öylesine sevmiştikki ,sanırsınız dünyada başka böyle seven yok ,yalansız ,günahsız ,herşey tozpembe idi ,deli gibi aşıktık ,16 yaşında açtım gözümü onunla 22 yaşına dek devam etti aşkımız ,ve sonuç ayrıldık.
yıllar geçti görmedim hiç ,evlendim ben, e tabi o da evlendi ( kız kardeşi arkadaşım ondan duydum laf arası )
evliliğinin ilk haftası aradı sabahın köründe beni ( telefonumu kardeşinin telefondan gizlice almış ) ve bana ne dedi biliyormusun ,yanımda yatan sen olmalıydın ,bu kadına değil sana sarılmalıydım ,neden dedi ,neden biz böyle olduk ,çok pişmanım dedi ,seni kaybettiğime çok pişmanım ..
bende 1 aylık evliydim daha ,dedim ki ona ,beni sakın bir daha arama ,asla ama asla bir daha sesini duymak istemiyorum ,ne hakla dedim ,sen kimsin ,adam olsaydın ,zamanında aşkına sahip çıksaydın ,şimdi o yanındaki ben olurdum ,şimdi defol git dedim ,
telefonu kapattım ve hıçkıra hıçkıra ağladım ,ama pişmanlıktan değil ,ne bileyim yıllar sonra sesini duymak farklıydı ,zamanında yaşadıklarımız hayallerimiz herşey çok güzeldi o zamanlar ama adı üstünde eskiden ,artık hiç birşey eskisi gibi olamazdı .
yalnış yoldasın ,anlıyorum çok sevdin ,ama lütfen ,içindeki bu şeytanı durdur ,çok vicdan azabı çekersin ,ben bunu yaşadığımın gecesi eşimin yüzüne bakamadım ,aldatmışım gibi geldi ,birde hergün konuştuğumu düşünemiyorum ,öleyim daha iyi ..
yol yakınken dön be güzelim ..