Ben mesela bu yola girerken tek cocuk hesabi yaparak girdim. Cok rahat bakarim sorun olmaz ya falan diye her turlu hesabi yaptim. Sonra ikiz oldugunu ogrendik
Ben mesela bu yola girerken tek cocuk hesabi yaparak girdim. Cok rahat bakarim sorun olmaz ya falan diye her turlu hesabi yaptim. Sonra ikiz oldugunu ogrendikYa kültürlü olduğun zaten guzel cümle kurmandan anlaşılıyor ondan nasil hesaplayamadin diye düşünüyorum evet muhtemelen ben anne olmadigim icin anlamiyorum. Ama bu yola girerken insan yuz defa düşünüyor ve yandim diyerek başlamak gerekiyor sanki peşinen. Ayrıca neden yapamadığını düşünüyorsun onu anlamiyorum sen tek kişisin ve bebege kediye adama yemege temizliğe herkese her şeye illa sen mi bakacaksin. Senin boynunun borcu degil bu kadari. Eminim bebegine guzel de bakiyorsundur digerlerini paslaman lazim birilerine. Kimse sacini supurge edip hepsine kendi yetmio emin ol yetenin de tipi kayiyordur elbette. Robot süpürge var mi :)? Kedili evde sart gibi bisey.
Evin her yeri zaten oyuncak ve yastık dolu düşmesin diye. E robot süpürge de sürekli onlara takılıyor doğru düzgün süpürmüyor. Sürekli peşinden gidiyor duruduryor haritası değişiyor bu sefer. O da bana çare olmadı açıkçası maalesef. Teşekkürler yine de fikir için.Bence evin icinde robot supurge gezdirebilirsiniz ama yerlere cok takilmayin. Daha cok pis yerlere gidecektir emin olabilirsiniz. Yurumeye bir baslasin, o agiza neler atilmaya calisiliyor akliniz sasacak. O yuzden cok rahat olun.
Ben o donemler ben de yanlarinda yatiyordum oglen uykusunda. Yerleri toparlayip supurgeyi calistirip yatak odalarina uykuya geciyordum. Ama tabi herkesin duzeni ve dinamigi farkli.Evin her yeri zaten oyuncak ve yastık dolu düşmesin diye. E robot süpürge de sürekli onlara takılıyor doğru düzgün süpürmüyor. Sürekli peşinden gidiyor duruduryor haritası değişiyor bu sefer. O da bana çare olmadı açıkçası maalesef. Teşekkürler yine de fikir için.
Ay alti ustu bir tane 10 aylik bebege bakacak. Bazen bu erkeklerin de ben yapamiyorumlari beni benden aliyor. Ayricada bebegin bu donemlerde anneden ara ara ayrilmayi ogrenmesi lazim.Aramayacak işte.
Sonuçta çocuk hasta değil, panik yapacağı bir durum yok.
Bir şekilde onu oyalayacak 2 saat. Aramayacak sizi.
Haftada bir böyle çıksanız bir arkadaşınızla görüşürsünüz, kuaföre gidersiniz , sadece yürürsünüz. Tek başına ev içşn alışverişine gitmek bile bir değişiklik oluyordu çocuklar çok küçükken.
Hepsi iyi gelir, eşiniz bu konuda yardımcı olmalı.
Yaşadığınız şeyler de normal ve geçici elbette bir çoğumuz yaşadık bunları. Yalnız değilsiniz.
Var ama bebeğim sürekli peşinden gidip durduruyor ve ev yastık, oyuncak kaynıyor. E süpürge de sürekli onlara takılıyor, o da bana çare olmadı açıkçası. Aslında benim derdim kendimi parçalamak değil. Şu an kör topal idare ediyoruz. Ben hem bebeğime evime bakıp hem de biraz kendime dikkat etmek istiyorum. Önceden güzel bir kadın olduğumu düşünürdüm. Ama şimdi +20 kilo, bakımsız saçlar tırnaklar, sürekli yorgun ve gergin biri oldum. Giydiklerim yakışmıyor sanki. Makyaj yapmak istemiyorum kötü durduğunu düşünüyorum. Eşim evlendiğimiz gibi duruyor. Ama maalesef ben artık çok farklıyım. Hatta yakışmadığımızı düşünmeye başladım. Hepsi bir araya gelince bir de bu psikoloji insanı mahvediyor.Ya kültürlü olduğun zaten guzel cümle kurmandan anlaşılıyor ondan nasil hesaplayamadin diye düşünüyorum evet muhtemelen ben anne olmadigim icin anlamiyorum. Ama bu yola girerken insan yuz defa düşünüyor ve yandim diyerek başlamak gerekiyor sanki peşinen. Ayrıca neden yapamadığını düşünüyorsun onu anlamiyorum sen tek kişisin ve bebege kediye adama yemege temizliğe herkese her şeye illa sen mi bakacaksin. Senin boynunun borcu degil bu kadari. Eminim bebegine guzel de bakiyorsundur digerlerini paslaman lazim birilerine. Kimse sacini supurge edip hepsine kendi yetmio emin ol yetenin de tipi kayiyordur elbette. Robot süpürge var mi :)? Kedili evde sart gibi bisey.
Aslında bakar ama şöyle bakar. Çok ağlayınca ekran açıyor çocuğa ve ben de bunu istemiyorum. Hipnotize oluyor direkt hiçbir şeyle ilgilenmiyor çocuk.Ay alti ustu bir tane 10 aylik bebege bakacak. Bazen bu erkeklerin de ben yapamiyorumlari beni benden aliyor. Ayricada bebegin bu donemlerde anneden ara ara ayrilmayi ogrenmesi lazim.
Surda bende yerimi alayim fikirleri merak ettim. Benim bebegim uc aylik dua ediyorum bir an once buyusun diye. Bencillik belki ama gercekten zor. Ayni donem iki ucu yapabilene helal olsun ben biriyle basa cikamiyorum.varligina hamd olsun sukurler olsun ama zorm annemve bebegimin babasiyla donusumlu bakiyoruz. Esim diyemiyorum ayrilma kararimiz var. Ama yinede babalik gorevini yapiyor bebegim kucaga inanilmaz alisti babasi ve ananesi saatlerce kucakta gezdiriyolar. Bende cok rahattim eskiden suanda dus dahi alamiyorum.otomatik ana kucagina koyuyorum bazen. Ustune uzun halkaya oyuncaklar gecirdim cingirakli. Onlarla surekli oynuyor bir yarim saat o beni kurtardi o anda ya giyiniyorum ya kahvalti ya makyaj vs.yada camin onune puset koyuuorum yine oyuncak asiyorum. Cok mizmiz bizimkide. Genelde mutfaga puset koyuyorum beni izlemesini sağlıyorum o anda bas basgir sarki soyluyorum konusuyorum susuuor.Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.
Simdi ben size soyle anlatayim. Biz kadin olarak, cocuk bakmayi bilerek dogmuyoruz, biz de sonradan ogreniyoruz. Esiniz de bence ogrenebilir. Acmayacak o ekrani. Cocuk oyalamayi zamanla ogrenecek. Kolaya kacmak her zaman kolaydir. Alip disari cikabilir mesela. Bir parka gidebilir eger etrafinizda park falan varsa, cim uzerinde oyalamak kolay. 10 aylik donemde benim bebeklerim de cok zordu. Gercekten cok zor oyaliyorduk ama bir sekilde o zamanlar gecti. Simdi daha zor zamanlardayizAslında bakar ama şöyle bakar. Çok ağlayınca ekran açıyor çocuğa ve ben de bunu istemiyorum. Hipnotize oluyor direkt hiçbir şeyle ilgilenmiyor çocuk.
Seni üzmek istemem ama o aylarda yine oyalayabiliyordum ben de. Ama şu an emekliyor ve her yere tırmanıyor. Sürekli peşinde gezmek zorundayım düşmesin diye. Yerdeyken sürekli paçalarımı çekiştirip kucak istiyor. Bir yere tırmanmaya izin vermeyince ağlama krizine giriyor. Bugünlerin kıymetini bil kısacası.Surda bende yerimi alayim fikirleri merak ettim. Benim bebegim uc aylik dua ediyorum bir an once buyusun diye. Bencillik belki ama gercekten zor. Ayni donem iki ucu yapabilene helal olsun ben biriyle basa cikamiyorum.varligina hamd olsun sukurler olsun ama zorm annemve bebegimin babasiyla donusumlu bakiyoruz. Esim diyemiyorum ayrilma kararimiz var. Ama yinede babalik gorevini yapiyor bebegim kucaga inanilmaz alisti babasi ve ananesi saatlerce kucakta gezdiriyolar. Bende cok rahattim eskiden suanda dus dahi alamiyorum.otomatik ana kucagina koyuyorum bazen. Ustune uzun halkaya oyuncaklar gecirdim cingirakli. Onlarla surekli oynuyor bir yarim saat o beni kurtardi o anda ya giyiniyorum ya kahvalti ya makyaj vs.yada camin onune puset koyuuorum yine oyuncak asiyorum. Cok mizmiz bizimkide. Genelde mutfaga puset koyuyorum beni izlemesini sağlıyorum o anda bas basgir sarki soyluyorum konusuyorum susuuor.
Valla ben de daha iyiye gidecek diye bekliyorum ama hep kötüye gitti.Simdi ben size soyle anlatayim. Biz kadin olarak, cocuk bakmayi bilerek dogmuyoruz, biz de sonradan ogreniyoruz. Esiniz de bence ogrenebilir. Acmayacak o ekrani. Cocuk oyalamayi zamanla ogrenecek. Kolaya kacmak her zaman kolaydir. Alip disari cikabilir mesela. Bir parka gidebilir eger etrafinizda park falan varsa, cim uzerinde oyalamak kolay. 10 aylik donemde benim bebeklerim de cok zordu. Gercekten cok zor oyaliyorduk ama bir sekilde o zamanlar gecti. Simdi daha zor zamanlardayiz
Ben huniyi takardım kafama herhalde ikiz olsa.Ben mesela bu yola girerken tek cocuk hesabi yaparak girdim. Cok rahat bakarim sorun olmaz ya falan diye her turlu hesabi yaptim. Sonra ikiz oldugunu ogrendikSimdi cok rahat bir sekilde iddia ediyorum ki tek cocuk cok kolay. Her turlu idare ederim ama Allah insanlarin dagina gore kar veriyor Cok zorlandim, 2 yildir bir fiil uykusuz geziyorum. Karin kaslarim vardi benim, ama simdi vucudum bok gibi gobegim sarki ve ameliyatsiz gecmez. Saclarimin yarisi dokuldu. TEk cocuk olsaydi bunlarin hepsini 2 senede hallederdim ama maalesef oyle olmadi. Butun hesaplarim suya dustu. Yurtdisindayim, kimseye birakamiyorum, kimsem yok. Esimle beraber surunuyoruz. Yettigi kadar birseyler yapiliyor.
Yalnız bakamadığını iddia ediyor. Ama bebeğim de gerçekten çok huysuz. Özellikle bu aralar dişleri çıkıyor extra huysuz. Ne zaman bu teklifle gelsem biz de gelelim diyor. O zaman da benim için bir anlamı kalmıyor tabii.canim bebegim senin bebisinin yaslarinda ve ayni durum bizde de var. Haftasonlari 2-3 saat birak bebegini babasina git bi alisveris yap, kuaföre git, arkadasinla kahve ic. Niye yapmiyorsun?
yanliz kalinca mecbur öyle bi bakar ki? esin üstünden atmaya calisiyor belli. Ne demek yanliz bakamiyor? Senin hasta olma lüksün yok mu hic? Adami cok rahata alistirmissin belli. Diger erkekler nasil bakiyorsa o da bakar (eger gerizekali degilse). Isine gelmiyor kusura bakmasin.Yalnız bakamadığını iddia ediyor. Ama bebeğim de gerçekten çok huysuz. Özellikle bu aralar dişleri çıkıyor extra huysuz. Ne zaman bu teklifle gelsem biz de gelelim diyor. O zaman da benim için bir anlamı kalmıyor tabii.
Güzel yazmışsınız elbette ki hepsi doğru. Ama bebeği arabada durmayan, dışarıda sürekli ağlayan bir bebek varsa nasıl kitap okunup, kulaklık takıp nasıl müzik dinlenecek ki. Bunları yapmak mümkün olsa bence çoğu anne bunalıma girmez.güzel günlerde büyütün bebeğinizi..
biraz sakin olsanız. Bir insan yetişecek sizin ellerinizde, onu siz büyüteceksiniz. Bu, kahveye çıkmaktan, kuaförde saatler harcamaktan, temizliğe gömülmekten çok daha öncelikli bir iş.
Önceliğiniz o olacak, evde kahve köşesi yapıp kahvenizi evde içebilirsiniz. Türlü makinalar var.
Tırnaklarınızı, bebeğinizi uyuturken törpüleyebilirsiniz. O uyuyunca saçlarınızı yapabilirsiniz. Bir süre kişisel bakımınızı kendiniz hallediverin.
Evde ufak dokunuşlarla makyaj yapın. Kendinizi dışarı atın ve arada sadece yürüyün. Kulaklık takıp, sesli kitap ve güzel müzikler dinleyin.
Bebeğinizi arabaya koyun, miss gibi temiz hava alsın. Güneş alsın. Siz de elinize soğuk bşyler alın, birlikte yürüyün.
Rabbim kapı kapı aratabilirdi evlat, sağlık sorunu olabilirdi, hastane hastane gezebilirdiniz. Çareler arasaydınız inanın dip boyalarınız aklınızın ucundan geçmezdi.
Şikayet etmekten ziyade, böyle çözümler bulabilirsiniz.
Ve öyle çabuk geçiyor ki, 10 yaşında oğlum bana akıl vermeye başladı :)
Bekarlığımda çok ülke gezmedim ama şimdi oğlumla dünyanın en eşsiz seyahatindeymişim gibi hissediyorum..
güzel günlerde büyütün bebeğinizi..
biraz sakin olsanız. Bir insan yetişecek sizin ellerinizde, onu siz büyüteceksiniz. Bu, kahveye çıkmaktan, kuaförde saatler harcamaktan, temizliğe gömülmekten çok daha öncelikli bir iş.
Önceliğiniz o olacak, evde kahve köşesi yapıp kahvenizi evde içebilirsiniz. Türlü makinalar var.
Tırnaklarınızı, bebeğinizi uyuturken törpüleyebilirsiniz. O uyuyunca saçlarınızı yapabilirsiniz. Bir süre kişisel bakımınızı kendiniz hallediverin.
Evde ufak dokunuşlarla makyaj yapın. Kendinizi dışarı atın ve arada sadece yürüyün. Kulaklık takıp, sesli kitap ve güzel müzikler dinleyin.
Bebeğinizi arabaya koyun, miss gibi temiz hava alsın. Güneş alsın. Siz de elinize soğuk bşyler alın, birlikte yürüyün.
Rabbim kapı kapı aratabilirdi evlat, sağlık sorunu olabilirdi, hastane hastane gezebilirdiniz. Çareler arasaydınız inanın dip boyalarınız aklınızın ucundan geçmezdi.
Şikayet etmekten ziyade, böyle çözümler bulabilirsiniz.
Ve öyle çabuk geçiyor ki, 10 yaşında oğlum bana akıl vermeye başladı :)
Bekarlığımda çok ülke gezmedim ama şimdi oğlumla dünyanın en eşsiz seyahatindeymişim gibi hissediyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?