Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Eminim senden ileride süper bir anne olacak... bu yazdığımı sakın unutma... bebeğini çok seviceksin bakmalara doyamayıp vicdan azabı duyacaksın hele bir doğum yapta o zaman herşey farklı olacak :)) KENDİNE KIZACAĞIN BOLCA VAKİT BOLCA PİŞMANLIKLAR OLACAK... Rabbim inşalllah sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip eder :) ben çok uğraştım bir sorun problemde yoktu rabbim vermedi ve eşimle kavga ettim anne evine döndüm.. Allah bilir biz bilemeyiz.. her şer de bir hayır her hayırda bir şer vardır ;) İçin rahat olsun süper bir anne süper bir baba süper bir aile çok yakında...
 
Herşey yoluna girer ve çok mutlu olursunuz umarım ❤
Çok teşekkür ederim, dilerim siz de :KK200:
Evet adım adım gidersen alıştırırsın belki kendini , yalnız kalp atışı ve tekmelemesi hiç bişi hissettirmeyebilir ki beni zerre etkilemezdi , bence zirve ilk emzirdiğin an ... hıı bide onun sana muhtaç olduğunu bilmek ..
iyi yada kötü hakkında hayırlı olan ne ise o olur dilerim .
Kalpte de olmayabilir yani. İyi oldu yazdığınız, ola ki hissetmedim ekstradan korkmam, bir sonraki adımı beklerim. Belki şekli şüklü belli olunca...
Yaa çok hoşsunuz 😊Çocuk istiyorum Hatta ikinci kez tedaviye başladım ama sizi çok iyi anlıyorum.Tüp bebek tedavisinde transferden Sonra çok farklı duygular hissetmeye başladım.Yaa ne gerek vardı Ne yapacam şimdi filan diye...Tabi bunları kimseye söyleyemiyorum çünkü bir sürü uğraştık tedavi için.3 kez tüp bebek tedavisi yaptıran arkadaşımla konuşurken tutamadım kendimi ona anlattım.Oda bütün denemeler aynısını hissetmiş.Ben eminim sizde diğer anneler gibi çok iyi bir anne olacaksınız şu anda böle hissetmeniz normal kimse anneliğe tam olarak hazır olamıyor
Dilerim siz benim bu hissetiklerimi hiç tatmazsınız, kalkar göbek atarsınız karnınızı tuta tuta.
Size birşey itiraf edeyim mi?
Hamileliğimi öğrendiğimde ben de hiç sevinmedim. Hiçbirşey hissetmedim.
Ama sağlık sorunlarımdan ötürü evliliğimin 3. Ayında kimse hamile kalmamı beklemediği için, çoğu kişiye göre mucizevi bir olay olduğu için sevinmiş gibi hissetmeye çalıştım.
Çok tuhaf gelmişti bana da, üstelik sizin kadar çocuk sevmeyen biri değildim.
Bilemiyorum kürtaja sıcak bakmıyorsunuz ama, iyi düşünün. Zor günler bekliyor sizi, çok olumlu konuşamayacağım. Çocuk sevmeyen, hiç istemeyen biri için 2x zor.
Sizi kınamak ya da farklı birşey için yazmıyorum yanlış anlamayın ama, bir çocuğa iyi bakım vermek yeterli olmuyor, büyük bir sevgi, sabır, istek de gerekiyor. Çok ilgili, iyi bakan ama mutsuz annelerin çocukları mutlu olamıyor genelde.
Doğurmaya karar verdiyseniz hayırlı olsun, ne diyelim :)

Teşekkür ederim, çocuk seven biri de bu tarz hislerde olabiliyor demek ki. İç rahatlatıcı.
Kürtaj sizin için bir seçenek değilse lütfen kendinizi üzüp germeyin. Hayırlı olsun.
Yalan değil ilk bir yıl çok zor çok çok zor. Ama bir yıldan sonra her şey güzelleşiyor.
Bu kadar çok bir sevgiye insan şaşırıyor.
Ben de çocuk sevmezdim. Ama kendi çocuğunuz öyle değil. Öyle bir sevgi gerçekten yok. Doğar doğmaz yada ilk aylarda olmuyor belki. Ama paylaşım arttıkça insan öyle seviyor ki.
Bizi öyle olumlu anlamda değiştiriyor ki. Kendini tanıyorsun aslında. İçimdeki sabrı keşfettim ben. Baştan onunla çocukluğuma döndüm çocukluğumu keşfediyorum.
Masum sevgisi yetiyor. Düşünce mesela öpüyorum geçtiğini sanıyor safım.
Emin olun bir yılın sonunda iyi ki diyeceksiniz.
İnsana güzel yoldaş oluyorlar.
Tüm bebeklere çocuklara tahammülünüz sevginiz artacak hatta.
Ben iyi yanlarımı ortaya çıkardığı için sevdim en çok anneliği.
Lütfen ağlamak yerine kendinize üç yıl mola verdim. Ama üç yıl sonra daha güçlü ve yanımda en büyük yoldaşımla döneceğim hayat diyin. En olun ufak bir moladan sonra yanınızda en büyük dostla döneceksiniz eski hayata.

Teşekkür ederim, her şeyimi bilen arkadaşım "ben kendi çocuğumdan başka çocukları hala sevmem, bir de seninkini seveceğiz artık mecbur" diyor. Öpüyorum geçtiğini sanıyor yazdığınız yere çok kıkırdadım.
Gebelik istediği halde gebe kaldığını öğrenince garip hisler yaşıyor bir çok kadın normal buluyorum 🙅ah evren ah şu güzel espirini bir de bana yap söz çok gülücem 😁
Bu arada birr hayırlı olsun da benden sağlıkla dogurun minik kavunu 😊
Yapsın inş küçük enişte. (birkaç yazı önce evreni ailenin gıcık küçük eniştesine benzettim, ona istinaden küçük enişte yazdım) Minik kavun kopardı beni yalnız :D Gülebileceğimi sanmazdım.
Karga yavrusunu şahinim diye severmiş. Kirpi de yavrusunu pamuğum diye severmiş.
Hani bir çocuğu sevmem için çok tatlı veya çok güzel olması lazım diye yazmışsınız ya, onun için yazdım bunları.
Ben şimdi çocuklarımın güzel yerlerini ve iyi yönlerini yazmaya kalksam sayfalar dolar. Hiç gerek yok ☺
5 yaşındaki kızım " iyi ki varsın anne seni çok seviyorum" dedi diye saatlerce ağzım kulaklarımda gezdim. 🙂
Sizin de bu hislerinizin bebeğiniz doğduktan sonra değişeceğini düşünüyorum. Hatta bunun için dua edeceğim.
Çok teşekkür ederim, tanımadığın birinin dualarında olmak... Çok naziksiniz.
Bence siz çok iyi bir anne olacaksınız :) şuan bunları yaşayacağınızı bildiğiniz için korkuyorsunuz ama belki yarın kaza geçirecektin ve ameliyat olman gerekecekti yada bir uzvunu kaybedecektin ve hayatın yine tepetaklak olacaktı bilemeyiz ki hayat sürprizlerle dolu ve sizinki çok güzel bir sürpriz tadını çıkarın bence ve korkmak yerine ben güçlüyüm ve bunu yapabilirim deyin 😇
Elbette başımıza ne gelir bilemiyoruz, ben çok emindim ama çocuk doğurmayacağıma. Bunca yıldır da etkili bir şekilde korunuyorduk, yol yordam bilmeyen ergenler de değildik. Kozmik şaka işte. Tavsiyenizi dikkate almaya çalışacağım teşekkür ederim.
 
Şu çocuğa üzüldüm, duygusuz vs diyenleri de anlamıyorum. Bi kadın hamileliğini öğrendiğinde şak diye analık hissi inmez bi anda. Zamanla olur bebeği hissettikçe, doğum yapıp çocuğu görünce, o çocuk büyüdükçe. Hele sana bakıp gülümsedikçe, anne dedikçe ❤

ben size katılıyorum tamamen, tabi ki annelik hissi hemen olmuyor.
Ama ne bileyim belki yazı dilinden, anlatımından dolayı çocuklardan nefret eden, asla çocuk bakmak istemeyecek biri izlenimi oluşturuyor. Mesela vajinam genişleyecek, sezaryen kesisi olacak, vücudum bozulacak gibi cümleler kurması böyle bir izlenim veriyor.
Yoksa ilk etapta yaşanan "simdi ben ne yapacağım, ne halt ettim?" duygusu çok normal.
 
Ben kürtaj diyorum. Bebek istenildiğinde bile lohusa depresyonu yaşaniliyor, kalmiş bu denli istememek.

Bunun adi keyfi kürtaj değil bence, hem sen, hem karnindaki için en iyi seçenek.

Yani en kücük şeyde "keşke doğurmasaydim" düşünebilirsin. Eşin ile ilişkini zorlayabilir,..

Yank kürtaj seçeneğini hemen eleme.
 
peki yanlis anlamayin, gercekden anlamak icin soruyorum. diyelim mi kalp atisinda bisey hissetmediniz, ilk kipirdanmalarda bisey hissetmediniz, cinsiyetinde bisey hissetmediniz odasini esyalarini kiyafetlerini hazirlarken bisey hissetmediniz. o zaman ne olacak? yani dogunca sevgi hissedebilecekmisiniz?

İki buçuk yaşında çocuğum var doğumda kucağıma verdiklerinde de, ilk emzirdiğimde de sevgi hissetmedim. Korktum, ağladım, ben ne yaptım dedim. Beceremeyeceğim dedim. Bu söylemler eksik hissettirdi en çok. Herkes hemen öğrenir öğrenmez sevmek zorunda gibi gelince korktum ya hiç sevemezsem diye.
Halbuki öyle normalmiş ki. O yorucu tempoda daha bana tepki veremeyen bir bebeğe sevgi duyamamak. Zamanla başladı sevgim. Şimdi birbirimize deli oluyoruz.
Yapmayln bunu artık ya lütfen.
Nice lohusa anne benim gibi kendini canavar hissediyor hemen sevgi hissedemediğinde.
Zamana ihtiyacımız var belki de.
Herkes farklı, her annelik kendine özgü
 
Ilk tavsiyem üzerinde baskı hissetme.
Ben hamilelik boyunca o muhteşem annelik hissinin gelmesini bekledim..
Kalp sesini duyunca duygulanan, ağlayan kadın görüntüsü var ya, önce o olmadı.
Sonra hiç karnımı falan okşamadım.
Bebeğime masallar falan okumadım.
Konuşmadım.
O filmlerde olan 'bak babasi, oglun/kizin' diye elini karnına götürme falan hiç öyle seyleri de istemedim.
Kucağıma almadan, hatta kucağıma aldıktan sonra bakmayı öğrenip her şey yoluna girmeden anne olmayi sevmedim.
Istediğim ve planlı gebelik olmasına rağmen dünyam sasti.
O yüzden kendinizi üzmeyin :)
3 çocuk annesiyim, iyiki varlar.
Hayatımı ipotek altına aldıklarını düşünmüyorum. Ki ben hamilelikte çocuk için parazit gibi bir şey, anneyi sömürüyor tarzı şeyler söylemiştim de doktorum endişe ile yüzüme bakmıştı :)) ipotegin bir üst leveli.
 
Bebek istemiyormussun. Sevinmiyorsun, hatta icinden cigliklar atmak geliyormus. Sonradan ister misin bilemem ama kendimi bebegin yerine koydum da uzuldum. Istenmeden dunyaya gelmek kotu birsey. Ne soyleyecegimi bilemiyorum.
Hayirli olsun.
 
ben size katılıyorum tamamen, tabi ki annelik hissi hemen olmuyor.
Ama ne bileyim belki yazı dilinden, anlatımından dolayı çocuklardan nefret eden, asla çocuk bakmak istemeyecek biri izlenimi oluşturuyor. Mesela vajinam genişleyecek, sezaryen kesisi olacak, vücudum bozulacak gibi cümleler kurması böyle bir izlenim veriyor.
Yoksa ilk etapta yaşanan "simdi ben ne yapacağım, ne halt ettim?" duygusu çok normal.
Doğum yaptığım güne kadar normal istedim. Sırf iz kalmasın ameliyat olmayayım daha zor geçmesin diye. Ne oldu? Mecburi sezeryan. Şimdi iz bile kalmadı neredeyse kalsa ne olur yavrumdan hatıra ama o zamna öyle gelmiyordu bana da. Ben bunu 9 ay düşündüm. Çok normal değil mi beklemediği bir anda vücudu değişecek.

İnşallah güzel sevgi dolu bı anne olur ki çocuğu kucağına alınca aksi olacağını düşünmüyorum. Ama bana hiç cocuk istemeyen birinin bı anda hamile olduğunu öğrendiğinde bunları düşünmesi normal geldi açıkçası.
 
Keyfi kürtaja bende karşıyım. Sizinde seçenekleriniz arasında yokmuş zaten. Bu durumda Allah sağlıklı, hayırlı evlat versin demekten başka çare yok gibi görünüyor. Yazdığınız olumsuzluklar yaşayacaklarınızın küçük bir kısmı sadece :) siz fragmanı özetlemişsiniz :)) aramıza hoş geldiniz.

Size sadece birkaç ay veriyorum :halay: ne yazsak boş çünkü. O evlat kokusunu içinize bir çekin sizinle tekrar görüşelim. Şimdi bebeğin ayak kokusu bile bağımlılık yapıyor koklamak istiyor insan desem kafayı mı yemiş bu dersiniz. Vallahi yapıyor :rolleyes:
 
İki buçuk yaşında çocuğum var doğumda kucağıma verdiklerinde de, ilk emzirdiğimde de sevgi hissetmedim. Korktum, ağladım, ben ne yaptım dedim. Beceremeyeceğim dedim. Bu söylemler eksik hissettirdi en çok. Herkes hemen öğrenir öğrenmez sevmek zorunda gibi gelince korktum ya hiç sevemezsem diye.
Halbuki öyle normalmiş ki. O yorucu tempoda daha bana tepki veremeyen bir bebeğe sevgi duyamamak. Zamanla başladı sevgim. Şimdi birbirimize deli oluyoruz.
Yapmayln bunu artık ya lütfen.
Nice lohusa anne benim gibi kendini canavar hissediyor hemen sevgi hissedemediğinde.
Zamana ihtiyacımız var belki de.
Herkes farklı, her annelik kendine özgü

Aaa ben:))
Her şey yoluna girene kadar baskin duygum endişe ve korkuydu.
Ne zaman bebek bakımını tek başıma kivirdigimi anladım, bebegimin yuzune o zaman dogru duzgun bakabildim.
Emek verdikce de bakmalara doyamadım.
Neden herkes her süreci aynı yaşamalı? Niye bu dayatmalar var anlamak mumkun degil.
Ben bir de bu durumu kimseyle konuşamamış iyice korkmustum.
Ya hiç sevemezsem? Ya ben anne olmaya uygun değilsem? Diye..
 
Ben de çocuk konusunda aynı sizin gibi düşünüyorum o yüzden konuyu okurken ruhum daraldı. Ay Allah korusun diye diye okudum. Ama ne bileyim sizinki iyi olmuş sanki. Böyle uzaktan bakıp “iyi ki hamile galmışın gız” diye yorum yapmam sinirinizi bozabilir biliyorum :KK53: Ama böyle düşündüm gerçekten. Çocuk isteyen eş, 10 yıldır devam eden güzel bir evlilik, çocuk yetiştirmeye uygun olgun yaşlar, akıllı mantıklı bir anne... Üzgünüm ama doğurmak zorundasınız. Biraz sizin gibiler de doğursun etrafta görgülü bebeler olsun.

Doğduğunda kucağınıza verecekler sonra birden ışık patlamaları ve arkada güzel bir müzikle anneliği tadacaksınız gibi bir durum olduğunu sanmıyorum. Zamanla aranızdaki bağ gelişecek ve iyiki olmuş diyeceksiniz.

Sevmezseniz cami avlusuna falan bırakırsınız yani öyle dönüşü olmayan bir yol değil (yemin ederim şaka yaptım vurmayın) :KK53:
 
Bir de bu tip konulara gelip kadını cani anne ilan edenlere de hayret ediyorum.
Ben isteyerek yaptım çocuğumu. Hamileliğim kolaydı, bir gün bile bulantı yaşamadan hoplaya zıplaya doğurdum. Çocuğum kolik değildi. Her bebek gibi memeye düşkündü. Sürekli memedeydi ilk aylarda. Haliyle ilk altı ay üç saat beş saat uykuyla sersefil oldum. Camdan dışarıya, caddeye bakar ağlardım. Herkes geziyor eğleniyor ben ne haldeydim diye. Hayatım kaydı bilsem yapmazdım bu kadar zor olduğunu diye. Öyle kucağıma alır almaz sevmedim. Emzirmeyi altıncı ayında sevmeye başladım hatta.
Ama şimdi aklımı kaçırıyorum. Öyle seviyorum. Bizim aşkımız doğar doğmaz olmadı yavaş yavaş oldu. Ve her gün her gece büyüyor. Herkesin annelik serüveni bir değil. Herkes anaç olmak zorunda da değil. Ben geç adapte olmuş olabilirim. Ama ilk günden şiirler yazan anneler biliyorum çocuk üç kere bu ne dese bağırıveren, yere bir şey dökse dövmekten bahseden. Ben bir gün olsun sesimi yükseltmedim, ne yaptıysam içimde yaşadım ona yansıtmadım.
Bilemezsiniz. Konu sahibi de şu an nasıl bir anne olacağını bilemez. Belkş ilk görüşte aşık olacak belki benim gibi zamana ihtiyacı olacak. Ama anne ve çocuk kendi özel iletişimini bulacak, kendilerine has bir dilleri de olacak.
Aradığım en net cevap sizinki oldu. Birçok olumsuzluğu yaşamamış yine de zamanla sevgiyi, annelik olayını hissedebilmişsiniz. İnanın ilaç gibi geldiniz. Teşekkür ederim.
peki yanlis anlamayin, gercekden anlamak icin soruyorum. diyelim mi kalp atisinda bisey hissetmediniz, ilk kipirdanmalarda bisey hissetmediniz, cinsiyetinde bisey hissetmediniz odasini esyalarini kiyafetlerini hazirlarken bisey hissetmediniz. o zaman ne olacak? yani dogunca sevgi hissedebilecekmisiniz?
Açıkçası bu durumda merhametime güveniyorum, inanamayacağınız bir merhamet yoğunluğuna sahibim. Örnekler verip kendimi yüce göstermeye çalışıyor durumuna düşmek istemiyorum. Vicdan ve merhamet bende tavandır.
Eminim senden ileride süper bir anne olacak... bu yazdığımı sakın unutma... bebeğini çok seviceksin bakmalara doyamayıp vicdan azabı duyacaksın hele bir doğum yapta o zaman herşey farklı olacak :)) KENDİNE KIZACAĞIN BOLCA VAKİT BOLCA PİŞMANLIKLAR OLACAK... Rabbim inşalllah sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip eder :) ben çok uğraştım bir sorun problemde yoktu rabbim vermedi ve eşimle kavga ettim anne evine döndüm.. Allah bilir biz bilemeyiz.. her şer de bir hayır her hayırda bir şer vardır :KK66: İçin rahat olsun süper bir anne süper bir baba süper bir aile çok yakında...
Kusura bakmayın, sizi de gıcık edebilecek bir konu bu. Dilerim her şey rayına, yoluna girer hayatınızda. İyi niyetiniz için teşekkür ederim.
Ben kürtaj diyorum. Bebek istenildiğinde bile lohusa depresyonu yaşaniliyor, kalmiş bu denli istememek.

Bunun adi keyfi kürtaj değil bence, hem sen, hem karnindaki için en iyi seçenek.

Yani en kücük şeyde "keşke doğurmasaydim" düşünebilirsin. Eşin ile ilişkini zorlayabilir,..

Yank kürtaj seçeneğini hemen eleme.
Sağlık problemi olmadıkça düşünmüyorum.
O çok mutlu. Bunca yıl benim için, benim istediğim şekilde yaşadı. Şu an eline şekeri verip, 5 saniye sonra çekip alınan çocuk gibi hisseder.
 
Dusunsenize dogumdan sonra ki konuları. 😂Şimdi ben bunu sürekli emzirecek miyim? Bıktım yemin ederim bez dayanmıyor cüzdanı mi bosaltti bu çocuk 😂😂 Alın bunu burdan sürekli bana bakıyor kendimi göz hapsinde hissediyorum 😂 Uyku düzenim falan kalmadı kabarasan gibi çöktü gecelerimin üstüne 😂 ne zaman yurucek bu yaa artık kendi ayaklarinin üzerinde dursun peşinde kosamam yoruldum 😂😂 ayy alemsin yaa ama işin şakası tabi bu yazdiklarim yanlış anlama 😉 eminim o gün geldiğinde gayet güzel iyi anne olur senden hızlı alismaya çalış yeter 😊😊😊 Lütfen bu konu dursun hatirlatalim sana surekli nolduuu pimpirikli anne diye 😃😃🙆🙆
 
Doğum yaptığım güne kadar normal istedim. Sırf iz kalmasın ameliyat olmayayım daha zor geçmesin diye. Ne oldu? Mecburi sezeryan. Şimdi iz bile kalmadı neredeyse kalsa ne olur yavrumdan hatıra ama o zamna öyle gelmiyordu bana da. Ben bunu 9 ay düşündüm. Çok normal değil mi beklemediği bir anda vücudu değişecek.

İnşallah güzel sevgi dolu bı anne olur ki çocuğu kucağına alınca aksi olacağını düşünmüyorum. Ama bana hiç cocuk istemeyen birinin bı anda hamile olduğunu öğrendiğinde bunları düşünmesi normal geldi açıkçası.

ben de iyi bakan, ilgili bir anne olacağını düşünüyorum. Yorumlarını filan çok severek okuyorum, bilinçli bir kadın belli ki. Benim en büyük korkum kendisinin mutsuz olması, alışamaması. Hiç sıcak bakmayan biri için zor olabilir gibi geliyor. Bence de öyle veya böyle alışacak ve çok sevecek.

Bu arada kavun kokusu kavun kokusu ben de ne kalp atışında, ne tekmelerde öyle deli gibi gözyaşlarına bogulmadim. Doğum yapınca bile ben buna nasıl bakacağım, nasıl becereceğim, aptallık ettim çocuk yaparak diye ağladım. Ama şu an 1 yaşında kızım, resmen aşık oluyorum her geçen gün. İnşallah siz de çok mutlu olursunuz.
 
Demekki geçen ki gerginliginiz gebeliktenmis :))

Istemiyorsaniz ve hiç dusunmemisseniz bu dusundukleriniz çok normal.

Kalp atışını duyacağım , tüm endişelerim gidecek diye düşünmeyin. Buna sartlanirsaniz yeniden umutsuzlanabilirsiniz.

Bu süreç sadece kabullenmenize yarayacak.

Mesela ben ellerini , gıdığını koklayinca sakinlesiyordum. Gebelik süreci ya da kalp atışı, tekme v.s annelik duygularımı çokta deprestirmiyordu.

Her şey zamanla yerine oturacak.

Şu an boş gebelik çıksa eminim ki içinizden dudaginizi büzeceksiniz.
 
Aaa ben:))
Her şey yoluna girene kadar baskin duygum endişe ve korkuydu.
Ne zaman bebek bakımını tek başıma kivirdigimi anladım, bebegimin yuzune o zaman dogru duzgun bakabildim.
Emek verdikce de bakmalara doyamadım.
Neden herkes her süreci aynı yaşamalı? Niye bu dayatmalar var anlamak mumkun degil.
Ben bir de bu durumu kimseyle konuşamamış iyice korkmustum.
Ya hiç sevemezsem? Ya ben anne olmaya uygun değilsem? Diye..

Kesinlikle. Bu doğsun al kucağına anneliği anlayacaksın büyük aşk demeleri beni mahvetti ilk aylarda. Suçladım kendimi.
Halbuki annelik hissi bana öyle vahiy gibi gelmedi. Yaşadıkça, paylaştıkça arttı.
Kayınvalidem emzirmeyi öve öve bitiremezdi. Bir ay meme yarasıyla uykusuzluktan perişan emzirirken kendimi öyle kandırılmış hissederdim ki. Bir kadın bunun neyimş sever derdim.
Sonra altı aylık oldu. Emerken kıkırdamaya, bana bakmaya, eliyle yüzümü sevmeye başladı. A ne güzelmiş dedim ben🙂
Belkş şartlamasalardı bu kadar suçlamazdım kendimi.
 
valla dogana kadar hatta bence 2 yasina kadar anneligi hissedemiyorsun.. hamileligi,dogurmasi ,gazi, aglamasi,kakasi derken annelik ne güzel bir duyguymus diyemiyorsun.. hatta ben cogu zaman rahat mi batti, derdin neydi dedigim zamanlar cok oldu.. laptop kirmisligim var sinirden o kadar diyeyim size..
sizi anliyorum çünkü özgürlugune rahatina keyfine düskun biriyim.. sizin kadar olmasa da cok anne olmak icin ölüp biten biri degildim.. olsun istiyordum ama olmasa da olur diye dusünüyordum..
özellikle hayatina ipotek konulmasi kismini birebir ayni fikirdeydim..

dogdugundan beri madem geldin bu benim hayatim sen adapte olacaksin deyip
tabir-i caizse sokak kedisi gibi gezdirdim..
herşeyi bildigim gibi yaptim.. emmedi sorun etmedim.. yani şu dünya bebeginin etrafinda dönen anneler gibi olmadim..hayata kimsenin kölesi olmak icin gelmedik.. kul köle gibi davranmaya gerek yok.. cocuklar kolaydir karnini doyur sevgi ver buyusun.. zorlastiran biziz.. aman aglamasin her istedigi olsun en guzelini giysin en guzelini yesin organik beslensin vs vs vs.. bu saglikli bir hayat degil ama artik neredeyse bütün anneler böyle..
onlari gördükce korkuyor insan..

ben bebegimi ilk firsatta anneanne babaanne kim varsa güvendigim birakip keyfime baktim sinemadan da kalmadim alisveristen de tatildende..
simdi 3 yasinda gezmeye gidiyoruz dedigim de valizini kapip kapida bekleyen bir oglum var..
az buyusun dunyayi da gezecegiz insallah..
velhasil kelam cocuk inanin cok güzel.
zorluklari var evet ama güzellikleri cok daha fazla..
sadece tavsiyem hayatinizi cocuk icin askiya almayin.. eger böyle yapmazsaniz cok ta eglenceli günler sizi bekliyor..
yalniz 2 sene sabir 😃
 
Ben kürtaj diyorum. Bebek istenildiğinde bile lohusa depresyonu yaşaniliyor, kalmiş bu denli istememek.

Bunun adi keyfi kürtaj değil bence, hem sen, hem karnindaki için en iyi seçenek.

Yani en kücük şeyde "keşke doğurmasaydim" düşünebilirsin. Eşin ile ilişkini zorlayabilir,..

Yank kürtaj seçeneğini hemen eleme.
İyi de Doğum yaptıktan Sonra hangi anne istemez keşke doğurmasaydım der.Şu anda böle hissetmesi normal bence çünkü planlı değil
 
Ben de çocuk konusunda aynı sizin gibi düşünüyorum o yüzden konuyu okurken ruhum daraldı. Ay Allah korusun diye diye okudum. Ama ne bileyim sizinki iyi olmuş sanki. Böyle uzaktan bakıp “iyi ki hamile galmışın gız” diye yorum yapmam sinirinizi bozabilir biliyorum :KK53: Ama böyle düşündüm gerçekten. Çocuk isteyen eş, 10 yıldır devam eden güzel bir evlilik, çocuk yetiştirmeye uygun olgun yaşlar, akıllı mantıklı bir anne... Üzgünüm ama doğurmak zorundasınız. Biraz sizin gibiler de doğursun etrafta görgülü bebeler olsun.

Doğduğunda kucağınıza verecekler sonra birden ışık patlamaları ve arkada güzel bir müzikle anneliği tadacaksınız gibi bir durum olduğunu sanmıyorum. Zamanla aranızdaki bağ gelişecek ve iyiki olmuş diyeceksiniz.

Sevmezseniz cami avlusuna falan bırakırsınız yani öyle dönüşü olmayan bir yol değil (yemin ederim şaka yaptım vurmayın) :KK53:
Bazen karşı tarafa şey denir "dost musun düşman mı" hah işte ondan. Çok güldüm gerçekten, doğurmak zorundayım evet. Doğana kadar da etrafa "peyniiiiiiir" der gibi sırıtmak da zorundayım, çünkü her kadın anne olmak ister, istemeyen aliendır, bizden değildir.
Komşu olsaydık keşke, cami avlusu değil de bunaldıkça gelir bırakırdım, uyurdum.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X