Sen beni gerçekten seven tek erkeksin. Hırstan uzak.. bencillikten uzak.. sadece beni.. sadece benim iyiliğim, mutluluğum için hem de.. ben senin gibilerin nesli tükendi sanıyordum.. o değil bir de kıskanmadiğin beklentilere girmediğin için de bozuluyordum.. ama senin için benim üzülmemem incinmemem her şeyden önemliydi.. ben göremedim bunu.. alışmışım her cümlesi ben diye başlayan erkeklere.. bencil, kıskanç, merkeze kendini koyan erkeklere.. ben bunca sene hiç almamış hep vermişim.. annelik yapmışım hepsine... hepsinin bana ihtiyacı vardı... sevgime.. şefkatime.. ilgime.. hepsi kendi için sevdi beni, ya da sever gibi göründü, ya da şöyle diyelim beni değil sevgimi sevdi..sense.. bana ihtiyacın yoktu.. vermek dışında.. sen de benim gibi sevgini verebileceğin bir kadın arıyordun.. bense alışmıştım çağlayıp kusmalara.. hep elimle avcumla parmaklarımla aşklarımı sarıp sarmalamaya.. senin sarıp sarmalanmaya, çekilip çevrilmeye ihtiyacın yoktu.. zaten alışmıştın yalnızlığına.. sadece aşkı özlemiştin.. bi kadına aşık olmayı.. bense bir erkeği anasının bıraktiği yerden alıp ruhundaki açlıkları doyurmaya alişmiştim işte.. hep yaşamın ötesinde berisindeydi benim aşklarım.. mutsuzlukları, çaresizlikleri, zayıflıkları çoktu.. onarırdım hep.. buydu benim görevim.. seninse onarılmaya ihtiyacın yoktu.. hayatın çeşitli kavislerinden tek başına geçebilmiştin.. biz bu yüzden çokça çatıştık çeliştik senle.. olmadı yani.. baktım sana.. altına üstüne.. yokladım iyice.. yaran yoktu. zayıf değildin. bana ihtiyacın olmayacağini düşündüm.. lüzumsuz hissettim kendimi hayatında.. ve gittim. salaklık etmişim. iyi ki gitmişim tabi iyi ki 6 ay sensiz kalıp başka aşklara gidip yara bere dikmişim.. ama şimdi şimdi anlıyorum.. sen beni seviyorsun.. sevgi bu işte! sen beni seviyorsun.. şimdiyse arkama yaslanıp sevilme sırası bende sanırım. yanlış anlama ben de seviyorum seni.. ama ilk kez ben de hayatımdaki diğer erkekler gibi seviyorum işte.. sevilmeyi severek daha çok..