- 4 Aralık 2010
- 3.687
- 6.653
- 358
- 35
Merhaba hanimlar. Canımı sıkan bir konu var. Fikirlerinize ihtiyaç duyuyorum. Biraz açıklayıcı olacağı için uzun olabilir. Şimdiden teşekkür ediyorum.
Eşimle evleneli 5 yıl oldu. Çok çabuk evlendik. Eski konularımda evlilik hikayemiz yazıyor.
Eşim çok merhametli, mert, sevecen, evine, bana ve çocuğuna duskun, misafirperver, aileme karşı çok saygılı, konuşmasını bilen, yardımsever kısaca gerçekten çok iyi bir insan. Eşim ve oğlum her zaman şükür sebebim olmuştur. Eşimi de çok seviyorum ve sevildiğimi biliyorum çok şükür.
Meseleye gelirsek, belki bir çoğunuza sorun gibi bile gelmeyecektir biliyorum. Kusura da bakmayın ama gerçekten dert ediyorum. Eşimle tanıştığımda beni en çok etkileyen yönü askerde diğer askerlerle kitap okumaları yapmaları kısmı olmuştu çünkü eğitime, okumaya çok düşkün biriyim. Bir insan askerde bile bunu onemsemisse demek ki o da bu konuyu önemsiyor diye düşündüm ama meğer sadece bir iki kez yaptığı birşey mis. Evlendigimizden beri inanın iki sayfa kitap okuduğunu görmedim. Hayata dair bir bilgi daha elde edeyim çabası yok. Eve gelir TV izler yatar, oturur sadece. Hiç bir sosyal aktivitesi yoktur.
Ben evlenmeden önce ikinci bir dil bilmeyen biriyle asla evlenmem filan derdim. Bunun sebebi kendi yaşantım belki de. Birşeyler öğrenmeye aşık biriyim. Eşimin bu hali ona gıcık olmama sebep oluyor. Ben bu kadar idealistken o nasıl böyle boş yaşar diyorum
bu saate kadar uyuyamamis olmam da bunu dert ettiğim için. Ha ama ben manyak gibi ders calistigimdan uykusuzluğu bile aman boşa geçirmeyeyim anı olarak gördüğüm için şu saatte de ders çalışıyorum. Benim kadar yapmasın ama birşeylerle uğraşsın istiyorum.
Çok mu takiyorum yoksa gerçekten farklı dünyaların mi insanıyiz bilemiyorum. Bu durum beni çok yoruyor
Eşimle evleneli 5 yıl oldu. Çok çabuk evlendik. Eski konularımda evlilik hikayemiz yazıyor.
Eşim çok merhametli, mert, sevecen, evine, bana ve çocuğuna duskun, misafirperver, aileme karşı çok saygılı, konuşmasını bilen, yardımsever kısaca gerçekten çok iyi bir insan. Eşim ve oğlum her zaman şükür sebebim olmuştur. Eşimi de çok seviyorum ve sevildiğimi biliyorum çok şükür.
Meseleye gelirsek, belki bir çoğunuza sorun gibi bile gelmeyecektir biliyorum. Kusura da bakmayın ama gerçekten dert ediyorum. Eşimle tanıştığımda beni en çok etkileyen yönü askerde diğer askerlerle kitap okumaları yapmaları kısmı olmuştu çünkü eğitime, okumaya çok düşkün biriyim. Bir insan askerde bile bunu onemsemisse demek ki o da bu konuyu önemsiyor diye düşündüm ama meğer sadece bir iki kez yaptığı birşey mis. Evlendigimizden beri inanın iki sayfa kitap okuduğunu görmedim. Hayata dair bir bilgi daha elde edeyim çabası yok. Eve gelir TV izler yatar, oturur sadece. Hiç bir sosyal aktivitesi yoktur.
Ben evlenmeden önce ikinci bir dil bilmeyen biriyle asla evlenmem filan derdim. Bunun sebebi kendi yaşantım belki de. Birşeyler öğrenmeye aşık biriyim. Eşimin bu hali ona gıcık olmama sebep oluyor. Ben bu kadar idealistken o nasıl böyle boş yaşar diyorum
bu saate kadar uyuyamamis olmam da bunu dert ettiğim için. Ha ama ben manyak gibi ders calistigimdan uykusuzluğu bile aman boşa geçirmeyeyim anı olarak gördüğüm için şu saatte de ders çalışıyorum. Benim kadar yapmasın ama birşeylerle uğraşsın istiyorum.Çok mu takiyorum yoksa gerçekten farklı dünyaların mi insanıyiz bilemiyorum. Bu durum beni çok yoruyor
