Öncelikle çok tşk ederim canım ilgin için. Haklısın, ben sormadımmı ona. Söyledim, öğrenci olduğumu nereli olduğumu biliyordun bana bahane üretme dedim. Hani oğlunun yanına yakıştıramadı desem, yani kendimi beğenmiş değilimde ne bileyim güzel bulurlar beni. Çoğu arkadaşım benim ona fazla olduğumu söyledi. Övünmek için söylemiyorum, kimseyide hayatta hakir görmem ama tanışma anında ehliyetin varmı diye soru, evet arabayla geldim dedim.Hatta biz onunla ogün pikniğe gitmiştik, piknikten kızkardeşini iş yerinden alıp onlara geçtik. Bende onların oturduğu yeri bilmediğimden anahtarı erkek arkadaşıma verdim, sen kullan geç kalmayalım dedim. Kız kardeşini almaya gidince şoför koltuğunda abisi, yanında ben. Ama araba benim. Yani bir tuhaf oldu. Aslında bence anormal bir durum yoktu ama, aileyi görüp değerlendirince, biz oğlanı kaybedicez korkusu sardı onları. Herneyse.. Sonra eğitim konu oldu, yurt dışına çıkıcağımı söyledim. Ev işlerinden laf açıldı, ogünde tesadüfen erkek arkadaşıma helva yapmıştım, daha öncedende birsürü şey yapıp ona yedirmişliğim var. Özellikle yeni tatlar denemeyi çok severim. Sonra işte sordu yemek yapmayı bilirmisin gibi, erkek arkadaşımda; bir helva yapmış valla parmaklarımı yedim diyince kadın burun kıvırdı, belli parmağının biri eksik dedi kafasını kenara çevirdi. Hani şöyle bir düşününce birçok özelliğim kendi kızkardeşlerinde yok, belki kültür farklılığı belki hayata bakış açısı. Ama bizde uçuk bir aile değiliz, Osmanlı ailesi derler ya aynen öyleyiz. Fakat bizim ailemizde kişilerin görüşlerine saygı duyulur. 18 yaşındaki erkek kardeşim bile kendi doğrusuyla hareket eder, müdehale etmemiz gereken bir durum olmaz, çünkü az çok ailesini tanır.Erkek arkadaşımda yanımda annesini susturmuştu. Bilmiyorumki, ailede ne konuştular. Baya tartışmalar çıkmış sanırım, evlatlıktan reddederiz demişler. Hemde beni tanımadan etmeden... Aslında rest çekmesinide istemem, bugün ailesini son derece karşısına alan yarın benide öyle karşısına alabilir. Ama arayı bulması lazımdı. Kararlı olup, ben bu kızı seviyorum demesi lazımdı. Zaman istiyor, sanırım ailesine evet ben bu kızdan ayrıldım, ama seviyorum unutamadım diyebilmek için. Kadın zatn oğlunu evlendirmek istiyor biran önce, eğer beni unutamazsa başkasıyla nasıl mutlu olabilirki.. olamayacak... Ayrılmadan 1 gün öncede, son buluşmamızda yanıma geldiğinde rengi sapsarıydı. Ne kadar üstüne gitmişlerse stresen resmen yamulmuştu. Ben onada dedim, 27 yaşında adamsın insan hayata 1 defa geliyor kararlarını kendin ver. bana soğudum de eyvallah derim, ama bu şekilde istemiyorum diye.. Benden sadece zaman istiyor. Zaman ver bana diyor. İyi dedim al ömrünün sonuna kadar düşün, evlilik için acele eden sendin evlenmek benim olmazsa olmazlarım arasında değil, kariyerim var, sınavlarım var, hedeflerim var... Herşey bu kadar iyi giderken, aniden değişmesi... Demekki böyle olması gerekiyormuş diyorum. Daha geç olmadan gördüm ailesini, onlarda tepkilerini koydular güzel bir şekilde. Gelecek ne gösterir bilemem, ama ayrılığı ortada hiçbirşey yokken 1 hafta öncesinden hissetmiştim. Hemde çok şiddetli bir şekilde. Ve er yada geç bu çocuk bana dönecek, ailesi pişman olucak. Çünkü bir kusurum olmadı ona karşı, oda bunu biliyor. Gözlerim kör değil kimin ne olduğunu biliyorum ama herşeyden bıktım diyor. Facedende silip engelleyip durmasını anlamadım. Sen çocukmusun diye kızdım bir konuşmamızda. Ben seni hiçbiryerden silmedim heleki kalbimden asla diyor. Çokta takılmıyorum ne hali varsa görsün. Senin erkek arkadaşın mertçe davranmış, helal olsun. Sezarın hakkı sezara derler ya aynen öyle. Ama bak ailesi demekki anlayışlıymış, annesi kızına kızmış, terbiyeli olucaksın diye. Düşünsene evlatlıktan redderim dese, buna erkek arkadaşın razı olsa bile sen olmazsınki... Dünyaya getirirken sormuyorlar, işlerine gelmeyinca analık haklarını haram ediyorlar, reddediyorlar. Madem öyle yapacaktın be kadın, düzgünce yetiştirseydin oğlunu. Madem sende ailenin durumunu biliyordun, benim duygularımla neden oynadın. Kime kızsam bilemedim. Ama içim rahat benim. Annem hep der, sen çok değer verdin o yüzden böyle yaptı diye.. Ezanların yüzü suyu hürmetine, benim üzülmeme bu derece neden olan insanlar Allahlarından bulsunlar. Suçum günahım yokken, hakkıma girdiler, beni bırakıp kendi canlarının derdine düşsünler. Ah sa ah, bedduaysa beddua.. 23 yaşındayım, kimse bu yaşıma kadar böyle canımı yakmamıştı
çok tşk ederim canım yorumun çok duygulandırdı beni. inan yapmadığım şey kalmadı, gel barışalım diyorum, küs değiliz diyor. ben ona hep Pamuğum derdim. Pamuğum musun diye sordum. Şuanda sana hep acı çektiriyorum, pamuktan çok taş olabilirim ben ancak dedi 
çok söyledim, eğer seviyorsan arkasında dur (bunu ağzımla bile dedim düşünün yani) sevmiyorsan soğuduysanda soğudum de, ikimizde acı çekmeyelim. seviyorum diyor, seninle hiç sorunum yok diyor. gerçektende öyle hiç kavgamız olmazdıki bizim. herşeyi hallederdik. şuan facebookta engellemiş yine, kesin kızkardeşleri yüzündendir. yarın haftabaşı, iş yerine gidince başlıcak, özledim, canım bilmemne.. istemiyorum böyle. en iyisi görüşmemek sanırım. ne halin varsa gör seni kendinle baş başa bırakıyorum dedim. ama birşey itiraf edeyimmi, onu o kadar çok seviyorumki, ailesi böyle aklına giricek benden soğuycak diyede çok korkuyorum. diceklerki şimdi, gerçekten aşıksa seviyorsa soğumaz. ama işte sevgim o kadar büyükki riske bile atmak istemiyorum. hemde o bu sevgiyi haketmezken 
Annemde çok söyler, eğer o senin kısmetinde varsa, aradan yıllarda geçse seni bulur. Ama kısmetinde yoksa ve hayırlı değilse, en ufak bir taş bahaneniz olur der. Rabbim tüm hatalarım için affetsin, asla büyük konuşmak niyetinde değildim. Sonuçta hayatıma gönderende o, hayatımdan çıkaranda... Zaten artık hep dua ediyorum, düştüğüm boşluğa düşürme, bu kadar inandırma diye. İnşallah kabul olur
