• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilik Hayatı - Sorumluluk Ağır Geliyor

herseyi ayni anda yapmak zorunda degilsiniz ki
her odada yapilmayi bekleyen birsey olabilir
ne guzel iste, yasayan bir ev
bizim 16. aya girecek evimiz hala bugun birsey siparis ettim ihtiyac olan, kargoda.
evin zahmeti uğraşı bitmez ki. yine bugün ust kattan su damliyor diye komsum geldi bakmaya yaptigi seyler çözümsüz kaldigi icin usta getirtecek ve muhtemelen bizim asma kati kırıp birsey yapacaklar, tonla ugras dur.
ev boyledir yani
hele ki ilk zamanlar duzen oturana kadar hep birseyler cikar
bence söylenmek - kusursuz hale getirmek yerine pozitif tarafından bakmaya calis. bu ev beraber ilk eviniz ve adim adim yapıyorsunuz.
bizde ilk esim tasindi, o uzaktayken ben evi buldum tuttum temizledim. 1 araba dolusu esyayla geldi ve uzun sure sadece o sekilde yasadik. uflemeyle şişen kamp yataginda sarildik oynaştik, plastik kamp kaşiginda yedik. bir ceyizlik niyetle aldigim yemek takimlarimiz vardi bir de yagdanligimiz😂
ilk hafta yatagi siparis ettik, birinci haftasinda yataga gecti. bazasiysa iki hafta sonra geldi. kiyafetler hep yerdeydi, ikinci haftada bir de dolap aldik, bir ay bitmisti sanirim denk geldik yolda koltuk masa aldik...
böyle böyle yuva oldu
bence sen de bakis acini degistirmeye calis
daginiksa da normal yani heryer heryerde sonuçta
Ben sıfırdan eve çıktığımda bile zamanında, para biriktirip 1 haftada evde sanki yıllardır yaşanıyormuş gibi hale getirmiştim. Öncesinde de çıkabilirdim ama yaşadığım yerde dağınıklık veya uzun vadeli ihtiyaçlar olunca aklım gidiyor elimde değil. Eşim de takmıyor. Ki zaten bu evde kendisi yaşıyordu zaten, ona batmıyor dağınıklık ben deli oluyorum
 
Annen ablan kuzenin yokmu yardima gelecek..eşinle yavas yavas hallolur ev işleri gozunde büyütme..hem bence yeni eşyalar onlarin kokusu kutu acmak falan benim cok hosuma gider severek yaparim seni motive etmiyormu böyle seyler
 
Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.

Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.

Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.

Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.

Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
Herşeye yetişmek zorunda değilsiniz. Yavaş yavaş alışıp bi düzen kurucaksınız. Şu an böyle düşünmeniz ve zorlanmanız çok normal. Emin olun evlendiğim zaman evin koridorunda oturup ağlamıştım bu işler nasıl biter diye. Hepimiz geçtik o yollardan üstelik birde sağlık probleminiz varmış önce beden ve ruh sağlığınız, sonrası sonra.
 
Kendiliğinden yapmıyor pek, isteyince yapıyor
O zaman işte, erkeklere ne kadar pasa gibi davranirsan öyle olurlar, bak mesajlarını okudum evin hanımı falan gerek yok böyle şeylere çalışıyorsan o evin işi ortak yapılacak ya da düzenli yardımcı gelecek, sen şimdiden alistiriyorsun ilerde çok pişman olursun, çocuk olduktan sonra çok daha zorlasiyor çünkü, o zaman yapar deme bigun yapmayan o gün hiç yapmaz....sen prenses ol ki prenses gibi davransinlar, ben evlendigimden beri 10 yıl oldu, cam kapı silmem, paspas yapmam, köy evi var gideriz soba yakamiyorum dedim yakmam, yemek yaptıysam bulasiga girmem...bunu en baştan dedim ama bak sakın acıma...iki kere kötü yapar sonra alışır her seferinde şöyle
 
Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.

Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.

Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.

Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.

Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
Sizi cok iyi anliyorum, ilk sehir disina evlendigimde benimde esyalarim parca parca geldi. Gardolap geldiginde artik icimden yerlestirmek gelmiyordu, kiyafetler haftalarca koridorda bavulda kaldi, icinden alip giydik. 6 ay sonra tekrar tasindik, sil bastan ayni seyler. Oldum olasi zaten ev isinden nefret ederim. Bunu yasayan ve boyle hisseden tek kisi siz degilsiniz. 1 hafta sonra bile olsa bir yardimci cagirin, o zamana kadar ufak ufak yapabileceginiz kadarini yaparsiniz. Yardimci gelince detayli girisir. Bu yardimci isini devamli hale getirirseniz is yukunuz hafifler.
 
Ben sıfırdan eve çıktığımda bile zamanında, para biriktirip 1 haftada evde sanki yıllardır yaşanıyormuş gibi hale getirmiştim. Öncesinde de çıkabilirdim ama yaşadığım yerde dağınıklık veya uzun vadeli ihtiyaçlar olunca aklım gidiyor elimde değil. Eşim de takmıyor. Ki zaten bu evde kendisi yaşıyordu zaten, ona batmıyor dağınıklık ben deli oluyorum
yani niye deli oluyorsun ki
bu da bir sürec. cok degil bir ay sonra evin duzelecek
hersey harika olamaz ya.
bak adam bile daha ilk aydan "bu evde dinginlik yok" demis
neden evliligin böyle başlasin ki?
birkac ay sonra, birkac yil sonra su zamanlari - esyalarin bir ay gec gelmesini hatirlamayacaksin bile. ama on sene sonra bile evliligin ilk zamanlarını hatirlayacaksin. esin de öyle
neden durduk yere bu stresi yasayip keyifli zamanlarinizda hem kendini üzüp hem eşini strese sokuyorsun ki.
bir odayi bitir, yap kahveni o odadan cikma.
gun icinde odalar seni rahatsiz ediyorsa cik ankarayi kesfet, esinin gelme saatinde dön eve yemek yiyip minik bir isin ucundan tutun
yavas yavas bitecek merak etme..
eski evin oyle olmus olabilir ama bu evin de böyle
her evin kendi ruhu var.
sana mesaji attiktan sonra eski fotolara bakasim geldi, evimizin birseyi olmadigi zamanlarını ozlemisim. ev yerlestirmenin de ayri bir keyfi var:)
bak sana bir foto atacagim
senin evin bundan daha mi kötü durumda?
1000118807.webp

biz yaz gunu ilk haftalarda buzdolabi bile almadik, kiyafet dolabi yok buzdolabi yok, eşyaları buzdolabinin bosluguna asardik😂😂😂
bu ev bile bir ayda iki ayda kenrine geldi, senin evin de gelir
az sabret
 
Bunların evlilikle çok ilgisi yok ya evin ve eşyanın kendisiyle ilgisi var. Biz eşimle belki 10 tane yerde yaşamışızdır ve artik rahatça genelleme yapabilirim ki çoğu sey insanın kendisiyle değil evin imkanlarıyla da ilgili. Çok eski, kullanışsız bir evde, hantal mobilyalar ve az teknolojiyle insanın hem içinden gelmiyor hem is bitmiyor hem de ne yaparsan yap kendini göstermiyor. Aynı kişiyi al yeni temiz eve koy, kullanışlı mobilyalar ve pratik ev aletleri ver ev hep çiçek gibi oluyor, temizlemek toparlamak kısa sürüyor, düzen kendini gösteriyor. Ev cok eski değilse, eşyaları da cok kullanışsız secmediyseniz ilk yerleşme sonrası her şey cooook daha kolay olacak. Takma.
 
Ben sizi çok iyi anlıyorum. Ben de yalnız yaşarken minimalist bir yaşam tarzım vardı ve gayet iyi idare ediyordum. Evlenince bana da zor geldi. Bir de üstüne misaifirler, yatılı kayın aile ziyaretleri falan filan. Eşim yardım eder ama bekarken daha kolaydı her şey. Bizim çocuğumuz yok ama bir de çocuk olunca düşünemiyorum yani... Siz yine yardımcı çağırın bir hafta sonra gelsin ziyan yok, ev işi nasılsa bitmez, siz de bu arada yavaş yavaş yaparsınız bazı şeyleri. Çok da dert etmeyin, normal taşındıktan sonra evin düzeni oturması zaman alır.
 
Öğrenciyken bile önce odamı toplar öyle derse başlardım, gece uyumadan dişlerimi fırçalamazsam uykumdan uyanırdım huzursuz olup. Hal böyle olunca beklentim isteğim ve bulunduğum durum beni yıptatıyor.
Mükemmeliyetçisiniz ben de öyleyim ayrıca bahsettiğiniz bunalmislik ve çabuk yorulma olayı bende de var tiroid hastası olduğum için yapınca çok yoruluyorum yapmayınca ev dağınık diye huzursuz mutsuz oluyorum kendinizi yoruluyorum a odaklamayip yaptıktan sonra huzurlu ve mutlu olacağım düşüncesine odaklayin biraz da olsa işe yarıyor
 
Çalışırken evle uğraşmak gerçekten zor ve yorucu. Ben de sizin gibiyim böyle olunca kendimi oraya ait de hissedemiyorum. Size tavsiyem işlerinizi küçük adımlara bölün, her gün için bir iş belirleyin hepsini bir anda yapmaya çalışınca yetersizlik hissi ağır basıyor
 
Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.

Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.

Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.

Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.

Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
Taşınmışsın gayet doğal zaten bunlar.
Çocuk yoksa düzenin oturunca kolaylarsın her şeyi.
 
Bütün bu düzensizliğin evliliğin sorumluluğuyla ne alakası var, eşyayla ve evle ilgili bir takım aksilikler olmuş sadece,
bekarken 1+1 evinize eşyalar gelmeseydi ekstra tadilatlar vs çıksaydı kılık kıyafetiniz orda burda kalsaydı o zaman farklı mı hissedecektiniz?
Ev kurmak yerleştirmek tadilat işleri medeni durumdan bağımsız hep zordur, emek ve sabır gerektirir.
Sizin evliliğinizde evden eşyadan ziyade daha en başında yaşadığınız garip sorunlar ve ekstra yaşanan aksilikler yormuş sizi diye düşünüyorum.
Eşiniz yardımcıysa evi yerleştirdikten sonra saat gibi işliyor çoğu zaman her şey.
 
Evlilik büyük sorumluluk zaten hele bir de çocuk varsa, okula giden bir oğlum var çalışıyorum eşim gece çalışıyor gündüz çocukla ilgileniyor haliyle, ödevleri ayrı ev işleri ayrı derken hayatımız bizim hep koşuşturmaca şeklinde geçiyor. Hatta bir de badana yapmıştım ben yazın başında kapılarımı kendim boyadım, ev temizleyip yerleştirmiştim aşırı yorucuydu tek başımaydım.
 
Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.

Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.

Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.

Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.

Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
İnan bana da her akşam yemek yapmak esaret gibi geliyor. Alışır mısın bilemem ama bekarlık sultanlık lafına hak veriyorum. Her hafta da dolabı temizleme bence. Hele bi de yemek yapmak için market pazar alışverişi poşet taşıma ıyyykkk geldi
 
Bekarken “zaten 2 kişi ne olabilir” diyordum ama evliliğin farklı bir boyutu var.
Farklı boyutu başka bir insana da bakmaya başlamanız :) ne kadar eş ce hayat arkadaşı dense de erkekler hayatı paylaşmıyor kendilerine her şekilde baktırıyor sizin gibi bireysel farkındalığı gelişmiş olan kadınlar da "ben ne yaptım ne yapıyorum hayat böyle bir şey olamaz" demeye başlıyor.
 
Farklı boyutu başka bir insana da bakmaya başlamanız :) ne kadar eş ce hayat arkadaşı dense de erkekler hayatı paylaşmıyor kendilerine her şekilde baktırıyor sizin gibi bireysel farkındalığı gelişmiş olan kadınlar da "ben ne yaptım ne yapıyorum hayat böyle bir şey olamaz" demeye başlıyor.
Gerçekten erkekler kendine baktırıyor ya :)
 
Back
X