Evlilikte ilk zamanlar

Zaten 10 yildir hep uzaktaydim,alisirim,4 saat mesafe ,etkilenmem derken daha 1. Ayinda strese bagli yuksek tansiyon sikintisi yasadim.Yavas yavas alisiyorum.Firsat yaratiyorum gitmek icin memlekete.Sizin 20 dk mesafeymis.Oyle bir sansim olmasi icin neler vermezdim ben..Cok sanslisiniz.
 
Ben 7 saatlik uzaklıktayım bir de beni düşün

Görüyor ve arttırıyorum, ben 850 km uzaktayım

20 dakika uzaklık nedir? Yapmayın Allah aşkınıza. Sağlıklılar, sağlıklısınız. Yeni evlisiniz. Kendinize eziyet etmeyin derim.

2150 km diyorum ve kenara çekiliyorum

o zaman bende olayı düşüreyim bari 2 yan binada anamgiller
ama gidemiyorum vakit bulamıyorum
annem bazen markete çıkarken balkondan el sallıyor
 
Yeni çevre, yeni insanlar ve yeni bir hayat zamanla alışırsın üzülme
 
Yeni bir hayata alışmak tabikii çok zor..
Alışana kadar ailenizi sık sık görün
Eşiniz geç geliyorsa siz gidin gün içersinde ailenize ....
Allah kolaylık versin.
 
Alışana kadar bir 6 ay filan öyle oluyor.. :) Normal yani..
Bende oturur ağlardım, evim çok yabancı gelirdi. Hatta eşimden alırdım hıncımı. :) Annemgile gittiğimde hiç kalkasım gelmezdi.

Alışınca da tam tersi olur. Şimdi annemlere gittiğimde; rahat edemiyorum, yemeğe bile kalamıyorum, kendi evime gideyim yeter artık diyorum. :)
 
Evlendikten sonra 6 ay babamla her göz göze gelişte ağladım onun da gözleri doldu. Eşimle tartisinca evde yapayalnız hisseder ailemi çok ozlerdim .Sonra geçti iyi ki de evlendim hissi geldi. Evliligimizin 2.5 senesinde eşim askere gitti ben annemlerde kaldım bu sefer tam ters durumu yaşadım 2 haftada bir cuma işten izin alıp eşimin yanına gittim haftasonu evciye çıkardım eşimi falan 5 ay da öyle geçti. evimize geri gelince hic zorlanmadim ama çünkü evlendikten 6 ay sonradan beri benim yuvam burası. Iki tarafa da alışmak zor oluyor ama geçiyor 4 sene olacak 2 aylık bebeğim var benim yuvam eşimle kızımın olduğu yer
 
Evlendim, aileme cok düşkün olmama rağmen 5-6 saat uzaklikta bi şehre geldim.. Aglamaktan ölecektim düğün çıkışı filan.. Yine de eşimi asla sorun çıkarmadım, ailemle vedalasip yola ciktiktan bi sure sonra normal neşeli Lavanta halime döndüm, balayini filan zehir etmek istemedim..
Balayinda basladi o gorgusuz, korkunc ailenin ve ogullarinin psikolojik eziyetleri, cirkinlikleri.. Resmen beynimden vurulmuşa döndüm.. Demek hissetmişim de o kadar ağlamışım Bu olaylar sonrasinda da hic alışamadım ne evime ne o şehre (ki sevdigim bir şehirdir aslinda)..
Orda baslayan olaylar hep devam etti, eş bozuntusundan soğudum, evlendiğime pisman oldum.. Bu nedenlerle gözüm hep bekarlik gunlerimde ve ailemin evindeydi.. İçin için uzulurdum belli etmesem de..
Bosandim kurtuldum sonunda kendisinden..
Ha ailemi ve beni incitmemis olsaydi, eşimle mutlu olsaydim oyle olur muydum? Hic sanmiyorum.. Cunku kolay mutlu olabilen bi insanım..
Anladigim kadariyla esinle sorunun yok, ailene karsi bi kısıtlaması yok, evleriniz de cok yakin.. Neden yeni hayatinin tadini cikarip esinle gidip gelmiyorsun? Yasayamadim ama bence esinle gule oynaya baba evine gidip gelmek cok guzel bi seydir..
 
Son düzenleme:
Huzurun varsa mutluysan evinde haftada bir gitsemde olur diyeceksin zamanla alisirsin ancak bu guzel gunlerin keyfini cikar
 
6 yıldır evlıyım .
Hiç böyle olmadım .
Sadece filmlerde analı babalı bişey olsun hıçkıra hıçkıra ağlarım . Eşimde dalga geçer

İstediğim zaman giderim , olmadı annem gelir ki arada 600 km falan var

Alışırsınızz sadece zaman
 
Allah başka dert vermesin.Ağladığınız şey bulsun.Bende 5 saat uzaklıktayım.Üzülmeyin aklınıza geldikçe hayatta ve sağlıklı oldukları için şükür edin.Evliliğinizin tadı çıkarın .Durumdan dram çıkarmaya gerek yok.Mutluluklar.
 
ben balayında ağlamıştım en çok :) yeğenlerimle aynı evde yaşıyordum, normalde gürültülerini hiç kaldıramazdım, ama balayında en çok onları özledim. abimin kızı ile nikah sonrası sarılışım aklıma gelip durup durup ağlamıştım.Balayından döndükten sonra işe başladık o tempoda oturup ağlamak aklıma gelmiyordu valla
 
İlk başlarda bana da olmuştu öyle ama qeçici bi durum emin ol şimdi bebeğim var onunla vakit qeçiriyorum annem kaç gündür qel diyo ama İnan hiç gitmek istemiyorum zamanla yeni yuvanıza alışırsınız endişe etmeyin :)
 
mis gibi yeni evlenmişsiniz tadını çıkarsanıza yahu istediğiniz zaman ailenize gidebilecek mesafedesiniz, isterseniz telefonla görüntülü konuşursunuz vsvs
 
Valla ailem Ankara'da ben evlenip Bodrum'a yerleştim 1.5 yıl oldu başlarda bende senin gibi boşluğa düşmüştüm nasıl olacak böyle diyordum durup durup üzülür sıkılırdım çevre edindik ortam kurduk işe girdim vs derken düşünmeye zaman kalmıyor alışıyorsun.Özlem hep oluyor tabi ki ama bi süre kaldıktan sonra evimi özlemeye başlıyorum diyorsun :) senin sadece birazcık zamana ihtiyacın var hepsi bu kadar:)
 

Ben ailemden uzaklaşmak için can atıyordum, o halde bile eve girdiğim an ağlamaya başladım, ilk bir kaç gün garip geçirdim, sonra alıştım :) Alışırsın duygunu yaşa kendini sıkma :)

Mutluluklar:)
 
Ben ilk 1 sene hep annemlere gittim geldim.. dayanamıyırdum yanlız kalmaktan evimiz kalabalıktı kardeşlerim falan vardı.. şimdi gitsemde arrık kimse yok atandı biri diğeri üniversitede başka şehirde 2 küçük kardeşim akşama kadar okuldalar.. annemlerde kimse kalmadı.. annem bazen zorla gel diyor çocuk olunca daha bir zor gelmek .kendi evimden kopamıyorum. Rahat edemiyorum artık orda.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…