Evlilikte mutsuz olmak

Keske bende sorunlar yasıyorum evlılıgımde kızım iki yasında kıyamıyorum burda konu actım konfor alanımo terketmemekle cocugu bahane etmejle suçlandım anneannem bosanmıs baskasıyla evlenmıs annemi bir koseye atmıs annem bısandı baskasıyla evlendı beni koseye attı ben tabı cocugumu asla bırakmam ama bu bir dongu gıbı oldu sabretmeye calısıyorum insanın cocugu olunca hele ki kucukse hele ki ailesinden destek yoksa ayrılması kolay degıl burda herkesın tek bıldıgın calıs ise gır bir suru insanı isten cıkardılar hop diye ıs bulunmuyor Allah sonumuzu hayır etsın
Ailen arkanda değil ve mesleğin yoksa çok zorlanırsın ,işe girsen çocuğu kime bırakacaksın ,kreş ya da okula versen maaş ne alacaksın kira ,faturalar ,mutfak giderleri ohoooo çok zor tek başına boşanıp çalış çocuk bak ,çocuk maf olur.Evlilik kötüyse ve çocuk varsa boşanmak binkere düşünülür .Benim ailem en sonunda yanımda oldu kızım 2 yaşındaydı ayrıldım ama konuşan çocuk konuşmayı bıraktı tek yaptığı baba diye ağlamaktı geri döndüm, sırf kızım için bazen çocuklar için dönüyoruz ,şükürler olsun ki düzeldik( inşallah ,maşallah 😑😬) Rabbim herkesin yardımcısı olsun .
 
Ben anne babası ayrı olup sorım yasayan o kadar cocuk gordum ki bir sosyal hizmet uzmanıyla konusun derim cocukla bosanmak oyle kolay degıl ha Avrupa olsa belki ama Turkıye de yasıyoruz eger konu sahibinin cocugu olmasa cok kolay ayrılırdı sızın dedıgınız gıbı ayrılınca anne baba aynı sorumluluğu almıyor erkekler hop evleniyor genellikle tum sorumluluk anneye veriliyor bekara konusmak burda cok kolay
Bekar degilim sanirim konusmaya hakkim var sizin nezdinizde
Bosanmak kolay tabi ki eger bir kadinin meslegi varsa , arkasinda ailesi varsa , cocuklari tek basina yetistirmek de zor birsey degil , bir kadin egitimliyse bilincliyse ailesi destekse o cocuklar mis gibi buyuyor bunu da kendimden biliyorum
Burda zaten insanlar once sorar isin var mi ailen destek mi diye sonra bosan derler , belli ki kendi yasaminiz nedeniyle hassasiniz bu mevzularda ancak her hauat bir degil , her insan bir degil , bosanip cocuguna bakamayan beter eden de var bosanip cocugunu piril piril buyuten de var
Bu tamemen annenin imkanlariyla alakali , ayrica baba evliyken kotu babaysa zaten bosandiktan sonra da bir zahmet uzak dursun cocugundan

Turkiyenin yarisinda kadinlarin durumu zor haklisiniz onlara bosanmak kolay degil ancak konu sahibi gibi kadinlar icin kolay , onun yapmasi gereken kendisini ve cocuklarinin gelecegini dusunmek cunku konu sahibi kocasina muhtac bir kadin degil , bu adami bosuna cekmesine gerek yok , mutsuz sekilde yasamasina gerek yok , cocuklarini bu mutsuzluk icinde buyutmesine gerek yok , meslek sahibi , akilli , bilincli , iyi bir aileye sahip bir kadin
 
Keske bende sorunlar yasıyorum evlılıgımde kızım iki yasında kıyamıyorum burda konu actım konfor alanımo terketmemekle cocugu bahane etmejle suçlandım anneannem bosanmıs baskasıyla evlenmıs annemi bir koseye atmıs annem bısandı baskasıyla evlendı beni koseye attı ben tabı cocugumu asla bırakmam ama bu bir dongu gıbı oldu sabretmeye calısıyorum insanın cocugu olunca hele ki kucukse hele ki ailesinden destek yoksa ayrılması kolay degıl burda herkesın tek bıldıgın calıs ise gır bir suru insanı isten cıkardılar hop diye ıs bulunmuyor Allah sonumuzu hayır etsın
Soyledikleriniz çok doğru. Boşanmak gibi bir dusuncem yok eşimin fikir bazında bana göre hatalı düşünceleri olabilir ama bu onun cocuklarina sevgi ve sefkat gostermedigi anlamina gelmiyor. Esim kapidan girer girmez oglum mutluluktan ucuyor uzerine atliyor esimde ayni sekilde opuyor seviyor ilgileniyor. Bunun cocuga verdigi guven bambaska yeri hic bir sekilde doldurulamaz. Farkli bakis acilara sahip oldugumuz dogru evliligimizin ilk yillarinda bunun huzursuzlugunu cok yasadik ama o tartisma ortami tamamen ortadan kalkti diyebilirim. Yanı çocuklarımı huzursuz edecek bir ortamımız yok. Hatta dışardan bakinca güzel bir aile ortamımız var bile diyebilirim. Konuyu açmamın sebebi daha çok benim iç dünyamda yaşadığım tatminsizlik. Buda göz ardı edilecek birşey değil ama bunun uğruna çocuklarımın kolunu kanadını kırmak istemiyorum. Boşandık farzedelim ister istemez herkes kendi hayatına bakacak babanın yanına gittiklerinde üvey anne olacak benimle birlikteyken üvey baba. Ortada şiddet aldatma vs gibi yenilmesi yutulması mumkun olmayan şeyler olmadığı sürece bu kadar ekstrem kararlar almak bana gore mantikli degil. Eşimde bende birbirimizi istediğimiz kalıplara sokamayız bu bir gerçek. Sanirim bu durumda en matiklisi bir üyeninde dediği gibi herşeyi etraflıca konuşup orta yolu bulmaya çalışmak. Çocuk sahibi olunca evlilik konusunda insan kendini içgüdüsel olarak yapıcı olmak zorunda hissediyor dayak aldatma vs gibi istisnai durumlar olmadığı sürece. Bu boşanmamak icin bahane aramak degil sadece cocuklar icin en iyisini istemektir ama işte bazen insan tıkanmış oluyor önünü goremiyor bu yuzden farklı görüşlere ve tavsiyelere ihtiyaç duyuyor.
 
Gerçekten bencil ve geri kalmış, her şey tolere edilir ama adam resmen çocuğundan kısıp kendine harcıyor. “Baba” olan kişi benim zamanında olmadı çocuğumun olsun diye fedakarlık yapandır, onun eğitimi geleceği için imkanları ölçüsünde masraftan kaçınmayandır. Siz çocuklarınıza iyilik yapmayacaksınız bence bu adamla, siz onlar için en iyisini isterken o ne gerek var diyorsa bence tekrar bir düşünün
Böyle düşününce bende çok bileniyorum eşime karşı ama sonra düşünüyorum çocuklarımın hayatında baba figürünün eksik olmasi onlar için nelere mal olacak dünyalarına nasıl etki edecek nasıl etkilenecekler. Aklima bu düşünceler geldiği zaman çocuklarımın mutsuzluğu gözümün önünde canlandığı zaman nefesim daraliyor sanki. Bu yüzden caba gostermek istiyorum eşime bazı şeyleri anlayacağı şekilde anlatmaya çalışarak zamanla düzelir belki. Sonucta 2/3 yil oncesine gore baya bir ilerleme var kendisinde :) Ha bu süre içerisinde yipranacagimi biliyorum ama çocuklarım icin deger.
 
Evlilik terapistine giderek orta yolu bulmaya çalışın bence. Bazen eşler sorunlar hakkında karşılıklı konuşmaya kalkınca herkes hayata kendi penceresinden baktığı için konuşmak yerini kavgaya birakabiliyor. Mesela ben eşimle yaşadığımız sorunlar hakkında asla konuşamıyorum. Çünkü o kendi bildiği masalı anlatıyor ben benimkini. Sonuç : kavga,kiyamet, küslük.. o yüzden bir uzman eşliğinde orta yolu bulmaya çalışın derim.
 
Şu siralar canım sıkkın biraz. Her evliliğin inişli çıkışlı zamanları oluyordur mutlaka sizler bunun üstesinden nasıl geliyorsunuz? Sorunu aştıktan sonra veya sorun gündemden kalktıktan sonra eşinizle olan iliskinizi toparlayabiliyormusunuz? Bahsettiğim şeyler ufak tefek sorunlar değil bayramda önce kimin ailesine gidilecek gibi sorunlar değil yani. Bahsettiğim sorunlar farklı bakış acıları hayattan farklı beklentiler farklı standartlar vs. Bu sorunları evlendigimziden beri yasıyoruz 7 sene oldu. Ilk senelerde kavgalarımız oluyordu bu sebeplerden ötürü ama gençliğin verdigi iyimserlikle birbirimizi seviyoruz düşüncesiyle aşıyorduk bir şekilde veya aştığımızı sanıyorduk . Eşimde bende 30lu yaşların başlarındayız artık olgunlastik kavgamız gürültümüz yok ama bu sorunlar hala var. Hepte olacak biliyorum. Bu yüzden bu evlilik artık tatmin etmiyor beni heyecanımı iyimserliğimi tamamen kaybettim. Özel hayatımıza fazla girmek istemiyorum ama cinsel anlamda da isteksizlestim. Önceleri eşime gıpta ettiğim için ona hayranlık duyduğum için arzuluyordum onu ama o duyguyuda kaybettim artık. Hayranlik duymak soyle dursun resmen soğudum. Iç dünyamda öyle mutsuzumki. Yaşım genç olmasina rağmen gençliğe ait bir cok duygu öyle uzak geliyor ki bana artik. Iki çocuğum var kurulu bir düzenim var ama mutsuzum. Çocuklarım olmasaydı bu kadar tahammül edemezdim bu evliliğe gibi geliyor. Geleceğimi düşününce bir karamsarlik kaplıyor beni. Hiç bir zaman beklediğim değeri göremeyecek olmak eşimle aynı dili konuşamayacak olmak içten içe hic bir zaman tatmin olamayacağımı bilmek iyiden iyiye soğutuyor beni bu evlilikten. Kimselere anlatamiyorum buda beni dahada mutsuzlastiriyor. Icimi dökmek istedim..
Valla bacim bende evlendim 1 yil evli kaldim ama bu 1 yil iconde neler duymadim neler anlasmiyoduk hergun kavga divus cekisdi evde 1 yil sabrede bildim oda ailem icin elalemin dedisi kodusu icin ama birseyin sonunu goremiyosaniz eyer o ilerlemez ben hic bi zaman sonumuzu goremedim ve birgun yine birtartisma ve ozamn tak etti dqha canima cekdim ailemin evine gittim gidisim o gidis iyikide gitmisim ayrilmisim suan okadar mutluyumki anlatamam ikinci evliligimibyapdim keske ilk evliligimi bu insanla yapsaydim dedugimoldu okadar iyi birinsanki rabbim herkeze boyle bi es nasip etsin 🤲
 
Işte asıl mesele o sanırım cocuklar konusunda. Elinden gelenin en iyisini yapmak. Kendisi icin degil en iyisini elinden geleni bile yapmamış ailesi. Tek hedefleri para toplamaktı çünkü. Mahallede yırtık kıyafetlerle top oynamakla geçti cocuklugumuz diyor. Her ne kadar ailesini bu konuda elestirsede kişi neyi görürse onu uygular. Ibret alıp aksi yönde davranacagina dediğin gibi işine gelmeyince kendi çocukluğundan örnek gösteriyor. Ben nisanlandigimda çevrem çok tepki göstermişti bana. Abim teyzelerim diğer akrabalarim en yakın arkadaslarim. Haklida çıktılar. Bu sorunlari yaşayacağım o kadar aşikarmışki Bir tek ben görememişim.

Yangına körükle gitmek değil amacım. Hislerinizi derinden hissettim o sebeple yazıyorum. Ben yazılarında çocukları için araştıran öğrenen kendini geliştiren bir anne gördüm.
Eşimin de çocukluğu eşiniz gibi geçmiş. Sokaklarda büyümüş. Eğitim vermemişler, sevgilerini göstermemişler, hatta şiddet görmüş defalarca hem annesinden hem babasından.
Şimdi baba olmak istiyor ve hayaller kuruyor. Masal okurum, resim yaparız, yemek yediririm, altını temizlerim, kırda oyunlar oynarım diyor. Ben baba hasreti çektim çocuklarım çekmeyecek diyor.

İlk tatilini benimle yaptı. Yurtdışı hiç görmemiş. Ben 10dan fazla ülke gezdim. Ailesi geri kafalı bir aile eşime imkan sunmamış. Yani eşinizin yeniliklere kendini kapaması geçmişi ile değil kendiyle alakalı bir durum.

Belki kendini geliştirmek onun tembelliğine geliyordur zorlamıyordur. Ayrılmak çözüm mü bilinmez ama boşanmamış ve iletişimi olmayan ailede büyümek çocuklar için boşanmadan daha büyük tahribata sebep oluyor.
 
Şu siralar canım sıkkın biraz. Her evliliğin inişli çıkışlı zamanları oluyordur mutlaka sizler bunun üstesinden nasıl geliyorsunuz? Sorunu aştıktan sonra veya sorun gündemden kalktıktan sonra eşinizle olan iliskinizi toparlayabiliyormusunuz? Bahsettiğim şeyler ufak tefek sorunlar değil bayramda önce kimin ailesine gidilecek gibi sorunlar değil yani. Bahsettiğim sorunlar farklı bakış acıları hayattan farklı beklentiler farklı standartlar vs. Bu sorunları evlendigimziden beri yasıyoruz 7 sene oldu. Ilk senelerde kavgalarımız oluyordu bu sebeplerden ötürü ama gençliğin verdigi iyimserlikle birbirimizi seviyoruz düşüncesiyle aşıyorduk bir şekilde veya aştığımızı sanıyorduk . Eşimde bende 30lu yaşların başlarındayız artık olgunlastik kavgamız gürültümüz yok ama bu sorunlar hala var. Hepte olacak biliyorum. Bu yüzden bu evlilik artık tatmin etmiyor beni heyecanımı iyimserliğimi tamamen kaybettim. Özel hayatımıza fazla girmek istemiyorum ama cinsel anlamda da isteksizlestim. Önceleri eşime gıpta ettiğim için ona hayranlık duyduğum için arzuluyordum onu ama o duyguyuda kaybettim artık. Hayranlik duymak soyle dursun resmen soğudum. Iç dünyamda öyle mutsuzumki. Yaşım genç olmasina rağmen gençliğe ait bir cok duygu öyle uzak geliyor ki bana artik. Iki çocuğum var kurulu bir düzenim var ama mutsuzum. Çocuklarım olmasaydı bu kadar tahammül edemezdim bu evliliğe gibi geliyor. Geleceğimi düşününce bir karamsarlik kaplıyor beni. Hiç bir zaman beklediğim değeri göremeyecek olmak eşimle aynı dili konuşamayacak olmak içten içe hic bir zaman tatmin olamayacağımı bilmek iyiden iyiye soğutuyor beni bu evlilikten. Kimselere anlatamiyorum buda beni dahada mutsuzlastiriyor. Icimi dökmek istedim..
Acaba en mutluyum diyen kim ne kadar mutlu ki sorusu geldi aklıma...Boşver hepimiz kendimizi kandırıyoruz.Arada bir iki samimi gülüş bir hareket yüzünden hayatımızı harap ediyoruz... Herkes aynı kim dört dörtlük kocası iyi olanın sağlık sorunu oluyor ailesi sorun oluyor birşey çıkıyor işte amannn yalan dünya salla...
 
Soyledikleriniz çok doğru. Boşanmak gibi bir dusuncem yok eşimin fikir bazında bana göre hatalı düşünceleri olabilir ama bu onun cocuklarina sevgi ve sefkat gostermedigi anlamina gelmiyor. Esim kapidan girer girmez oglum mutluluktan ucuyor uzerine atliyor esimde ayni sekilde opuyor seviyor ilgileniyor. Bunun cocuga verdigi guven bambaska yeri hic bir sekilde doldurulamaz. Farkli bakis acilara sahip oldugumuz dogru evliligimizin ilk yillarinda bunun huzursuzlugunu cok yasadik ama o tartisma ortami tamamen ortadan kalkti diyebilirim. Yanı çocuklarımı huzursuz edecek bir ortamımız yok. Hatta dışardan bakinca güzel bir aile ortamımız var bile diyebilirim. Konuyu açmamın sebebi daha çok benim iç dünyamda yaşadığım tatminsizlik. Buda göz ardı edilecek birşey değil ama bunun uğruna çocuklarımın kolunu kanadını kırmak istemiyorum. Boşandık farzedelim ister istemez herkes kendi hayatına bakacak babanın yanına gittiklerinde üvey anne olacak benimle birlikteyken üvey baba. Ortada şiddet aldatma vs gibi yenilmesi yutulması mumkun olmayan şeyler olmadığı sürece bu kadar ekstrem kararlar almak bana gore mantikli degil. Eşimde bende birbirimizi istediğimiz kalıplara sokamayız bu bir gerçek. Sanirim bu durumda en matiklisi bir üyeninde dediği gibi herşeyi etraflıca konuşup orta yolu bulmaya çalışmak. Çocuk sahibi olunca evlilik konusunda insan kendini içgüdüsel olarak yapıcı olmak zorunda hissediyor dayak aldatma vs gibi istisnai durumlar olmadığı sürece. Bu boşanmamak icin bahane aramak degil sadece cocuklar icin en iyisini istemektir ama işte bazen insan tıkanmış oluyor önünü goremiyor bu yuzden farklı görüşlere ve tavsiyelere ihtiyaç duyuyor.
Dedıgım gıbı cozulmuyecek bir sorun yok gıbı ha ilgisizlik elbette cok kotu ama bosanma son care olmalı zaten buradakilerw bakarsanız hemen bosanın ailenize gıdın aileniz kabul etmiyor mu kisin kadın siginma evine verin cocukları yurda girin ise evinizi duzun mutlu mesut yasayın zaten 5000 TL maaslı iş biz kadınları bekliyor ben boyle deyince lince gırısıyorlar ama sıddet aldatma yoksa sorunlar cozulebılır ha cocuk olmasaydı bunların olmasına gerek yok askım bitti sevgim bitti deyıp gayette ayrılınabılınır ama cocuk varsa bir seyı 10 defa dusunmek gerekıyor
 
Bekar degilim sanirim konusmaya hakkim var sizin nezdinizde
Bosanmak kolay tabi ki eger bir kadinin meslegi varsa , arkasinda ailesi varsa , cocuklari tek basina yetistirmek de zor birsey degil , bir kadin egitimliyse bilincliyse ailesi destekse o cocuklar mis gibi buyuyor bunu da kendimden biliyorum
Burda zaten insanlar once sorar isin var mi ailen destek mi diye sonra bosan derler , belli ki kendi yasaminiz nedeniyle hassasiniz bu mevzularda ancak her hauat bir degil , her insan bir degil , bosanip cocuguna bakamayan beter eden de var bosanip cocugunu piril piril buyuten de var
Bu tamemen annenin imkanlariyla alakali , ayrica baba evliyken kotu babaysa zaten bosandiktan sonra da bir zahmet uzak dursun cocugundan

Turkiyenin yarisinda kadinlarin durumu zor haklisiniz onlara bosanmak kolay degil ancak konu sahibi gibi kadinlar icin kolay , onun yapmasi gereken kendisini ve cocuklarinin gelecegini dusunmek cunku konu sahibi kocasina muhtac bir kadin degil , bu adami bosuna cekmesine gerek yok , mutsuz sekilde yasamasina gerek yok , cocuklarini bu mutsuzluk icinde buyutmesine gerek yok , meslek sahibi , akilli , bilincli , iyi bir aileye sahip bir kadin
Konu sahibinin esi kadına ne yapmıs ben mi kacırdım acaba bazı seylerı bosanmayı gerektirecek kadar durmuyor sorun hallolur buradaki her kadınım agzımdan cıkanlar su bosan kadın siginma evine git calıs bak ben yaptım sen de yap ne kadar kolay bir evlılıgı bitir demek aldatma şiddet yoksa son care bosanma olmalı bence ha baktı olmuyor konustu destek aldı vs bosansın ki zaten kadın kendi diyor cocuklarına düşkün diye kötü baba deme dı kı
 
Ailen arkanda değil ve mesleğin yoksa çok zorlanırsın ,işe girsen çocuğu kime bırakacaksın ,kreş ya da okula versen maaş ne alacaksın kira ,faturalar ,mutfak giderleri ohoooo çok zor tek başına boşanıp çalış çocuk bak ,çocuk maf olur.Evlilik kötüyse ve çocuk varsa boşanmak binkere düşünülür .Benim ailem en sonunda yanımda oldu kızım 2 yaşındaydı ayrıldım ama konuşan çocuk konuşmayı bıraktı tek yaptığı baba diye ağlamaktı geri döndüm, sırf kızım için bazen çocuklar için dönüyoruz ,şükürler olsun ki düzeldik( inşallah ,maşallah 😑😬) Rabbim herkesin yardımcısı olsun .
İşte bunu burdakılere anlatamıyorsun canım hoş onlara anlatan yok ama neyse. Oyle destek yoksa ayrılmak zor meselgım var henuz baslamadım ama saglık mezunuyum gercı Ozellere ıs yok devlette 88 almam lazım hadı basladım kim bakacak gece nobetı var bunun mesaisi var ve benim kimsem yok napim sabrediyorum burda herkesın tek bıldıgı kadın siginma ya git. Oraya gidince cocugu yuvaya alıyorlar hangi anne bırakır cocugunu kimse kimseyi kandırmasın orda cocuklara nasıl muamele edildiğini herkes biliyor bir anne nasıl bırakır ıste cogu kadın bu sebeple ayrılmıyor ama bu forumda kadınlar herhalde Avrupa da yasıyoruz sanıyor
 
Böyle düşününce bende çok bileniyorum eşime karşı ama sonra düşünüyorum çocuklarımın hayatında baba figürünün eksik olmasi onlar için nelere mal olacak dünyalarına nasıl etki edecek nasıl etkilenecekler. Aklima bu düşünceler geldiği zaman çocuklarımın mutsuzluğu gözümün önünde canlandığı zaman nefesim daraliyor sanki. Bu yüzden caba gostermek istiyorum eşime bazı şeyleri anlayacağı şekilde anlatmaya çalışarak zamanla düzelir belki. Sonucta 2/3 yil oncesine gore baya bir ilerleme var kendisinde :) Ha bu süre içerisinde yipranacagimi biliyorum ama çocuklarım icin deger.
butun mesajlarınızı okumaya calıstım gordugum manzara sulak verımlı topraklardan yetısen bır cıcegın corak bır arazi de kok salmaya calısmasından baska bır sey degıl. Sızın kadar kendını gelıstırmıs bır ınsanın zaman ıcerısınde susturulup yalnızlastırılması ne kadar uzucu ınanın sızı hıssedıyorum. ben esınızın usengec kendını yenılemekten korkan bırı oldugunu dusunuyorum. Ogrenmeye kapalı kendı komfort zonunda o kadar rahat kı. bahsettıgınız sorunların esınızı bır kalıba sokmak oldugunu kesınlıkle dusunmuyorum. esınız ogrenmekten kendını yenılemekten ve guncellemekten korkan usengec bırısı. aynı zamanda da saygısız sıze ve dusuncelerınıze saygısı yok ozellıkle o dugune les gıbı kokan kıyafetlerle gıtmeye calısması ve fıkrınızı kucumsemesı tamamen saygısızlık. cocuklarım ıcın evlı kalıyorum demıssınız evet ben de bu sorunlar nedenıyle evlılıgımı bıtırmeye cesaret edemezdım ozellıkle de cocuklar varken cok dusunurdum yanı. ama lutfen kabullenıp susmayın sızın yerınızde olsam mesela bır 10 yıl sonra esımın yasam tarzı bana tamamen normal mı gelecek acaba ben zamanla farketmedıgım bır sekılde onun kalıplarına mı gırıyorum dıye dusunurdum. Aklıma ılk gelen yasadıgınız cevreyı degıstırmenız. sehır degıstırın ya da bu dar anlayıstakı ınsanlarla sık gorusmeyın. Daha egıtımlı hayata bakıs acıları farklı ınsanlarla bır araya gelmeye calısın. ınsanların cevresının kısısel gelısımlerınde cok etkılı oldugunu dusunuyorum. sızı asagıya cekecek tıpler yerıne yukarıya tasıyacak ılerletecek bırlıkte zaman gecırdıgınızde yada tartıstıgınızda yenı bır seyler ogrenecegınız kısılerle arkadaslık edın.
 
Konu sahibinin esi kadına ne yapmıs ben mi kacırdım acaba bazı seylerı bosanmayı gerektirecek kadar durmuyor sorun hallolur buradaki her kadınım agzımdan cıkanlar su bosan kadın siginma evine git calıs bak ben yaptım sen de yap ne kadar kolay bir evlılıgı bitir demek aldatma şiddet yoksa son care bosanma olmalı bence ha baktı olmuyor konustu destek aldı vs bosansın ki zaten kadın kendi diyor cocuklarına düşkün diye kötü baba deme dı kı
Sizinle hayat goruslerimiz cok farkli sanirim ortak paydada bulusmamiz mumkun degil , ancak herkes evlilige sizin gibi bakmiyor , yani evlilik hayat amaci degil , olsa da olur olmasa da oyle ahim sahim vah vah evlilikler bitmesin diye dusunmeyen milyonlarca insan var o yuzden bosan demek kolay
Bir iliskiyi bitirmek icin illa fiziksel siddet, aldatma sart degildir , sadece mutsuz olmak en büyük sebeptir bana gore
 
İşte bunu burdakılere anlatamıyorsun canım hoş onlara anlatan yok ama neyse. Oyle destek yoksa ayrılmak zor meselgım var henuz baslamadım ama saglık mezunuyum gercı Ozellere ıs yok devlette 88 almam lazım hadı basladım kim bakacak gece nobetı var bunun mesaisi var ve benim kimsem yok napim sabrediyorum burda herkesın tek bıldıgı kadın siginma ya git. Oraya gidince cocugu yuvaya alıyorlar hangi anne bırakır cocugunu kimse kimseyi kandırmasın orda cocuklara nasıl muamele edildiğini herkes biliyor bir anne nasıl bırakır ıste cogu kadın bu sebeple ayrılmıyor ama bu forumda kadınlar herhalde Avrupa da yasıyoruz sanıyor
Siz bu konuyu neden bu kadar kisisellestirdiniz ki?
Konu sahibi siz degilsiniz ama konuyu siz acmis gibi yorum yapiyorsunuz insanlara , kimse size bosan demiyor hanimefendi , konu sahibi ile cok farkli insanlarsiniz siz , eger varsa derdiniz acin konu oraya yazsin insanlar
 
İşte bunu burdakılere anlatamıyorsun canım hoş onlara anlatan yok ama neyse. Oyle destek yoksa ayrılmak zor meselgım var henuz baslamadım ama saglık mezunuyum gercı Ozellere ıs yok devlette 88 almam lazım hadı basladım kim bakacak gece nobetı var bunun mesaisi var ve benim kimsem yok napim sabrediyorum burda herkesın tek bıldıgı kadın siginma ya git. Oraya gidince cocugu yuvaya alıyorlar hangi anne bırakır cocugunu kimse kimseyi kandırmasın orda cocuklara nasıl muamele edildiğini herkes biliyor bir anne nasıl bırakır ıste cogu kadın bu sebeple ayrılmıyor ama bu forumda kadınlar herhalde Avrupa da yasıyoruz sanıyor
Gerçekten ben de bazen burda verilen cevaplara şaşırıyorum,klişe ezberlenmiş cevaplar peki ya sonrası ...
 
Bir insanın sırf “öyle gördü” diye aynı düzeni devam ettirmesi saçma değil mi? İnsan kendi aklıyla neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt edebilir yahu. Benim annem de babam da kendi büyüdükleri ortamı yaşatmadılar bize. Kendi anne-babalarının ilişki şeklini devam ettirmediler çünkü akılları var ve yanlış gördükleri şeyleri düzeltmişler. Her zaman derim Babannem ve dedemden nasıl babam gibi mükemmel bir insan çıktı diye... eşinizin önce yaptığının yanlış olduğunu görmesi lazım. Bunu da en güzel evlilik terapisti halleden bence. Bu konuda kararlı olduğunuzu belirtin. Ve bir şekilde ikna edin terapiye.
 
Ben eşimle hiç konuşamam. Hele ki bir konuyu tartışacağız asla tartısı enine boyuna inceleyemeyiz. Ben konuşurum o bana bakmaz dinler ki dinlerim orasıda mechul sonra ben bunlara sinirlenirim işin sonu bağırıp cağırmaya ağlamaya kadar gider. Sesimi duyurmak için ona. Halbuki dinlemek isteyene fısıltınbile yeter. Sonra ben cok film izlerim. Bir kere bile benle film izlediğini bilmem. Denedi ama hep uyudu başında. Bir kere bile bir filmin kritiğini yaptığını bilmem yada bir kitabın cünkü kitapta okumaz ben okurum hemde cok cok. Birlikte sinemaya nadir gideriz gittiğinizde de hiç böyle olurum ne kadar sacma diyerek izler. Kaliteli kritik yapamam onunla. Hatta sinemada bile uyumusluğu var. Müzik dans bunlardan bihaber. Bende cok severim tam tersi. Evde dans ettiğimde yukarıdaki birisinin dediği gibi göz devirir. Alaycı bakıs atar. Hevesimi kırar. Birlikte eğlenemeyiz. Kendi kendisinde eğlenme zaten gülmez asık suratlıdır muhabbeti yoktur. Konusacak olsa benim hiç ilgimi cekmeyen ya siyasetten birkaç cümle yada köyden inekten tavuktan bişeyler. Hiç ama hiç ortak noktamız yok. İçimi sömürdü bende onun tabi. Evlilik yapacaklar bakın sadece bu kriterlere bakın para pul yakışıklılık değil. Yeme içme zevklerimiz bir değil. Ben Akdeniz üsulü o doğu üsülü. Filan falan canım sıkıldı
Bacım niye evlendin? Kaşına gözüne mi yandın?
 
Yanlış anlamayın kafanızı karıştırmak istemiyorum, sadece merak ediyorum. Eşinize şuan aşık olduğunuzu hissetmedim, ya ileride başkasına aşık olursam , bir ortamda tam kafa dengim biriyle tanışırsam ve etkilenirsem ne yaparım diye düşünüyor musunuz hiç? Bana iki tarafın anlaşamadığı evliliklerde korkulması gereken bir durum gibi geliyor bu. Kendimi sizin yerinize koydum aklıma gelen ilk şey bu oldu, sanırım yerinizde olsam her şeyden önce ya birine aşık olursam ne yapacağım o zaman düşüncesi gelirdi. Aşka çok anlam yüklediğim için de olabilir
 
yine bir ardını toplatmak için saf küçük kız bulmuş ve evlendikten sonra maskesi düşmüş erkek ile kandırılmış genç evlenmiş kadın konusu. umarım bu kandırma olayı ileride suç kapsamına girer de gelecek nesiller rahat eder.

konuyu baştan sona okudum. konu sahibinin kocasına derdini anlattığına cevap olarak aldığı "ağırlığımı koyuyorum" cümlesinde oturduğum yerde sinir krizi geçirdim. hala geçmedi, adam karşımda olsa boğazlasam umurumda değil.


bilmemkaç senedir aynı yastığa baş koyduğu insan hakkındaki adamın kafasındaki denklem:

"ağırlık koymak" > karısının kalbinin kırılması

ya bakın, bunu yedi kat ele yapmazsınız. karşısınıza birisi geçip size üzüldüğünü anlatırken böyle cevap vermezsiniz yedi kat ele bile ya. adam iki saniye bile düşünüp kendinden şüphe etmiyor, yazık ya bu kadın niye bu kadar üzülmüşi demiyor. zulümdür bu zalimliktir. merhametsizliktir.

konu sahibi arkadaşım, bak bu adam seni kandırmış. bak bu normal değil. biz bunu yıllarca normalmiş gibi sindirdik ama normal değil.

ben de nato kafa nato mermer bir babanın ve 40 senedir ondan insanlık beklemiş bir annenin çocuğuyum. YAPMA.

yurtdışında okumuşsun vatandaşlığın var. al çocuklarını bas git geldiğin yere.

niye biliyo musun? sana merhamet etmeyen adam çocuklarına da etmeyecek de ondan. o çocuklar ele avuca gelip babaya ergenliğin getirdiği normalliklerle ufak isyanlara başladığında bu adam onların da her dediğine kulak tıkayacak. ve düşman kesilecek bak buraya yazıyorum yaşadım ben bunu.

çocuk küçükken sevimlidir zaten, sevmesi kolay. adam iş çıkışı geliyor çocuğun derdini çekmiyor zaten. sarılmada iki sevgi göstermede ne var? ama büyürken daha fazlasına ihtiyaç duyacak bu çocuklar. ve bu merhametsiz adam tıpkı sana yaptığını onlara da yapacak.

ve sen, elinde yurdışı imkanları olduğu halde çocuklarını bu mağarada mı bırakacaksın cidden?

çocuklarının kocan gibi doyumsuz mutsuz ve merhametsiz ve en kötüsü de yalancı bir insan mı olmalarını istiyorsun?

maskesi sonradan düşen bu adamların tümü profesyonel yalancı.

biz sana ne kadar burdan haykırsak az. sen kararını vereceksin.
 
Back
X