Hala seviyorum belki seni ama bil ki bir o kadar da nefret ediyorum. Yaşananları, yaşadıklarımızı bir çırpıda attık çöpe. Olsun. Böylesi daha az can yakıyor. Bıçak gibi... Unutabilecek misin ama beni merak ediyorum? Ağlayacak mısın arkamdan adımı her duyduğunda? Ya da en çok merak ettiğim pişman mısın? Ben en çok galiba bunu istiyorum. Pişman olmanı... Yaptığın yanlışlar yalnız zamanlarında bir bir çarpsın suratına. Ben de huzur dolayım. Çok yaraladın beni, çok... Oysa ne kadar çok sevmiştim, seviyorum seni... Aklıma geldikçe yaşadıklarımız, eşsiz mutluluğumuz gözyaşlarım yalnız bırakmıyor beni. Ama olsun. Her şeyin bir sonu olduğu gibi bunun da sonu varmış demek ki...