Evlilik kararı

Doğrudur da yaşınız doğru ise 25 evde kalmış sayılmazsınız şu an evlenme yaşı kadınlarda 32 ye kadar oluyor acele işe şeytan karışır Allah korusun umarım evleneceğiniz kişi evlendiğinde değişmez sizin için tek temennim bu ve umarım mutlu olursunuz bol şanslar

Insallah herkes çok mutlu olsun. 32 yaşında evlenmeye hatta sevgilimle rahat rahat zaman geçirmeye müsait bi aile yapım yok maalesef.
 
Öyle birisi olduğuna inanıyorum 1 yıldır birlikteyiz. Ama gönlümce zaman geçiremedik güzel bi tatil e çıksak geceleri birlikte kalsak yanında uyusam uyansam ben bu adamla mutlu olabilirim diye düşünüyorum.
Diyorum ya, mutluluk dediğiniz şey kısa süreli bir duygudurum.
Mıç mıç olursunuz falan filan.
Ama keyifle zaman geçirmek, birbirine iyi gelmek bambaşka şeyler.
İnsan uzun uzadıya sohbet ettiğinde de mutlu olabilir illa içinin titremesine gerek yok.
Oyun oynarken, heyecanla bir film izlerken vs.

Bakış açınız aynı yöne çevrilmiş insan bence doğru insan.
Hayat beklentilerini iyi ölçün tartın, evlenmek için ya da aşk diye ölerek evlenmenin hazin sonlarını burada okuyoruz.
Keza ben de aşk mağduruyum😂
 
Evlilik ergen vücuduna yapılan ilk ağda gibi anacım. Sonu güzel olacak diye bir hevesle girişiyorsun. Bilinmezlik, korku ve merak yerini acıya bırakıyor. Bazıları "ağda çok acıttı" diyerek acıya odaklanıyor ve sonraki tüm ağda girişimlerini bu acıyı kıstas alarak omuzluyor. Bazıları da evet acı da var ama vücudum da tertemiz oldu be diyor. Bana göre doğru olan ağdaya çok mana yüklememek ajsjsj. Sadece kıllar yok olacak deyip adım atmak. Evlilik bir formalite. Hayatımızın her alanında mücadele var. Maddi, manevi ve insan ilişkileri. Hayatın kendisi zor zaten. O zorlukta birinin sana eşlik etmesinden ibaret evlilik. Ve dahi hiçbir evlilik sonsuz aşk garantisi vermez. Aşk dediğin uçucu madde.

Sonsuza kadar hiç azalmadan devam edecek tek sevgi evlat sevgisi. Ki bu sevgiyi tadan her insan, tatlı su romantikliğini bir kenara bırakıp gerçeklerle yüzleşiyor.
 
Evlenme konusunda birden fazla konum var bilenler bilir. Ve 1 senelik düşünmenin, tartmanın sonuna geldim :) köprüden önce son çıkış bu hafta sonu ailesiyle geliyor erkek arkadaşım tanışmaya.

Bu zaman diliminde gerek sizlerle gerek hayatımdaki evli tanıdıklarımla yaptığım konuşmalar sonunda vardığım sonuç;
evlilikte güven, hayata bakış açısının aynı olması, dürüst, sadık, merhametli, aynı kültüre sahip olmak aynı denk eğitim seviyeleri vs. nin çok daha önemli olup arkasından azda olsa sevgi, duygu varsa evlenmenin uygun olduğuna karar verdim. Çünkü evlenince büyük bi kesimde aşk yerini daha farklı önemli şeylere bırakıyor. Adamın adam gibi adam olması seni kadın olarak daha mutlu edebiliyormuş.

Kendi ilişkime gelince aşık değilim. İlişki yaşama konusunda başarılı bi insan değilim ben bu zamana kadar kendimi çok yıprattım. Etkilendiğim insanlar genelde bana farklı yaklaştı ya niyetleri iyi olmadı ya da belirsiz ilişkiler yaşayıp zaman geçirmek oldu ki huy olarak elde edemediğimi hırs yapıp gözümde büyüten biri olunca yıprandım.

Erkek arkadaşım bu zamana kadar çevremin ve benim tanıdığım erkekler içerisinde en kıymet bilen, asla yalanını görmediğim, mutlu etmek için çaba sarf eden, sadık, terbiyeli, bana fazlasıyla saygılı yapıcı, akıllı bi erkek diyeceksiniz ki ee bu insana neden aşık değilsin? Başlarda çok etkilenerek tanıştım onunla ben ayaklarım yerden kesildi sonra aşırı ilgisi, çok bakımlı olmaması(bununla ilgili konumda var) fazla zaman geçirmemiş olmamız hislerimi etkiledi.

Tanışmaya geldiğinde ilk çok kötü olmuştum ben emin miyim acaba mutlu olacak mıyım diye krize girip bana zaman ver demiştim erkek arkadaşıma. Ama şimdi öyle olmasamda yine gelmelerine yakın stres, iç sıkıntısı yaşıyorum geçeceğine inanıyorum.
Sorum sizlere şu, yanlış şeyler mi düşünerek karar almışım. İlişkim boyunca dolu dizgin aşık ve heyecan mı beslemeliydim?? Çünkü yeri geliyor kalkıp gelinlik bakıp sevgilimle hayaller kuruyorum ve böyle ciddilesince içim sıkılıyor.

Sizler neler düşünüyorsunuz fikirlerinizi merakla bekliyorum
Sana deger verenle evlen bence.Surekli fedakarlik yapmakla kafayi bozmadigin triplerinle bogulmadigin karsina alip konusunca anlasabildigin en onemlisi kafa dengin olan biriyle evlen.Bu saydiklarim varsa ustune icin isinabiliyorsa evlenmemen icin sebep olmamali.Cok ask olunca beklenti hayal kirikligi caban artiyor sonra sonrada hayat telasiyla karsindakine alismislik,merhamet,saygi vs kaliyor.
 
Evlilik ergen vücuduna yapılan ilk ağda gibi anacım. Sonu güzel olacak diye bir hevesle girişiyorsun. Bilinmezlik, korku ve merak yerini acıya bırakıyor. Bazıları "ağda çok acıttı" diyerek acıya odaklanıyor ve sonraki tüm ağda girişimlerini bu acıyı kıstas alarak omuzluyor. Bazıları da evet acı da var ama vücudum da tertemiz oldu be diyor. Bana göre doğru olan ağdaya çok mana yüklememek ajsjsj. Sadece kıllar yok olacak deyip adım atmak. Evlilik bir formalite. Hayatımızın her alanında mücadele var. Maddi, manevi ve insan ilişkileri. Hayatın kendisi zor zaten. O zorlukta birinin sana eşlik etmesinden ibaret evlilik. Ve dahi hiçbir evlilik sonsuz aşk garantisi vermez. Aşk dediğin uçucu madde.

Sonsuza kadar hiç azalmadan devam edecek tek sevgi evlat sevgisi. Ki bu sevgiyi tadan her insan, tatlı su romantikliğini bir kenara bırakıp gerçeklerle yüzleşiyor.
Evlilik, evlilik olalı böyle benzetmeye maruz kalmamıstır idrak :KK70:
 
Evlilik korkusu gbi sizinki. Gerci benim de büyük korkularım vardı bu konuyla ilgili. Eşime karsı beslediğim duygular ve cekim bunu asmamı sagladı. Herkes söyler zaten bunu ama adamla kendinizi aynı yatakta düşününce ne hissediyorsunuz mesela?
 
Insallah herkes çok mutlu olsun. 32 yaşında evlenmeye hatta sevgilimle rahat rahat zaman geçirmeye müsait bi aile yapım yok maalesef.
32 yaşında evlenen herkesin ailesinin aile yapısı rahat mı ?
Gerçekten yaptığınız herşey genelleme siz aslında mutlu değilsiniz evlenmek için evleniyor gibisiniz bu benim fikrim. hep kendinizi bir genellemeye tabi tutarak aslında doğru yaptığınızı kendinize aşılıyorsunuz ki zaten mutlu olan insanlar ailesi dışında kimseye fikrini sormaz evlenmek için. diyorum ya inşallah evlendikten sonra sorunlar yaşamazsınız da keşke 30 yaşında ama gerçekten istediğim biriyle evlendim diye pişmanlık duymazsınız sizin için tek temennim bu sevgiler.
 
ben "az da olsa" sevdiğim birine ömrümü adayamazdım şahsen, benim hayatım o kadar ucuz değil açıkçası.
evliyim, kocamı çok seviyorum, 6 yıldır birlikteyiz, evlenmeden önce de çok seviyordum..
aklımda 1 gr dahi şüphe olsaydı evlenmezdim, ailemle tanışmaya geldiğinde havalara uçmuştum, ailesi geldiğinde daha çok heyecanlanmıştım.

heyecan duymadığın bir oluşumun içinde asla bulunma.

kocana yeterince sevgi duymuyorsan, aşık değilsen ileride gönlünün başka birine kaymayacağından %100 emin olamazsın, hoş aşık olsan da %100 emin olamazsın ama yine de bu oran aşıksan biraz daha yükselir.
 
Bence hayattan ne beklediğinize bağlı. Ben sevginin zamanla oluştuğuna inanıyorum. Aşkında heyecanla karistigini. Yüzüne bakıp mutlu olmaktır bence aşk. Ayaklarimi yerden kessin beni cok heyecanlandirsin olayı saçma geliyor bana. Siz bence bu kişiyi sevmiyorsanız olmaz. 'Az da olsa sevgi" yetmez kimseye mutsuz olursunuz. Bu kisinin yanındayken mutlu huzurlu hissediyorsanız yokluğunu arıyorsanız seviyorsunuzdur.
 
bütün bu saydıklarınızın yanında aşk, sevgi, heyecan olmayınca bu defa daha farklı arayışların içine giriyor insanlar.
 
Bu tamamen karakterle ilgili burdan okuduklarimdan anladığım da bu.. Hayatarkadaşlığını çok kıymetli ve önemli bulanlar var.. Ben assla öyle biri değilim mesela 30 yaşıma kadar evlenmedim ayaklarimi yerden kesen çok aşık olduğum kişiler evlilik için uygun değildi, hayatarkadasi olabilecek olanlara yoğun duygu hissetmedim taaaki eşimle tanışana kadar benim için aşk yoğun elektrik çok önemli eşim sadece hayatarkadasima dönüşecek diye çok korkuyorum, mesela aile olmak falan bana çok kötü geliyor o benim sevgilim niye onunla aile olayim modundayim.6 yıllık evliyim hala birbirimize dokunmadan duramiyoruz mekan hiç farketmez. Asla asksiz evlilik yürütemem gözüm dışarı kayardi benim ve bitirirdim. Mevzu hayatarkadasiysa 20 yıllık kızarkadasimla eve çıkardım sonsuz güvenirim çok da iyi vakit geçiririz.
 
Tecrübe her zaman daha iyi ondan sordum. Karekter olarak zor olanı bana ilgi göstermeyeni seviyorum adam bana çok aşık olunca bende ona aşık olamıyorum.
Buda nereye kadar sürer ki bu yaşıma kadar öyle oldu 26 yaşımdayım
İnan bana o bahsettigin durum o adamin sana çok ilgi göstermesinden değil, adama çok hayran olmamandan .. Bazı insanların kriteri çok yüksek olur mesela düşün ki ergensin ve justin bieber hayranisin ve o da sana çok aşık..aa bu adam bana aşık oldu deyip sogur musun? Sana aşık olan adamlari bi süre sonra yetersiz olduğunu farkediyosun (tip boy pos ,kariyer, alfalik, vs) yani ben bunub kendime aşık ettiğime göre demek ki daha iyisini de edebilirim bu o kadar da iyi değilmiş içgüdüsü.
 
Konularına benzer şeyler yazdım genelde. Çok büyük bir aşk olmasına gerek yok evlilik için ama sizin aranızda senden yana sevgiline duyulan bir çekim yok, farkında mısın? Bu olmazsa olmaz birşey bence. Adam senin gözüne güzel bile gözükmüyor.

İyi insan olması, saydığın konularda ki uyum tek başına yeterli değil. Evlilik bundan ibaret değil çünkü.

Bunun yanında herkesin evlilikten beklentisi de farklıdır sana bunlar yeter diyenler de elindekiler yetinmeye çalışıyorlar muhtemelen.

32 yaşında evlenen herkesin ailesinin aile yapısı rahat mı ?
Gerçekten yaptığınız herşey genelleme siz aslında mutlu değilsiniz evlenmek için evleniyor gibisiniz bu benim fikrim. hep kendinizi bir genellemeye tabi tutarak aslında doğru yaptığınızı kendinize aşılıyorsunuz ki zaten mutlu olan insanlar ailesi dışında kimseye fikrini sormaz evlenmek için. diyorum ya inşallah evlendikten sonra sorunlar yaşamazsınız da keşke 30 yaşında ama gerçekten istediğim biriyle evlendim diye pişmanlık duymazsınız sizin için tek temennim bu sevgiler.

Rahat demedim ben. Daha anlayışlı ve saygılı olabilir
 
Peki tam tersini uygularsam ben ilk defa evlenme konusunda bu kadar uygun birini tanıdım. Şimdi bu adamı çok aşık değilim diyerek terk ettim ve bekledim hem çok aşık olup hemde mantığıma uyacak birini.
Garantisi yok ki bence herkes karşılaşmıyor her anlamda kendini tatmin eden birini ki ben çok kişiyle tanıştım 26 yaşımdayım
Bana çok uzak bir mantığın varmış.
Ben de çok erkek tanıdım,çok erkekle görüştüm,az hoşlandım,çok hoşlandım,biraz hoşlandım vs.
Evlenmek için çok sevip sevilmeyi bekledim,yalan değil.
Nasip olmasaydı da evlenmezdim,şart değil,zaten çok geç evlendim,çevreme göre.
 
"az da olsa sevgi" sizi mutlu etmez. Ben eşime o filmlerde olduğu gibi hiç aşık olmadım. Oda bana olmadı. Ama ben eşimi çok sevdim. Oda beni çok sevdi. Sevgimiz olduğu kadar saygımız da var birbirimize. 5 senedir evliyiz. Iki çocuğumuz var. Ben hiç bir sevgi veya saygı eksikliği hissetmedim. Tam tersi arttı. Beraber omuzluyoruz sorumluluklari. Galiba insanın beklentisi de önemli. Ben hiç esimin benim ayağımı yerden kessin, şöyle böyle mutlu etsin beklentilere girmedim. Hayat arkadaşı olduk biz. Bilmiyorum tam anlatabiliyormuyum. 😅 Hayatınızı paylaşacak, mutluluğunuza mutluluk katacak insanla evlenin

Bahsettiğim de tam olarak bu aslında beklentimde bu ama çok sevmekle aşkın farkı ne sizce
 
Heyecan duymanız gereken bir gelişmede içiniz sıkılıyorsa , bünye bir mesaj veriyor size onu dinleyin siz.

Haklısınız ama yıllarca ilişki yaşamış insanlarda bile bu olabilirmiş çok başka bi role geçiyorsunuz hayatınızda çünkü
 
X