaptigimin farkina varip gunlerce agladim. Sessiz sessiz saatlerce agladigim gunleri hic unutamiyorum. Neden mi? Cunku ben hic esime yetemedim. Benim basarili, iyi para kazanan, kasli seksi bir vucudu olan, guzel, alimli, zeki bir is kadini olmami istiyordu.

Ben onun istedigi kadin olmak icin ne cok cabaladim!. Ne buyuk aptallik simdi daha iyi anliyorum. Neler mi yaptim? Ingilizcemi gelistirdim. Master yapabilmek icin sinavlara hazirlandim. Masterimi derece ile bitirdim. Okuldan asistanlik buldum. Bu sayede egitim bursu aldim. Is bulmakta zorlanmamak icin ucretsiz staj yaptim. Surekli ekonomi haberlerini takip ettim ki mulakatlarda basarili olabileyim. Dunyada basari orani yuzde 20 olan kariyer alanimla ilgili onemli bir sinavi gectim. Spora gittim geldim bu sure icinde. Evimin temizligini ve yemeklerini yaptim. Is dunyasindan insanlarla tanismak isin tanimadigim insanlara email atip bulusma teklif ettim. Bulusup sirketlerindeki is olanaklariyla ilgili sorularimi sordum. Vize ile kaldigimiz icin butun cabalarima ragmen iki sene is bulamadim. Bu sure icinde esim Almanya'dan is teklifi aldi. Ben is bulamadigim icin hergun icindeki nefret daha cok buyuyordu. Cunku esim beni ben oldugum icin degil, hayalinde yarattigi beni seviyordu. Tasi taragi toplayip Almanyaya goctuk. Onun kariyerinde ilerleyebilmesine engel olmak istemedigim icin duzenli bir hayata gecmesek de olur diye dusundum. Amerikadan gocmeden once de dedim ki: Avrupaya tasindigimiz zaman, ben is bulursam hic beklemeyelim artik bir cocuk sahibi olalim. Ailemize yakinken bu sureyi iyi degerlendirelim. Cunku Amerikaya geri donme dusuncesi var esimde. Esim cocuklari cok sever. Kendisinin de olsun cok ister ama benim kariyerim onun icin herseyden daha onemli. Inanmayacaksiniz ama Almanyaya tasindiktan bir sure sonra 3 farkli yerden is teklifi aldim. Calismaya basladim. Bu sure icinde ben de bircok evli bayan gibi 30-35 yas araligina ulastim. Ve icimdeki bebek sahibi olma istegi her gecen gun biraz daha artti. Son 1 senedir o kadar cok anne olmak istedigimi farkettim ki. Artik herseyi is bulduktan sonrasina gore planlamaya basladim. Ama bu konuyu esimle detayli olarak konusma cesaretim hic olmadi. Niye mi? Cunku esim cabuk sinirlenen ilk duydugu herseye hayir diyen dogru kosullar olmadan asla adim atmayan kurallari olan biri. Bu konuda tartismaya girmek cok sacma geldi bana. Cocuk icin siddetle tartisan birbirini kiran bir cift cocugu nasil yapabilir !! Mantik olarak ters bi durum. Gidip cep telefonu almak gibi bir karar degil bu. Bu yuzden hep is bulacagim gunu bekledim sabirla. Ise basladiktan sonra esim 180 derece degisti. Bana karsi saygisi artti, kibarlasti, sebepsiz yere opmeler basladi. Resmen baska bir insan oldu. Simdi bana kizabilirsiniz ama onun bu degisimi bana cok sahte geldi. Beni ben oldugum icin degil, kariyer yaptigim icin sevdigini dusunuyordum artik tamamen emin oldum. Neyse. Tabiki bana karsi saygili olmasini, bana deger vermesini engelleyecek degilim. Zaten bunu istiyordum son 5 yildir.

Butun cesaretmi toplayip artik anne olmak istedigimi soyledim yumusak bir ses tonuyla. Sen ne dusunuyorsun dedim. Fena olmaz, evililigimize heyecan gelir, mutluluk gelir. Yuzume bile bakmadan "erken daha" dedi. Aslinda hic erken olmadigini, 5 yildir evli oldugumuzu, benim 33 kendisinin 40 oldugunu soyledim. Bana dondu ve sinirli bir sekilde dedi ki: Sen ev kadini mi olmak istiyorsun, cocuk olursa ben size nasil bakacagim, sen madem kariyer yapmayacaksin neden cocugu onceden istemedin, senin hayattaki amacin ne daha bilmiyor musun, cocuk demek ev hanimligi demek. Bu dusunceleri aklina kim sokuyor, kimden ogut aliyorsun dedi. Benim en dogal hakkim olan annelik istegimi aldi yuzume carpti. Bunu istedigim icin de beni resmen kinadi. Daha yeni is buldun. Ne cocuguymus, nerden cikariyorsun falan gibi asagilayici laflar ve siddetli bir tartisma... Kisacasi korktugum basima geldi. Belki de Allahin sevgili kuluyum ki boyle bir insandan cocuk sahibi olmamam gerekiyor. Bazen dusunuyorum. Bana herkes deli diyecek ama boyle birinden bosansam beni ben oldugum icin seven biriyle evlensem nasil olur diye. Ama biz Turk kulturunde buyuduk. Oyle bosanma karari kolay verilebilecek bir karar degil. Cesaretim yok. Ailemi de uzmek hayal kirikligina ugratmam istemiyorum. Bazen o asik oldugum adami sevmedigimi dusunuyorum. Ben cok yoruldum. Hem uzun suren issizliklikten, hem de esimden saygi gormedigim icin. Esra Erolu izliyordum gecen gun. Soyle bir cumle kurdu ve bana ilk duydugumda cok mantikli geldi. Sizlerin neler dusundugunu cok merak ediyorum. Demisti k: Esimden bosansam, tekrar biri ile flort etsem, evlensem. Yeniden birini taniyip evlenene kadar hayatima soktugum esime vakit ayirir, onunla olan iliskimi gelistiririm daha iyi.

Cok uzun yazdim. Kusura bakmayin. Sanirim bugune kadar yazamadiklarimin acisi.
 
sen balık burcumusun merak ettim (: eşinde belki kovadır (:

kendi biten evliliğimi gördüm sende.. aynı böyleydi 4 sene çektim.. boşa çekmişim.. hiç de çirkin değilmişim ayrıca uykum var diyecek kadarda istenilmeyecek bir kadın değilmişim.. canım inşallah düzeltirsin durumu ben düzeltemedim..
 
aman Allahım geç gördüm yazdığın uzun mesajı.. kuzum daha ne duruyorsun bırak hiç birşey için geç değil.. kendi hayatımı dışardan görür gibi gördüm.. o adamla geçirdiğin yıllara yanacaksın..
 
OTE="Jennny, post: 39583909, member: 199722"]Herkese tekrar merhaba. Bu kadar uzun sure ara verdigim icin gercekten cok ozur diliyorum. Hele hele beni merak edip ne yaptigimi sormus olmanizdan dolayi cok mahcup oldum. Bundan sonra forumu daha fazla takip edecegim. Buraya son yazdigim zamandan bu yana neler olmadi ki?? Dertlesmeye uzun uzun yazmaya nasil ihtiyacim oldugunu anlatamam. Maddi gucum yerinde olsa evlilik terapistine gitmeyi cok isterdim. Neyse.

Ben biliyorsunuz Amerika'da yasiyordum son 5 yildir. Esim orda doktora yapmis, hayatta hem kendi icin hem de karisi icin kariyer hirslari olan, mukemmeliyetci, sinirli, ama onemli kararlar alamayacak kadar da korkak bir insandir. Ben de onun tam aksine oldukca esnek, uyumlu, sakin, hayir diyemeyen, duygusal, hayati biraz da akisini birakan bir insanim. Ne uyumlu bir cift olmusuz di mi? Ilk yazimi okumamis olanlar vardir diye bunlardan kisaca bahsetmek istedim.

Ben esime asik oldugum icin evlendim. Flort ederken ne yazikki bazi gercekleri goremeyecek kadar kor olmustum. Cunku esimi Turkiye'de en iyi universitelerde okumus, Amerika'da doktora yapmis, kendini surekli yetistiren, her konuda konusacak bilgisi olan, fiziksel olarak da cevremdeki herkesin yakisikli buldugu sosyal bir insan olarak goruyordum. 4 yillik bir flort doneminden sonra ailemi, arkadaslarimi, butun sevdiklerimi arkamda birakip gurbet ele goctum. Sirf o ugruna neler yapabilecegim erkek ile aile kurabilmek icin. Hayatta en cok istedigim seye ulasmistim sanki. Ama evlendikten sonra bu saydigim ozelliklerin beni mutlu etmedigini anladim. Daha ilk ay yanlis bir evlilik yaptigimin farkina varip gunlerce agladim. Sessiz sessiz saatlerce agladigim gunleri hic unutamiyorum. Neden mi? Cunku ben hic esime yetemedim. Benim basarili, iyi para kazanan, kasli seksi bir vucudu olan, guzel, alimli, zeki bir is kadini olmami istiyordu.

Ben onun istedigi kadin olmak icin ne cok cabaladim!. Ne buyuk aptallik simdi daha iyi anliyorum. Neler mi yaptim? Ingilizcemi gelistirdim. Master yapabilmek icin sinavlara hazirlandim. Masterimi derece ile bitirdim. Okuldan asistanlik buldum. Bu sayede egitim bursu aldim. Is bulmakta zorlanmamak icin ucretsiz staj yaptim. Surekli ekonomi haberlerini takip ettim ki mulakatlarda basarili olabileyim. Dunyada basari orani yuzde 20 olan kariyer alanimla ilgili onemli bir sinavi gectim. Spora gittim geldim bu sure icinde. Evimin temizligini ve yemeklerini yaptim. Is dunyasindan insanlarla tanismak isin tanimadigim insanlara email atip bulusma teklif ettim. Bulusup sirketlerindeki is olanaklariyla ilgili sorularimi sordum. Vize ile kaldigimiz icin butun cabalarima ragmen iki sene is bulamadim. Bu sure icinde esim Almanya'dan is teklifi aldi. Ben is bulamadigim icin hergun icindeki nefret daha cok buyuyordu. Cunku esim beni ben oldugum icin degil, hayalinde yarattigi beni seviyordu. Tasi taragi toplayip Almanyaya goctuk. Onun kariyerinde ilerleyebilmesine engel olmak istemedigim icin duzenli bir hayata gecmesek de olur diye dusundum. Amerikadan gocmeden once de dedim ki: Avrupaya tasindigimiz zaman, ben is bulursam hic beklemeyelim artik bir cocuk sahibi olalim. Ailemize yakinken bu sureyi iyi degerlendirelim. Cunku Amerikaya geri donme dusuncesi var esimde. Esim cocuklari cok sever. Kendisinin de olsun cok ister ama benim kariyerim onun icin herseyden daha onemli. Inanmayacaksiniz ama Almanyaya tasindiktan bir sure sonra 3 farkli yerden is teklifi aldim. Calismaya basladim. Bu sure icinde ben de bircok evli bayan gibi 30-35 yas araligina ulastim. Ve icimdeki bebek sahibi olma istegi her gecen gun biraz daha artti. Son 1 senedir o kadar cok anne olmak istedigimi farkettim ki. Artik herseyi is bulduktan sonrasina gore planlamaya basladim. Ama bu konuyu esimle detayli olarak konusma cesaretim hic olmadi. Niye mi? Cunku esim cabuk sinirlenen ilk duydugu herseye hayir diyen dogru kosullar olmadan asla adim atmayan kurallari olan biri. Bu konuda tartismaya girmek cok sacma geldi bana. Cocuk icin siddetle tartisan birbirini kiran bir cift cocugu nasil yapabilir !! Mantik olarak ters bi durum. Gidip cep telefonu almak gibi bir karar degil bu. Bu yuzden hep is bulacagim gunu bekledim sabirla. Ise basladiktan sonra esim 180 derece degisti. Bana karsi saygisi artti, kibarlasti, sebepsiz yere opmeler basladi. Resmen baska bir insan oldu. Simdi bana kizabilirsiniz ama onun bu degisimi bana cok sahte geldi. Beni ben oldugum icin degil, kariyer yaptigim icin sevdigini dusunuyordum artik tamamen emin oldum. Neyse. Tabiki bana karsi saygili olmasini, bana deger vermesini engelleyecek degilim. Zaten bunu istiyordum son 5 yildir.

Butun cesaretmi toplayip artik anne olmak istedigimi soyledim yumusak bir ses tonuyla. Sen ne dusunuyorsun dedim. Fena olmaz, evililigimize heyecan gelir, mutluluk gelir. Yuzume bile bakmadan "erken daha" dedi. Aslinda hic erken olmadigini, 5 yildir evli oldugumuzu, benim 33 kendisinin 40 oldugunu soyledim. Bana dondu ve sinirli bir sekilde dedi ki: Sen ev kadini mi olmak istiyorsun, cocuk olursa ben size nasil bakacagim, sen madem kariyer yapmayacaksin neden cocugu onceden istemedin, senin hayattaki amacin ne daha bilmiyor musun, cocuk demek ev hanimligi demek. Bu dusunceleri aklina kim sokuyor, kimden ogut aliyorsun dedi. Benim en dogal hakkim olan annelik istegimi aldi yuzume carpti. Bunu istedigim icin de beni resmen kinadi. Daha yeni is buldun. Ne cocuguymus, nerden cikariyorsun falan gibi asagilayici laflar ve siddetli bir tartisma... Kisacasi korktugum basima geldi. Belki de Allahin sevgili kuluyum ki boyle bir insandan cocuk sahibi olmamam gerekiyor. Bazen dusunuyorum. Bana herkes deli diyecek ama boyle birinden bosansam beni ben oldugum icin seven biriyle evlensem nasil olur diye. Ama biz Turk kulturunde buyuduk. Oyle bosanma karari kolay verilebilecek bir karar degil. Cesaretim yok. Ailemi de uzmek hayal kirikligina ugratmam istemiyorum. Bazen o asik oldugum adami sevmedigimi dusunuyorum. Ben cok yoruldum. Hem uzun suren issizliklikten, hem de esimden saygi gormedigim icin. Esra Erolu izliyordum gecen gun. Soyle bir cumle kurdu ve bana ilk duydugumda cok mantikli geldi. Sizlerin neler dusundugunu cok merak ediyorum. Demisti k: Esimden bosansam, tekrar biri ile flort etsem, evlensem. Yeniden birini taniyip evlenene kadar hayatima soktugum esime vakit ayirir, onunla olan iliskimi gelistiririm daha iyi.

Cok uzun yazdim. Kusura bakmayin. Sanirim bugune kadar yazamadiklarimin acisi.[/QUOTE]
Tek tek diyecgm arkana bile bakmaaa
 
Eşiniz sizi imzası gibi görüyor anlaşılan. Kadın fit olsun , işi yi olsun , zeki olsun , kariyerli olsun , eve iyi para getirsin arka planda da ev işi yapsın , temizlik , ütü , yemek , çamaşır..... bizi ne kadar gözlerinde büyütüyolar . boşanmak istiyorsanız beklemeyin bence kendinize yeten bir insan olduğunuzu kanıtlamışsınız. esra erol un sözüne katılmıyorum çünkü ; eşinize vakit ayırsanız arada yaşanmışlıklar unutulacak mı ? kötü anları durdurup değiştirebilecek misiniz? siz işe girdiğiniz için olan yapmacık tavırlara katlanabilecek misiniz gerçek olmadığını bildiğiniz halde ? :KK43::KK43: hayır sadece duruma alışıp öylece yaşayıp gidersiniz ve bir gün çocuğunuz olduğunda , işten ayrıldığınızda güvensizlikle başbaşa kalırsınız.
 
btlsrdr .!.:
Eşiniz sizi imzası gibi görüyor anlaşılan. Kadın fit olsun , işi yi olsun , zeki olsun , kariyerli olsun , eve iyi para getirsin arka planda da ev işi yapsın , temizlik , ütü , yemek , çamaşır..... bizi ne kadar gözlerinde büyütüyolar . boşanmak istiyorsanız beklemeyin bence kendinize yeten bir insan olduğunuzu kanıtlamışsınız. esra erol un sözüne katılmıyorum çünkü ; eşinize vakit ayırsanız arada yaşanmışlıklar unutulacak mı ? kötü anları durdurup değiştirebilecek misiniz? siz işe girdiğiniz için olan yapmacık tavırlara katlanabilecek misiniz gerçek olmadığını bildiğiniz halde ? :KK43::KK43: hayır sadece duruma alışıp öylece yaşayıp gidersiniz ve bir gün çocuğunuz olduğunda , işten ayrıldığınızda güvensizlikle başbaşa kalırsınız.
Genişletmek için tıkla...
 
Jennny .!.:
[Merhaba arkadaslar.

Ne zamandir takip ettigim bu foruma ilk defa yaziyorum. Benim bir derdim var arkadaslar. Kimselerle konusamiyorum cunku burada Amerika'da cok yanlizim. Ne ailem ne arkadaslarim ne de bir Turk var cevremde. Amerika'ya 10 ay once asik oldugum insanla evlenerek geldim. Herkes gibi ben de buyuk hayallerle girdim bu yola. Ailemi geride birakarak sirf ona olan sevgimle kostum geldim. Ama daha ilk ay basladi problemler. Esim cok cabuk sinirleniyor. ve cok cabuk sonuyor. Ben de cok hassas kirilgan bir insanim. Elestirilere acigim ama karsimdaki insanin tarzina cok onem veririm. Esim birseyden rahatsiz oldugunda cok elestirel bir tavir takiniyor. Alttan aldikca tukendigimi hissediyorum. Moralimi, nesemi, canliligimi yitirdigimde rol yapmak daha cok zoruma gidiyor. Artik ne kadar uzulsem bile onun karsisinda aglayamiyorum. Cunku bana " Gozyaslarini degersizlestirme, sen herseye aglarsan is hayatinda nasil basarili olacaksin" dedi. Bana soyledigi hersey beynime kaziniyor, unutamiyorum ama o unutup yine hersey normalmis gibi davranabiliyor.

Universite mezunu olmama ragman suanda calisma iznim olmadigi icin para kazanamiyorum. Esim bir tartisma aninda bana " Bana maddi manevi ne verdin? dedi. O anki sinirle dedigini dusunup unutmak istedim bu cumleyi. Ama ezildigmi hissediyorum arkadaslar. Cozum bulmak istiyorum. Iletisim kitaplari okuyorum acaba nerde yanlis yapiyorum anlamak icin. 7 aylik evliyken esimin gece ben uyurken porno sitelere girdigini farkettim. Baslarda soylemek istemedim. Hernekadar bir kadin icin zor birsey olsa da onu utandirmak istemedim ama ister istemez davramislarima yansidi. Esklisi kadar sempatik olamiyordum ona karsi. Cunku cinsel hayatimiz farkedilir derecede sogudu. Ne zaman ona yakinlasmaya calissam "uykum var" demeye basladi. Bu sadece 1 kere olmadi.Bir kadin icin reddedilmek sanirim daha incitici oluyor. Kafaya taktim. Surekli aynaya bakar oldum. Kendimde bir kusur aramaya basladim. Ama 27 yasinda, bir icim su olmasam da guzel sayilabilecek bir kizim. Ustelilk surekli olarak spora gidip vucudumu da korumaya calisiyorum. Evde kendime hep bakiyorum. Yani kisacasi elimden geleni yapmaya calisiyorum arkadaslar. Sizce ben nerde yanlis yapiyorum? Bu aksam yemek yapmayi dusunmuyorum. Esimle yemege cikmak, onunla butun sorunlarimizi konusmak istiyorum. Eger dogru cumleleri kurabilirsem. Birbirimizle tartismadan konusabilirsek. Bana tavsiyeleriniz olursa cok sevinirim. Cunku paylasabilecegim kimsem yok suan.
Genişletmek için tıkla...
Cnm bende seninle ayni durumdayim. Bemde baska bi ulkeye geldim esim icin. Onun butun akrabalari burda.benim tek bi akrabam yok arkadasim yok. Esim cok bencil.tek cocuk hep onun istediinin yapilmasina alismis. Ben calismaktan yana dertli degilim sadece kendi calisiyor olmasini benim basima kakmiyor ama beni hep sevmediim insanlarla gorusmeye zorluyor.insan gibi konustum olmadi kavga ettik olmadi bosanmaya kalktik bi sure duzeldi sonra yine ayni.disari cikar nereye gittigini bilmem.arkadaslarini bilmem onu bilmem bunu bilmem...baska biri mi var diye dusunuyorum bazen ama ne bi mesaj ne bi telefon yakaladim sadece supheylede suclanmiyor.. Bence bizim yalnizligimizi kullaniyolar hepsi bu.evden cikip gitsen nereye gitceksin kime derdini anlatcaksin..tamamen bunu bilmeleri herseyim sebebi bence. Ya sabredicez zamanla duzelmesini beklicez yada pes edicez ki ne zamana kadar bilmiyorum..allah sabir ve kolaylik versin diyebiliyorum sadece
 
Eşinizi mutlu etmek ve onun istediği gibi biri olmak için harcanan zamana yazık değil mi? Kaldı ki eşiniz aslında ne istediğini de bilmiyor çünkü siz onun istediği gibi biri de olmuşşunuz ama o bununla yetinmiyor..

Ayrılın demek bana düşmez ama 10 yıl sonra nasıl jenny olmak istiyorsanız, nelere sahip olmak istiyorsanız sizi ne mutlu edecekse şimdiden demir alın...

Türk kültürü ile yetiştiğiniz için mi ayrılmak zor geliyor yoksa eşinizin üstünüzdeki tahakkümüne alışık olduğunuz için mi? Bunun cevabını en iyi siz bilebilirsiniz..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Sevdiqimsin
çikmaz içerisinde olmak ve karar verememe
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
3K
pochahontas32
P
E
Annemin beni hiç sevmemiş olması gerçeği.. 32 yaşında yüzleştiklerim…
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
6K
Elif3211
E
A
Evden gitti ve ben aklimi kaciracagim
4 5 6
Yorumlar
104
Görüntüleme
5K
aybilemedimki
A
I
eski sevgilimi ozluyorum barismali miyim
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
2K
Mine06Mine
M
T
Icine edilmis evlilik.
14 15 16
Yorumlar
316
Görüntüleme
33K
Ashinaaa
Ashinaaa
Back
X