- 22 Ağustos 2021
- 55
- 499
- 43
Bende öyle hissediyorum çoğu zaman benim yüksek beklentilerim olmadı hiçbir zaman en küçük şeylerden mutlu olan bir insanım 8 yillik evliyim ama esimle yas farkından belki belkide kafa yapimizin uyusmamasindan bilemiyorum ama çok mutsuz hissediyorum kendimi çoğu zaman bu mutsuzluk artık beni çok boğuyor yardım almayı düşündüm ben belki fayds görürüm diye sizde yardım alabilirsiniz doktordan maalesef kadının yükü evlilikte daha ağır erkek bunu goremeyebiliyo olan kadına oluyor.Dertleşmek için üye oldum.
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?
Bizler de Barbie evlerinde yaşamıyoruz tabi ama evliliklerin büyük çoğunluğu bu rutinlerden oluşuyor.Eğer eşinizi yeterince sevmediğinizi düşünüyorsanız ve evlilik sizin için katlanılmaz bir halde olmaya devam edecekse,yolun başında iken ayrılmanızı tavsiye ederim.Dertleşmek için üye oldum.
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?
Bence bir de şey var. Erkeklerin çoğu "gençliğimi yaşadım,artık evleneyim" modunda, bir nevi durulma dönemi olarak görüyor evliliği. Ama kadınların çoğu 'evlen kocanla gezersin' ekolunde aileleri olduğu için 'gencligmi yaşayamadım, ailem endiselendigi için çok katı. Bari evleneyim,eşimle gezeyim,eve geç saatlerde geleyim' olarak görüyor evliliğiKadınları mutsuz eden yegane şey bu belki de. Erkekler evlenince oooh rahata kavuştum kafasına ulaşıyor. Çok sinir bozucu bu çok haklısın. Kadinlarsa yaşamak istiyor ama çoğu erkek rahata kavuştum kafasında olduğu için bunu görmüyor bile.
Şunu da eklemek istiyorum müsaadenle. Erkekleri etraf evlen evlen diye darlayınca erkekler cennetin kapısından gireceğim falan sanıyorlar. Eve bir hanım gelecek ve her şey muhteşem olacak. Hayır sen o hanımla ilgilenmezsen, iki muhabbet edip incelik gösterip şu kasvetli hayatta deşarj etmezsen bu gemi yürümez. Kimse senin cariyen değil. Halbuki kadınlara evde güzel giyin, dırdır etme, şu yemekleri sever onları pişir şeklinde akıllar veriliyor. Sebep?Bence bir de şey var. Erkeklerin çoğu "gençliğimi yaşadım,artık evleneyim" modunda, bir nevi durulma dönemi olarak görüyor evliliği. Ama kadınların çoğu 'evlen kocanla gezersin' ekolunde aileleri olduğu için 'gencligmi yaşayamadım, ailem endiselendigi için çok katı. Bari evleneyim,eşimle gezeyim,eve geç saatlerde geleyim' olarak görüyor evliliği
Sonrasi haftasonu telefonda oyun oynayarak geçiren erkekler ve 'eeee yine evdeyiz' diye kavga çıkaran kadınlar...
bekarken çalışmıyor muydu? o zaman yorulmuyor muydu?Dertleşmek için üye oldum.
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?
Hep öyle bi sure sonra rutine dönüyor.. . Evlilik öyle harika süper diye anlatılan masal değil malisef....Dertleşmek için üye oldum.
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?
yetiskin hayata hos geldin. hem sorumluluklari yerine getirip hem de zevk alacagin seyler yapmaya bak.Dertleşmek için üye oldum.
Çok severek evlendik. Evlenmeden önce bir yanlışını görmedim, ikimizden de emin olarak evlendim. Şimdi de bir kötülüğü yok ama anladım ki evlilik bana göre değilmiş. Bu döngü halinde devam eden rutin beni boğuyor.
İki çift laf edecek hali olmuyor çoğu zaman. Sebep olarak işte çok yorulduğunu söylüyor. Dışarı çıkıyoruz fakat nadir. Hayatın telaşesi içinde savruluyoruz. Faturaları hesapla, topla, böl, market alışverişi liste yap, çıkar topla, işten gel yemek yap ütü yap çamaşırları yıka katla, eşinin ailesinden saçma insanların söylemlerini hazmetmeye çalış.. oooof diyorum. Bazen kendisine sinirlenince yüzünü görmek dahi istemiyorum, her hareketi batıyor. Keşke şu an yalnız olsaydım dediğim an çok oluyor.
Evlenmeden önce her şeyin daha da güzel olacağına inanırdım. Beklentilerimi düşük tutsaydım belki de bu kadar üzülmeyecektim. Karşılıklı olarak o tutku bitti gibi hissediyorum. Normal ev arkadaşıymışız gibi düşünün. Bu beni çok üzüyor aslında.
Öyle anormal, vov şeyler beklemiyorum evlilikten tabi ki. Sadece daha sevgi dolu daha sıcak biraz da heyecanı olan bir evlilik beklemiştim. Benim gibi düşünenler varsa siz neler yapıyorsunuz? Nasıl kendinizi mutlu ediyorsunuz böyle durumlarda?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?