EVLİLİK,ÇOCUK SAHİBİ OLMAK...

Yaaaa bekar hayatım çok güzel,acikçasi kaybetmek istemiyorum. Mesela daha yeni işten ayrılıp bilet alıp komşu ülkeye gittim. Kenardaki param bana yeter, ödemem gereken masraflar yok, ailem 'nereye böyle' demeyi bırakalı çok oldu. Ya da sırf öylesine, biri çağırır o şehre giderim, çoğu akşam eve geliş saatim 11, eşle dostla tiyatroya gitmeyi, tanımadığım turistlerle buluşup onları gezdirmeyi severim.
Evlenince her akşam evde adam beni bekliyor. Ne kadar spontane plan yapacağım ki? Ayrıca düşünmem gereken ev bütçesi olacak, evin eksikleri, sorumlulukları, ne kadar beraber yapsak da yemeği,temizliği,çamaşırı ütüsü (aile evinde biriktirip haftada bir kendi kiyafetlerimi yıkıyorum,çogununu utusuz giyiyorum oluyo bitiyo)
Ne bileyim...
Bir de flortoz biriyim..coook severim ki yeni biriyle tanışayim,minik minik yakinlasayim,tanimaya çalışayim, onla planlar yapayım, kalbimi yeni başlayan aşkın heyecanı pitpitlatsin böyle
O yüzden evliliğe biraz uzağım. Bu arada 31 olacağım bu yaz
Ama yengeç burcuyum. Muhtaç olduğum evcimenlik zaten bana verilmiş biraz daha hazır oldugumda ben de dusuncegim bence.
 
Böyle bir durumdayken nişan attım.Elle tutulur bir şey yoktu ama hislerim vazgeçmemi istiyordu.Kendimi tanıdıkça ne kadar çok şey varmış vazgeçmemi gerektiren..Ben de hep baskıyla nişanı bozmaktan vazgeçiyordum.Hep kendimi suçluyordum..Evlenince düzelir ,yoluna girer zannediyordum.Ama son aşamada vazgeçtim.Üzerimden ağır bir yük indi.İyiki de vazgeçmişim..
 
Ay ne güzel anlatmışsınız, tadını çıkarın bu hayatın :)
 
Var tabiki herkesin evliliği kötü olacak demek degil ki bu biraz şans biraz da tecrübe işi gibi dogru seçimi yapmak önemli evlilik konusunda bişey diyemem yeri geliyor bende içinden çıkmakta zorlandığım şeyler yaşadım ama çocuk konusunda çocugumu dert olarak görmedim bana engel olarak da görmüyorum istedikten sonra çocukla gezilir, sosyalleşebilirsin bana göre çocugum hayatımdaki şans yeri gelir çok zorlanırım ama o da zamanla geçiyor bugün babası ile 2 3 saat dışarıdaydı evde yoklugu nasıl belli oluyor anlatamam o zaman bile özlüyor insan valla söyleyecek tek sözüm var annelik zorlayıcı ama mucizevi bişey şu hayatta pişman olmayacagım tek şey
 
Sizinle gülüp eğlenen, entellektüel şakalar yapan adamlar evde elinden telefon düşmeyen, eşiyle iki sohbet etmeyen adamlar haline gelince kadınlar mutsuz oluyor işte. Mutsuz kadınlar da çocuklarından dahi bezen, her şeyi görev haline getiren, günü kurtarmak için yaşayan, kendini değersiz hisseden kadınlar haline geliyor.

Annelik zor değil desem yalan olur. Yani özellikle akşama kadar tek başına çocuk bakan kadınlar için (ben) zor. Ama akşam eşim geldiğinde hala çok heycanlanıyorum. Yükümün çok hafiflediğini hissediyorum. Birlikte gülebiliyoruz, sohbet edebiliyoruz. Çocuklarla oyunlar oynayabiliyoruz, onlar uyuyunca hadi şunu izleyelim şunu yapalım diyebiliyoruz. Kendime bakmayı da çok seviyorum, gezmeyi de çok seviyorum, çocuklarımı eşimi çok seviyorum.

İnsanlar mutluluğundan kolay kolay bahsetmez ama dertlerinden çok fazla bahseder. Belki o yüzden siz de tüm ilişkileri öyle görüyorsunuz ama değil. Ne istediğinizi bilir ve sadece evlenmek için evlenmezseniz sorun olmaz. Bir şeyler yürümediğinde insan gibi boşanabilecek eş bile önemlidir.

Nişanlılık en az 1 sene olmalı bence o zaman at koyun kara koyun gayet belli oluyor. Kadınlar bunu görmezden geliyor ya da evlenince düzelir diye düşünüyor. Ama maalesef..
 
Sosyallesmek mi o da ne dermisim. 1 hafta oldu disari cikmadim. Bebek 8 aylik susmuyor uyumuyor. Mutluluk? Valla rahat rahat tuvalete gittim mi banyo yaptimmi yada cocugu dandinleyip yemegi yetistirebildim mi. Bunlar iste biraz mutlu oldugum zamanlar... 1 bucukta yatip 7de kalkiyorum aralarda hep aglayip uyaniyor. Tam yemek yicem uyaniyor. Suratim olmus orman. Neyse iste buna da sukur.
 
Oncelikle herkesin anlamasi gereken sey cocugun ve evliligin insanin hayatini ne kadar cok degistirdigi. Evlilik bir yere kadar. Eger cocuk yoksa, iki sevgili gibi yasanir. Cocuk insani A dan Z ye bir anda degistiren bir durum. Cocugun sorumlulugundan yakinan anneler cocuklarini sevmiyorlar mi? Tabii ki de seviyorlar. Cocugu olmayan insanlarin anlamakta zorlandigi sey bu sanirim. Cocugu sevmekle, cocukla kaybedilen eski benlik, ozgurluk, ve kisilik ayni seyler degil. Ben mesela.. Cocugumdan once cok kafama gore bir hayat yasiyordum. Gelirim iyiydi, istedigim herseye param yetiyordu. Istedigim tatile cikiyordum, istedigim mekana giriyordum, istedigim sinemaya gidiyordum, evden cikisim aksam ustu, eve girisim gece 1-2 idi. Genc bir kadin olarak, cok mutlu ve hur hissediyordum kendimi. Esimle tanistim. Is cikislari gidip onda kaldigim cok oluyordu. Gece 1-2 hic fark etmez.

Cocugum dogdu.. Benden ve esimden baska bakacak kimsemiz olmadigindan hic bir yere gidemez olduk. Aglamasiydi, uykusuydu, yemegiydi derken 24 saatimiz cocuk bakmak uzerine gecmeye basladi. Sosyallesmek, anca birini bulurda cocuga baktirirsak 2-4 saat kacip, sonra hemen eve gelecegimiz sekilde yasanmaya basladi. Yemekler soguk yendi, cay kahve soguk icildi. Ozgurlugumuz tamamen kisitlandi. Eski beni taniyan arkadaslarimla gorusemez oldum. Onlarin tanidigi ben gitmis yerine hayati cocugun etrafinda donen bir anne gelmisti. Eee, cocugumu sevmiyor muyum? Alakasiz seviyorum. Ama eski benligimi de ozluyorum. Cunku o hayati da cok sevmistim. Cok ozgurdum. Simdi ev isi, yemek, cocuk, is hayati derken evet bak gunlerdir oje sursem mi diye dusunuyorum bir turlu suremedim. Cocukla birlikte insanin TUM hayati degisiyor. um hayatini degistirmek istiyor musun ona gore dusun. Anne olduktan sonra anladim ki, anneligi her karakter kaldiramaz. Gercekten saglam bir psikoloji isteyen bir durum.
 
Seninle aynı yastayım 2 yıldır da evliyim ev ekonomisi konusunda kesinlikle sana hak veriyorum . Aile evinde ne fatura bilirdim ne de kira onun dışında spontane yapılan şeyler ya da iş bölümü konusunda hiç sıkıntı olmuyor . Hatta yukum azaldı bile diyebilirim . Aman neyse işte gez,toz,keyfine bak ne zaman istersen o zaman zaten Sadece benim korkularım vardı ,gereksizmis evlenince onu anladım
 
Bu kadar güzel ve net anlatılabilirdi çok güzel özetlemişsiniz
 
Eh tabi evde hanımlarına yıkmışlar çamaşırı ütüyü yemeği, sanattan bahsedenler tabi. Bende akşam hangi çamaşırı hangi çocuğu yıkayacağımı düşünmediğimde çok iyi felsefe yapıyorum ve hatta çok komik de oluyorum not: evlenin ama çocuk yapmayın…
 

Maşallah. Mutluluğunuz daim olsun.
 
Bebek doğduğu an, "yaşam destek ünitesine" dönüşüyor insan. Hayatın bu küçük sevimli insanı yaşatmaya çalışmakla geçiyor. Zaten birey olabilmiş ise eşler, herkes sorumluluğunu biliyorsa sorun yok. Ama bı odunsa eşiniz... Yük 5 haattaa 500 kat çoğalıyor. Ben iki çocuğumu da yalnız büyüttüm. 30 günlük Bebek gazı var ağlıyor, lohusayim.
Sırtımdan ter akıyor. agrilarim var, sezaryenliyim Üzülüyorsun bebeğim acı çekiyor diye. Elimden bişey gelmiyo...trip atan eşim Eşim avazı çıktığı kadar bağırarak, "SUSTUR ŞU ÇOCUĞU" diyor ve bu aylarca devam ediyor falan. Yazsam roman olur. Hala evliyim. Kendimi yıllarca görmezden gelmenin hüznünü, iliklerime kadar hissediyorum...
En büyük problem, burda eş bana göre. Destek olan gülümseyen bir insanla her zorluk aşılır.
 
Peki neden hala birliktesiniz?
 
Mutlu2890 .!.:
Peki neden hala birliktesiniz?
Genişletmek için tıkla...
Bunu kendime çok sordum. Doğduğum evin kaderiymis bu. Bir psikolog bahsetti, o kaderden çıkmadan, boşanmayı tavsiye etmiyorum diyor. Bende Boşanmak çare değil diye düşünüyorum. Uzun yıllar sonra aslında, yetişkin bir insan olmadığımı. Hatta bağımlı olduğumu anladım. Yeni yeni düzene sokuyorum hayatımı. Kendimi savunuyorum, kendim için yaşıyorum. Bakıyorum herşey benim değişimimle değişiyor.
 
O adamlara versinler el kadar bebeleri kadınlarda sanat sergisi gezsinler bakalım noluyo
Adamlar ne konuşuyo kadınlar ne konuşuyo
 
Iste tam da bu noktada su sonuca variyorum ben. Cogu kadin evlendikten sonra illaki cocuk da yapmali dusuncesi ve sosyal baskisi ile cocuk yapiyor. Yani bir gorev gibi. Cocuk buyuk sorumluluk ve erkegin bu konuda destegini alabilmek bence bir mucize. Vardir tabi oyle erkekler de istisna. Gercekten anne olmayi kendi hur iradeniz ile istiyorsaniz cocuk yapmalisiniz. Kadinlar gucludur ama anneler cok daha gucludur. Isteyerek yaptiginiz cocuga es destegi olsun olmasin aslanlar gibi bakarsiniz. Ama istemediginiz halde sosyal baskilardan etkilendiginiz icin, anne olmadiginiz icin kendinizi eksik hissettiginiz icin ya da yaslaninca yalniz kalmayalim diye dusundugunuz icin cocuk yaparsanız iste o zaman cocuk hayatiniza vurulmus kelepceden baska bir sey olmaz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
  • Kilitli
Bebeğimizin olamayacagını hangi bahaneyle ailelere söyleyebiliriz 🤦🏻‍♀️
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
3K
Tiryandafila
S
Çocuktan sonra evlilik hayatınızda neler değişti ?
6 7 8
Yorumlar
146
Görüntüleme
5K
albatroza
A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
5K
eyeofthesky
S
3 yıllık evliliğe 2 çocuk ve bitmeyen kavgalar
Yorumlar
10
Görüntüleme
773
Aysenimi
A
S
Eşimin şovcu kadınlarla konuştuğunu gördüm
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
8K
kimyonkokusu
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…