Valla simdi esimle hesap yapiyorduk mila mezun olana kadar kac sene daha calismamiz gerekiyor diye
Bende bu düşüncedeyim kesinlikle. Ama herkesin öncelikleri farklı malesef. Esim gözünü kirpmadan kendine 6 bin tl verip bir bilgisayar alabiliyor oyun oynamak icin ama cocuga bir oyuncak alsak ne gerek var der. Oglum 2.5 yaşında bu zamana kadar top havuzu ve bisiklet haricinde bir oyuncak almisligi yoktur. Hep ben aldim oyuncaklarini. Bencillik ve geri kalmışlık bir araya gelince cekilmesi daha zor oluyor.Valla simdi esimle hesap yapiyorduk mila mezun olana kadar kac sene daha calismamiz gerekiyor diye
Dedim 15 sene daha calisacagiz , eyvahlar olsun dedi , ona calismanin insani nasil dinc tuttugunu anlatiyorum yarim saattir
Anne babanin kendini dusunme luksu yok bana gore de bu konularda , dunyaya bir insan getiriyorsak elimizden gelenin en iyisini yapmak zorundayiz , hem maddi hem manevi
Bazı şeyleri önceden öngörmek mümkün ama herseyide ongoremiyoruz malesef. Şu an flört ettiğin birinin ilerde nasil bir baba olacağını kestiremezsin örnegin. Kendisi de bilemez. Yaşamadan bilemezsin bunu. Bazı şeyleri tecrube etmek gerekiyor. Biz eşimle görüşmeye başladığımızda yıllarca ailesinden ayrı yaşıyordu. Huyu suyu hayattan beklentileri tamaman farklıydı onlarınkinden. Hatta bana fark ettiysen annem ve babamla cok fazla yakinligim yok demisti. Onlarin dusuncelerini benimsemedigini söylerdi. hatta bir cok yonlerini elestirirdi. Ama onlarin içine girince onlar gibi düşünmeye basladi. Bu herkes için gecerlimi hayir. Babam 16 yaşındayken ayrıldı ailesinden mesela köy ortamında geçti küçüklüğü ama sonra kendini geliştirdi hem çalıştı kazandı hem evde kitap okuyarak bilgi birikimi sağladı ve bizi çok güzel bir ortamda yetistirdi. Kardesleriyle arasinda ucurum kadar fark ver. Herkes bir olmuyor.
Sevgili milenacigim hemen merakını gidereyim kendi bakış acimdanİste bende boyle evlenenlerin neden evlendiğini merak ediyorum ama daha cevap alamadim soruma
Bencillik , cahillik , gorgusuzluk ve sevgisizlik , aslinda temeli sevgisizlik maalesef
Kuzum ama senin verdigin ornekler karakter farkliliklari , ben bundan bahsetmiyorumSevgili milenacigim hemen merakını gidereyim kendi bakış acimdan
Biz eşimle 4 ayda evlendik cok acelemiz var gibi büyük konustum onun hediyesiydi bu neyse eşim Istanbul da çalışıyordu ilk görüştük ben kendimi a dan z ye net bir şekilde anlattim ve ayni şeyi bekledim ha es im anlattı mi tabi ki anlatmaz 9 sene oldu hala tanıyamadım o ayri
Çünkü boyle bir farklılık var aramızda ben ne olsa anlatirim sevincimi üzüntümü günlük olayları ama eşim cok sakindir ne olsa iç dünyasında yaşar kendi kendine halleder bu onun yapısı değiştiremem saygı duyuyorum orta yolu buluyoruz.
Ben heyecanliyim o sakin ben hizli psikolojik dizi film manyağıyım eşimse mesaj veren yavaş ya da bilim kurgu ama bir onun sevdig8 bir benim sevdiğim idare edip gidiyoruz.
Evet birbirimizden cok farkliyiz ama bir şekilde gerçekten birbirimizin karakterine saygı duyup yola devam etmek için çabalıyoruz cok zorlanmiyormuyuz bazen elbette ama bizim kaçırdığımız su bence illa ki kafamızdaki insan hayalimizdeki erkek modelini istiyoruz ama yok iste gerçek dünya başka
Çok uzattım ama demem o ki iki zor farkli insan tabi ki evlenebilir ama birbirini tamamlayarak bir arada kalırsın yoksa mümkün degil tabi ki
Tabi ki çok haklisin aslinda bu zıtlıklar bizde de mevcut desem
filan
Valla simdi esimle hesap yapiyorduk mila mezun olana kadar kac sene daha calismamiz gerekiyor diye
Dedim 15 sene daha calisacagiz , eyvahlar olsun dedi , ona calismanin insani nasil dinc tuttugunu anlatiyorum yarim saattir
Anne babanin kendini dusunme luksu yok bana gore de bu konularda , dunyaya bir insan getiriyorsak elimizden gelenin en iyisini yapmak zorundayiz , hem maddi hem manevi
Gerçekten çalışmak insanı dinç ve genç tutuyor ben buna inanıyorum.
Kesinlikle oyle , japonyada millet 90 yadina kadar calisiyor ve en az beyin hastalıkları japonyada ( demans , alzeimar vs ) calismak her acidam cok saglikli , esime de bunu anlatip gaz veriyorum aradaErkek arkadaşımın dedesiyle benim babamın arasında üç yaş var. Babam bu yıla kadar çalıştı erkek arkadaşımın dedesi emekliliğin tadını çıkardı. Ama görseniz aralarında 10-15 yaş var dersiniz
Annem babam hep kavga ederlerdi babam annemi defalarca aldattı ,dövdü .Küçükken birşey yapamazdık ama büyünce kardeşlerimle babama karşı çıktık ,biz boşanmış ailede yaşamayalım diye annem boşanmadı ,büyüdüğümüzde de anneme boşan dedik bu saatten sonra elalem ne der dedi ,50sinden sonra akıllandı ama neye yarar
çocukken yaşadıklarımız, kavgaları bağırmaları dayaklar aklımda ve hala derim keşke ayrılmış olsalardı da baba özlemi çekseydim .
Sizi anlıyorum zaten dayan ihanet vs varsa ayrılmak hem kadın hemde cocuklar ıcın en dogrusu benım annem babamda ben bir yasındayken ayrılmışlar bende uvey babayla buyudum o turlusude kotu hıc bir cocuk bunu yasamasa keskeAnnem babam hep kavga ederlerdi babam annemi defalarca aldattı ,dövdü .Küçükken birşey yapamazdık ama büyünce kardeşlerimle babama karşı çıktık ,biz boşanmış ailede yaşamayalım diye annem boşanmadı ,büyüdüğümüzde de anneme boşan dedik bu saatten sonra elalem ne der dedi ,50sinden sonra akıllandı ama neye yarar
Bende parcalanmıs aile cocuguyum 5 kat olayını ben uydurmuyorum google yazın yapılan arastırma sonuclarını gorusurusnuz ben bosanmaasın demıyorum ama cocugu bahane etme diyenlere sınır oluyorum cocukla bosanmak kolay mı ya hele arkanda ailen yoksa Avrupa da degıl Türkıye de yasıyoruz
Ben anne babası ayrı olup sorım yasayan o kadar cocuk gordum ki bir sosyal hizmet uzmanıyla konusun derim cocukla bosanmak oyle kolay degıl ha Avrupa olsa belki ama Turkıye de yasıyoruz eger konu sahibinin cocugu olmasa cok kolay ayrılırdı sızın dedıgınız gıbı ayrılınca anne baba aynı sorumluluğu almıyor erkekler hop evleniyor genellikle tum sorumluluk anneye veriliyor bekara konusmak burda cok kolay
Keşke hiçbir çocuk mutsuz bir çocukluk geçirmese
Keske bende sorunlar yasıyorum evlılıgımde kızım iki yasında kıyamıyorum burda konu actım konfor alanımo terketmemekle cocugu bahane etmejle suçlandım anneannem bosanmıs baskasıyla evlenmıs annemi bir koseye atmıs annem bısandı baskasıyla evlendı beni koseye attı ben tabı cocugumu asla bırakmam ama bu bir dongu gıbı oldu sabretmeye calısıyorum insanın cocugu olunca hele ki kucukse hele ki ailesinden destek yoksa ayrılması kolay degıl burda herkesın tek bıldıgın calıs ise gır bir suru insanı isten cıkardılar hop diye ıs bulunmuyor Allah sonumuzu hayır etsınKeşke hiçbir çocuk mutsuz bir çocukluk geçirmese
Keşke hiçbir çocuk mutsuz bir çocukluk geçirmese
Gerçekten bencil ve geri kalmış, her şey tolere edilir ama adam resmen çocuğundan kısıp kendine harcıyor. “Baba” olan kişi benim zamanında olmadı çocuğumun olsun diye fedakarlık yapandır, onun eğitimi geleceği için imkanları ölçüsünde masraftan kaçınmayandır. Siz çocuklarınıza iyilik yapmayacaksınız bence bu adamla, siz onlar için en iyisini isterken o ne gerek var diyorsa bence tekrar bir düşünün
