• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilik gerçekten hastalıkta ve sağlıkta yanında olmak mı?

Şizofren norolojik bi hastalık olduğu için insanlar daha anlayışlı... panik bozukluğu be anksiyeteyi kimse önemsemiyor .. çünkü intihar riski neredeyse hiç yok ve kişi kendini kaybetmiyor
Evet ikisi çok farklı ama hem nörolojik hem psikiyatrik bir rahatsızlık. Yakınen biliyorum yani öz be öz ablam.
Nörolojiden çok psikiyatri ilacı kullanıyor ve zaten bu hastalıkların hepsi birbirini tetikliyor. Sadece şizofreniyle kalmıyor. Obsesyonu, depresyonu manik depresifliği de eşlik ediyor.
Bende anksiyete bozukluğu yaşamıştım bi dönem. Ama eşimin desteği olmaSa nasıl başederdim bilmiyorum. Çok yanlış yapıyor eşiniz, cahilce davranıyor.
İrade lazım ama bi yere kadar.
Öyle olsa ne dr olurdu ne böyle bi teşhis ne de ilaç.
Siz onu boşverin. Kendinize iyi gelecek şeyleri yapın, nasıl rahat hissediyorsanız.
Ben kendime sık sık daha önce geçti, yıne geçecek diye telkinde bulunuyordum.
Derin nefes alıyordum.
Siz ilaçlarınızı alın, kendinize nasıl iyi hissediyorsanız onları yapın..
Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama yoksa da gecene kadar çocuk yapmayın, çünkü hamilelikte tavan yapıyorlar.
Allah yardımcınız olsun, acil şifalar inş :)
 
Allah size de, kimseye de vermesin. Ama tedavisi mümkün olmayan hastalık Yok günümüzde demişsiniz ya.
Dönüp dönüp tekrar okudum acaba yanlış mı görüyorum diye.
Ablam bütün ilaçlarını alır, tedaviye de gider isteklidir de.
30 senedir şizofren. Keyfinden mi şimdi bu?
şizofreni asla düzelmez. hastalıgı stabil kalabilir ama düzelmez.
 
Evet ikisi çok farklı ama hem nörolojik hem psikiyatrik bir rahatsızlık. Yakınen biliyorum yani öz be öz ablam.
Nörolojiden çok psikiyatri ilacı kullanıyor ve zaten bu hastalıkların hepsi birbirini tetikliyor. Sadece şizofreniyle kalmıyor. Obsesyonu, depresyonu manik depresifliği de eşlik ediyor.
Bende anksiyete bozukluğu yaşamıştım bi dönem. Ama eşimin desteği olmaSa nasıl başederdim bilmiyorum. Çok yanlış yapıyor eşiniz, cahilce davranıyor.
İrade lazım ama bi yere kadar.
Öyle olsa ne dr olurdu ne böyle bi teşhis ne de ilaç.
Siz onu boşverin. Kendinize iyi gelecek şeyleri yapın, nasıl rahat hissediyorsanız.
Ben kendime sık sık daha önce geçti, yıne geçecek diye telkinde bulunuyordum.
Derin nefes alıyordum.
Siz ilaçlarınızı alın, kendinize nasıl iyi hissediyorsanız onları yapın..
Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama yoksa da gecene kadar çocuk yapmayın, çünkü hamilelikte tavan yapıyorlar.
Allah yardımcınız olsun, acil şifalar inş :)
seni üzmek istemiyorum kaldi ki üzmek içinde yazmadım.
ablam ile ilgli zaten bir cok konuya hakimsin anladıgım kadarı ile ama belki bilmiyorsundir şizofreni kalıtımsaldır. norojik bir durum dedigin gibi yanında veya tetikleyici undurlar olur.
ve full saglıklı bir ruh haline tam manası ile sahip olamazlar. ilaçlar ile iyi olur saglıklı düşünebilir. ama bazen o ilaçlar bile yetersiz gelebiliyor. geçmiş olsun...
 
Konu önüme önüme gelip duruyor, ben de kendi terapistimin samimi açıklamasını paylaşayım sizinle, daha iyi hissedersiniz.
Benim sizinki kadar kontrolün sağlam tutulamayacağı, sürekli ilaçla desteklenmesi gereken kronik bir hastalığım var, genetik. (Doktorumun tabiriyle, hastalık değil, fark) Yer yer terapi desteği aldığım oluyor, sağ olsunlar tüm ailem yardımcı. Eşimle evlenmeden önce kendim açıkladığım halde oturttum doktorun karşısına, o da açıkladı. Yani biz evliliğin "Sağlıkta-hastalıkta" kısmını daha net vurgulayarak bir yola çıktık.

Terapistim fiziksel engeli olan birisi, yani o da ağır dönemlerden geçmiş, psikolojik olarak yıpranmış. Şöyle bir şey söylemişti: Bunu paylaşmamam gerekir belki ama, bunalımlı zamanlarımda çok sorguladım. Depresyonun dibindeyken, aldığım eğitimin kendimi teselliye yetmediğini gördüm. Mesleğimin nöropatik kısmını kast etmiyorum ama bu terapi işleri, biraz gaz. İnsanın kendisini anlayan birisi tarafından morale, "Yaparsın, aşarsın, güçlüsün" denmesine ihtiyacı oluyor. Bu biraz da kişinin gayreti ile tamiri mümkün bir ruh hali. vb. demişti.

Yineliyorum, eşinizi alın, götürün doktorunuza şöyle 3ünüz birden konuşun uzun uzun. Eşiniz de anladıkça, şevkiniz yerine geldikçe inanıyorum ki aşacaksınız.
 
Merhaba arkadaslar , uzun zamandan beri panik bozukluk tedavisi görüyorum (eşimle evlenmeden önce de görüyordum ve en beter hallerimi gördü).... evliliğimizde ataklarım yeniden nüks etti.. ama eşim bir türlü anlamıyor.. ''kafan da bitiyor'' ..''iradesizsin'' bence sana rahatlık batıyor gibi laflar söyledi... çok üzüldüm... bunlar ın dısında eşim çok iyi biridir.. beni sever bende onu severim... ama hastalığıma tahammülü yok .. inanın yaşayanlar bilir elimde olan birşey değil bu... panik atak depresyon yaşayan arkadaslar evlilikleriniz de sizin de bu tip sorunlarınız oldu mu ? Nasıl çözüm buldunuz... önerilerinize ihtiyacım var

Canım ben panik atak ile depresyonu 1 yıl boyunca yaşadım 6 ay geçmeyince doktora gittim bana bir ilaç verdi ama ilaç ilk zamanlar daha beter etti balkondan atlasamda kurtulsammı diye bile düşünüyordum geri gittim doktora ilk zamanlar bünye alışana kadar dedi sonradan gerçekten iyi geldi ve ilacı yavaş yavaş bıraktım ama sana şunu diyim ilaç bahane.aynen dışarı öıkınca panik başlıyordu başım dönüyordu korku basıyordu kalbim hızlı hızlı çarpıyordu evde yalnız kalmaya korkuyordum daha neler neler.ama gerçekten kafada bitiyor.üstüne gideceksin.bu geçici birşey diyeceksin hep.ve abdestini alıp namazlarını kılacaksın kuran okuyacaksın dışarı çıkmaya koröuyorsan ilk gibler 10-15 dakika sonra 20-30 derken alışacaksın.ve kesinlikle moral isteyen bir hastalık baktın çevrende moral veren yok kendin üreteceksin.çık alışveriş yap kitap oku sakın eve kapanma evde olsan bile balkona çık dışarıyı izle.allah yaşamak için şans vermiş kendine haram etme yaşamayı.1 sene çektim ben bunu.sonradan strese girdiğim zamanlarda yine ygak tefek geldi panikler ama hep kendimi dışarı verdim arkadaş ortamına gezmeye temizliğe.artık 7-8 sene oldu yok allahıma şükür.birşeyden etkilenmişsin çok ve panik atak nüksetmiş sende ama bu çaresiz değil.strese yada bunalıma geldiğinde tekrar nüksediyor.kendini tanı geçici olduğunu bil hiç geçmiycek hayat hep öyle geçecek gibi geliyor ama değil inan bana değil dediklerimi yap.
 
Canım ben de 7 yıldır anksiyete hastasıyım. Doktorun ilacını bırakabilirsin dediği dönemlerde çok şiddetli ataklar geçirdim. (Balkondan atlamayı takıntı haline getirmiştim) şu an çok saçma geliyor, ama o zaman emindim atlayacağımdan. Nişanlım çok destek oluyor ama zaman geçtikçe senin eşin gibi anlayamıyor beni. Hayat güzel neden başka şeyler düşünmüyorsunlar başlıyor. Yani gerçekten anlayamıyorlar. Ona kızma, biz nasıl kemoterapi gören hastaların acılarını onlar kadar anlayamazsak, onlar da bizi anlamıyor bir süre sonra. Erkek psikoloğa gitmeme bile taktı, düşün.. aslı çok iyidir ama sarılıyor geçene kadar kafamı dağıtmaya çalışıyor, sürekli olduğunda o da sıkılıyor anlamlandıramadığı için. Ben takmıyorum, bu kadar yapmasına bile şükrediyorum, o da insan sonuçta.
Bu arada hayatımın her döneminde öyle iradeli ve güçlüydüm ki, doktorumun dediği gibi anksiyete ve panik bozukluk hayatı boyunca çok güçlü durmak zorunda olan insanları yakalayan bir hastalık..eşin seni anlamıyorsa sen onu anla. Herkes bir şeylerden bunalabilir, sevgiler..
 
Evet kısa bi süre önce yoğun bi stres yaşadım sanırım bunun patlaması oldu... kafayı yiyip delirmekten korkuyorum... bazen herşey o kadar yabancı geliyor ki ben neredeyim diyorum.. sonra kendimi baska bişeye verince geçiyor... ana dışarı çıkamamak kafe de oturamanak çok kötü birşey... yürürken sanki uzayda yürüyor gibi hissediyorum.. sürekli sallanıyorum...awm de insanlar üstüme üstüme geliyor ..allah kimsenin başına vermesin...
 
Canım ben de 7 yıldır anksiyete hastasıyım. Doktorun ilacını bırakabilirsin dediği dönemlerde çok şiddetli ataklar geçirdim. (Balkondan atlamayı takıntı haline getirmiştim) şu an çok saçma geliyor, ama o zaman emindim atlayacağımdan. Nişanlım çok destek oluyor ama zaman geçtikçe senin eşin gibi anlayamıyor beni. Hayat güzel neden başka şeyler düşünmüyorsunlar başlıyor. Yani gerçekten anlayamıyorlar. Ona kızma, biz nasıl kemoterapi gören hastaların acılarını onlar kadar anlayamazsak, onlar da bizi anlamıyor bir süre sonra. Erkek psikoloğa gitmeme bile taktı, düşün.. aslı çok iyidir ama sarılıyor geçene kadar kafamı dağıtmaya çalışıyor, sürekli olduğunda o da sıkılıyor anlamlandıramadığı için. Ben takmıyorum, bu kadar yapmasına bile şükrediyorum, o da insan sonuçta.
Bu arada hayatımın her döneminde öyle iradeli ve güçlüydüm ki, doktorumun dediği gibi anksiyete ve panik bozukluk hayatı boyunca çok güçlü durmak zorunda olan insanları yakalayan bir hastalık..eşin seni anlamıyorsa sen onu anla. Herkes bir şeylerden bunalabilir, sevgiler..
İlaç kullanırken hastalığın nüks etmesi çok kötü birşey ... şuan ilaç değişikliği yapıyor doktorum ... ya ilaç işe yaramazsa ya baş edemezsem kafamda bi sürü tilki dolaşıyor... kafayı yiceğimi delirceğimi düşünüyorum .. yeşil reçeteli ilaç kullanmammı tavsiye etti doktor bu aşamada .. kesinlikle istemediğimi söyledim..
 
Evet kısa bi süre önce yoğun bi stres yaşadım sanırım bunun patlaması oldu... kafayı yiyip delirmekten korkuyorum... bazen herşey o kadar yabancı geliyor ki ben neredeyim diyorum.. sonra kendimi baska bişeye verince geçiyor... ana dışarı çıkamamak kafe de oturamanak çok kötü birşey... yürürken sanki uzayda yürüyor gibi hissediyorum.. sürekli sallanıyorum...awm de insanlar üstüme üstüme geliyor ..allah kimsenin başına vermesin...
Bugün daha avm de nefes alamadım, ama ilaçlarım sayesinde şunu dedim; regl dönemindeyim, ondan oldu, en fazla bayılırım nolcak?...eskiden olsa nişanlıma: acile götür kesin bu sefer ölücem, başım dönüyor, düştüm düşücem, her şey çok kötü olmaya başlıyor diye kendimi daha beter ederdim. Nişanlım da alıştı, bi kokoreç yiyelim nefesin yerine gelir dedi :110:
 
Sen
İlaç kullanırken hastalığın nüks etmesi çok kötü birşey ... şuan ilaç değişikliği yapıyor doktorum ... ya ilaç işe yaramazsa ya baş edemezsem kafamda bi sürü tilki dolaşıyor... kafayı yiceğimi delirceğimi düşünüyorum .. yeşil reçeteli ilaç kullanmammı tavsiye etti doktor bu aşamada .. kesinlikle istemediğimi söyledim..
derelizasyon yani yabancılaşma yaşıyorsun sanırım. Anksiyete hastalarında çok görülür. Kendini ve dünyayı yabancılama..neredeyim, kimim ben? Soruları
 
Bugün daha avm de nefes alamadım, ama ilaçlarım sayesinde şunu dedim; regl dönemindeyim, ondan oldu, en fazla bayılırım nolcak?...eskiden olsa nişanlıma: acile götür kesin bu sefer ölücem, başım dönüyor, düştüm düşücem, her şey çok kötü olmaya başlıyor diye kendimi daha beter ederdim. Nişanlım da alıştı, bi kokoreç yiyelim nefesin yerine gelir dedi :110:
Sesli güldüm şuan :)))) bu hastalığın ağlancak ta gülüncek tarafı da war :) kokoreç he :)))))
 
Yeşil reçete tabiki alacaksın yan etkiler geçene kadar. Yoksa 15 günlük yan etki süresini kendine işkence haline getirirsin. Yeşil reçetede korkacak hiç bir şey yok! Ben yeni ilaca her başladığımda 5 gün alıyorum, hiç yan etki yaşamıyorum.
 
Pardon yanlis alinti yaptim iradesiz diyen arkadasin mesaji sandim
Önemli değil cnm ya o arkadasta öyle demek istememiştir... yani çoğu insan bu hastalığı başına gelmeden anlayamaz.. allah düşmanımın bile başına vermesin zaten... iradesizlikle alakası olmadığını yaşayan anlarr.. zaten zamanında fazla iradeli cesır olduğumuz için bu patlamaları yaşadık..
 
Aynen.Ama onlar standart tip yüzeysel insan namzetleri.Anlamazlar empatiden insanlıktan.Ha ha hi hi varsa sende ozaman tutarlar.Ben canımla uğraşıyorum.Ona hal mı var bende.Olduğum gibi kabul edecek insanlar değiller.Halbuki adam gibi insan gibi olsalar bir güleryüz gösterseler bir insanı olduğu gibi kabul etseler eminim daha çabuk iyileşecektim.Ama yok insanlıktan anlamaz ki onlar.Dışlayacak insan arıyorlar.Ben de kendimin zayıf yanlarını gizlemeye çalışıyorum .İçime atıyorum halimi.
Maalesef zamanımızda dostluklar kalmadı, arkadaşlıklarsa yüzeysel, zayıf noktalarınızı gizleme çabanızı anlıyorum çünkü çevremde de görüyorum insanlar birini incitmek istediğinde ilk yaptıkları şey hassas oldukları noktalardan vurmak, aslında onlarında mutlaka kendince sorunları vardır fakat artık öyle bir hale gelmişiz ki olduğumuz gibi görünmekten çekiniyoruz, zayıf bulup ezilmekten, dışlanmaktan korkar olduk, oysa insanız üzüntülerimiz, hassasiyetlerimiz, tabularımız var, ya herşeyi bilen gibi görünüp yıkılmaz bir kale gibi güçlü imajı çizmek zorunda kalıyoruz ya da herkesten soyutluyoruz kendimizi, zira artık mükemmel insan olma fikri dayatılıyor bizlere, ya mükemmelsindir ya da değilsindir ve mükemmel toplumun içinde yer alamazsın, garip ama dayatılan bu.
 
Yorumlarınızı genel olarak beğenirim ama iradesiz tanımlaması hoş olmadı.
Psikolojik rahatsızlıkların tedavisi uzun ve meşakatlidir. İyiyim dersiniz öyle bir an gelir gene canlanır.
Tiroid beziniz az çalışıyordur dozu uygun ilaç alırsınız düzene girer. Ama ruhsal bozuklukların tedavisi kolay değil,

Allah size de, kimseye de vermesin. Ama tedavisi mümkün olmayan hastalık Yok günümüzde demişsiniz ya.
Dönüp dönüp tekrar okudum acaba yanlış mı görüyorum diye.
Ablam bütün ilaçlarını alır, tedaviye de gider isteklidir de.
30 senedir şizofren. Keyfinden mi şimdi bu?
Tedavi oluyor demek ilaçları alıyor demektir ve etkileri daha azdır,daha kontrol edilebilir,demek istiyorum.
Panik atak olan bir arkadaşım var,ameliyattan sonra atağı tutuyor,nefes alamıyor,
Hemşire odaya giriyor ve diyor ki,bunu ancak kendin yenebilirsin,sen bilirsin ister kurtul,ister atağın devam etsin ve öl,kadın o anda ölüm korkusuna kendime geldim diyor ve bir daha tekrarlamıyor.
Bu olay Fransa'da gerçekleşiyor,
Ben tecrübelere dayanarak yorum yapıyorum,tabi ki her hastalık zor ama elimizde olan gücü kullanmıyoruz gibime geliyor.
 
Back
X