Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

WOMAN · 7 Eylül 2019

Cocuklardan oldum olasi haz etmedim sizin gibi ve ayni sekilde cok sevimli ya da guzelse gulumsedim. Cok samimi arkadaslarimin cocuklarini bile gordugumde seviyormus gibi yaptim sadece. 8 sene cocuk yapmadim, hic de istemedim. Sonrasinda saglik sorunlarimla ilgili korkularim yuzunden 1. Yi ve o yalniz kalmasin diye de 2. Yi yaptim. Cok agir lohusa depresyonlari gecirdim ve hala adaptasyon sorunu yasiyorum; cunku gercekten tum hayatim degisti ve benim kontrolumden cikti. En basiti, cok yogun calisiyorum ve isimi seviyorum, cocuklara kimi zaman vakit ayiramiyorum bile. Ya da cocuklardan biri bakicisini benden cok seviyor ama bu durum beni hic rahatsiz etmiyor.

Ozetle, her kadin anne olmak zorunda degil, oyle bir duygulari yok (ben oyleyim mesela sanirim). Ben sizin yerinizde olsam sanirim aldirirdim ama siz karsiymissiniz, o yuzden bolca sabir ve dayanma gucu diliyorum

Esra · 7 Eylül 2019

Yaa kıyamam, gerçekten üzüldüm size. Ama alışacaksınız mutlaka. Sizde hiç de bebeğini ihmal edecek bir anne havası sezmedim ben.
O bahsedilen mucizevi hisse çok anlam yüklemeyin bence, öyle zınk diye yüklenen bir şey değil . Zamanla olur. Çok gelgitlerle dolu bir süreç.
Kızımı çok isteyerek doğurmama rağmen ne zorluklar yaşamıştım duygusal olarak. Evet hallettim her şey yolunda diyerek kendime telkinler verdiğim bir dönemde tırnaklarını keserken ağlama krizine girmiştim. O kadar küçük ve acizdi ki, ben kesmesem sonsuza kadar uzayıp giderdi o tırnaklar. Her şeyiyle bana bağlıydı, ben bunların altından nasıl kalkacağım diye hüngür hüngür ağlamıştım.
Gerçekten çok zor, ama tarifi imkansız bir duygu annelik.
Sizin için de hayırlı olur inşallah.

bendimm · 7 Eylül 2019

Gerçekçi olmak gerekirse, çocuk isteyen kadınlar için bile, hamilelik ve doğum sonrası çok zor bir süreç olabiliyor.
Bu bence çocuğa ve annenin şartlarına göre de değişebiliyor.

İyi ki dediğiniz anlar umarım keskelerinizden çok çok fazla olur..

Ama yine de çok kötü hissediyorsanız, zorunlu kürtaj sadece fiziksel rahatsızlıklardan dolayı olmaz, bu denli zorlayacaksa sizi, psikolojinizi bu sizin için zorunlu kürtaj sınıfına girebilir bence..

Tabi ki çok iyi düşünmeniz, enine boyuna tartmaniz gerek.
Şuan ki kararınız da devam ederseniz de mutlaka destek almanızı öneririm.

Hayırlısı olsun

Menengic cicegi · 7 Eylül 2019

Karniniz biraz belli olsun,iciniz de oynamaya, sizi tekmelemeye bir baslasin. O annelik duyguysu sizi bir sarsin ozaman eminim bu konuyu nasil açmışım diye hayıflanacaksınız. Hayirli olsun simdiden,cok mutsuz umutsuz olsaniz da ben iyi bir anne olacaginiza eminim.. saglicakla alin kucağınıza inşallah

Khomyuk · 7 Eylül 2019

Ne dertliymişim ama yazdıkça yazasın geliyor. Bir de lütfen elinde sürekli emen uyutmayan bebesi olan yeni annelere lohusalara, oo bunlar iyi günlerin demeyin. Ne istiyorsunuz atalım mı camdan kendimizi. Teselli edin. Geçecek diyin. Duymak istediğimiz o çünkü.
Ki büyüdükçe de geçiyor. Asla yenidoğan en kolay dönemi değil.

Saret · 7 Eylül 2019

kavun kokusu .!.:
@Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.

Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.

Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!

Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.

Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.

Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.

Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.

Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.

Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.

Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.

Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.

Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?

4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.

Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.

Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?

Hislerinizi anlıyorum.İstememenizi de anlayabiliyorum.Annelik hislerinin herkese verilmediğini düşünenlerdenim.Dolayısıyla kucağınıza aldığınızda hisleriniz de farklılık ta olmayabilir.

Gerekmeyen kürtaja karşı olduğunuza göre lütfen sevmeye ve alışmaya çalışın.İnsanoğlunun en büyük problemi sevgisizlik ve aile ilgisizliği.Kısmet olurda dünyaya gelirse buna vesile sizsiniz ve görevinizi layığıyla yapmanız gerekir.Bir de tıpta hiç bir korunma yöntemi yüzde yüz garantili değildir.İnancım gereği bunu nasibe bağlarım.O evlat nefes alacaksa,siz ve eşiniz ebeveyn olmayı tadacaksanız malesef istememeniz birşey ifade etmiyor.

O mis kokuyu içinize çekip “iyki” diyebilmeniz için dua edicem.

kavun kokusu · 7 Eylül 2019

tosia .!.:
ben de iyi bakan, ilgili bir anne olacağını düşünüyorum. Yorumlarını filan çok severek okuyorum, bilinçli bir kadın belli ki. Benim en büyük korkum kendisinin mutsuz olması, alışamaması. Hiç sıcak bakmayan biri için zor olabilir gibi geliyor. Bence de öyle veya böyle alışacak ve çok sevecek.

Bu arada kavun kokusu ben de ne kalp atışında, ne tekmelerde öyle deli gibi gözyaşlarına bogulmadim. Doğum yapınca bile ben buna nasıl bakacağım, nasıl becereceğim, aptallık ettim çocuk yaparak diye ağladım. Ama şu an 1 yaşında kızım, resmen aşık oluyorum her geçen gün. İnşallah siz de çok mutlu olursunuz.

İŞte bana bunlarla gelin, aptallık ettim diye ağladım deyin, mutsuzluğum tavan oldu deyin. Herkes sevgi pıtırcığı mübarek.
Hayır ne yapıyor bu kadınlar, hamile kalır kalmaz pembe püsküllü bir defter alıp "sevgili çocuğum bugün sana hamile kaldığımı öğrendim, çok mesudum" mu yazıyor?
Ben yazacak olsam çok kilo aldırma, sevdiğim yiyeceklerden tiksindirme, uykuyu sev falan yazarım.

hadibeyaaa · 7 Eylül 2019

Khomyuk .!.:
İki buçuk yaşında çocuğum var doğumda kucağıma verdiklerinde de, ilk emzirdiğimde de sevgi hissetmedim. Korktum, ağladım, ben ne yaptım dedim. Beceremeyeceğim dedim. Bu söylemler eksik hissettirdi en çok. Herkes hemen öğrenir öğrenmez sevmek zorunda gibi gelince korktum ya hiç sevemezsem diye.
Halbuki öyle normalmiş ki. O yorucu tempoda daha bana tepki veremeyen bir bebeğe sevgi duyamamak. Zamanla başladı sevgim. Şimdi birbirimize deli oluyoruz.
Yapmayln bunu artık ya lütfen.
Nice lohusa anne benim gibi kendini canavar hissediyor hemen sevgi hissedemediğinde.
Zamana ihtiyacımız var belki de.
Herkes farklı, her annelik kendine özgü

bu kadar celallenmeye gerek yok. ben konu sahibini anlamaya calisiyoum

3nity · 7 Eylül 2019

Khomyuk .!.:
Kesinlikle. Bu doğsun al kucağına anneliği anlayacaksın büyük aşk demeleri beni mahvetti ilk aylarda. Suçladım kendimi.
Halbuki annelik hissi bana öyle vahiy gibi gelmedi. Yaşadıkça, paylaştıkça arttı.
Kayınvalidem emzirmeyi öve öve bitiremezdi. Bir ay meme yarasıyla uykusuzluktan perişan emzirirken kendimi öyle kandırılmış hissederdim ki. Bir kadın bunun neyimş sever derdim.
Sonra altı aylık oldu. Emerken kıkırdamaya, bana bakmaya, eliyle yüzümü sevmeye başladı. A ne güzelmiş dedim ben
Belkş şartlamasalardı bu kadar suçlamazdım kendimi.

Bununla bir de normal doğum baskısı var.
30 saat sanci+suni sancıdan sonra sezaryen doğum oldu.
Eve geldim, emmiyor velet.
Kucağıma geliyor ağlıyor.
Göğüslerin şişti, süt sağma, ilk defa emzirdiğim için neredeyse kan gelecek göğüs ucundan öyle yara..
Ve sonuç kendimi odaya kilitleyip
Nolur götürün başkası baksın, ben yapamayacağım diye kriz :)
Şimdi bile hatırlayınca o halimi gözlerim doluyor.

Aybush · 7 Eylül 2019

kavun kokusu Valla hicte gıcık olunacak bir mevzu değil benim için.. çok sevindim senin adına :) Rabbim sana laik görmüş ne güzel çok şükür :) Sanal teyzesi olurum olur biter :) Sen müthiş bir annesin saadece farkında değilsin...

Minik mucizee · 7 Eylül 2019

kavun kokusu .!.:
@Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.

Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.

Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!

Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.

Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.

Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.

Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.

Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.

Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.

Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.

Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.

Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?

4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.

Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.

Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?

Kendinizi bu şekilde yargılamak ve daha karnında bile hissedemediğin can için olumsu düşünmek

evet şuan nasıl bi duygu karmaşası içindesin bilemiyorum ama demekki vakti ve zamanı gelmişki rabbim vermiş dua etmeyi dene şükürde etki rabbim seni onunla sınamasın sonradan pişmanlık duyarsan geç olmuş olabilir

arkadaşım vardı 2nciye kazara hamile kaldı istemedi bebeği hani derlerya bebek hisseder anneyi evet hissetti ve düşükle sonuçlandı ve tabiki keşkeler başladı

hayata güzel yanından bakmayı dene ve gönül ferahlığı diliyorum hakkınızda hayırlısı olsun..Allah isteyen tüm anneadaylarına böyle bir mucizeyi mahrum etmesin

inessa armand · 7 Eylül 2019

kavun kokusu .!.:
İŞte bana bunlarla gelin, aptallık ettim diye ağladım deyin, mutsuzluğum tavan oldu deyin. Herkes sevgi pıtırcığı mübarek.
Hayır ne yapıyor bu kadınlar, hamile kalır kalmaz pembe püsküllü bir defter alıp "sevgili çocuğum bugün sana hamile kaldığımı öğrendim, çok mesudum" mu yazıyor?
Ben yazacak olsam çok kilo aldırma, sevdiğim yiyeceklerden tiksindirme, uykuyu sev falan yazarım.

ben de anlamadım hiç o pitirciklari. Ben hamilelikte hiç araştırma yapmadım bebek bakımıyla ilgili filan. Hiç düşünmedim. Sadece anneme sormuştum, anne ben hiçbirşey hissetmiyorum, normal mi bu, sen ne zaman hissettin? diye. O da tabiki normal, zamanla seveceksin demisti. Benim annem de hissetmemiş bakın, ama çok iyi bir anne oldu bana :)

powerisinme · 7 Eylül 2019

Çocuktaki azim nasıl büyükmüş ki bütün engelleri aşmış :KK53:

bu azme saygı duyarak katlanın artık kilolara uykusuzluklara :)

Limonsuzzcay · 7 Eylül 2019

ince bilek .!.:
Keyfi kürtaja bende karşıyım. Sizinde seçenekleriniz arasında yokmuş zaten. Bu durumda Allah sağlıklı, hayırlı evlat versin demekten başka çare yok gibi görünüyor. Yazdığınız olumsuzluklar yaşayacaklarınızın küçük bir kısmı sadece :) siz fragmanı özetlemişsiniz :)) aramıza hoş geldiniz.

Size sadece birkaç ay veriyorum ne yazsak boş çünkü. O evlat kokusunu içinize bir çekin sizinle tekrar görüşelim. Şimdi bebeğin ayak kokusu bile bağımlılık yapıyor koklamak istiyor insan desem kafayı mı yemiş bu dersiniz. Vallahi yapıyor

Ter kokusundan nefret ettiğim halde çocuklarımı koklamayı sevdiğimi söylesem

benimki bir üst modeli oldu sanırım :KK70:

zehra1809 · 7 Eylül 2019

kavun kokusu .!.:
@Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.

Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.

Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!

Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.

Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.

Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.

Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.

Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.

Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.

Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.

Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.

Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?

4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.

Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.

Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?

Aldirmamayi dusunmemen guzel bir davranis. Herkes anne olmayi isteyecek diye bir kural yok elbette ama nasipte varmis sen ne kadar kacsanda nasibin evladin icinde buyuyen mucizen olmaya gelmis. Suan bunlari dusunmen normal kilo ve digerleri. Ben isteyerek hamile kalmama ragmen acabalar dolandi dilimde keskeler gecti aklimdan anne olma dusuncesine kendimi veremedim hala daha dusunuorm iyi bi anne olur muyum diye. Suan ona soguk olman biraz anlasilir ama onun hareketlerini bi hisset o zaman bu nasil bir mucize diyeceksin ve sukredeceksin ona sahip oldugun icin. Zamanla hersey yoluna girecek eminim buna

inessa armand · 7 Eylül 2019

Limonsuzzcay .!.:
Ter kokusundan nefret ettiğim halde çocuklarımı koklamayı sevdiğimi söylesem benimki bir üst modeli oldu sanırım

kış gelse de bütün gün çorapların içinde ekşi ekşi koksa diye bekliyorum desem :KK70:

Daha bugün kuzum ayaklarının kokusunu özledim diyordum tam üstüne geldi :KK70:

kavun kokusu · 7 Eylül 2019

1Sen .!.:
Demekki geçen ki gerginliginiz gebeliktenmis :))

Istemiyorsaniz ve hiç dusunmemisseniz bu dusundukleriniz çok normal.

Kalp atışını duyacağım , tüm endişelerim gidecek diye düşünmeyin. Buna sartlanirsaniz yeniden umutsuzlanabilirsiniz.

Bu süreç sadece kabullenmenize yarayacak.

Mesela ben ellerini , gıdığını koklayinca sakinlesiyordum. Gebelik süreci ya da kalp atışı, tekme v.s annelik duygularımı çokta deprestirmiyordu.

Her şey zamanla yerine oturacak.

Şu an boş gebelik çıksa eminim ki içinizden dudaginizi büzeceksiniz.

Büzer miyim bilemedim, eşim büzer buna eminim. Şu an bulantı falan yaşamıyorum, gerçi bilmiyorum ne zaman başlar bulantılar, kendimi böyle şeylerle yüksek tutmaya çalışıyorum "bak kavun, bulanmıyor, bak kavun kötü koku almıyorsun, illa her şey kötü olacak değil" böyle diyorum. Teşekkür ederim.

aysima64 .!.:
valla dogana kadar hatta bence 2 yasina kadar anneligi hissedemiyorsun.. hamileligi,dogurmasi ,gazi, aglamasi,kakasi derken annelik ne güzel bir duyguymus diyemiyorsun.. hatta ben cogu zaman rahat mi batti, derdin neydi dedigim zamanlar cok oldu.. laptop kirmisligim var sinirden o kadar diyeyim size..
sizi anliyorum çünkü özgürlugune rahatina keyfine düskun biriyim.. sizin kadar olmasa da cok anne olmak icin ölüp biten biri degildim.. olsun istiyordum ama olmasa da olur diye dusünüyordum..
özellikle hayatina ipotek konulmasi kismini birebir ayni fikirdeydim..

dogdugundan beri madem geldin bu benim hayatim sen adapte olacaksin deyip
tabir-i caizse sokak kedisi gibi gezdirdim..
herşeyi bildigim gibi yaptim.. emmedi sorun etmedim.. yani şu dünya bebeginin etrafinda dönen anneler gibi olmadim..hayata kimsenin kölesi olmak icin gelmedik.. kul köle gibi davranmaya gerek yok.. cocuklar kolaydir karnini doyur sevgi ver buyusun.. zorlastiran biziz.. aman aglamasin her istedigi olsun en guzelini giysin en guzelini yesin organik beslensin vs vs vs.. bu saglikli bir hayat degil ama artik neredeyse bütün anneler böyle..
onlari gördükce korkuyor insan..

ben bebegimi ilk firsatta anneanne babaanne kim varsa güvendigim birakip keyfime baktim sinemadan da kalmadim alisveristen de tatildende..
simdi 3 yasinda gezmeye gidiyoruz dedigim de valizini kapip kapida bekleyen bir oglum var..
az buyusun dunyayi da gezecegiz insallah..
velhasil kelam cocuk inanin cok güzel.
zorluklari var evet ama güzellikleri cok daha fazla..
sadece tavsiyem hayatinizi cocuk icin askiya almayin.. eger böyle yapmazsaniz cok ta eglenceli günler sizi bekliyor..
yalniz 2 sene sabir

Valla ben de sizin gibi düşünüyorum, yurt dışındaki anneler favorim. Evhamlı olmak istemiyorum. Herife pasaport çıkar dedim, var ya diyor, bize değil, doğunca ne olacak, gezmeyecek miyiz dedim.
2 yaşına kadar deyince de bir sancı hissetmedim değil gerçi. O zaman da 2 yaş sendromu dedikleri şey başlıyor değil mi?
Saklamayın benden.

turuncupijama .!.:
Bununla bir de normal doğum baskısı var.
30 saat sanci+suni sancıdan sonra sezaryen doğum oldu.
Eve geldim, emmiyor velet.
Kucağıma geliyor ağlıyor.
Göğüslerin şişti, süt sağma, ilk defa emzirdiğim için neredeyse kan gelecek göğüs ucundan öyle yara..
Ve sonuç kendimi odaya kilitleyip
Nolur götürün başkası baksın, ben yapamayacağım diye kriz :)
Şimdi bile hatırlayınca o halimi gözlerim doluyor.

İnsanüstü bir varlık olduğunuzu düşünüyorum şu an.

kavun kokusu · 7 Eylül 2019

Aybush .!.:
kavun kokusu Valla hicte gıcık olunacak bir mevzu değil benim için.. çok sevindim senin adına :) Rabbim sana laik görmüş ne güzel çok şükür :) Sanal teyzesi olurum olur biter :) Sen müthiş bir annesin saadece farkında değilsin...

Bir mucize olsun

Aybush
Benim için değil, senin için.

-pastel · 7 Eylül 2019

tosia .!.:
ben de anlamadım hiç o pitirciklari. Ben hamilelikte hiç araştırma yapmadım bebek bakımıyla ilgili filan. Hiç düşünmedim. Sadece anneme sormuştum, anne ben hiçbirşey hissetmiyorum, normal mi bu, sen ne zaman hissettin? diye. O da tabiki normal, zamanla seveceksin demisti. Benim annem de hissetmemiş bakın, ama çok iyi bir anne oldu bana :)

Aynen ya valla bende hiç bişey hissetmedim
Doğum yaptım bebeği bir gün sonra bana verdiler halen bişey hissetmedim ancak bi kaç gün sonra bebeğe alıştım demekki herkesin anneliği hissetmesi farklı oluyo sonrada bebeğime inanılmaz bi bağlanma

Limonsuzzcay · 7 Eylül 2019

tosia .!.:
kış gelse de bütün gün çorapların içinde ekşi ekşi koksa diye bekliyorum desem
Daha bugün kuzum ayaklarının kokusunu özledim diyordum tam üstüne geldi

Tamam tamam daha fazla iğrençleşmeyelim kaçacaklar şimdi

Yoksa yine yazacaklarım vardır da susayım en iyisi

Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Nirvana

Nirvana

Guru

Aktif Üye

Nirvana

Popüler Üye

Buraya reklam alınır

Popüler Üye

Nirvana

Popüler Üye

Rabbimin en güzel hediyesi❤️

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Nirvana

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Buraya reklam alınır

Buraya reklam alınır

Guru

Nirvana

Benzer Konular