Dertleşmek için üye oldum.
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?