psikolojik bir durum varsa ortada, sorumlusu sadece ben değilim. insan bir dönüp kendine de bakmalı, napıyorum ben diye.. belki benden bir şeyler kapmıştır ondan öyledir diye. bu kadar basit olmamalı.
zaten ben yokken de, ben küçükken de böyleydin.. küçükken susturdun, ben büyüyüp, kendi karakterimi elime almaya başlayınca, o zaman da gerekli gereksiz her lafını, kızgınlığını, sinirini, haksız ithamlarını, küfürlerini vs. vs. kaldıramadım, sabır çektim, ara ara dayanamadım, olmadı. inat işte, hep haklısın.. onun busu, bunun şusu.. yok ben ne oyum ne buyum ne başkasıyım.
sadece zorundayım bir şeylere işte... belki bir gün umursamamayı başarırsam olacak, bilmiyorum.
yazmak istemezdim, sonra içim sıkılacak muhtemelen, üzülcem. ama olmadı, çok bunaldım. yanlış anlaşılmaya, ısrarla bilerek anlaşılmamaya, olmadığım lafları yemeye dayanamıyorum.