- 24 Kasım 2009
- 22.105
- 85.732
- 798
- Konu Sahibi Birvarizbiryokuz
-
- #61
Olay tam da dediğiniz gibi aslinda.Alışma işi cadde pazar mutfak dolap diyorum
Sizin içinizde eşinize dair herhangi bir heyecan yok bence
Hatta büyük ihtimalle düğünü de o yüzden mayısa ertelediniz
Normal şartlar altında mayısya evlenecek birinin sabırsızlanması planlar yapması lazım siz şehre nasıl alışacağım nasıl hep aynı kişiyle uyuyacağım derdindesiniz
Nişanlınız sizi seviyor ama sizin için aynı durum geçerli değil
Öyle ya da böyle bir şekilde nişanlanmışsınız
Ama bunu evliliğe çevirmek bu şartlar altında nişanlınıza büyük haksızlık
Hatta hakkına girmek yani
Ne seviyorsunuz ne şehrine gitmek istiyorsunuz ne ailenizden ayrılasınız var
Teşekkür ederimSamsunda yaşayacak olsanız odanızdan ayrılmayacak mıydınız? Oda ev bunlar ailenizle aynı binada bile olsanız değişecek yani.Alışmaya gelince de valla İstanbul öyle bir şehirdir ki alışmamak mümkün değil.Kendinizi böyle doldurmayın ayrıca kimseye öyle çok yardımcı olan nişanlı nasip olmuyor biraz relax baby
Siz nişanlınızı sevmiyorsunuz sanırım, o yüzden bu korkular.Cadde sehir kuaför pazar degil aslinda olay
Evlenmeyi ömür boyu istemezdim evlilik bana uygun bir kurum degildi diyeyim.
Küçük bir yerde yasadim doğduğum andan beri burdayim
Evlenmem için hem ailemden hem cevreden inanılmaz bir baski vardı.
Nisanlimla ayni mahalledeyiz arkadaşım vasıtası ile ulasip bana ulaştı.
O zaman ki ruh halim çok berbatti cevre baskilari aile baskisi daha da büyümüştü yeni tanıştığım biriylede olmamisti
Nişanlımla görüşmeyi kabul ettim,nasipmis o kadar olaya ragmen oldu
Beni seviyor buna eminim benimle mutlu bununda farkindayim
Ama kafamda surekli mutsuz olacagima dair kuruntular var.
Belki alisamicam belki maddi olarak.
Bazen cinselik de korkutuyor.
Nişanlınız belediyede de mi çalışıyor acaba, merak ettim.Olay tam da dediğiniz gibi aslinda.
Bakın size kisa bir özet geçeyim
Ben liseyi bitirdim oldukça hırçın bir kiz çocuğu oldum ergenliğim de çok hırçın kavgaci bir sekildeydi
Ailem okumami istedi ben matematik sevmiyorum diye devam etmedim.
Calismadim da ailemin maddiyati iyiydi bunu da kullanan biri olmadim
Tembel biri de degildim findik bahcesinde calisan gerekirse inek dahi sağan biriydim
Amcamlarla ortakti babamin isleri bir iste calismak fakirlik göstergesi sayilirdi
Bende korktum calismaya
Oysa babam çok istedi,ben red ettim
Beni aşağılarlar diye neyse evlilik yaşım gelince bir cok insan teklif ginderdi ama hic birine icim isinmadi olmadi sevmedim.
Nisanlimla tanistim beni hep anlayisla karşıladi
Beni hic bir seye zorlamadi.
Bende ona çok alistim hic ayrilmasin benden istedim
Bugune kadar geldik
İcimde oyle asiri bir heycan yok korkularim var
Sadece onun sevgisine anlayisina güveniyorum.
Odanı da götürodamdan ayrılmak
Çok teşekkür boyle yorumlari gormek beni mutlu ediyor umarim bende kisa surede alisirim.Ben düğün bitimi ailemden ayrıldığımı idrak edebilmiştim
15 dk veda töreni olmuştu resmen
Arabaya bindik ben ağlıyordum eşim kıkırdıyordu şebek şebek
Sinir olmuştum ilk andan
Sonra sonra zaten eşinle zaman geçirdikçe alışıyorsun ister istemez
Ama her aileme gidişimde merhaba derken de hoşçakal derken de ağlaşırdık bu 2 3 ay kadar sürdü sonrasında düzeldi :)
Hala ailemin evini özlüyorum eski zamanları
Çünkü şimdi üstümde evliliğin sorumluluğu var
Bekarken aile evi rahattı tabi
Zamanla insan herşeye alışıyor
Hayır farkli bir kurumda.Nişanlınız belediyede de mi çalışıyor acaba, merak ettim.
Çok teşekkür ediyorum sağolun.Yorumları okudum da yine serengeti düzlüklerinde sıradan bir gün mübarek ..Üniversite ve çalışma hayatımda ailemden yedi yıl ayrı kalıp memlekete tayin olmuştum. 27 yaşında eşimle tanıştım hemşerimdi, başka şehirde yaşıyordu. O zamana kadar birçok kişiyle tanışmıştım ama işte bu dedirtecek kimse olmamıştı. Bir yıl sonra nişanlandık.İnsan koskoca hatunum, her şeyin üstesinden gelirim diyor ilk etapta ama iş ciddiye binince bir duygusallıktır gidiyor... zaman içinde alışacaksınız merak etmeyin, böyle hissetmeniz çok normal. İlk günler çevreyi öğrenmeye çalışın her gün ailenizi aramayın. İstanbuldan samsuna uçak var, sanırım çalışmıyorsunuz da , yolculuk yapmak sizi çok zorlamayacaktır.
Allah allah, başka bir üyeyi hatırlattiniz da bana. Oda Samsun'dan İstanbul'a gidekti evlenince, daha önce çalışmamisti, başka bir şehire gidecek olması onu da endişelendiriyordu, yaşınız bile aynı. Ama nişanlısı aileci biriydi fazlasıyla, anlayışlı falan değildi.Hayır farkli bir kurumda.
Yapım gereği bir erkeği çok sevip bağlanmadım kimsenin peşinden gidecek kadar gözü kara olmadim.Siz nişanlınızı sevmiyorsunuz sanırım, o yüzden bu korkular.
Ailenizle aynı şehirde yaşasanız bile sevmediğiniz bir insanla evli olunca yinede mutsuz olursunuz.
Cinsellik neden korkutuyor?
Bu şartlar altında mutsuz olacağınız garanti gibi bir şey zaten. Evlilik denen şey aşkından öldüğünüz insanla bile zorken siz sevmediğiniz bir adamla bir ömür geçirmeyi planlıyorsunuz. Mutsuz olursunuz, mutsuz edersiniz.Cadde sehir kuaför pazar degil aslinda olay
Evlenmeyi ömür boyu istemezdim evlilik bana uygun bir kurum degildi diyeyim.
Küçük bir yerde yasadim doğduğum andan beri burdayim
Evlenmem için hem ailemden hem cevreden inanılmaz bir baski vardı.
Nisanlimla ayni mahalledeyiz arkadaşım vasıtası ile ulasip bana ulaştı.
O zaman ki ruh halim çok berbatti cevre baskilari aile baskisi daha da büyümüştü yeni tanıştığım biriylede olmamisti
Nişanlımla görüşmeyi kabul ettim,nasipmis o kadar olaya ragmen oldu
Beni seviyor buna eminim benimle mutlu bununda farkindayim
Ama kafamda surekli mutsuz olacagima dair kuruntular var.
Belki alisamicam belki maddi olarak.
Bazen cinselik de korkutuyor.
Odamdan ayrıldığımda 15 yaşındaydım şaka olsun lütfenMerhabalar direk konuma gireyim 29 yaşındayım nişanlıyım,düğünüm eylul ayinda olcakti yasaklar gelince ben istemedim,mayis ayinda olcak büyük ihtimalle.
3.yılımıza girerken evlenmis olacagiz nişanlım benden 3 yaş büyük
Ben Samsun’da yaşıyorum daha önce evden uzak kalmadim.
Kız kardeşim Ankara’da oraya gidip kalırım 10 15 gün ama uzun süreli bi yerde kalmadim
Nişanlım işi dolayisiyla İstanbul’da yaşıyor.
Daha önce bir çok şehir gezdim İstanbula gittim nişanlımin evinde kaldim
Fakat ben korkuyorum oraya alışamamaktan odamdan ayrılmak ailemden ayrilmak.
Hepsini düşününce kendimi çok mutsuz hissediyorum.
Nişanlım beni çok seviyor elinden geleni yapıyor ama ben bu korkuyu aşamıyorum.
Arkadaşlarım alışırsın diyor ne yapmam gerekiyor bilmiyorumbu durumu yaşayıp sonradan alışan varmı acaba fikirlerinizi merak ettim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?