Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

Sizi o kadar iyi anlıyorum ki benim kızım 19 aylık o da aynı böyle kucak istiyor sürekli. Kahvaltı yemek hazırlamak kabus resmen. Geçtiğimiz haftasonu kuzenimle yazlığa gittik aynı aylarda çocuklarımız var. O her şeyi rahat rahat yaptı işini gücünü, eğlencesini. Yemek yedi ama ben sürekli ağlayarak kucak isteyen bir çocukla gittiğime pişman oldum. Kendi bile dedi seni görene kadar abarttığını düşünüyordum diye. Arada çocukları alır dışarı çıkarız, benim kızım arabadan inmek kucağıma gelmek ister, kucağıma alır tek elle arabayı sürerim, kuzenimin oğlu arabasında gezer sessiz sedasız. Gerçekten anlamıyorlar bana da diyorlar kızın büyüdü, odada oynar sen yemeğini, temizliğini yaparsın diye. Öyle olmuyor işte
 

İyi de bebek sizinleyken de sürekli ağlayan bir bebekmiş. Siz bütün gün tek bakıyorsanız eşiniz de 2 saat bakabilir. Ben telefonlarını bile açmazdım bana böyle bir hareket yapsa. Yalnız bakmak istememesini neden normal karşılıyorsunuz ki?
 

Bu gayet öngörülecek bir şey değil mi yalnız. Asansörsüz binada çocuk yapacak olsam nasıl dışarı çıkarıp eve sokacağım en çok düşündüğüm şey olur. İnsan çoğu şeyi öngörebilir, ha üreme içgüdüleri baskın çıkar ve görmezden gelir o ayrı. Konu sahibi de çocuğu olunca başına bunların geleceğini pekâlâ biliyordu ancak anne olma isteği ağır bastı. Allah yardımcısı olsun o ayrı, çocuğu biraz büyüyünce iyi ki yapmışım da diyecek
 
Ortalık hafif, tek elle açılır katlanır bebek arabaları reklamları ile dolu. Kangurular, slingler...Kimse aa binada asansör yokmuş böyle zormuş ya gibi bir aydınlanma sonradan yaşamıyor. Sorunu böyle ürünlerle çözeceğini düşünüyor. Bozuk kaldırımların, hafif görünen o yokuşların nasıl zorlayacağını bilemiyorsunuz bebeği alıp gezmeden. Çünkü artık tek başınıza geçmiyorsunuz aynı yerden. Sırf bunun için çocuk isteyen biri de aklında çözüm olduğunu düşündüğü ürünler varken erteler mi ertelemez. Zor da olsa o çocuk bir şekilde gezdirilir. Ben kiracıydım, imkanım da vardı taşındım yokuşlu yerden orası ayrı tabi.
 

Çocuk ağır bir şey evet. Kedilerimi bile kucağımda bazen uzun süre taşırken nefes nefese kalıyorum. Bir bebeği nasıl taşıyacağım tahmin bile edemiyorum, çürük yumurtayız biz, eski topraklar bunları düşünmezdi :)
 
Aynı yollardan geçtim. Çözüm şu gündüz bebeği alıp dışarı çıkacaksınız..evde iş bitmiyor. Yürüyüş yapın bebek arabasında uykuya geçerken de bı kafeye oturun kitap okuyun vs.

İkici ve en önemlisi ise eşiniz yardımcı olmaya ak yarı yarıya yapacak. Gece gündüz Bebek sizdedir muhtemelen gece uyanması vs. Eşiniz de tüm yemek ve ev işi sorumluluğunu üstlenecek. Bebek üç yaşına falan gelene kadar.
Akşamları da Bebek uyuyunca banyo vs işlerinizi halledersiniz eşiniz evi toplay8p bir çay yapsın bir zahmet.

Genel olarah şunu diyebilirim ki türk erkeği ile evlilik pismanlık. Burada alman arkadaşlarım var
Kocaları yarı yarıya da diyemiycem kadından daha çok ev işi yapıp çocuk bakıyor.

Bizim ülkede evlilik erkeğe rahatlık kadına zulüm.
Sonra da niye bakımsızsın der eşiniz muhtemelen. Gel de çıldırma. Tavsiyem içinize atmayın taleplerim bunlar deyin yaptırın
 
E siz de bakamıyorsunuz. Aglıyor ediyor demi idare ediyorsunuz. O da idare edecek. Durmuyor bebek diyene de ayar oluyorum bizde de durmuyorlarki zaten. Bir şekilde bakıyoruz yani. Erkeklere yeminle sinir oluyorum. Kocanızı törpüleyin siz az bencilliği boraksın
 
Ilk cocugumda ben de sizin gibi çok zorlandım. Az uyuyan, sürekli ağlayan bebekti. Esim destek olmasına rağmen, anne olmak zor

İkinci bebeğime daha bilinçli baktığım için, ağlamaları normal geliyordu. Her seyi daha normal kabul ediyordum. Geçici olduğunu biliyordum. O yuzden süreç daha kolay ilerledi.
Disari da çıkıyordum, evime misafir de geliyordu.
Bu arada öyle hızlı iş yapan ,pratik birisi değilimdir..
Siz karnı tok, altı temiz ,hastalığı da yoksa, agladi diye sıkıntı yapmayın. Ağlayınca hemen farkli pozisyona geçerseniz, cocuk da sürekli ağlar.

Artık büyümüş, eşinizle açık alan parkli bir yere gidin. Sırayla bakın. Oyuncagi eline fazla parca olarak vermeyin. 1 2 oyuncakla oynasın. Bir sonrakine değiştirin. Ekran açmayın ama çocuk şarkıları açabilirsiniz,eline vermeden. O da kafasını dagitir
Yakin zamanda ağlamaları azalır. O zaman esin daha rahat bakar merak etmeyin..
Bu arada bana göre kedi bakimida çocuk bakımiyla eş değer. Onlarda ekstra yoruyordur.
dikey supurge varsa, 5 dk süpürür.. çocuğunda dikkatini çeker belki.
Çocuğuna kitap okuyarak kahveni içebilirsin.
Ama işin özü rahat olmakta. Cocuklarda bunu hissediyor sanırım.
Suan 3. Çocuğum olsa ,cok daha rahat bakarım.
 
Sizi çok iyi anlıyorum, benim kızım kolikti, hep ağlardı saç kurutma makinesi, elektrik süpürgesi sesi açardık youtuptan, biraz susardı daha sorna Buziki Orhan'ın kolik bebekler için albümü işe yaradı, çok ağladığı zaman omu açabilirsiniz, garip şekilde rahatlıyorlar, üzerinizde yükünüz fazla gün içerisinde eşinizin sizi rahatlatması gerekiyor, ben banyoya giremezdim, tuvalete girsem kızım ağlardı, kapıda meme için kucağında beklerdi eşim, sadece meme de susuyordu, saçımı taradığımı bile hatırlamıyorum o dönem, bu günler yıpratıcı ama geçiyor, yine kendinize zaman ayırabileceksiniz, tabii çocuk öncesi gibi olması zor ama bu zor günler geçecek, umarım eşinizden yardım alabilirsiniz, biraz emrivaki yapmak da gerekebilir, ben çıkıyorum çocuğa bakmalısın diye, sonuçta nefes alacağınız bir iki saat.
 
Merhaba ben de sizinle benzer bir süreçten geçtim geçiyorum. Benim eşim vardiyalı çalışıyor o yüzden ekstra yorgun oluyor fiziksel olarak. Bebeğim su an 2 yasinda hala tüm gece uyumadığı oluyor. Beni en ama en çok zorlayan uykusuzluk oldu, aşırı uyumayan bir bebeğim vardi. Eşime bırakıp uyuma şansım da olmuyordu çünkü çoğu gece evde dahi yok. Üstelik sabah da uyuyacak olduğu icin evde sessiz olmak zorundayız. Ilk 1 yıl hiçbir şeye yetişemiyordum ve depresyondaydım. Günlerce dus almaz, dişlerimi fırçalamazdım. Surekli kucak isteyen bir bebekti ve bensiz durmuyordu. Ne zaman ki yürümeye başladı ben de rahata ermeye basladim. Her dönemin ayrı zorluğu var ama bence hiçbir sey ilk zamanlar kadar zor degil. Su an 2 yaşında çok daha iyi uyuyor, o kendi kendine oynarken ben çay kahve içebilir haldeyim. Yeni hayata adapte olmak zor ama bu bir süreç geçecek. Size tavsiyem kişisel bakıminiza mümkün olduğunca özen göstermeniz. Bebeğiniz ağlasa da cok dert etmeyin dusunuzu alın, birkaç tane krem serum vs sürün yüzünüze, saçlarınızı tarayın, düzgün bir şekilde toplayin, üstünüzde kirli kıyafetle gezmeyin. Bütün bunlar da insanin modunu cok yükseltiyor çünkü ve günlük 5 dk alacak şeyler. Mümkün olduğunca dışarıya çıkın bebeğinizi kucakta taşımak zor haklısınız ama parka götürün sallayın, biraz enerjisini atar o da ,sosyallik de iyi gelir temiz hava da. Eşinize söyleyin bebekle ya da bebeksiz mutlaka haftada bir gezmeye gidin. Benim eşim de yalnız bakmaz ama bebekle beni her hafta mutlaka dışarı çıkarır hava almak çok iyi geliyor bana. Ev işini mümkün olduğunca bebek uyanıkken yapın o uyuyorken dinlenin.
 

Bir kadını yorulduğu için suçlu hissettirmek kadın düşmanı bir davranıştır. Çocuğu olan kadın, bunaldığını paylaşınca susturup kıymetini bil demek çok yanlış. Geçici bir süreç diye yorulmaya ve bunu paylaşmaya hakkı yok mu? Allah size de nasip etsin ama aynı duruma gelmeden kafaya takma diye ahkam kesmemelisiniz. Sizin durumunuzun sorumlusu başkaları değil, beterin beteri var zihniyeti insanı sadece aşağı çeker. Her annenin bıkkınlığını özgürce dile getirme hakkı var.
 
6 yaş mı bari az indirseydin 6 çok oldu ya geçmesi için 3-4te iyi değil mii
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…