O günü hatırlıyor musun? Nadir de olsa aklına geliyor mu o hayatımın tüm gidişatını değiştiren, var olan tüm umudumu o kirli basamaklara bıraktığım gün hani...
Ben hiç unutamıyorum. Mutluluğu hissedebildiğim anlarda adeta pranga olmaya meyletmiş bir halde sarılıyor ruhuma. Nefes alamıyorum, bilen tüm kişileri hayatımdan çıkarmak istiyorum. Ama susmuyorlar. Biliyorlar...
O gün gecenin karanlığında, ruhunuz gibi karanlık olan o araçta ilerlerken her kilometrede bir parçamı bıraktım ben. Biliyordum bir daha asla eski ben olamayacaktım. Biliyordum, ömrümün sonuna dek susacaktım. Biliyordum her gece zihnime hücum edecekti o gün.
Ne istediniz ki benden? Ne elde ettiniz bir ömrü karanlığa gömünce? Yok hesap sormuyorum. Eskisinden daha güçlüyüm ve görüyorum karanlık ruhların yansıdığı simaları. Ayırt edebiliyorum artık. Daha temkinli, daha sağlam bir zihne sahibim ama... Peki ruhum? Bedenimin en zayıf noktasına yapışıp direniyor çıkmamak için. Keşke...
İnandığım, şüphe etmeyeceğimden emin olduğum tüm gerçekler siliniyor yavaş yavaş. Sen hiç yaşadın mu bu hissi? Hayatının herhangi bir döneminde bu vasıfsız varoluşun için sitem ettin mi geçmişine?
Nefes alamıyorum, kalbimi dizginleyemiyorum korkuların sebep olduğu çarpıntıdan. Aslında hiçbir şeyden korkmuyorum. Sadece, sessizliğin içinde kaybolacak bir son diliyorum. Ya gürültü koparsa son anlarda? Ya bunca yıldan sonra artık sessizliğin isyanını bastıramazsam?
İnandığım her şey silikleşiyor. Tutunabileceğim hiçbir şey kalmadı ve işin garibi kimse de bilmiyor. Bilirsin ölümün içinden bile gülümsetecek bir sebep arıyorum. Biliyorsun hayata bağlılığımdan değildir, sessizliğe olan arzumdandır bu gayretim. Acı, korku, zayıflık. Bunlar olursa sesler yükselecek. Bunları hissederse insanoğlu, hiç susmayacaklar. Buna izin vermem biliyorsun...
Niye herkes bu kadar yabancılaştı ki bir anda? Beynim uyuşuyor, dilim zihnime sessizliği öğretemiyor. Bilsem ki tüm bunlar bitince huzur karşılayacak beni, sürmesine müsaade eder miyim ki... Bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Şüphelerin kemireceği yarım dönemlik bir ömür bekliyor beni. Keşke sınıfta kalsam...